"Πατάτες" εταιριών - Μέρος 1ο

Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για τις πρακτικές και τα λάθη των εταιριών του χώρου. Ένα ρητό λέει «μόνο αυτός που δε δουλεύει δεν κάνει λάθη», όμως είναι κάποιες περιπτώσεις λίγο πιο…πονηρές. Είναι οι φορές που οι εν λόγω εταιρίες εξαπάτησαν το κοινό τους. Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι πόσο κοντή μνήμη έχουμε. Τα περισσότερα γεγονότα σχεδόν τα ξεχνούμε, ηθελημένα ή άθελα. Νομίζω η ταχύτητα στην σημερινή εποχή είναι τέτοια όπου ένα γεγονός ‘χωνεύεται’ γρηγορότερα από ποτέ. Όπως για παράδειγμα την κυκλοφορία του Assassin’s Creed Unity που ήταν ό,τι πιο τραγικό και ‘σπασμένο’ έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Ας δούμε μερικές από αυτές τις στιγμές ‘ξεμπροστιάσματος’ των αγαπημένων μας εταιριών…

Η διαρροή 77 εκ. λογαριασμών από το Sony Playstation Network

Η ερώτηση δεν είναι ‘ποιος δεν το θυμάται’ άλλα ‘πως ακριβώς το ξεχάσαμε;’. Το δίκτυο της Sony δέχτηκε επιθέσεις από χάκερ με αποτέλεσμα εκατομμύρια λογαριασμοί να θέτονται σε κίνδυνο, με τα προσωπικά στοιχεία του καθενός, ή τις συνδεδεμένες πιστωτικές τους κάρτες να είναι κυριολεκτικά ‘στον αέρα’. Το πρόβλημα είναι πως η εταιρία επέλεξε να μην πει τίποτα σε κανέναν για αρκετές ημέρες. Απέκρυψε το γεγονός σε μια προσπάθεια να ‘μπαλώσει’ τις τρύπες της ασφάλειάς της, και όταν τελικά είδε ότι δε μπορεί να κάνει κάτι για αυτό, αποφάσισε να ενημερώσει κι εμάς. Τέτοιες πρακτικές από τεράστιες εταιρίες όπως η Sony δημιουργούν μια ασταθή σχέση μεταξύ ‘πολιτικών’ και ‘χρηστών’. Οι χρήστες δεν συγχωρούν εύκολα, όμως σε αυτή την περίπτωση όλοι μοιάζουν να το έχουν ξεχάσει, μόλις 4 με 5 χρόνια αργότερα.

Η ιστορία με το Sixaxis του PS3

Μένοντας στην Sony, εύκολα ξεχάσαμε και τον χαμό που είχε προκαλέσει η ιστορία με το χειριστήριο του PS3. Έχουμε αναφερθεί ξανά σε αυτό, στο κείμενο ‘PS3 – Μια ιστορία μίσους και αγάπης’. Άλλο σχέδιο είχε αρχικά λανσάρει η Sony, άλλο κυκλοφόρησε, άλλο κατέληξε να είναι, με τους μηχανισμούς να αλλάζουν από έκδοση σε έκδοση. Ωραία θα μου πείτε, σιγά το σκάνδαλο. Όμως η εταιρία είχε αναπτύξει παιχνίδια με βάση την έκδοση του χειριστηρίου, όπως για παράδειγμα το ‘Lair’ της Factor 5. Το χειριστήριο ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση (το Sixaxis του δηλαδή) που καθιστούσε το παιχνίδι unplayable. Και κάπως έτσι, καταστρέφεις μια εταιρία και ένα συνεργάτη, αφήνοντας τον μάλιστα αβοήθητο στα βαθμολογικά πυρά του κόσμου. Η Factor 5 πάσχισε να επιβιώσει άλλα δεν τα κατάφερε, έχοντας πια μια δεκάδα από ακυρωμένους τίτλους για όλες τις κονσόλες του χώρου.

Όταν το Gameplay Footage, απλώς….δεν είναι!

Strike three για την Sony σε αυτό το άρθρο, με την επικών διαστάσεων εξαπάτηση του κοινού σε ότι αφορά το δεύτερο Killzone. Ξεχάσαμε ήδη εκείνο το trailer που ισχυριζόταν πως τα πλάνα ήταν από τη μηχανή παιχνιδιού, ενώ στην πραγματικότητα ήταν απλώς pre-rendered.  Το κακό με αυτό δεν είναι τόσο η τελική έκδοση του παιχνιδιού, μιας και όταν κυκλοφόρησε ήταν αρκετά καλό. Το κακό έχει να κάνει με την πρακτική της εταιρίας να ‘ξεγελάσει’ το κοινό σε μια μεγάλη έκθεση, αποκαλύπτοντας μετά από αυτήν πως τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. No news, bad news λένε στο χώρο, με την έννοια του ότι πρέπει ο κόσμος να μιλάει για εσένα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να μιλάει αρνητικά. Η Sony δημιούργησε τον ντόρο που ήθελε για το συγκεκριμένο παιχνίδι και όλα μπήκαν στο συρτάρι της λήθης. Η Sony μας έχει απασχολήσει και πρόσφατα, όταν προσπάθησε να ‘κατοχυρώσει’ την φράση ‘Let’s play’ ώστε να την χρησιμοποιεί μόνο εκείνη, κάτι που φυσικά δεν έγινε δεκτό.

