Η "γκρίζα δεκάδα" παιχνιδιών του 2015!

Ήρθε η εποχή που όλοι έχουμε καταγράψει τις όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί με τα αγαπημένα μας βιντεοπαιχνίδια μέσα στη χρονιά που μόλις έφυγε. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και οι στιγμές που θέλουμε να ξεχάσουμε ή απλά ήταν κατώτερες των προσδοκιών μας. Κανείς δεν αμφιβάλει για την ύπαρξη πολύ όμορφων τίτλων μέσα στο 2015, αλλά όσο υπέροχοι τίτλοι κυκλοφορήσαν, άλλοι τόσοι μας απογοήτευσαν. Σίγουρα οι παρακάτω λίστα δεν είναι πλήρης και προφανώς θα υπάρχουν άλλοι τόσοι και άλλοι τόσοι τίτλοι που για τον έναν ή άλλο λόγο απογοήτευσαν οικτρά. Θα προσπαθήσω όμως να εστιάσω σε παιχνίδια που ήταν στο σύνολο τους απογοητευτικά και όχι μόνο σε έναν τομέα πχ. γραφικά, bugs κτλ. Πάμε, λοιπόν, να ρίξουμε μια ματιά.

10. The Order 1886

Προσωπικά δεν μπορώ να πω πως δεν μου άρεσε το The Order: 1886. Το μεγάλο πρόβλημα του παιχνιδιού κατά την άποψη μου ήταν το τεράστιο hype το οποίο δημιούργησε η Sony και η Ready At Dawn για τον τίτλο. Με ένα πιο ταπεινό hype πιστεύω ο τίτλος θα είχε πολύ καλύτερη αποδοχή από όλους. Όλοι επικεντρωθήκαν στον τεχνικό τομέα (που και αυτόν στο τέλος διαφορετικό μας τον παρέδωσαν) χωρίς να γνωρίζουν τα υπόλοιπα στοιχεία του παιχνιδιού. Λίγο η διάρκεια, λίγο τα πολλά cutscenes και τα πολλά quick time events, λίγο η αντιγραφή από Gears Of War μηχανισμούς (η οποία δεν ήταν και η καλύτερη) στοίχισαν αρκετά στο The Order. Ας ελπίσουμε πως η Ready At Dawn θα μας προσφέρει στο μέλλον αυτό για το οποίο είναι πραγματικά ικανή, μιας και μερικά στοιχεία του The Order: 1886 ήταν εκπληκτικά.

9. Battlefield: Hardline

Θυμάστε το Battlefield: Hardline; Η ΕΑ είχε ορκιστεί πως θα ήταν πολύ περισσότερο από ένα “πακέτο επέκτασης” του Battlefield 4. Εδώ και μήνες όμως, όλοι πλέον έχουν καταλάβει πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα Battlefield χωρίς στρατιώτες. Τα υπέροχα γραφικά και οι φωτισμοί (πρέπει να το παραδεχτούμε αυτό), δεν μπορούν να σώσουν την παρτίδα. Το παιχνίδι δεν προσέφερε τίποτα καινοτόμο όσον αφορά το gameplay ή κάτι άλλο. Ο μόνος λόγος ύπαρξης του Hardline είναι για να περηφανευόμαστε στους φίλους μας ποσά μετάλλια έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε και πόσο μεγάλο Gamerscore έχουμε κάνει. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό και φρέσκο, κάτι το οποίο δεν έγινε. Με πολύ σκέψη και πολλές σωστές κινήσεις, ίσως το Hardline 2 γνωρίσει την επιτυχία που αναζητούσε.

8. Screamride

Τα έχουμε ξαναπεί για την Microsoft και το Kinect. Είχαν αυτή τη μαζική κυρίαρχη ιδέα για το «μέλλον της βιομηχανίας» με το Kinect και το τρελό πολυεπίπεδο λειτουργικό σύστημα της μέσα από το Xbox One, αλλά δυστυχώς όλα κατέρρευσαν όταν αποφάσισαν να ασχοληθούν λιγότερο με το όλο project. Προσπαθώντας να σώσουν λίγο την συσκευή τους, ανακοίνωσαν το Screamride, το οποίο θα ήταν ένα υψηλών προσδοκιών παιχνίδι διασκέδασης για αυτούς από αγάπησαν το στυλ παιχνιδιών του Wii. Τελικά αποδείχτηκε πως το Screamride στην καλύτερη περίπτωση θα ήταν να είχε κυκλοφορήσει για κινητά και tablet, αντί να προσφέρεται ως την απολυτή next gen εμπειρία του Kinect σε full price.

