Forza Horizon 4 Review

Forza Horizon, το franchise που ξεκίνησε σαν spin-off και κατέληξε να γίνεται πιο δυνατό και αναγνωρίσιμο από το κύριο παιχνίδι. Το Forza Horizon κυκλοφόρησε το 2012 ως ένα spin-off του Forza Motorsport στο Xbox 360, με την προσδοκία να μεταφέρει τον ρεαλισμό και την αίσθηση του FM σε ένα οpen world περιβάλλον και να τα παντρέψει σε μία πιο arcade εμπειρία. Το πρώτο παιχνίδι ήταν μεγάλη επιτυχία, καταφέρνοντας κάτι που κανένα άλλο racing game δεν είχε καταφέρει εκείνη την εποχή, δηλαδή την επέκταση ενός franchise. Η Playground Games, υπεύθυνοι για την ανάπτυξη του FH, μαζί με την Turn 10, που είναι υπεύθυνοι για τη σειρά Forza Motorsport και φυσικά με τις ευλογίες της Microsoft, συνέχισαν να “χτίζουν” στην επιτυχία του πρώτου παιχνιδιού κι έτσι ήρθε το δεύτερο και τρίτο παιχνίδι της σειράς, ακολουθώντας ένα μοτίβο διετούς κυκλοφορίας. Έτσι τα δύο παιχνίδια κυκλοφορούσαν εναλλάξ μεταξύ τους, δηλαδή τη μία χρονιά κυκλοφορούσε το Forza Motorsport και την άλλη το Forza Horizon.

Για εμένα το Forza Horizon είναι το δεύτερο σημαντικότερο racing franchise στην ιστορία του gaming, με πρώτο το Gran Turismo. Και για να προλάβω τους κακεντρεχείς, το Gran Turismo αδιαμφισβήτητα εδραίωσε τον όρο racing game και racing franchise στη βιομηχανία και την ποπ κουλτούρα, αλλά το Forza δημιουργήθηκε μέσα από αυτή.

Το Horizon Festival, η κινητήριος δύναμη του παιχνιδιού, είναι εμπνευσμένο από festival και events που γίνονταν στο χώρο της αυτοκίνησης. Cannonbal Run, Hot Import Nights, Racewars, Gumball Rally είναι μόνο μερικά events στα οποία κυρίαρχο στοιχείο ήταν και είναι το αυτοκίνητο, η οδήγηση και η αγάπη για την κουλτούρα. Αυτή την αποτύπωση της κουλτούρας, αυτό το lifestyle αν θέλετε, πολλά παιχνίδια είχαν προσπαθήσει να το αποτυπώσουν, μερικά επιμέρους (βλ. Outrun, Gran Turismo 2, NFS Underground 2 επί παραδείγματι) όμως κανένα δεν είχε καταφέρει να αποτυπώσει ολοκληρωτικά την κουλτούρα, μέχρι το Test Drive Unlimited, ένα από τα καλύτερα racing παιχνίδια όλων των εποχών. Το TDU κατάφερε να αποτυπώσει την κουλτούρα του να αγαπάς το αυτοκίνητο καλύτερα από κάθε άλλο παιχνίδι, μέχρι εκείνο το σημείο.

Το κακό είναι όμως ότι η σειρά δεν ευδοκίμησε, για πολλούς και διάφορους λόγους, όμως οι racing fans ήξεραν ότι ένα τέτοιο παιχνίδι, με το σωστό υπόβαθρο, μπορούσε να γίνει κάτι σπουδαίο. Μετά από χρόνια κυκλοφορεί το Forza Horizon, παίρνοντας την σκυτάλη από το TDU και στην ουσία αποτελώντας πνευματικό διάδοχο αυτού, βασιζόμενο σε μία πολύ δυνατή ιδέα και έχοντας από πίσω τη σιγουριά ενός μεγάλου ονόματος και την υποστήριξη ενός στιβαρού στούντιο. Η πορεία είναι γνωστή, πολλές κόπιες και άπειρες ώρες gameplay μετά φτάνουμε στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς.

