Θα προλογίσω αυτό το κείμενο επισημαίνοντας πως η σχέση μου με τα fighting games είναι μια αγάπης-μίσους. Από τη μία σέβομαι και εκτιμώ το βάθος των εμπειριών του είδους και τα όσα μπορούν να σου μάθουν αν επιλέξεις να αφιερώσεις το χρόνο για να ακονίσεις τις δυνατότητες σου. Όπως και οι πραγματικές πολεμικές τέχνες, χρειάζονται πολλές ώρες εξοικείωσης και προπόνησης και σαφώς τεράστια υπομονή. Από την άλλη όμως, το OCD που κουβαλάω και κατά συνέπεια η νοοτροπία «αν είναι να γίνει κάτι ή θα το κάνεις τέλεια ή καθόλου», με απέτρεψαν από το να ασχοληθώ όσο σοβαρά όσο θα έπρεπε στο παρελθόν.
Επομένως, να έχετε υπόψη πως αυτή τη στιγμή διαβάζετε την άποψη ενός αρχάριου. Αν και υπό αυτό το πρίσμα, μετά χαράς μπορώ να μεταφέρω πως πέρασα πολύ καλά με το Steet Fighter 6, το οποίο συνεχίζει το εξαιρετικό σερί κυκλοφοριών της Capcom τα τελευταία χρόνια.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τον περισσότερο χρόνο τον πέρασα στο World Tour, το οποίο είναι το ολοκαίνουργιο story mode του τίτλου. Νομίζω πως εδώ εντοπίζεται και η μεγαλύτερη έκπληξη του έκτου κεφαλαίου της σειράς. Χωρίς να πολυλογώ, έχουμε να κάνουμε με ένα κανονικό open world Steet Fighter RPG, το οποίο θυμίζει αρκετά Yakuza.
Πριν ξεκινήσει η δράση και το «κυνήγι της δύναμης» - όπως είναι και η αφορμή για τα γεγονότα της ιστορίας- υπάρχει ένας πλούσιος σε επιλογές character creator. Μέσα από αυτόν δημιουργείς το δικό σου avatar που σε αντιπροσωπεύει στην εμπειρία ως ο κεντρικός πρωταγωνιστής. Σαν κανονικό RPG, παίρνεις main και secondary αποστολές, υπάρχει loot και εξοπλισμός για τον χαρακτήρα σου που καθορίζει τα stats του στις μάχες και μπορεί να αποκτηθεί με πολλούς τρόπους, υπάρχουν levels για τον χαρακτήρα σου και τους εχθρούς, κανονικό skill tree, μέχρι και επιλογές σε πολλούς διαλόγους.
Φυσικά, το gameplay βασίζεται στις μάχες με άλλους χαρακτήρες που συναντάς στους δύο βασικούς open world χάρτες, στη Metro City και στη Nayshall, ενώ πάρα πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν οι Legendary μαχητές του Street Fighter σύμπαντος. Το World Tour ξεκινάει από το γυμναστήριο του Luke, ενώ λίγο μετά, εξερευνώντας το open world, συναντάς την Chun-Li στην Chinatown γειτονιά της πόλης. Σύντομα, όπως αφήνει να εννοηθεί και το όνομα του mode, βρήκα τον εαυτό μου να ταξιδεύει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπως για παράδειγμα στην Ιαπωνία για να μάθω από τον Ryu, μέχρι την Βραζιλία για να χορέψω με τον Dee Jay.
Αυτοί οι βασικοί χαρακτήρες σου μαθαίνουν κινήσεις και supers, ανάλογα με το δεσμό που έχεις μαζί τους. Έτσι, ο χαρακτήρας που φτιάχνεις, πέρα από ξεχωριστή εμφάνιση έχει και εντελώς ξεχωριστό moveset, ενσωματώνοντας combos και specials από κάθε μαχητή του βασικού ρόστερ. Φυσικά, πρέπει να επιλεχθεί και το στυλ ενός δασκάλου για τις βασικές επιθέσεις. Η ιδέα είναι πολύ πετυχημένη, καθώς αποτίνει φόρο τιμής στους χαρακτήρες που η κοινότητα έχει λατρέψει τόσα χρόνια, συστήνοντάς τους συγχρόνως στους νέους.
