All of Us Strangers Review: Μία ταινία ύμνος στην δύναμη της αγάπης

«There’s vampires at my door». Αυτή είναι η φράση που ψιθυρίζει ο Harry λίγα δευτερόλεπτα  αφότου ο Adam έχει αρνηθεί ευγενικά την πρόταση του να περάσουν μαζί την νύχτα, παραφράζοντας τους στίχους από το τραγούδι "The Power of Love" του βρετανικού συγκροτήματος Frankie Goes To Hollywood. Από την στιγμή που ακούγεται μέχρι και το φινάλε της ιστορίας τους, αυτή η συγκεκριμένη φράση θα τους στοιχειώσει.

Ο Adam είναι ένας μοναχικός σεναριογράφος που παλεύει να ολοκληρώσει το σενάριο βασισμένο στους γονείς του που έχασε όταν ήταν 12 ετών, έκτοτε, δεν έχει συνέλθει πλήρως από την θλίψη και τον πόνο της απώλειας. Για τον Harry δεν γνωρίζουμε πολλά πέραν του γεγονότος ότι είναι πιο νέος και εξωστρεφής από τον Adam. Μένουν στην ίδια μοντέρνα λονδρέζικη πολυκατοικία, τους χωρίζουν μερικοί μόνο όροφοι και παρόλο την πρώτη αμήχανη γνωριμία τους, στην συνέχεια, αναπτύσσεται μία ερωτική σχέση μεταξύ τους.

Την ίδια χρονική περίοδο, κυρίως για λόγους έμπνευσης, ο Adam, που είναι και ο κεντρικός χαρακτήρας της πλοκής, αυτόν ακολουθούμε δηλαδή, μέσα από την δική του οπτική βιώνουμε τις καταστάσεις, γυρίζει στο πατρικό του σπίτι στο Κρόιντον όπου θα τον υποδεχτούν με ένα θερμό καλωσόρισμα οι γονείς του, νέοι και υγιείς, ακριβώς στην ίδια ηλικία πριν πεθάνουν. Τρώνε δείπνο μαζί, δεν συζητούν καθόλου για το δυστύχημα και όταν είναι έτοιμος να γυρίσει στο διαμέρισμα του, τους υπόσχεται ότι θα τους επισκεφτεί ξανά.

Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο τοποθετεί τον τραγικό του ήρωα ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, Andrew Haigh. Το All of Us Strangers συνδυάζει τον ρεαλισμό με την φαντασία και το υπερφυσικό στοιχείο, ενώ η ατμόσφαιρα από τα πρώτα λεπτά ή ακόμα καλύτερα από το πρώτο πλάνο, εκπέμπει κάτι το απόκοσμο. Δημιουργεί την ιδανική αντίθεση ανάμεσα στην ψυχρή, απομονωμένη και αποστειρωμένη πολυκατοικία που μένει ο Adam με το ζεστό και νοσταλγικό περιβάλλον των προαστίων και του σπιτιού που πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Ο φωτισμός, το μοντάζ, ο ηχητικός σχεδιασμός αλλά και το γεγονός ότι τα γυρίσματα των οικογενειακών σκηνών έγιναν στο πραγματικό σπίτι που έζησε ο σκηνοθέτης, ενισχύουν την αυθεντικότητα, και σαν κινούμενη άμμος, σε βυθίζει αργά αλλά σταθερά στον κόσμο του πρωταγωνιστή.  

Αυθεντικότητα και εκπληκτική χημεία βέβαια, υπάρχει και μεταξύ των βασικών χαρακτήρων, τέσσερις είναι όλοι κι όλοι. Η μητέρα του Adam, που την υποδύεται με μία συγκινητική λεπτότητα η Claire Foy, ο εξίσου καλός στον ρόλο του πατέρα, Jamie Bell, ο γλυκομίλητος και γοητευτικός γείτονας, Harry, σε μία ακόμη εκπληκτική ερμηνεία του ιρλανδού, Paul Mescal, και ο πρωταγωνιστής μας, ο τραγικός μας ήρωας, ο συναισθηματικός πυρήνας που μέσα από εκείνον γινόμαστε μάρτυρες μίας σπαρακτικής ιστορίας φαντασμάτων, μίας ιστορίας πόνου αλλά και λύτρωσης, ο Andrew Scott.

Όλες οι σκηνές μεταξύ τους είναι σκηνές κινηματογραφικής μαγείας. Οι άνθρωποι δεν βρήκαν απλά την κατάλληλη χημεία, το ξεπέρασαν αυτό, τους ένιωθες σαν μία πραγματική οικογένεια. Κάθε διάλογος, κάθε βλέμμα, κάθε αγκαλιά, κάθε φορά που ο Adam ακουμπούσε τον Harry, τα πάντα, ενίσχυαν και ανέβαζαν το δραματικό κομμάτι στο υψηλότερο επίπεδο.

Από το λεπτό που ο Harry εμφανίζεται μεθυσμένος με ένα μισοάδειο μπουκάλι ιαπωνικό ουίσκι στο χέρι μπροστά από την πόρτα του διαμερίσματος του Adam και του κάνει την αναφορά για τα βαμπίρ που βρίσκονται έξω από την δική του πόρτα, την φράση δηλαδή που ξεκλειδώνει τον κόσμο του υπερφυσικού, η ταινία αποκτά μία άγρια ομορφιά. Ναι, είναι κατασκευασμένη έτσι ώστε να σε κάνει να κλάψεις, να σε διαλύσει, να φτάσει μέσα σου τόσο βαθιά για να ακουμπήσει τις πιο ευαίσθητες χορδές σου, να μείνει για αρκετές ώρες ή ακόμη και μέρες μαζί σου.

Ποτέ όμως δεν εκβιάζει το συναίσθημα, τα δάκρυα έρχονται οργανικά διότι η ιστορία μεταμόρφωσης, η τραγωδία, το ταξίδι κάθαρσης που παρακολουθείς να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου είναι πανανθρώπινο και μιλάει για φοβίες, για το πένθος, για την αγάπη στον υπέρτατο βαθμό της, για τους ανθρώπους που αισθάνονται (αλλά και είναι) μόνοι, με έναν τρόπο οικείο και απόλυτα ζεστό.

Το All of Us Strangers είναι μία ταινία που θα σου ραγίσει την καρδιά, θα την σπάσει σε χίλια κομμάτια αλλά και που θα σου την γιατρέψει ταυτόχρονα, θα τα ενώσει και πάλι αυτά τα κομμάτια, θα σε κάνει να πιστέψεις, μία ταινία που υμνεί την δύναμη της αγάπης, σε όλες τις μορφές της, είναι μια ταινία που μας θυμίζει ότι τελικά δεν είμαστε μόνοι, δεν είμαστε άγνωστοι μεταξύ μας, αλλά απόλυτα συνδεδεμένοι και ότι ναι, μπορούμε να θεραπεύσουμε το κάθε τραύμα όσο βαθύ και αν είναι.