Το Forza Horizon 4 διαδραματίζεται σε μία περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου, μία προσαρμοσμένη “μικρογραφία” αποτελούμενη από χαρακτηριστικές περιοχές όλων των χωρών που το απαρτίζουν. Για ακόμη μία φορά το Horizon Festival ξεκινά με τον παίκτη ως το νέο ανερχόμενο ταλέντο με μοναδικό σκοπό, την αναγνώρισή του ως τον καλύτερο, μέσω της οδήγησής του. Μέσω αγώνων σε χώμα και άσφαλτο, events εξωαγωνιστικού χαρακτήρα αλλά και γενικώς αλληλοεπιδρώντας με το οικοσύστημα του παιχνιδιού, ο παίκτης αποκτά influence, τη μονάδα μέτρησης XP, το οποίο βοηθά στην εξέλιξη του στο παιχνίδι. Η κύρια δομή της καριέρας του παίκτη είναι κατά βάση η ίδια όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια. Φαίνεται όμως πως η Turn 10 ήθελε να εισάγει πράγματα από το FM7 στο Horizon, δίνοντας μία πιο lifestyle νότα στο παιχνίδι.

Έτσι, λοιπόν, την εμφάνισή τους κάνουν τα σπίτια, τα οποία αντικαθιστούν τα festival sites και στα οποία ο παίκτης μπορεί να δουλέψει σε ότι αφορά τα οχήματά του, αλλά και να ασχοληθεί με την άλλη προσθήκη που είναι τα wearables, τα οποία είναι είδη ρουχισμού για τον χαρακτήρα. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που συσχετίζουν την ύπαρξη των wearables ως ένα σημάδι των καιρών, ειδικά αναλογιζόμενοι τις αντιδράσεις που υπήρξαν στο Forza Motorsport 7 και τα lootboxes, όμως προσωπικά το βλέπω σαν μία στροφή προς το παρελθόν. Όπως προανέφερα η σειρά Horizon είναι πνευματικός διάδοχος του Test Drive Unlimited όσον αφορά τη δομή κι αυτές οι προσθήκες το κάνουν ακόμη πιο εμφανές, μιας και στο TDU υπήρχε ακριβώς το ίδιο σύστημα. Ακόμη μία αλλαγή στο παιχνίδι είναι τα Horizon Stories, τα οποία στην ουσία είναι τα Blueprints των προηγούμενων παιχνιδιών, σε άλλη, πιο εκμοντερνισμένη μορφή. Φυσικά το παιχνίδι, δίνοντας τη δυνατότητα Free Roaming, έχει τα γνωστά Stunts όπως είναι τα Danger signs, Drift zones, Speed traps όπως και τα διασκορπισμένα Bonus boards και Barn Finds.

Το μεγαλύτερο και πιο διαφημισμένο χαρακτηριστικό του είναι το σύστημα των εποχών. Πλέον στο παιχνίδι υπάρχει ένα ενεργό σύστημα αλλαγής των εποχών, όπου με την εναλλαγή κάθε εποχής να μην επηρεάζει μόνο τα καιρικά φαινόμενα του, αλλά και την εξέλιξη αυτού. Κάθε εποχή επηρεάζει δομικά το παιχνίδι, με τις καιρικές συνθήκες να αλλάζουν στο εκάστοτε μοτίβο, το ίδιο το περιβάλλον, ακόμη και το ίδιο το Festival, με διάφορα «εποχιακά» events και challenges να κάνουν την εμφάνισή τους. Όταν παρουσιάστηκε αυτό το feature ομολογώ ότι ήμουν από τους πρώτους που το αντιμετώπισαν με ιδιαίτερο σκεπτικισμό, μιας και το θεώρησα ένα gimmick μη ουσιαστικής σημασίας, όμως μετά από αρκετές ώρες gameplay, μπορώ να πω ότι το τελικό αποτέλεσμα με ικανοποιεί.