Σε αυτό το σημείο βέβαια θέλω να αναφέρω πως έχω κάποια παράπονα. Για αρχή η κλίμακα και τα γραφικά των open worlds είναι απογοητευτική, αν αναλογιστούμε πως το παιχνίδι τρέχει στην ικανότατη RE Engine της Capcom, ενώ υπάρχουν και αρκετά framedrops που ευτυχώς απουσιάζουν από τις κανονικές μάχες. Δεύτερον, η ιστορία είναι αρκετά κλισέ και προβλέψιμη, με αρκετές αμήχανες, ίσως και cringe στιγμές.
Τι εννοώ; Υπάρχουν μάχες με αντικείμενα, όπως για παράδειγμα με drones και…ψυγεία που κάποιος θα έλεγε ότι είναι αναφορά στα αντικείμενα που κατέστρεφες στα κλασσικά beat 'em up, αλλά προσωπικά βρήκα αχρείαστες. Τέλος, η ισορροπία χρειάζεται λίγη δουλειά, αφού υπάρχουν σημεία που τα levels των εχθρών ξεφεύγουν απότομα και σε αναγκάζουν να κάνεις grinding.
Σε γενικές γραμμές πάντως, το World Tour έχει ψυχή και γι’ αυτό και με κέρδισε. Σίγουρα δεν είναι κάτι πρόχειρο, αφού μπορεί να σε κρατήσει απασχολημένο για πάνω από 12 με 15 ώρες. Είναι γεμάτο cutscenes και προσεγμένες λεπτομέρειες, από νοσταλγικές retro πινελιές και easters eggs τίτλων της Capcom, όπως ολόκληρα arcade παιχνίδια που μπορείς να παίξεις, μέχρι mini-games, όπως μπάσκετ και ψήσιμο πίτσας.
Παρά τις όποιες ατέλειές και αστοχίες, σίγουρα είναι ένα καλό πρώτο βήμα και ένα mode που πιστεύω πως δε θα λείπει απ’ εδώ και στο εξής, αφού κατάφερε να κερδίσει ακόμη και έναν αρχάριο σαν και εμένα, ενώ σίγουρα για πολλούς φανατικούς είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα.
Ώρα να μιλήσω για το gameplay αυτό καθ’ αυτό. Προσπερνώντας τις βασικές κινήσεις, όπως τις απλές επιθέσεις και τα blocks, στον πυρήνα του Steet Fighter 6 βρίσκεται το Drive System, το οποίο αντιπροσωπεύει μια δεύτερη μπάρα κάτω από το health, στο πάνω μέρος της οθόνης. Αυτή είναι γεμάτη στην αρχή κάθε γύρου, έχοντας έξι κουτάκια και θα μπορούσε να παρομοιαστεί με κάτι σαν stamina, αφού ακόμη και αν δεν χτυπάς τον αντίπαλο, γεμίζει και με την πάροδο του χρόνου.
Πάνω στο Drive System βασίζονται πολλοί μηχανισμοί, κάτι που κάνει τη διαχείριση της εν λόγω μπάρας ζωτικής σημασίας. Πρέπει να ξέρεις πότε να τζογάρεις και πότε να είσαι συντηρητικός με τη χρήση της. Για παράδειγμα, αν ξεφύγεις και η μπάρα αδειάσει, ο χαρακτήρας σου μπαίνει σε burnout state, το οποίο είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Αν συμβεί αυτό και ο αντίπαλος χρησιμοποιήσει δικές του Drive κινήσεις για να σε πετάξει για παράδειγμα στον τοίχο, τότε ο χαρακτήρας σου γίνεται stunned, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Συνολικά, το Drive System έχει πέντε βασικούς μηχανισμούς. Αρχικά υπάρχει το Drive Impact, μια δυνατή επίθεση με φανταχτερά εφέ που μπορεί να απορροφά εν μέρει την επίθεση του αντιπάλου. Συνεχίζοντας, το Drive Parry που γεμίζει την μπάρα αν επιτευχθεί με επιτυχία, ωστόσο μπορεί και να την αδειάσει πολύ γρήγορα, αν ενεργοποιείται συνεχώς με παρατεταμένο πάτημα ως άμυνα.
