Sci-fi ταινίες που αγάπησα

Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο κείμενό μου, οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας δε με συγκίνησαν ποτέ. Ίσως γιατί λανθασμένα τις θεωρούσα αχρείαστες και ότι χρησημοποιούν την τεχνολογία χωρίς μέτρο για να περάσουν το ίδιο μήνυμα που θα περάσει και ένα απλό δράμα του 6.5 στο IMDB. Γενικά, είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας δεν έχουν εκτιμηθεί όσο πρέπει από τους κριτικούς, τους ειδικούς γύρω από τον κινηματογράφο και τους θεατές που δεν είναι φανατικοί του είδους . Πρόσφατη απόδειξη τα φετινα Oscars στα οποία το, μπροστά από την εποχή του, Ex Machina, δεν εντυπωσίασε την αρκετά συντηρητική ακαδημία με αποτέλεσμα να σνομπαριστεί, άδικα κατά την άποψή μου. Πάντα τις έκριναν βάσει των εισπράξεων στα ταμεία και από το αν ικανοποίησαν το “fan base” και το “hardcore” κοινό και όχι για τα μηνύματα που περνούν, για τα θέματα με τα οποία ασχολούνται, για τις πρωτοπορίες στο τεχνικό κομμάτι κλπ. Τις αντιμετώπιζαν δηλαδη  με καχυποψία και μπόλικη ανυποληψία.

Βέβαια δε βοήθησαν καθόλου και αυτοί που ασχολούνταν με το είδος. Σκηνοθέτες, παραγωγοί, σεναριογράφοι. Ο κινηματογράφος επιστημονικής φαντασίας, με εξαίρεση αριστουργήματα σαν το “2001: A Space Odyssey”, “Alien”, “Blade Runner”, “Terminator 2”, “Matrix”, “Interstellar” είναι γεμάτος ευκολίες, κλισέ, “rip-offs” και γενικά κακές και σχεδόν προσβλητικές για το μέσο θεατή ταινίες. Ταινίες που δεν αγαπηθηκαν σαν τις προαναφερθείσες και ξεχάστηκαν, κάποιες από αυτές αδίκως, στη μαγική, για το sci-fi cinema, περίοδο από αρχές 80 μέχρι μέσα 90. Τότε που μεσουρανούσαν τα βιντεοκλαμπ και οι sci-fi βιντεοταινίες με τα θεαματικά εξώφυλλα. Εκεί στις πιο σκοτεινές και σκονισμένες γωνιές επαρχιακών κυρίως βιντεοκλαμπ, με τις πιο περίεργες μυρωδιές από φτηνό πλαστικό και αρωματικό αυτοκινήτου, αν έσκυβες αρκετα και καταδεχόσουν ακόμα και να κάτσεις στο βρώμικο πάτωμα-σκακιέρα για να έχεις πρόσβαση στα χαμηλά ράφια του βιντεοκλάμπ, θα έβρισκες παρεξηγημενα διαμάντια που ζητούσαν την αγάπη σου και 500 δραχμές περίπου.

Τα διαμάντια αυτά αγάπησα και για τα διαμάντια αυτά θα γράψω. Δε θα παραλείψω βέβαια και πιο σύγχρονες ταινίες επιστημονικής φαντασίας οι οποίες προσπεράστηκαν χωρίς λόγο από το κοινό. Να τονίσω ότι δεν είναι “top 10” και η σειρά είναι τυχαία. Επισης, να πω ότι θα ξεκινήσω την αναφορά μου με τις ταινίες που κυκλοφόρησαν από αρχές 80 μεχρι μέσα 90 γιατί θεωρώ ότι αυτές είναι που αδικήθηκαν περισσότερο για τον εξής λόγο: η ενημέρωση ήταν περιορισμένη και ο κινηματογράφος δεν είχε αποκτήσει τις γιγαντιαίες διαστάσεις και την σημαντικότητα που έχει σήμερα. Ταινίες σαν τις παρακάτω αφορούσαν πολύ λίγους στην Ελλάδα.