Μια ανησυχία μου ήταν ότι η ύπαρξη καιρικών φαινομένων δεν ήταν κάτι νέο στο franchise, μιας και ειδικά στο FH3, υπήρχε σαν χαρακτηριστικό, όπως η βροχή, η λιακάδα, η υγρασία ακόμη και το χιόνι μέσω του Blizzard Mountain DLC, οπότε η βαρύτητα που δινόταν θα ήταν μία προσπάθεια “αποπλάνησης” του κόσμου. Όμως η υλοποίηση στο Forza Horizon 4 σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό που υπέθεσα και χαίρομαι πραγματικά που το τελικό αποτέλεσμα με διέψευσε πανηγυρικά. Οι εναλλαγές στις εποχές δεν έχουν να κάνουν μόνο στα καιρικά φαινόμενα σαν οπτικό εφέ και σαν παράγοντας οδήγησης. Αλλάζουν οργανικά το περιβάλλον του. Το φθινόπωρο υπάρχουν φύλλα στο δρόμο, υπάρχουν ξαφνικές μπόρες, κυριαρχούν τα γήινα χρώματα, η φύση περνάει τη μετάβαση στο χειμώνα, ο παίκτης οδηγεί και ζει το φθινόπωρο, το καλοκαίρι όμως το οδόστρωμα είναι στεγνό, τα χρώματα έντονα και ζωντανά, η χλωρίδα (και η πανίδα!) είναι πιο ζωηρή. Μία εικόνα που πραγματικά με μάγεψε είναι όταν οδηγούσα σε μία ορεινή περιοχή το φθινόπωρο κατά το σούρουπο και στο βάθος φαινόταν η δύση του ήλιου, μέσα από τα μαύρα σύννεφα της βροχής. Πράγματι, μια μαγική εικόνα που με άφησε με το στόμα ανοικτό.

Μιας και αναφέρθηκα σε εικόνες που έχω από το παιχνίδι είναι μία καλή ευκαιρία να αναφερθώ και στον τεχνικό τομέα. Καταρχήν να αναφέρω ότι το παιχνίδι το παίζω στο απλό Xbox One και είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών ακόμη και για τα δεδομένα του γερασμένου -μπροστά στο One X- συστήματος. Δυστυχώς δεν έχει το μαγικό αριθμό “60” όσον αφορά τα FPS, όπως με την έκδοση του Xbox One X που δίνεται η επιλογή, όμως το οπτικό αποτέλεσμα ανταμείβει και τα πιο απαιτητικά μάτια. Η μεγάλη βελτίωση σε σχέση με τον προκάτοχό του είναι προσωπικά η πιο σταθερή ροή της εικόνας, με εμφανώς λιγότερα σπασίματα και κολλήματα, κάτι το οποίο ήταν συχνό πρόβλημα του Horizon 3 και αναδεικνύει έτσι εντονότερα, την ομορφιά του παιχνιδιού.

Ο ήχος του έχει υποστεί σημαντικές βελτιώσεις, ειδικά όσον αφορά το περιβάλλον, μιας και κατά τη διάρκεια της οδήγησης οι περιφερειακοί ήχοι ακούγονται πιο ζωντανοί, πιο ενεργοί ανάλογα με τη θέση του οχήματος στο χώρο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την έλευση οχήματος από την αντίθετη μεριά, η οποία αναλόγως το όχημα, μπορεί ακόμη και να σε ανατριχιάσει με το πόσο καλά αποτυπώνεται η ταχύτητα και η παρουσία του στο χώρο.

Όμως εδώ θα αναφέρω ότι το μόνιμο πρόβλημα της διαφοροποίησης των κινητήρων, κάτι που υπάρχει εδώ και χρόνια, παραμένει και όλως περιέργως εντείνεται στο Horizon 4. Το πρόβλημα αυτό έχει να κάνει με την ποικιλία του ηχητικού προφίλ κινητήρων μεταξύ αυτοκινήτων, δηλαδή ένας Ferrari V12 κινητήρας ακούγεται ακριβώς το ίδιο με έναν Aston Martin V12 και έτσι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο στο παιχνίδι, ενώ στην πραγματικότητα ο ήχος έχει τεράστιες διαφορές. Σε προηγούμενα παιχνίδια, λογιζόμενοι και τις τότε δυνατότητες, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να δικαιολογηθεί, όμως αυτό είναι κάτι που η κοινότητα, τουλάχιστον ο σκληρός πυρήνας, εκφράζει τη δυσαρέσκειά του εδώ και πολύ καιρό, όχι μόνο για τα Horizon, αλλά για τα Forza γενικότερα.