Το δαχτυλίδι του θανάτου

Απορίας άξιο το πώς κατάφερε η Microsoft να κάνει το θέμα των συνεχών βλαβών της κονσόλας της να ξεχαστεί. Μιλάμε πως 1 στα 2 Xbox 360 εκείνη την εποχή που κυκλοφόρησε είχαν πρόβλημα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κάποια χαλούσαν τα DVDs , κάποια δεν άναβαν, άλλα έβγαζαν μια περίεργη οθόνη (Ε74). Η φράση ‘Red ring of death’ καθιερώθηκε στο χώρο μας, στην κουλτούρα μας, όσο και η Blue screen of death των Windows. Είναι σχεδόν μαγικό το πώς κατάφερε να μην χάσει το παιχνίδι των κονσολών ολοκληρωτικά η Microsoft, όμως πρέπει να αντισταθμίσουμε τις μηχανικές της βλάβες με πολλές προσθήκες στο χώρο μας, όπως το Controller, τους τίτλους και την πολιτική της. Υπάρχει μια σαφής πτώση στην αγορά της νέας κονσόλας, όμως δεν μπορεί να πει κανείς πως πάσχει από τα προβλήματα του προκατόχου του. Πήγε να γίνει ένα ακόμα λάθος με την πρακτική της να το παρουσιάσει ως κάτι που τα κάνει όλα και συμφέρει, άλλα γρήγορα άλλαξε πορεία (και ανθρώπους) και έστρεψε την κονσόλα προς το ‘gaming’. Ποιος θα ξεχάσει φυσικά την ‘Δεν μπορεί να υπάρξει backwards compatibility’ κωλοτούμπα;

H αποτυχία του Kinect

Η Microsoft έχει ακόμη ένα αστέρι στη ζώνη της σε ότι αφορά τα λάθη που απογοήτευσαν το κοινό. Αναφέρομαι φυσικά στο Kinect, για το οποίο είχαν το θράσος να προσπαθήσουν να μας πείσουν δια στόματος Peter Molyneux. Φυσικά αυτά τα οποία υπόσχονταν βρίσκονταν μόνο στην σφαίρα της προσωπικής τους φαντασίας, και δυστυχώς η εταιρία δεν έδειξε να μαθαίνει το μάθημά της. Πρόσφατο παράδειγμα το ‘Voice commands’ του Xbox One, το οποίο έχει πλημμυρίσει το ίντερνετ από βίντεο με ανθρώπους να προσπαθούν να το χειριστούν.

Το φιάσκο του Watchdogs

Σχεδόν όλες οι εταιρίες αναγκάζονται κάποια στιγμή να χρησιμοποιήσουν το ‘ψέμα’ ως μέσο για να πείσουν τον κόσμο να αγοράσει το προϊόν τους. Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την Ubisoft. Είχα γράψει πριν την κυκλοφορία του παιχνιδιού πως για να το προωθούν με τόση μανία, με τόσα τεχνάσματα, θα πρέπει να είναι μια τραγική αποτυχία. Θυμάται κανείς τις τακτικές προώθησης του; Εκείνο το βίντεο που ήταν γυρισμένο σε μια αποθήκη με υποτίθεται χακαρισμένες κάμερες; Αστεία πράγματα το λιγότερο. Και αυτό που είναι χειρότερο, είναι το ψέμα που μας σέρβιρε η εταιρία σε ότι αφορά τα γραφικά του. Μείναμε φυσικά με το στόμα ανοιχτό όταν αντικρίσαμε την διαφορά και το Downgrade του τίτλου. Καμιά φορά το hype που προσπαθείς να χτίσεις έχει αντίθετα αποτελέσματα. Η συγκεκριμένη εταιρία μας απασχόλησε και με το Assassin’s Creed Unity όμως ο κόσμος φαίνεται πως δεν πρόκειται να βάλει ποτέ μυαλό. Αντίστοιχα σερβιρισμένα ψέματα είδαμε και σε άλλες εταιρίες του χώρου, όπως η Warner Bros που μας έδωσε το Batman: Arkham Knight, το πιο σπασμένο παιχνίδι για υπολογιστές που έχει υπάρξει.

Εσείς ποιες ιστορίες έχετε να θυμάστε που σας απογοήτευσαν από εταιρίες ή παιχνίδια; Πείτε μας στα σχόλια!