SPLIT SECOND του Tony Maylam (1992)

Γνήσιο τέκνο της μεγάλης των Βρετανικών “b-movies” σχολή. Διασκεδαστική φουτουριστική ατμόσφαιρα, cheesy διάλογοι, υπερβολικές ερμηνείες και κατά λάθος αστεία. “Rip-off” ταινιών σαν το “Alien”, “Blade Runner”, “Predator” από την αρχή μέχρι το τέλος και σίγουρα πολύ πιο διασκεδαστική από αρκετές mainstream ταινίες της εποχής μας. Με έναν Rutger Hauer, ο οποίος στην ταινία τρέφεται αποκλειστικά με «anxiety, coffee and chocolate», και με την αύρα του “Blade Runner” να τον περιτριγυρίζει ακόμα, να το διασκεδάζει με εφηβικό ενθουσιασμό. Οι L.A. Times είπαν «monstrous disaster» εγώ θα πω «We need to get bigger guns. BIG FUCKING GUNS!» | Trailer

UNIVERSAL SOLDIER του Roland Emmerich (1992)

Ο JCVD γενικά έχει πάρει περισσότερα από όσα του αναλογούν από τον κινηματογράφο και το Hollywood. Έχει πρωταγωνιστήσει σε μερικές κλασσικές και αγαπημένες ταινίες επιστημονικής φαντασίας ίσως επειδή οι mainstream ηθοποιοί σνόμπαραν το συγκεκριμένο είδος. Μία από αυτές είναι το “Universal Soldier” του “disaster master” Roland Emmerich. Πρόκειται για μια ταινία με αντιπολεμικά μηνύματα, κριτική στην reality τηλεόραση, macho ατμόσφαιρα, ψευδοεπιστήμη ("Ι hypercharged their bodies to turn dead flesh into living tissue" λέει ο Dr Gregor προσπαθώντας να εξηγήσει πως ανέστησε τους νεκρούς στρατιώτες) και με μία από τις πιο θεαματικές σκηνές καταδίωξης με οχήματα που έχω δει ποτέ. Ένοχη απόλαυση και καθαρή διασκέδαση. Δείτε την με παρέα. | Trailer

HARDWARE του Richard Stanley (1990)

Ο σκηνοθέτης της ταινίας και κάποτε μεγάλη ελπίδα του κινηματογράφου επιστημονικής φαντασίας Richard Stanley, είναι ένας από τους σκηνοθέτες τους οποίους προσπάθησε να καταστρέψει, και τα κατάφερε, ο αποδεδειγμένα προβοκάτορας Marlon Brando όταν οι δύο τους συνεργάστηκαν στο τραγικό “The island of Dr. Moreau”. Ευτυχώς όμως, πριν έρθει η απόλυτη καταστροφή κατάφερε να μας χαρίσει δύο αριστουργήματα. Ένα από αυτά είναι το “Hardware”. Πρόκειται για ένα horror sci-fi με έντονα post-apocalyptic/ dystopian future στοιχεία το οποίο πραγματεύεται θέματα σαν αυτά της βιομηχανικής παρακμής, τους κίνδυνους της τεχνολογίας, της μόλυνσης του περιβάλλοντος. Θα μπορούσα να γράφω ώρες για την ταινία αυτή. Πραγματικά παρεξηγημένο αριστούργημα με εμφανείς επιρροές από “Mad Max”, “Τerminator”, “Evil Dead 2” και “Suspiria”! Δείτε την χωρίς δεύτερη σκέψη. Σας υπόσχομαι ότι θα την αγαπήσετε κι εσείς. Α! Κάνει cameo εμφάνιση και ο Lemmy! | Trailer

GUYVER: DARK HERO του Steve Wang (1994)

Διασκεδαστικό sequel που διορθώνει τα λάθη του πρώτου “Guyver” το οποίο θύμιζε επεισόδιο Power Rangers. Βασισμένο σε γιαπωνέζικο manga με τίτλο “Bio Booster Armor Guyver”. Σκοτεινό, βίαιο και με αρκετά προσεγμένα εφέ για την εποχή. Βελτιωμένες σχεδιαστικά οι στολές των “zoanoids” και εντυπωσιακές σκηνές μάχης. Γενικά απευθύνεται σε πιο ώριμο κοινό. Δείτε το αν σας αρέσουν τα manga και ο γιαπωνέζικος κινηματογράφος επιστημονικής φαντασίας. Η ταινία είναι αμερικάνικη με παντελώς άγνωστους πρωταγωνιστές και την σκηνοθέτησε ο Steve Wang ο οποίος έχει μακρά πορεία στον τομέα των ειδικών εφέ. | Trailer