Κάτι όμως που για εμένα έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα στο παιχνίδι, είναι το Gameplay. Καταρχήν όσον αφορά το μοντέλο οδήγησης, μόνο και μόνο το υπόβαθρο του παιχνιδιού αρκεί για να περιγράψει την εμπειρία, απλά θα αναφέρω για ακόμη μία φορά ότι το παιχνίδι έχει το καλύτερο μοντέλο οδήγησης στο χώρο, κάτι που πλέον αποτελεί μία σταθερά της “οικογένειας” Forza. Όσον αφορά το gameplay οι μεγάλες αλλαγές για εμένα έχουν να κάνουν με το οικοσύστημα του και το πως αυτό έχει μορφοποιηθεί. Η μορφή του FH4 μοιάζει με αυτή του πρώτου Horizon μιας και ο χάρτης έχει παρόμοια δομή και κλίμακα με τα events να είναι “λίγα” και διασκορπισμένα στο χάρτη. Όταν όμως αναφέρομαι στα events ως λίγα δεν υπονοώ τον όγκο τους, αλλά τη μάζα τους και εξηγούμαι.

O προκάτοχος του είχε έναν τεράστιο χάρτη σε μέγεθος με μεγάλες διαδρομές και πολλά διάσπαρτα events, τα οποία είχαν δύο εκδοχές τα Exhibition και τα Championship, όλα διαθέσιμα κατευθείαν στον παίκτη. Αν κάποιος ήθελε 100% progress στο παιχνίδι έπρεπε να τρέξει έναν τεράστιο αριθμό αγώνων που κούραζαν τον παίκτη, κάτι το οποίο φαίνεται να έλαβε υπόψιν η Playground Games και το τροποποίησε. Τώρα, στο Forza Horizon 4 η ροή εξέλιξης στα disciplines του παιχνιδιού έχει μία γραμμικότητα όσον αφορά τα Exhibition, με τα Championships να είναι δεμένα ως seasonal events ανάλογα με την εποχή, προσθέτοντας έτσι ποικιλία μέσα από τη γραμμικότητα, σχήμα αντιφατικό μεν, λειτουργικό δε.

Αυτό όμως που θέλω να σταθώ είναι το οικοσύστημα του παιχνιδιού. Όπως ανέφερα, στο Forza Motorsport 7, μεγάλη αίσθηση είχαν κάνει τα Lootboxes και οι αλλαγές στο VIP πρόγραμμα, ειδικότερα την περίοδο του ντεμπούτου του τίτλου, δίνοντας μία κακή χροιά στην προσπάθεια της σειράς να στραφεί στις μόδες της εποχής. Αυτή η προσαρμογή στις μόδες γίνεται και τώρα, όμως στο FH4 γίνεται πιο σωστά.

Το Multiplayer πλέον έχει μία competitive φύση με προσθήκες όπως τα Leagues, τα οποία δίνουν κίνητρα στον παίκτη να ασχοληθεί περισσότερο δίνοντας ουσιώδη rewards. Όσον αφορά τα Drivatars, με ικανοποιεί το πόσο εύκολη και γρήγορη παραμένει η προσαρμογή τους, καθώς συγκεκριμένα Drivatars που τις πρώτες μέρες συμπεριφέρονταν σαν ελαττωματικά λόγω της έλλειψης πληροφοριών, με το που οι παίκτες ξεκίνησαν να παίζουν, αμέσως βελτιώθηκαν.

Τεράστιες αλλαγές έχουν γίνει πλέον και στα Forzathons, μιας και πλέον δεν αποτελούν απλά εβδομαδιαία challenges, αλλά πλέον διαχωρίζονται σε εβδομαδιαία, ημερήσια ακόμη και ωριαία, στα οποία πλέον ο χρήστης κερδίζει points που μπορεί να εξαργυρώσει το Forzathon Shop. Ακόμη και το σύστημα των skills έχει αλλάξει, καθώς τα skill points κερδίζονται πιο γρήγορα, ενώ και ο τρόπος χρήσης τους διαφοροποιήθηκε μιας και πλέον καταναλώνονται σε skill boosters, για κάθε όχημα ξεχωριστά. Το σύστημα οικονομίας του παιχνιδιού θυμίζει αυτό των mobile games όπως το CSR2, όμως έχει εξελιχθεί, ή καλύτερα εμπλουτιστεί, ακολουθώντας μεν τις τάσεις της βιομηχανίας, χωρίς δε να βλάπτει τον παίκτη ούτε ως προς την εξέλιξή του, αλλά και ούτε χρησιμοποιώντας πραγματικά χρήματα, καταφέρνοντας αυτό που δεν κατάφερε το Forza Motorsport 7.