7. Raven’s Cry

Σίγουρα κάθε παιχνίδι, πλην μερικών εξαιρέσεων, έχει επηρεαστεί από κάποιο άλλο. Αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως πως είναι άσχημο. Έχουμε δει στο παρελθόν παιχνίδια επηρεασμένα από άλλα και να είναι αριστουργήματα και μερικές φορές καλυτέρα από αυτά που έχουν “αντιγράψει”. Η περίπτωση του Raven’s Cry όμως είναι κάκιστη. Ο τίτλος είναι μια φτηνή αντιγραφή του Assassin’s Creed Black Flag. Πειρατές, μάχες με πλοία, δολοφονίες, όλα μα όλα θέλουν να μοιάσουν στο Black Flag χωρίς καμία απολύτως επιτυχία. Δυστυχώς, τέτοιες προσπάθειες είναι παραδείγματα προς…αποφυγήν για την gaming βιομηχανία.

6. Godzilla

Εντάξει δεν περιμέναμε πως θα βγει νέος τίτλος Godzilla και θα είναι αριστούργημα, αλλά είχαμε τις ελπίδες πως θα ήταν τουλάχιστον διασκεδαστικό, και επίσης θα κυκλοφορούσε στη νέα γενιά. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε πρώτα στην Ιαπωνία και μετά σε Αμερική και Ευρώπη και το καλύτερο που θα μπορούσε να είχε κάνει ήταν να μην είχε απομακρυνθεί ποτέ από τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Είναι τόσο κακό όσο μπορεί να βάλει ο νους σας. Εγώ ακόμα απορώ. Ποιοι το αγόρασαν άραγε;

5. Evolve

Λαμβάνοντας υπόψη το ταλέντο πίσω από την ομάδα του Evolve (το Turtle Rock Studios του Left 4 Dead) κάθε οπαδός των first-person multiplayer πραγματικά είχε μεγάλη ελπίδα στην ομάδα, πιστεύοντας πως θα δώσει άλλη μια εμπειρία για πολλούς παίκτες που θα επαναπροσδιορίσει ουσιαστικά πόσο διασκεδαστικό θα μπορούσατε να είναι το online. Δυστυχώς, όμως, το Evolve ήταν άλλη μια προσπάθεια να προμηθεύσουν τους πελάτες τους με ένα αρχικά φτωχό προϊόν που θα μπορούσε αργότερα να συμπληρωθεί με downloadable περιεχόμενο, με το βασικό παιχνίδι να μην έχει καν ένα campaign. Αντί αυτού ο τίτλος είχε ένα πολύ πλούσιο marketplace γεμάτο με στολές, όπλα, χαρακτήρες και τέρατα για να αγοράσετε. Η ιδέα πίσω από το Evolve ήταν πολύ καλή, αλλά η υλοποίησή της καταστροφική. Ας ελπίσουμε σε ένα καλύτερο δεύτερο μέρος.

4. Tony Hawk’s Pro Skater 5

Η κυκλοφορία του νέου Tony Hawk μετά από οκτώ χρόνια ήταν μια καταστροφή. Ζητούσε $60 για ένα παιχνίδι που στερείται σοκαριστικά περιεχομένου, και με έναν τραγικό τεχνικό τομέα για τα δεδομένα των νέων κονσολών. Δεν είναι μόνο η έκδοση του PS4 που ήταν απαίσια αλλά και στο Xbox One τα πράγματα ήταν εξίσου για…κλάματα. Το παιχνίδι σαφώς δεν ήταν έτοιμο ακόμη, και είτε ήταν η έλλειψη φιλοδοξίας είτε ο προϋπολογισμός, είναι οδυνηρά προφανές από κάθε άποψη. Είναι θλιβερό και μεγάλο κρίμα, ένα τέτοιο όνομα σταθμός στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών να αμαυρώνετε με προσπάθειες σαν και αυτή.