STRANGE DAYS της Kathryn Bigelow (1995)

Πρώην αστυνομικός και νυν έμπορος εικονικής πραγματικότητας ανακαλύπτει συνωμοσία στην οποία εμπλέκονται πρώην συνάδελφοί του αστυνομικοί και προσπαθεί να ξετυλίξει το νήμα. Kathryn Bigelow σκηνοθέτης, James Cameron σεναριογράφος και Ralph Fiennes πρωταγωνιστής. Χρειάζεται να πω κι άλλα; Όχι, άλλα θα πω. Η ταινία πραγματεύεται θέματα γύρω από την εικονική πραγματικότητα δημιουργώντας μία εφιαλτική ατμόσφαιρα η οποία έιναι ένα κράμα από “Blade Runner” και film noir. Πραγματικά σκοτεινή ταινία με διάχυτο πεσιμισμό και μαυρίλα. Ακόμα και ο Άγιος Βασίλης δεν είναι ασφαλής στο εφιαλτικό Λος Αντζελες της Kathryn Bigelow. Λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξη αυτής της ταινίας, ακόμα πιο λίγοι την έχουν δει. ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ! ΤΩΡΑ! | Trailer

LIFEFORCE του Tobe Hooper (1985)

Ακόμα ένα horror sci-fi στη λίστα. Του μεγάλου horror master, Tobe Hooper και του σεναριογράφου που έχει συνδέσει το όνομά του με μερικές από τις πιο σημαντικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου στην ιστορία του cinema, Dan O’Bannon. Η πλοκή της ταινίας δεν διαφέρει πολύ από την πλοκή των “ALIEN”. Δύο οι σημαντικότερες διαφορές. Πρώτον, όπου “Alien” βάλε space vampire που ρουφάει τη δύναμη ζωής(!) (“life-force”) του θύματος και δεύτερον, το space vampire καταφέρνει να φτάσει τελικά στη γη και να σπείρει χάος και πανικό. Το “Lifeforce” δεν είναι απλά το πιο ακριβό “exploitation film” που απέτυχε παταγωδώς στο box-office με αποτέλεσμα να καταστραφούν μιάμησι εταιρείες παραγωγής. Όχι. Πάνω απ’όλα είναι μια παρανοϊκή και αρρωστημένη φαντασίωση ενός ρομαντικού έφηβου fan των horror και sci-fi genres που κάνει την εξής ερώτηση στον εαυτό του: τι θα γίνει αν πάρουμε βρυκόλακες και τους βάλουμε στο διάστημα; Δεν θα επεκταθώ περισσότερο γιατι είμαι σίγουρος ότι πολλοί λίγοι την έχουν δει την ταινία και δεν θέλω να σας χαλάσω την εμπειρία. Απλά να πω ότι το “Lifeforce” άρχισε να αναγνωρίζεται τα τελευταία χρόνια από κριτικούς και κοινό ως ένα αδικημένο cult διαμάντι το οποίο βλέπεται ευχάριστα ακόμα και τώρα. | Trailer

EVENT HORIZON του Paul W.S. Anderson (1997)

Το τελευταίο horror sci-fi στη λίστα μου. Το Event Horizon το είδα πρώτη φόρα στο σπίτι των Καρπάδων εκεί κάπου στα τέλη του 90 και ακόμα δεν μπορώ να το ξεχάσω. Η ταινία είναι άλλο ένα “ALIEN-clone” σε σκηνοθεσία Paul W.S. Anderson των “Mortal Kombat”, “Resident Evil”, “AvP” με εμφανείς επιρροές από το κλασσικό “Solaris” του Tarkovsky. Η διαφορά με το “Alien” εντοπίζεται στο γεγονός ότι η απειλή στο “Event Horizon” είναι αόρατη. Παραισθήσεις, ανατριχιαστικοί ψίθυροι και αποπνικτική ατμόσφαιρα. Πολλά τα θέματα τα οποία πραγματεύεται (σχέση ανθρώπου-επιστήμης, παράλληλα σύμπαντα, εναλλακτική πραγματικότητα κ.τ.λ.), με επιφανειακό τρόπο είναι η αλήθεια, αλλά αυτό δεν μας ενοχλεί καθόλου. Αφού ο πρωταρχικός στόχος του σκηνοθέτη δεν είναι να απαντήσει στα μεγάλα ερωτήματα της ανθρωπότητας, αλλά να τρομάξει, να δημιουργήσει απειλητική ατμόσφαιρα και να διασκεδάσει χωρίς να προσβάλλει τη νοημοσύνη του θεατή. Κατά τη γνώμη μου ο Paul W.S. Anderson καταφέρνει να πετύχει τους στόχους του και μας χαρίζει την καλύτερη ταινία της σχεδόν αδιάφορης καριέρας του. | Trailer