Για το τέλος θέλω να αφήσω τον πραγματικό πρωταγωνιστή του παιχνιδιού, τα αυτοκίνητα. Η οικογένεια Forza φημίζεται για την ποικιλία των οχημάτων που έχει και για το τι μπορεί ο παίκτης να κάνει με αυτά. Στο Forza Horizon 4 ο αριθμός των οχημάτων είναι ο σωστός, ούτε αχανής έτσι ώστε να χάνεται το ενδιαφέρον του παίκτη, ούτε όμως και μικρός έτσι ώστε να νιώθει ότι υπάρχουν ελλείψεις. Όσον αφορά την ποιότητα αυτών των επιλογών εκεί είναι που για εμένα το πράγμα αρχίζει και θολώνει, μιας και από τη μία μεριά βλέποντας τη λίστα οχημάτων αναφωνώ όλη την ώρα “φυσικά και πρέπει να έχει αυτό, δε γίνεται να μην έλειπε το τάδε”, όμως μερικές φορές θα πω “γιατί το έχει αυτό, θα μπορούσε να έχει το άλλο” ή “ποιος ασχολείται με αυτό”.

Ξέρω ότι αυτό που αναφέρω, το 80% των παικτών δεν το θεωρεί πρόβλημα, ίσα- ίσα θεωρώ ότι είναι πιο πολύ “ιδιοτροπία” μου, παρά σημείο αναφοράς, όμως αν αναλογιστούμε τη μη ύπαρξη μοντέλων της Mitsubishi και της Toyota, δύο εταιριών ορόσημο τότε το πρόβλημα γίνεται όλο και πιο έντονο. Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω στα Forza Edition οχήματα, μία προσθήκη που από το προηγούμενο Horizon με είχε παραξενέψει και στο FM7 με είχε κάνει να απορήσω για τη προσθήκη τους. Ωστόσο στο FH4, μπορώ να πω ότι σε συνδυασμό με τη φιλοσοφία του, νομίζω ότι πλέον η θέση τους αποκτά νόημα, παρόλο που προσωπικά θεωρώ ότι αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του παιχνιδιού, από την οπτική του ρεαλισμού. Το άρρηκτα συνδεδεμένο με τα οχήματα σύστημα παραμετροποίησης είναι αυτό που πλέον προκαλεί ζημιά όχι στο παιχνίδι, αλλά στα Forza γενικότερα.

Η Turn 10 πλέον έχει πέσει θύμα του ίδιου της του εαυτού όσον αφορά το customization, μιας και η έλλειψη ή καλύτερα η “ψευδαίσθηση έλλειψης” ανταγωνισμού την έχει οδηγήσει σε μία στασιμότητα. Το σύστημα που υπάρχει στο FH4 είναι μία εμπλουτισμένη έκδοση του συστήματος στο Forza Motorsport 4. Κάποιες από τις πρωτοπορίες που είχε τότε ήταν η δυνατότητα αλλαγής κινητήρα και μετάδοσης, πέραν από τις κλασσικές επιλογές που υπήρχαν και σε άλλα παιχνίδια. Με τον καιρό υπήρχαν συνεχώς προσθήκες όπως bodykits, αεροτομές, μεγαλύτερη ποικιλία στα swaps όμως η μόνη εξέλιξη έμεινε στις προσθήκες και όχι στις αλλαγές. Η λογική “ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει” σε άλλα στοιχεία του παιχνιδιού μπορεί να καρποφορεί, όμως στην παραμετροποίηση οχημάτων πρέπει να αλλάξει από τα θεμέλια.

Για εμένα, το Forza Horizon 4 είναι ένα παιχνίδι χωρίς αντίπαλο στο χώρο αυτόν. Προσφέρει την πιο ολοκληρωμένη εμπειρία οδήγησης συνδυάζοντας αρμονικά όλα τα είδη και στυλ οδήγησης, τόσο καλά που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πραγματικά χρειάζεται να παίξεις κάποιο άλλο racing τίτλο. Πρόκειται για ένα δυνατό χαρτί αν υπολογίσουμε ότι είναι exclusive της Microsoft. Έχοντας σχεδόν τελειοποιήσει το sandbox μοντέλο, με μία εξαιρετική λίστα οχημάτων κι έχοντας κάνει το μεγάλο άνοιγμα προς το customization των οχημάτων, ακόμη και αν όλα αυτά ακόμη δεν έχουν την τέλεια μορφή αυτόνομα, σαν ένα δυναμικό σύνολο, αποτελούν την καλύτερη πρόταση της αγοράς.