Μετά το περσινό αφιέρωμα στον Jordan, λόγω του 23 στον τίτλο του, φέτος είναι η σειρά του Kobe Bryant (λόγω του.. 24) να αποτελέσει το τιμώμενο πρόσωπο του παιχνιδιού. Από το εξώφυλλο και την συλλεκτική έκδοση που λέγεται Black Mamba, μέχρι ένα mode αφιερωμένο στις μεγαλύτερες βραδιές της καριέρας του, το παιχνίδι είναι “ντυμένο” στα χρώματά του. Από τη μία, είναι ένας καλοδεχούμενος εορτασμός αυτού του τεράστιου αθλητή, από την άλλη, αρχίζει να διαμορφώνεται εντονότερα ακόμα ένα “ύποπτο” μοτίβο από τη σειρά: μια επαναλαμβανόμενη επίκληση στην νοσταλγία και το οπαδικό συναίσθημα η οποία παίρνει κεντρικό ρόλο στην προώθησή του, μετατρέποντάς το, εκτός από παιχνίδι, και σε κάτι σαν συλλεκτικό αντικείμενο για τους πολυάριθμους fans του εκάστοτε αθλητή.
Το να λέμε βέβαια ότι η σειρά NBA 2K χαρακτηρίζεται από μια άσβεστη πλεονεξία, στο σημείο αυτό, είναι σαν να λέμε ότι το χιόνι είναι άσπρο. Παρόλα αυτά, όσο περνάνε τα χρόνια τόσο περισσότερο μοιάζει να στρέφεται περισσότερο προς το ευρύτερο εμπορικό περιβάλλον γύρω από το NBA, φιλοδοξώντας νομίζω να αποτελεί κάτι περισσότερο από ένα απλό παιχνίδι μπάσκετ – θέλει να πλασάρεται ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας του. Σαν τα παπούτσια. Κάποιοι θα πάρουν παπούτσι Kobe για να παίξουν μπάσκετ και κάποιοι για την μόδα, την κουλτούρα, την συλλογή.
Τέλος πάντων, μέσα σε αυτή την περίεργη και άβολη ένταση μεταξύ της άπληστης εμπορευματοποίησης και της αγνής αγάπης για το NBA βρίσκεται η σειρά εδώ και χρόνια και το NBA 2K24 δεν αποτελεί εξαίρεση. Πίσω από όλο το φανταχτερό περιτύλιγμα, τα ατελείωτα product placements και το θρασύτατο κυνήγι των microtransactions σε κάθε γωνιά του, υπάρχει ένα παιχνίδι μπάσκετ που κάνει μια κάποια προσπάθεια να εξελιχθεί κάθε χρόνο αλλά και μια γνήσια εκτίμηση της ιστορίας του πρωταθλήματος. Οπότε, για να είμαστε ξεκάθαροι πριν μπούμε στην διαδικασία να μιλήσουμε για το gameplay και τις φετινές προσθήκες, πρέπει να τονίσουμε ότι δυστυχώς δεν υπάρχει καμία απολύτως βελτίωση στο κομμάτι της διαχείρισης των VC (του εικονικού του νομίσματος).
Οι ίδιες ακριβώς τακτικές με τα προηγούμενα χρόνια που θα ωθήσουν εύκολα έναν παίκτη, ιδίως αν αυτός ασχολείται με το online κομμάτι και θέλει να είναι ανταγωνιστικός, να σπαταλήσει έξτρα χρήματα, είναι κι εδώ παρούσες. Δεν σκοπεύω να επεκταθώ περαιτέρω γιατί έχω βαρεθεί να τα γράφω κάθε χρόνο. Μπορείτε αν θέλετε να διαβάστε το περσινό μου review ή το προπέρσινο.
Στο κομμάτι του gameplay τώρα, νομίζω ήρθε η ώρα να αποδεχτούμε γενικά ότι αυτή η αλλαγή γενιάς δεν θα φέρει (για πολλούς λόγους) το άλμα εξέλιξης που ενδεχομένως να ονειρευόμασταν. Είναι η τρίτη πλέον χρονιά που οι developers δουλεύουν με προτεραιότητα στις εκδόσεις PS5/Xbox Series, οπότε νομίζω μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα.
Ωστόσο, κάθε χρόνο γίνονται αργά μεν αλλά σταθερά βήματα προς ένα θεμελιακά καλύτερο παιχνίδι. Στο φετινό τίτλο έχουμε την προσθήκη της τεχνολογίας Pro Play που πρακτικά επέτρεψε στους δημιουργούς να μεταφράζουν υλικό από πραγματικούς αγώνες NBA σε animation εντός του παιχνιδιού. Αντί λοιπόν να βασίζονται εξ’ ολοκλήρου σε motion capture στο studio, πλέον έχουν μια πιο “φυσική” πηγή για τις κινήσεις των εικονικών παικτών.
Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν αυτή η τεχνολογία έκανε πράγματι τη διαφορά, ωστόσο μπορώ να επιβεβαιώσω πως το gameplay έχει γίνει πιο ομαλό, με λίγο καλύτερη αίσθηση της κίνησης και του momentum. Γενικά τα παιχνίδια έχουν έναν πιο γρήγορο ρυθμό, το transition στον αιφνιδιασμό είναι πιο απολαυστικό, ο παίκτης δεν “κολλάει” τόσο συχνά ή για μεγάλο χρονικό διάστημα σε εκνευριστικούς κύκλους animation και ο έλεγχός του είναι σίγουρα πιο άμεσος και ακριβής. Ιδίως στην άμυνα η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης; Φυσικά. Αλλά είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Σε γενικές γραμμές, το παιχνίδι θεωρώ ότι είναι εξαιρετικό εντός αγωνιστικού χώρου, παράγοντας συχνότερα από ποτέ γνήσια στιγμιότυπα μπάσκετ παρά αυτές τις εκνευριστικά τεχνητές στιγμές που αποκαλύπτουν τα όρια των συστημάτων του.
Ναι, ακόμα γίνεται με κάποιο τρόπο ο παίκτης από πίσω σου να σε κλειδώσει σε ένα περίεργο animation και να εμφανιστεί μπροστά σου επειδή ίσως έχει καλύτερη βαθμολογία σε άμυνα και ταχύτητα ή ο ψηλός να χάσει εξ’ επαφής καλάθι επειδή ήταν 60% covered shot. Νομίζω αν έχετε παίξει έστω και λίγο NBA 2K αυτά τα χρόνια, ξέρετε ακριβώς σε ποιες στιγμές αναφέρομαι. Τα lay up όμως είναι πιο ορθολογικά και αρκετά αξιόπιστα πλέον ενώ γενικότερα, επιθετικά, ο παίκτης νιώθει πιο “άνετα”.
Τα θετικά μαντάτα συνεχίζονται και στο My Career το οποίο από τη στιγμή που έχουμε πλέον χωνέψει πως δεν φιλοδοξεί να διηγηθεί μια ιστορία, αποτελεί ένα συμπαθητικό πλαίσιο που δίνει πιο σουλουπωμένα ένα κίνητρο στον παίκτη. Οι διάλογοι και οι “σάλτσες” ανάμεσα στους αγώνες έχουν μειωθεί, μαζί τους και το κακό χιούμορ και οι αμήχανες στιγμές, οπότε δεν έχει πλέον πολλά “εμπόδια” για να μπεις στον αγωνιστικό χώρο – το πραγματικά καλό κομμάτι του τίτλου. Στην φετινή έκδοση, ο παίκτης μας είναι ένας πολλά υποσχόμενος rookie και το παιχνίδι μας προκαλεί να φτάσουμε σε ένα GOAT στάτους στην καριέρα μας.
Ξεκινάει απευθείας από το NBA λοιπόν, χωρίς προλόγους στο κολλέγιο ή κάπου αλλού και έχει την εξής πολύ έξυπνη αλλαγή: εστιάζει στην μάχη σου απέναντι στους αστέρες της λίγκας που παίζουν στην ίδια θέση με σένα. Λόγου χάρη, εγώ που έφτιαξα έναν guard, έπρεπε να κοντραριστώ με τον Curry, τον Doncic, τον Lillard και πάει λέγοντας. Οπότε, το παιχνίδι σου προτείνει να παρακάμψεις τα περισσότερα παιχνίδια και να εστιάσεις σε αυτές τις αναμετρήσεις. Είναι ένας ωραίος τρόπος να “συμμαζέψει” τα πολλά παιχνίδια μιας σεζόν, δίνοντας αυτά τα ματς ως σημεία αναφοράς και επιτρέποντας έτσι μια καριέρα πολλαπλών σεζόν που δεν θα απαιτήσει έναν παράλογο αριθμό ωρών από τον παίκτη. Από τη στιγμή που κυνηγάμε ένα επίτευγμα καριέρας, είναι λογικό να έχουν βρει τρόπο να κυλάνε πιο γρήγορα οι σεζόν και προσωπικά, το βρήκα καλό παρότι παίζεις συχνά με τις ίδιες ομάδες αντίπαλος.
Η City τώρα, το hub που διαδραματίζεται τα τελευταία χρόνια το mode, είναι πιο ζωντανή και πιο προσεγμένη σαν περιβάλλον, με αρκετό κόσμο να τριγυρνάει στους δρόμους, οπότε επιτέλους είναι ένα κάπως πιο “ζεστό” μέρος να περιηγείσαι. Παρόλα αυτά, συνεχίζω να την θεωρώ βαρετή και μια επιλογή που προσθέτει αρκετές “περιττές” μετακινήσεις ανάμεσα στα σημεία της που μοιάζουν με αγγαρεία.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα modes, όπως κάθε χρόνο, οι επιλογές είναι πάρα πολλές. Ξεχωρίζω το “Mamba Moments” που άμα είχατε επαφή με τα περσινά αντίστοιχα του Jordan, ξέρετε τι να περιμένετε. Δίνουν την ευκαιρία στον παίκτη να βιώσει ορισμένες από τις πιο εμβληματικές εμφανίσεις στην καριέρα του Kobe. Είναι πολύ προσεγμένα και αν είστε fan του NBA σίγουρα θα σας ξυπνήσουν αναμνήσεις. Επίσης, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τις επιλογές και για το WNBA, μπορείτε μέσω του My Player να κάνετε μια παίκτρια και να ανταγωνιστείτε με τις καλύτερες παίκτριες του πρωταθλήματος όπως περίπου στο My Career.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.