Το Overdrive είναι δυνατότητα χρήσης ακόμη ισχυρότερων εκδόσεων των special κινήσεων, καταναλώνοντας τμήματα της μπάρας, ενώ το Drive Rush είναι κάτι που θα αγαπήσουν οι Pros, αφού σε αφήνει να ακυρώσεις κάποιο Drive Parry ή επίθεση που έχει τη δυνατότητα ακύρωσης, τρέχοντας προς τον αντίπαλο. Το Drive Rush ανοίγει το δρόμο για μερικά πολύ σύνθετα, άκρως επιθετικά και εντυπωσιακά combos. Τέλος, υπάρχει και το Drive Revershal, μια άμυνα-αντεπίθεση που δεν κάνει πολύ damage, αλλά μπορεί να βοηθήσει να βγεις από δύσκολες φάσεις που είσαι υπό πίεση.
Αφήνοντας στην άκρη το Drive System, υπάρχει και μια Super Arts μπάρα στο κάτω μέρος που γεμίζει μέχρι το Level 3, μόνο έπειτα από επιτυχημένες κινήσεις. Κάθε χαρακτήρας έχει τρεις Super Επιθέσεις που εξαπολύουν τεράστιο damage και μπορούν να ενεργοποιηθούν ανάλογα με το πόσο γεμάτη είναι η μπάρα. Αξίζει να σημειωθεί πως η εν λόγω μπάρα διατηρείται από γύρο σε γύρο, οπότε η χρήση της είναι ακόμη πιο στρατηγική.
Συνεχίζοντας, μια από τις σημαντικότερες προσθήκες που έχει κάνει η ομάδα ανάπτυξης είναι το νέο σύστημα χειρισμού, τα Modern Controls, με τα οποία πέρασα τις περισσότερες ώρες στον τίτλο. Είναι ένα ιδανικό, απλοποιημένο σύστημα που σε αφήνει να μάθεις τους υπόλοιπους μηχανισμούς και να εξοικειωθείς, χωρίς να χρειάζεται να πέσεις με τη μία στα βαθιά και να απομνημονεύσεις τη λίστα με τα combos. Έπειτα, μπορείς εύκολα να μεταφέρεις την εμπειρία που έχεις πάρει και να πας στον κλασσικό χειρισμό των 6 κουμπιών, ο οποίος δε χρειάζεται καμία σύσταση.
Τα Modern Controls στερούν αρκετή ελευθερία, αφού μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο συγκεκριμένα αυτόματα combos, αλλά είναι αρκετά χρήσιμα για το λόγο που εξήγησα. Με αυτή την επιλογή, αντί για Light, Medium και Heavy κλοτσιές και μπουνιές, υπάρχουν μόνο οι Light, Medium και Heavy επιθέσεις που πραγματοποιούνται με τα face buttons. Πέντε special επιθέσεις, όπως για παράδειγμα το Hadoken, μπορούν να πραγματοποιηθούν αυτόματα με το τελευταίο face button (το Δ ή το Y αντίστοιχα) σε συνδυασμό με μια από τις τέσσερις κατευθύνσεις του σταυρού. Όλα οι μηχανισμοί του Drive συστήματος είναι στα Bumpers, ενώ η σκανδάλες ενεργοποιούν τα Throws και τα Αυτόματα Combos αντίστοιχα.
