#Alive Review - Αν το "Train to Busan" επηρεαζόταν από τα social media

Ο σταρ του ‘Burning’ ζει το δικό του lockdown εν μέσω μίας ζόμπι-Αποκάλυψης
19 Αυγούστου 2020 12:58
#Alive Review - Αν το "Train to Busan" επηρεαζόταν από τα social media

Το Εξπρές των Ζωντανών Νεκρών του Yeon Sang-ho πριν τέσσερα χρόνια άνοιξε με εκπληκτική μαεστρία νέους δρόμους στο είδος των μεταποκαλυπτικών θεαμάτων με ζόμπι ανεβάζοντας παράλληλα πολύ υψηλά τον πήχη για όσες τέτοιου τύπου ταινίες είναι να το διαδεχτούν. Βέβαια, το επίσης νοτιοκορεάτικο φιλμ τρόμου #Alive (πρωτότυπος τίτλος: #Saraitda) έρχεται να προστεθεί στη συγκεκριμένη κατηγορία θρίλερ κρατώντας μας ζεστούς έως ότου βγει και η συνέχειά του Train to Busan, το επερχόμενο Peninsula.

Ο Il Cho λοιπόν, κάθεται εν προκειμένω, στην καρέκλα της σκηνοθεσίας, επιμελούμενος και το σενάριο μαζί με τον Matt Naylor, ενώ εδώ σε κεντρικό ρόλο βλέπουμε τον πρωταγωνιστή του Burning, Ah-In Yoo, μαζί με την Shin-Hye Park (The Royal Tailor), και το υπόλοιπο cast συμπληρώνουν οι Hyun-Wook Lee και η Chae Kyung Lee.

Η πλοκή εστιάζει σε μία δυσοίωνα φουτουριστική εκδοχή για το μέλλον της ανθρωπότητας που μολύνεται από έναν άκρως επικίνδυνο ιό ο οποίος εξαπλώνεται ραγδαία και μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζωντανούς-νεκρούς. Σύντομα σε ολόκληρες πόλεις κυριαρχεί μία ανεξέλεγκτη κατάσταση. Μονάχα δύο επιζώντες, οι ‘Joon-Woo’ (Ah-In Yoo) και ‘Yoo-Bin’ (Shin-Hye Park) έχοντας κλειδωθεί στα διαμερίσματά τους, προσπαθούν να μείνουν απομονωμένοι από τον έξω κόσμο ο οποίος βυθίζεται στο απόλυτο χάος. Η περιοχή γύρω από τα σπίτια των δύο ηρώων είναι χωρίς ηλεκτρισμό, ίντερνετ και τηλέφωνο. Μέσα σε αυτές τις κρίσιμες ώρες οι ‘Joon-Woo’ και ‘Yoo-Bin’ δεν μπορούν να είναι για πάντα έγκλειστοι αλλά καλούνται να βρουν μαζί έναν τρόπο για την επιβίωσή τους αφού ήδη ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα.

Το εν λόγω project τρόμου συνιστά ένα τίμιο και ενδιαφέρον παράδειγμα παραγωγών με ανάλογη θεματική, καθώς εφαρμόζει τα στοιχεία εκείνα που κρίνονται απαραίτητα για να διατηρηθεί το σασπένς σε έναν ικανοποιητικό βαθμό. Ο παράγοντας του απρόβλεπτου απαντάται εδώ, και μάλιστα με έναν σχετικά ευφάνταστο τρόπο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποφεύγονται εντελώς τα κλισέ.

Επιπλέον, παρατηρείται μία ιδιαίτερα ευρηματική προσέγγιση στο πώς εντάσσεται στην όλη υπόθεση, ένα από τα μοτίβα του τρέχοντος ψηφιακού τοπίου στην επικοινωνία, όπως η χρήση του hashtag και άλλες τάσεις των social media, όπου στην περίπτωση αυτή βλέπουμε διάφορους ανθρώπους να σπαμάρουν συνεχώς μηνύματα-εκκλήσεις για την σωτηρία τους στους προσωπικούς τους λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αν σταθεί κανείς σε αυτό, διαπιστώνει ότι έμμεσα ο δημιουργός διατυπώνει αρκετά επιτυχημένα τα δικά του σχόλια για τους ρυθμούς και τις επιταγές της σύγχρονης εποχής τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο με σημείο αναφοράς: τις διαπροσωπικές σχέσεις, το φιλτράρισμά και την διαμόρφωσή τους μέσα από τον διαδικτυακό χώρο, την συντροφικότητα, την μοναχικότητα, και γενικότερα τον μετασχηματισμό που λαμβάνει χώρα ως προς την διαδικασία της κοινωνικοποίησης του μοντέρνου ανθρώπου.

Μεταξύ άλλων, όμως τονίζεται ότι πέρα από την προφανή απειλή της ανεξέλεγκτης ανθρωποφαγίας από τους ζωντανούς-νεκρούς, ελλοχεύει και ένας άλλος αδιόρατος και άρα πολύ πιο απειλητικός κίνδυνος, διότι υπογραμμίζεται ότι η πιο κρίσιμη περίσταση είναι πιθανό να φέρει στην επιφάνεια τα πιο ζωώδη ένστικτα κάποιου με λογική ο οποίος εντούτοις μπορεί να δράσει εν γνώσει του χωρίς κανένα έλεος απέναντι σε κάποιον άλλον που ζητά την βοήθειά του.

Συν τοις άλλοις, κατά την διάρκεια του φιλμ υπάρχουν ορισμένα τεκταινόμενα που ενδέχεται το κοινό να τα βρει κάπως ασυνήθιστα αστεία αλλά κάτι τέτοιο σίγουρα δεν μεταβάλλει τον χαρακτήρα του κινηματογραφικού αυτού εγχειρήματος σε κακόγουστη παρωδία. 

Οι δύο βασικοί δρώντες δείχνουν να έχουν μία πολύ ταιριαστή αλληλεπίδραση στο πώς πλαισιώνει υποκριτικά ο ένας τον άλλον, γενόμενοι συμπαθείς σχεδόν αμέσως στον δέκτη αφού υφίστανται γεγονότα στα οποία πιάνει κανείς τον εαυτό του να ταυτίζεται με τις αντιδράσεις τους.

Ο επίλογος του έργου κλείνει με ένα φινάλε το οποίο θα μπορούσε να διαβλέψει ο θεατής, χωρίς παρ’ όλα αυτά να απογοητευτεί από την έκβαση αυτήν.

Στο #Alive ζωντανεύει μία φονική πανδημία που φέρνει έναν Αρμαγεδδώνα με ζόμπι, με δύο νέους σε διαφορετικές πολυκατοικίες να επιβάλλουν στον εαυτό τους ως λύση ανάγκης μία καραντίνα, παλεύοντας να σωθούν με ό,τι μέσο έχουν στη διάθεσή τους, μέχρις ότου πάρουν εν τέλει την απόφαση να τολμήσουν μία ηρωική έξοδο σε έναν δρόμο γεμάτο απίστευτα αιμοβόρα πλάσματα.

Βρείτε την ταινία στο IMDB

Tags: