Sea of Thieves Review

Τον Ιανουάριο είχαμε τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε το Sea of Thieves πριν την κυκλοφορία του και σας είχαμε μεταφέρει τις πρώτες μας εντυπώσεις. Ο πειρατικός τίτλος της Rare βρίσκεται στην αγορά εδώ και μερικές μέρες και δυστυχώς οι φοβίες που είχα καταθέσει στο προαναφερθέν άρθρο επαληθεύθηκαν. Προσωπικά είχα τη δυνατότητα να παίξω το παιχνίδι από την Technical Alpha του πριν από αρκετούς μήνες και τα παράπονά μου για την πρώιμη δοκιμαστική έκδοση υφίστανται και για το τελικό προϊόν. Δυστυχώς, το Sea of Thieves είναι ένα παιχνίδι με βαθιά και απίστευτα όμορφα νερά, το οποίο ωστόσο είναι εξαιρετικά ρηχό και δεν θυμίζει ολοκληρωμένο τίτλο που δικαιούται να ζητά €60.

Είναι αδιαμφισβήτητο πως η Rare έχει αφήσει πίσω “τα μαύρα της χρόνια”. Αναφέρομαι φυσικά στην περίοδο που το ιστορικό βρετανικό στούντιο ασχολούνταν αποκλειστικά και μόνο με την ανάπτυξη αθλητικών τίτλων για το Kinect και με ρουχαλάκια για τα avatars του Xbox Live. To Sea of Thieves έμοιαζε ως μια όαση μέσα στην έρημο, αλλά καθώς προσπαθώ να συντονίσω τις σκέψεις μου και να γράψω αυτό το κείμενο, καταλήγω πως αποτελεί χαμένη ευκαιρία. Υπήρξαν στιγμές που πέρασα πολύ καλά με το παιχνίδι, με multiplayer αλληλεπιδράσεις που θα μου μείνουν αξέχαστες, υπήρξαν όμως και στιγμές έντονης βαρεμάρας και εκνευρισμού. Το παιχνίδι είναι πανέμορφο οπτικά, αλλά έχει αρκετά τεχνικά προβλήματα εν τέλει. Γενικά, το σύνολο δεν διέπεται από συνοχή και για κάθε θετικό υπάρχει και ένα αρνητικό. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορώ να το προτείνω σε κάποιον είναι πολύ συγκεκριμένες.

Ας πάρω όμως τα πράγματα με τη σειρά. Συνηθίζω να ξεκινάω τα reviews που αναλαμβάνω με κάποια αναφορά στην ιστορία. Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχω να πω τίποτα. Το Sea of Thieves δεν έχει ιστορία και σενάριο. Βασικά, πρέπει να διευκρινίσω τι ακριβώς είναι το παιχνίδι, γιατί από την στιγμή της παρουσίασης του μέχρι και σήμερα για πολλούς ακόμη, δεν είναι ξεκάθαρο. Το Sea of Thieves είναι μια αποκλειστικά multiplayer shared world εμπειρία. Το παιχνίδι δεν έχει κάποια μορφή single player campaign. Αντιθέτως χωρίς σχεδόν κανέναν πρόλογο και tutorial βάζει τον παίκτη να επιλέξει έναν πειρατή που του αρέσει και τον τοποθετεί στον κόσμο του. Από εκεί και έπειτα ξεκινά το κάλεσμα της πειρατικής ζωής. Ήδη αρχίζουν να φαίνονται οι πρώτες ελλείψεις. Ας προσπεράσουμε την παντελή απουσία ιστορίας, προσωπικά τείνουν να μου αρέσουν περισσότερο οι μοναχικές και με επίκεντρο την αφήγηση εμπειρίες, αλλά δεν λέω όχι και σε κάποιον καλό multiplayer τίτλο. Το Sea of Thieves, όντας multiplayer χωρίς ίχνος ιστορίας, βασίζει όλο του progression και έχει ως βασική κινητήρια δύναμη για τον παίκτη την παραμετροποίηση του χαρακτήρα του. Δυστυχώς, απουσιάζει κάποιος character creator. Ξεκινώντας, είχα τη δυνατότητα να επιλέξω μεταξύ ορισμένων χαρακτήρων με προκαθορισμένη εμφάνιση και δεν μπορούσα να αλλάξω λεπτομέρειες για να φέρω τον χαρακτήρα στα μέτρα μου, παρά μόνο να βασιστώ στον τροχό της τύχης.

Αφού επιλέξεις τον χαρακτήρα που σου κλείνει περισσότερο το μάτι, βρίσκεσαι σε μια ταβέρνα σε ένα απομακρυσμένο νησί και το ταξίδι ξεκινά. Ομολογώ, πως οι πρώτες ώρες είναι πραγματικά διασκεδαστικές, καθώς ανακαλύπτεις τους βασικούς μηχανισμούς και κάνεις τα πρώτα Voyages (έτσι ονομάζονται τα quests-αποστολές στο παιχνίδι). Ο πυρήνας του παιχνιδιού είναι καλοφτιαγμένος, με την ομάδα ανάπτυξης να έχει επιμεληθεί πολλές λεπτομέρειες. Η πλοήγηση με το πλοίο αποτελεί πρόκληση στην αρχή και είτε είσαι μόνος, είτε με έως και τρεις ακόμα φιλόδοξους πειρατές είναι σημείο αναφοράς για το παιχνίδι. Από την γλυκιά σύγχυση που θα επικρατήσει στην πρώτη καταιγίδα που το πλοίο θα είναι σχεδόν εκτός ελέγχου, μέχρι την αίσθηση ικανοποίησης όταν τελικά πάρεις τον αέρα του πλοίου, αυτός ο τομέας του παιχνιδιού είναι αψεγάδιαστος. Ο τρόπος που δουλεύουν τα πλοία αγγίζει τα όρια simulation και από τον αέρα, την κλίση των πανιών, το βάρος από τα νερά στα καταστρώματα, όλα παίζουν ρόλο. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους βασικούς μηχανισμούς, με εξαίρεση ίσως το σύστημα μάχης που πάσχει από την ίδια ασθένεια που βασανίζει όλο το παιχνίδι. Είναι ρηχό.

Στο παιχνίδι υπάρχουν τρεις διαφορετικές ομάδες που σου δίνουν αποστολές. Έχουμε να κάνουμε με τους Gold Hoarders που σου δίνουν χάρτες με σημειωμένα ‘X’ ή αινίγματα που περιγράφουν που βρίσκονται κρυμμένοι θησαυροί. Στόχος είναι να βρεις που είναι κρυμμένο το σεντούκι και να το φέρεις πίσω. Έπειτα έχουμε το Order of Souls, αυτή η ομάδα σου ζητά να πας σε συγκεκριμένα σημεία του χάρτη, να σκοτώνεις σκελετούς και να φέρνεις πίσω το κρανίο του δυνατότερου. Να σημειώσω πως οι σκελετοί είναι οι μοναδικοί εχθροί που υπάρχουν στο παιχνίδι. Τέλος, υπάρχει και το Merchant Alliance που σου ζητά να βρίσκεις κότες ή γουρούνια και να τα φέρνεις πίσω. Καθώς κάνεις αποστολές για τις τρεις ομάδες ανεβαίνει η φήμη σου στην κάθε μια και κερδίζει χρυσός. Με την αύξηση της φήμης για την ώρα μπορείς απλά να ξεκλειδώσεις πιο υψηλού level αποστολές. Το μόνο που αλλάζει σε αυτές είναι αριθμός των πραγμάτων που πρέπει να φέρεις πίσω. Ναι, όλες οι αποστολές του παιχνιδιού είναι fetch quests. ΟΛΕΣ. Δεν υπάρχει ούτε μια διαφορετική και στο ελάχιστο ενδιαφέρουσα αποστολή. Όλες είναι fetch quests. Μετά από ένα σημείο καταντάει όχι απλώς βαρετό, αλλά και εκνευριστικό. Πρακτικά δεν αφού κάνεις μια δύο φορές κάθε ένα από τρία διαφορετικά fetch quest, τα έχεις δει όλα και ξεκινά η βασανιστική ρουτίνα.

Αυτό ακούγεται κάπως ρηχό, έτσι δεν είναι;. Δεν ακούγεται. Είναι. Τονίζω ξανά πως η μοναδική εξέλιξη και πρόοδος που υπάρχει στο Sea of Thieves αφορά το customization. Το μόνο που κερδίζει κάποιος παίζοντας είναι αντικείμενα που αλλάζουν την εμφάνιση του χαρακτήρα του. Κατά την προσωπική μου άποψη πρόκειται για ένα ανούσιο progression αν το καλοσκεφτεί κανείς, αφού όντως αποκλειστικά first person τίτλος, συνήθως δεν βλέπεις εσύ ο ίδιος τα αντικείμενα που μόχθησες για να αποκτήσεις. Οι δημιουργοί αποφάσισαν να μην υπάρχει κάθετη πρόοδος με levels και μπορώ να κατανοήσω μερικούς από τους λόγους, αλλά εν τέλει η οριζόντια πρόοδος που θέλει όλους τους παίκτες στο ίδιο επίπεδο ανεξαρτήτως του πόσο έχουν παίξει, μοιάζει ως μοιραίο λάθος. Προσωπικά, μετά τις πρώτες τέσσερις-πέντε ώρες δεν είχα λόγο να ασχοληθώ. Έπαιξα αρκετά περισσότερο κατ’ ανάγκη και με μια τεράστια απορία να είναι καρφωμένη στο πίσω μέρος του μυαλού μου: Αυτό είναι όλο;

Για να μην είμαι άδικος, ως shared world εμπειρία το Sea of Thieves τοποθετεί στον ίδιο κόσμο πολλούς πειρατές. Αυτό σημαίνει πως υπάρχουν πολλές μοναδικές αλληλεπιδράσεις με άλλους παίκτες που λειτουργούν σωτήρια για το όλο σύνολο. Η αδρεναλίνη ξεκινά να αυξάνεται όταν βλέπεις ένα άλλο πλοίο στον ορίζοντα και οι ναυμαχίες ή οι πιθανές συνεργασίες με άλλους παίκτες έχουν πολύ πλάκα. Εμένα μου έτυχε μια πολύ περίεργη περιπέτεια. Μια ομάδα από τέσσερις πειρατές μου επιτέθηκε καθώς επέστρεφα τα σεντούκια με τους θησαυρούς μου. Εννοείται πως έχασα τη μάχη αφού οι αντίπαλοι μου είχαν το αριθμητικό πλεονέκτημα. Ωστόσο προς έκπληξη μου όταν έκανα respawn στο πλοίο μου βρισκόταν δύο άτομα από το πλήρωμα που με σκότωσε και με προσκάλεσαν να κάνουμε στόλο και να τους ακολουθώ με το μικρότερο πλοίο μου. Ως αντάλλαγμα μου έδωσαν πίσω τους θησαυρούς μου και μερικούς ακόμα. Εννοείται πως δέχθηκα, μπήκα στο Xbox Live Party μαζί τους και πέρασα μια πολύ ευχάριστη ώρα. Το παιχνίδι σου τονίζει εξ’ αρχής πως η εμπειρία σου θα είναι καλύτερη αν παίζεις με συνδεδεμένο μικρόφωνο και αυτό έχει οδηγήσει στην δημιουργία μιας κοινότητας που στην πλειοψηφία της είναι φιλόξενη και ακόμα και στις περιπτώσεις που οι υπόλοιποι παίκτες είναι εχθρικοί οι αλληλεπιδράσεις δεν είναι τοξικές και έχουν πλάκα. Η ομάδα έχει ενσωματώσει έξυπνους και πρωτότυπους μηχανισμούς για τους οποίους αξίζει εύσημα, όπως τη δυνατότητα το παιχνίδι να μεταφράζει αυτόματα σε γραπτό κείμενο όσα λένε οι άλλοι παίκτες για άτομα με ειδικές ανάγκες, ακόμη και πιο απλά πράγματα που κάνουν πιο ομαλή τη συνεργασία, όπως το να κλειδώσεις ένα άτομο από την ομάδα σου σε μια μικρή φυλακή στο τελευταίο κατσάρωμα του πλοίου για μικρό χρονικό διάστημα, αν ενοχλεί με τη συμπεριφορά του.

Ωστόσο, έχω να κάνω παράπονα και για την multiplayer πτυχή του παιχνιδιού. Το Sea of Thieves φαίνεται από χιλιόμετρα πως είναι προσανατολισμένο προς το co-op. Η single-player εμπειρία είναι πολύ υποδεέστερη, δυσκολότερη και σε σημεία πολύ βαρετή. Σίγουρα δεν σας προτείνω το παιχνίδι, αν είστε μοναχικός παίκτης που δεν έχει φίλους για να παίξει και δεν θέλει να δοκιμάσει την τύχη του με το matchmaking. Επιπλέον, το παιχνίδι δεν έχει καμία απολύτως ποινή όταν πεθαίνεις, όποτε είτε χάνεις είτε νικάς δεν υπάρχει κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο. Μπορεί ο πειρατής που νίκησες να επιστρέψει λίγα δευτερόλεπτα μετά, χωρίς καμία επίπτωση παρόλο που έχασε. Παράλληλα, ο τρόπος που δουλεύουν τα respawns καθιστά δυνατές εκνευριστικές τεχνικές όπως το spawn camping. Εν τέλει, ακόμα και όσον αφορά το PvP, μετά από μια ναυμαχία, μερικές ευχάριστες και εκνευριστικές εμπειρίες, προσωπικά ένιωσα σα να τα έχω βιώσει σχεδόν όλα και ο ρηχός και χωρίς επιπτώσεις σχεδιασμός του παιχνιδιού ήρθε να με χαστουκίσει ξανά και να με γειώσει στην απογοητευτική πραγματικότητα. Για να ολοκληρώσω με τα του περιεχομένου υπάρχουν ναυάγια στα οποία οι παίκτες μπορούν να βρουν κρυμμένους θησαυρούς, υπάρχουν διασκορπισμένα μπουκάλια στις παραλίες των νησιών που οδηγούν πάλι στην εύρεση σεντουκιών με θησαυρούς και τέλους υπάρχουν τα Skeleton Forts που είναι events που πρέπει να σκοτώσετε κύματα εχθρών για να πάρετε μια σειρά από σεντούκια. Τα ίδια δηλαδή πάνω κάτω. Επίσης, κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσω είναι η παντελής απουσία προς το παρών οποιουδήποτε end-game. Για την ώρα απλά συνεχίζετε να κάνετε τα ίδια quests ξανά και ξανά, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Ακόμα και το θρυλικό Kraken, το οποίο είναι εντελώς τυχαίο πότε και αν θα το πετύχετε, δεν προσφέρει καμία ανταμοιβή μόλις κατορθώσετε να το νικήσετε. Απολύτως τίποτα και είναι σχεδόν γελοίο.

Το μοτίβο συνεχίζεται και στον τεχνικό τομέα. Το παιχνίδι οπτικά είναι θρίαμβος, αλλά υπάρχουν πολλά προβλήματα με τους servers και άλλα τεχνικά θεματάκια. Ξεκινάω με τα θετικά. Το νερό. Νομίζω πως δεν υπάρχει κανένας που θα αμφισβητεί πως μιλάμε για το πιο εντυπωσιακό νερό που έχει υπάρξει ποτέ σε παιχνίδι. Η τεχνολογία της Rare πραγματικά ρίχνει σαγόνια. Οι εικόνες και το οπτικοακουστικό υλικό που συνοδεύει το κείμενο νομίζω πως το αποδεικνύουν και οποιοδήποτε απόπειρα περιγραφής από την μεριά μου θα ήταν μάλλον αποτυχημένη. Πρέπει να το δείτε εν κινήσει με τα ίδια σας τα μάτια για το πιστέψετε. Αντίστοιχα το σύστημα φωτισμού είναι εξαιρετικό, με πολλά δυναμικά στοιχεία, volumetric σύννεφα, κεραυνούς που κάνουν την νύχτα μέρα. Το παιχνίδι παρά το καρτουνίστικο ύφος του, συνδυάζει πολύ καλά το ρεαλισμό εκεί που πρέπει και έτσι έχουμε να κάνουμε με ένα πανέμορφο και πολύ ιδιαίτερο οπτικό αποτέλεσμα.

Τα αρνητικά του τεχνικού τομέα δεν έχουν να κάνουν κατά βάση με τα γραφικά. Αυτά είναι αψεγάδιαστα. Αντιθέτως οι servers είχαν πολλά προβλήματα την περίοδο που έπαιξα και υπήρχαν φορές που ήμουν παντελώς μόνος, χωρίς ο κόσμος μου να γεμίζει με άλλους παίκτες. Πολλά achievements που έχω κάνει, ακόμα δεν μου έχουν ξεκλειδωθεί, υπάρχουν frame drops στην έκδοση του Xbox One X που δοκίμασα, ενώ πολλές φορές οι NPCs μπορεί να μην σου δώσουν τον χρυσό που πρέπει για τα quests που ολοκληρώνεις. Πήρατε μια γεύση νομίζω.

Στα του ήχου πάλι έχω καλά λόγια να πω…αλλά και παράπονα. Η μουσική υπόκρουση είναι ταιριαστή και το OST απαρτίζεται από μερικά πολύ ευχάριστα θέματα. Ειδικά όταν οι ίδιοι οι παίκτες παίζουν την μουσική το αποτέλεσμα μπορεί να γίνει και διασκεδαστικό. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές φορές που απουσιάζει οποιαδήποτε μουσική υπόκρουση, πράγμα που κάνει τα ήδη μονότονα quests, ακόμη πιο “στεγνά”. Τα voice overs των ελάχιστων ηθοποιών είναι γελοία και δεν ταιριάζουν σε καμία περίπτωση με πειρατές. Υπάρχουν και άλλες ασυνέπειες, όπως π.χ. ενώ το sound design είναι πολύ καλό και μπορείς να ακούσεις τα κύματα να χτυπάνε τα σανίδια του πλοίου σου όταν βρίσκεσαι στα κάτω καταστρώματα, άλλα ηχητικά εφέ δεν είναι εφάμιλλης ποιότητας. Για παράδειγμα, τα κανόνια και τα πιστόλια έχουν πιστικούς και γεμάτους ήχους, αλλά τα σπαθιά είναι λες και χτυπάς δύο πιρούνια μεταξύ τους…

Το Sea of Thieves στα μάτια μου είναι μια χαμένη ευκαιρία. Η Rare είχε περισσότερα από τέσσερα χρόνια στην διάθεσή της για την ανάπτυξη του τίτλου όποτε μου φαίνεται πολύ παράξενο που έχουμε να κάνουμε με τέτοια έλλειψη περιεχομένου. Προσωπικά θέλω να πάρω θέση και να προλάβω ένα σχόλιο που είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα ακούσω. Ναι, γνωρίζω πως η ομάδα έχει υποσχεθεί πως θα εμπλουτίσει τον τίτλο στο μέλλον. Γνωρίζω επίσης πως μερικοί παίκτες παίζουν με μηναία συνδρομή στο Xbox Game Pass και έτσι πρακτικά η πρόσβαση στο παιχνίδι για ένα μήνα τους κόστισε €10. Ωστόσο, αυτές οι δύο δικαιολογίες δεν αλλάζουν τίποτα. Βρισκόμαστε στο εδώ και στο τώρα και το Sea of Thieves κοστίζει €69,99 και δεν έχει περιεχόμενο. Μπορεί σε ένα χρόνο από τώρα να είναι γεμάτο με ατελείωτες δραστηριότητες. Το παιχνίδι που έχω εγώ αυτή τη στιγμή στα χέρια μου, η έκδοση που κλήθηκα να κρίνω και για την οποία καλούμαι να καταθέσω την άποψη μου, δεν έχει περιεχόμενο που μπορεί να δικαιολογήσει αυτή την τιμή. Έχω ελπίδες για το μέλλον, αλλά στην τωρινή κατάσταση δεν μπορώ να προτείνω το παιχνίδι και για να είμαι ειλικρινής μου θυμίζει early-access κυκλοφορία.