3. Saints Row: Gat Out Of Hell

Η σειρά Saints Row έχει προσφέρει πολλές ώρες διασκέδασης σε πολλούς gamers και έχει αποκτήσει φανατικό κοινό. Μετά από τα φανταστικά Saints Row 3 και 4, όλοι περίμεναν με ανυπομονησία το Gat Out Of Hell. Μετά από την κυκλοφορία του όμως τα πράγματα δεν ήταν και τόσο ρόδινα, και το GOOH θύμιζε πραγματικά να έχει βγει από την κόλαση. Περιείχε στοιχεία που κανείς δεν ήθελε να δει στην σειρά και έμοιαζε σαν ένα κακό mod παρά για μια νέα προσθήκη στην σειρά. Χάθηκε η διασκέδαση ή καλύτερα η αναγκαιότητα της οδήγησης αυτοκινήτων και η σταδιακή αναβάθμιση του χαρακτήρα σας. Όλα αυτά συμπλήρωσαν διάφοροι περίεργοι μηχανισμοί και μια ιστορία που σε καμία περίπτωση δεν διεκδικούσε Oscar πρωτοτυπίας. Βέβαια, πρέπει να πούμε πως το Gat Out Of Hell δεν ήταν ένα παντελώς κακό παιχνίδι, απλά έχοντας πιάσει ταβάνι η Deep Silver με τα προηγούμενα παιχνίδια, το GOOH δεν μπόρεσε να κάνει το επιπλέον βήμα.

2. Devil’s Third

Αν δεν θυμάστε πως έχει κυκλοφορήσει το Devil’s Third, δεν πειράζει, και η Nintendo το έχει ξεχάσει αλώστε. Το Devil’s Third έπεσε και αυτό θύμα του μεγάλου hype μιας και ήταν σχεδιασμένο από τον επικεφαλή της Team Ninja, Tomonobu Itagaki. Αρχικά ο τίτλος είχε ανακοινωθεί για PS3 και Xbox 360 το 2009, και τελικά βρήκε σπίτι στο Wii U, χάρη στη Nintendo. Η εκ νέου αποκάλυψη του παιχνίδι έγινε στην E3 2014, και αυτή ήταν η τελευταία φορά που κάποιος είδε το παιχνίδι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τελικά κάποια στιγμή η Nintendo επιβεβαίωσε την ύπαρξή του. Όμως, παρά τον επιπλέον χρόνο που δαπανήθηκε ώστε να κάνει το παιχνίδι καλύτερο, οι προσπάθειες του Itagaki απέτυχαν με μεγάλο αντίκτυπο στην ποιότητα. Τα γραφικά είναι μια υπενθύμιση από το ταπεινό ξεκίνημα της τελευταίας γενιάς, ενώ το multiplayer είναι ελάχιστα πιο  πάνω από το singleplayer χωρίς ίχνος διασκέδασης. Παρόλα αυτά ο τίτλος πλέον θεωρείται cult λόγω των πολλών αρνητικών βαθμολογίων και κριτικών που έχει λάβει.

1. Alone In The Dark: Illumination

Άραγε, πόσοι από εσάς θυμούνται ότι κυκλοφόρησε νέο Alone in the Dark μέσα στην χρονιά; Το παιχνίδι κέρδισε τη διάκριση της χαμηλότερης κατάταξης τίτλου στο Metacritic για το 2015. Ο PC τίτλος είναι το έκτο κεφάλαιο της σειράς Alone in the Dark, και εύκολα στέκεται ως το χειρότερο με διαφορά. Βαρετό gameplay, τελείως unplayable, κάκιστος φωτισμός, άσχημα γραφικά και η συνολική απόκλιση από τη κλασική συνταγή τρόμου και επιβίωσης που προσέφεραν τα Alone in the Dark, κάνει το Illumination αυτομάτως τη μεγαλύτερη απογοήτευση για το 2015. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μέσω του Steam οι αγοραστές ζήτησαν μαζικά επιστροφή των χρημάτων τους.

Αυτή, λοιπόν, ήταν η «γκρίζα δεκάδα» του 2015. Όπως ανέφερα και στην αρχή, σιγουρά υπάρχουν και άλλοι τίτλοι που θα μπορούσαν να είχαν μια θέση στην παραπάνω λίστα. Μπορείτε να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε στα σχόλια και θα ήθελα να αναφέρετε και τις δικές σας απογοητεύσεις της χρονιάς. Εύχομαι το 2016 να μας προσφέρει λιγότερες τέτοιες στιγμές, γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως δε γλιτώνουμε από δαύτες!