Τα εκπληκτικά gaming γλυπτά ενός Έλληνα καλλιτέχνη

Τα βιντεοπαιχνίδια δεν είναι μόνο ένα μέσο ψυχαγωγίας και διασκέδασης, αλλά κάτι πολύ πιο βαθύ, τουλάχιστον για ένα μέρος του κοινού που ασχολείται μαζί τους. Μέσω των ψηφιακών αυτών κόσμων, υφίσταται και έκφραση τέχνης, είτε άμεσα, είτε έμμεσα συνδεδεμένης. Καλλιτεχνικά ανήσυχοι άνθρωποι χτίζουν όλο αυτό το πανέμορφο και ιδιαίτερο οικοδόμημα. Τα βιντεοπαιχνίδια όμως αποτελούν και έμπνευση για άλλες, πιο καθιερωμένες τέχνες και αυτό από μόνο του λέει πολλά.

Στο σημερινό άρθρο, θα γνωρίσουμε τον Βασίλη Παπατσαρούχα, έναν καλλιτέχνη που δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο της τέχνης και λατρεύει τα βιντεοπαιχνίδια, από τα οποία αντλεί μέρος της έμπνευσής του. Με τον Βασίλη, γνωριζόμαστε και μοιραζόμαστε gaming στιγμές, εδώ και αρκετά χρόνια. Θα ακολουθήσουν και άλλα πράγματα μαζί του, οπότε μείνετε συντονισμένοι. Δε θα μιλήσω άλλο εγώ. Καλύτερα ας τα πει και ας σας τα δείξει ο ίδιος, με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Προσωπικά δηλώνω fan της δουλειάς του, κυρίως όσον αφορά τα gaming γλυπτά.

"Θα ήθελα να ξεκινήσω με μια μικρή ιστορία προσπαθώντας να αυτοσυστηθώ. Καλοκαίρι του 1983. Ήμουν 8 ετών σε χωριό θείου μου κάνοντας διακοπές κάποιες μέρες μαζί με τους γονείς μου. Δε μπορώ να θυμάμαι από που, αλλά ήδη γνώριζα πως στο καφενείο του χωριού υπήρχε ένα Pac Man. Τότε δε ήξερα και δε με ενδιέφερε πως έλεγαν το παιχνίδι, ποιά η ιστορία του κλπ. Με ενδιέφερε να παίξω. Μικρός “ζητιάνος” λοιπόν με γεμάτη τη χούφτα από πεντάδραχμα (τόσο κόστιζε το παιχνίδι τότε) που μου έδωσαν γονείς και θείοι (αφού είχε προηγηθεί το γνωστό πρήξιμο από μένα) να γυροφέρνω πρωί πρωί έξω από το καφενείο και να κοιτώ πότε θα ανοίξει ο καφετζής. Βασίλης το όνομά του θυμάμαι, συνονόματος.

Η στιγμή που περίμενα ήρθε, μπήκα μέσα (πρώτος πελάτης) και όταν με ρώτησε τι θέλω του είπα πως θέλω να παίξω το ηλεκτρονικό που είχε. Η αναμονή μου κράτησε λίγο ακόμη μέχρι να τακτοποιήσει κάποιες καρέκλες και στη συνέχεια έβαλε το “μηχάνημα” στο ρεύμα. Ακόμη θυμάμαι το “τσεκ” που έκανε με το μπουτάρισμα της πλακέτας. Ένα ζεστό φως στην οθόνη και ύστερα…ένα πλαίσιο με τετραγωνάκια, άπειροι αριθμοί, γράμματα και σύμβολα που άλλαζαν χρώμα και έπειτα μαύρο που διαρκούσε λιγοστά δευτερόλεπτα πριν να φανεί η κεντρική εικόνα του παιχνιδιού. Μαγεία…

Τα χρήματά μου τελείωσαν σε ελάχιστο χρόνο αφού ιδέα δεν είχα τι πρέπει να κάνω και γω έμενα εκεί να κοιτώ την οθόνη ανεβασμένος στα γόνατα σε καρέκλα για να μπορώ να βλέπω όσο το δυνατόν καλύτερα κρατώντας τον μοχλό στο δεξί μου χέρι κάνοντας υποτιθέμενα παιχνίδια αφού οι τσέπες μου ήταν πλέον άδειες και η οθόνη έγραφε «insert coin to continue». Δε με ένοιαζε καν… Εγώ έπαιζα ήδη και χωρίς να βάζω χρήματα.

Τα χρόνια πέρασαν και σαν μικρά κόμματα δίπλα σε μεγάλες φράσεις θα πω κάποιες λέξεις κλειδιά όπως Ms Pac Man, Ghost ’n Goblins, Exerion, Dragon’s Lair, Silent Hill, ICO, The Last of US… The Last Guardian. Ανάμεσα σε αυτές σίγουρα και άλλες που δεν υπάρχει λόγος να πω…Σιγά-σιγά βρήκα το δρόμο μου, μεγάλωσα, σπούδασα, αυτό που σπούδασα το έκανα επάγγελμα, ενθουσιάζομαι με τα πράγματα που κάνω (και είναι αρκετά), αγαπώ ακόμη με την ίδια ένταση τα βιντεοπαιχνίδια και παρέα μου όλα αυτά τα χρόνια οι ήρωές τους. Είτε ζωγραφίζω, είτε κάνω δουλειές στο θέατρο ως σκηνογράφος ή σε βιβλία σαν εικονογράφος ένα κομμάτι του εαυτού μου κρύβει συντροφιές που κρατάνε από τα παιδικά μου χρόνια και τις διατηρώ μέχρι και σήμερα που έχω ξεπεράσει τα σαράντα.

Πριν από λίγα χρόνια δημιουργήθηκε η ανάγκη όλους του φίλους αυτούς να τους έχω δίπλα μου, στο χώρο μου. Να υπάρχουν, να “κυκλοφορούν”. Έτσι ξεκίνησα σιγά σιγά και το κομμάτι της γλυπτικής που σαν κύριο θέμα της προς το παρόν είναι ψηφιακοί ήρωες. Αυτό που κάνω ξεπηδά από την αγάπη μου για αυτούς, από τις πολλές μικρο-ιστορίες σαν αυτή που διηγήθηκα στην αρχή, από τους κόσμους που ταξίδεψα, από τις βόλτες στα arcades της εποχής που ήμουν παιδί, τις βόλτες που κάνω ακόμη και τώρα στα ελάχιστα μαγαζιά που έχουν απομείνει να πουλούν βιντεοπαιχνίδια στην πόλη μου.

Τέλος να πω πως όλο αυτό δε το ξεκίνησα βλέποντάς το σαν μια εναλλακτική απασχόληση που θα μου αποφέρει χρήματα. Δε λειτουργώ έτσι γενικότερα. Αν αυτό μπορεί να λειτουργήσει και έτσι είναι άλλο θέμα και επίσης καλοδεχούμενο. Εύχομαι να περάστε καλά με την παρέα μου γνωρίζοντας πως και κάποιων από εσάς είναι και δική σας παρέα επίσης…"

Η πιο πρόσφατη δουλειά του Βασίλη αφορά ένα μαγικό γλυπτό του ICO, του οποίου τη διεργασία μπορείτε να δείτε σε Time Lapse στο βίντεο που ακολουθεί.

Δείτε όλη τη δουλειά του Βασίλη Παπατσαρούχα στην ιστοσελίδα του, ενώ βίντεο από τα gaming γλυπτά, δημοσιεύονται στο κανάλι του στο YouTube.