Συνολικά, το gameplay του Street Fighter 6 είναι πολύ απολαυστικό. Είναι γρήγορο, αλλά όχι υπερβολικά, σε βαθμό που μπορεί να το διαχειριστεί και ένας νέος παίκτης. Είναι φανταχτερό, αλλά και πάλι όχι υπερβολικά, έτσι ώστε σε κάθε στιγμή να μπορείς να καταλαβαίνεις τι γίνεται στην οθόνη. Προφανώς και θα χρειαστούν και κάποιες βελτιώσεις όμως, όσον αφορά το balancing των επιθέσεων και των χαρακτήρων. Το πρώτο που έρχεται κατά νου είναι το Drive Impact, αφού το timing του είναι πολύ χαλαρό, καθιστώντας το παράθυρο αντεπίθεσης υπερβολικά γενναιόδωρο. Σε γενικές γραμμές πάντως, η Capcom έχει πετύχει μια πολύ καλή ισορροπία μεταξύ αυτών των βασικών πτυχών, δημιουργώντας μια εμπειρία για όλους που έχει φυσικά πάρα πολύ βάθος για αυτούς που θα αφιερώσουν το χρόνο.
Κλείνοντας, θέλω να αναφερθώ στο περιεχόμενο. Το Street Fighter 6 είναι ένα τρομερά πλούσιο πακέτο, με πάρα πολλά modes. Έφτασα μέχρι εδώ χωρίς να μιλήσω για το Battle Hub, το οποίο όπως φανερώνει και το όνομά του είναι hub όπως αυτά των Destiny παιχνιδιών που επιτρέπει στους παίκτες, με το Avatar που δημιούργησαν, να συγκεντρώνονται online, για να επικοινωνούν, να ανταγωνίζονται, να παίρνουν μέρος σε events, να σχηματίζουν ομάδες και να συμμετέχουν σε πολλές άλλες δραστηριότητες. Αν το World Tour δεν ήταν ήδη αρκετό, το Battle Hub είναι σίγουρα το κερασάκι στην τούρτα, αφού πρόκειται για άλλο ένα όνειρο της κοινότητας που γίνεται πραγματικότητα και είναι πολύ καλά υλοποιημένο.
Αφήνοντας, λοιπόν, στην άκρη, το mini-MMO και το open-world RPG που έχει στο ίδιο πακέτο η Capcom, το Street Fighter 6 έχει και ό,τι άλλο θα περίμενε κανείς από ένα ολοκληρωμένο fighting. Η τρίτη επιλογή στο μενού είναι το Fighting Ground, το οποίο περιλαμβάνει όλα τα modes του προηγούμενο κεφαλαίου της σειράς. Το Versus, για αναμετρήσεις με την AI ή με άλλους παίκτες στον ίδιο καναπέ. Το Online Battle για ranked ή απλές αναμετρήσεις μέσω διαδικτύου, υποστηρίζοντας και Cross-Play. Το Extreme Battle, ένα άκρως διασκεδαστικό mode με μοναδικούς κανόνες και gimmicks. Το Training, με αναλυτικά tutorials και επιλογές για προπόνηση με μετρητές για frames και ότι άλλο μπορεί να χρειάζονται οι βετεράνοι. Και, τέλος, το Arcade Story, μια σειρά από μάχες με την AI που αποκαλύπτει την ιστορία του κάθε ένα από τους 18 συνολικά χαρακτήρες, μέσα από κόμικς.
Μιλώντας για το ρόστερ των μαχητών, αυτό είναι πράγματι πολύ πλούσιο, με τους Ryu, Ken, Chun-Li, Guile, Zangief, E. Honda, Blanka και Dhalsim να μην απουσιάζουν, τους Cammy, Juri, Dee Jay και Luke να επιστρέφουν και τους Lily, Jamie, Kimberly, Manon, Marisa και JP να είναι το «νέο αίμα». Τέλος, να προσθέσω ότι υπάρχει και real-time σχολιασμός για τις μάχες, όπως αυτός των eSports σόου, με την Capcom να έχει συνεργαστεί για αυτό με διάφορα γνωστά μέλη της κοινότητας. Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, στο θέμα περιεχόμενο, το Steet Fighter 6 παίρνει ένα μεγάλο "πράσινο τικ".
Τεχνικά, τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πάρα πολύ όμορφα μέσα στις μάχες και με σταθερό framerate. Προβλήματα συνάντησα μόνο στο World Tour, αλλά όχι σε βαθμό που να καταστρέφεται η εμπειρία. Από την άλλη ο ήχος είναι εξίσου προσεγμένος, με ένα άκρως ανεβαστικό soundtrack.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.