PRIMER του Shane Carruth (2004) | COHERENCE του James Ward Byrkit (2013)

Αυτές τις δύο ταινίες θα τις βάλω στην ίδια κατηγορία και θέση για τους εξής λόγους. Πρώτον, δεν κατάφερα να καταλάβω απόλυτα καμία από τις δύο. Δεύτερον, είναι οι μεγαλύτερες “mindf@ck” ταινίες που θα δείτε ποτέ. Τρίτον, πραγματεύονται παρόμοια θέματα σχετικά με παράλληλα σύμπαντα, ταξίδια στο χωροχρόνο, ερμηνεία και εφαρμογή επιστημονικών θεωριών κτλ. Τέταρτον, αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα του κανόνα που λέει ότι δεν χρειάζεσαι μεγάλο budget για να κάνεις μια ταινία ενδιαφέρουσα. Πέμπτον, με μάγεψαν εξίσου επειδή καταφέραν να αναλύσουν μερικά από τα μεγάλα ερωτήματα της επιστήμης με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Σαν να λέμε “Interstellar” σε μικρότερη κλίμακα. Επίσης,  έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Shane Carruth, σκηνοθέτης του “Primer”, σπούδασε μαθηματικά και εργάστηκε σαν “flight-simulator software engineer” πριν τον κερδίσει το cinema . Αναμφισβήτητα δύο από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που έχω δει. Δείτε τις με ανοιχτά φώτα, μόνοι σας και με χαρτί και μολύβι στο χέρι. Οι φοιτητές των θετικών επιστημών θα ενθουσιαστούν, οι υπόλοιποι θα μαγευτούν. (Ριξτε μια ματιά στην ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα του σκηνοθέτη του Coherence) | Trailer (Primer) | Trailer (Coherence)

EDGE OF TOMORROW του Doug Liman (2014)

Τέλος, επιβάλλεται να κλείσω το κείμενο μου με την ίσως πιο σκανδαλωδώς αδικημένη ταινία επιστημονικής φαντασίας στο σύγχρονο cinema. Μια ταινία με αμέτρητα βραβεία σε δευτερεύοντα κινηματογραφικά φεστιβάλ η οποία πάτωσε εισπρακτικά και δεν εκτιμήθηκε ούτε καν από τους φανατικούς του είδους. ( Ίσως λόγω του αμφιλεγόμενου και περίεργου Tom Cruise;) Αν και πρόσφατη ταινία, αμφιβάλλω αν την θυμάται κανείς. Πρόκειται για μία παράλλαγη του “Groundhog Day” του Harold Ramis με τον Tom Cruise στον ρόλο του Major William Cage ο οποίος εξαιτίας ενός ατυχήματος αναγκάζεται να ζει την ίδια εφιαλτική μέρα ξανά και ξανά. Μια μέρα που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τηλεπαθητικούς εξωγήινους, mecha robots, υπερμεγέθη όπλα και φρενήρη ρυθμό που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα! Σίγουρα μία από τις πιο διασκεδαστικές ταινίες που έχω δει τελευταία. Του άνισου Doug Liman του “Bourne Identity” αλλά και του “Jumper” ο οποίος όταν βρεθεί σε γνώριμα λημέρια μας χαρίζει διαμαντάκια σαν το “EDGE OF TOMORROW”. | Trailer

Κλείνοντας, να κάνω μία τιμητική αναφορά στις ταινίες που το πάλεψαν να μπουν στη λίστα αλλά νικήθηκαν στα σημεια. Fortress (1992), Robot Jox (1989), Trancers (1984), Nemesis (1992), The Man from Earth (2007), Dark Star (1974), Cargo (2009), The Last Starfighter (1984), Screamers (1995).