Halo Wars 2 Review

Κατά καιρούς έχουν γίνει προσπάθειες μεταφοράς παιχνιδιών στρατηγικής πραγματικού χρόνου σε συστήματα οικιακών κονσολών. Από το StarCraft64 (το port του πρώτου StarCraft στο Nintendo 64), αλλά και με πιο πρόσφατα παραδείγματα όπως το Lord of the Rings: Battle of Middle Earth 2 και το Command & Conquer: Red Alert 3, η πρόκληση ήταν πάντα η εξομοίωση της ταχύτητας, της ακρίβειας και των αμέτρητων επιλογών, που προσφέρει ο χειρισμός με ποντίκι και πληκτρολόγιο, σε ένα περιορισμένο μέσο όπως το controller. Η πιο αξιόλογη προσπάθεια ήταν ο -μέχρι πρότινος- αποκλειστικός τίτλος του Xbox 360, Halo Wars, το spin off prequel του Halo: Combat Evolved και κατ’ επέκταση της σειράς Halo. Αναπτύχθηκε από την Ensemble Studios (developer των Age of Empires και των Age of Mythology), η οποία επέλεξε να απλοποιήσει αρκετά του μηχανισμούς, ώστε να δημιουργήσει το real time strategy παιχνίδι που παίζεται πολύ ευχάριστα με το χειριστήριο του Xbox 360.

Οχτώ χρόνια μετά, κυκλοφορεί το Halo Wars 2, το αποτέλεσμα της συνεργασίας της 343 Industries, υπεύθυνη για το Halo franchise την τελευταία δεκαετία, και της Creative Assembly, γνωστή κυρίως για τη σειρά παιχνιδιών στρατηγικής Total War. Είναι παιχνίδι στρατηγικής πραγματικού χρόνου, με έμφαση στη διαχείριση πόρων (resources), στο χτίσιμο βάσης και στην στρατολόγηση και αναβάθμιση μάχιμων μονάδων (units). Το Halo Wars 2 κυκλοφορεί για Xbox One και Windows 10 (αποκλειστικά μέσω του Windows Store), ενώ είναι ένα από τα παιχνίδια του προγράμματος Play Anywhere, που σημαίνει ότι με τη ψηφιακή αγορά του έχετε πρόσβαση σε αυτό τόσο από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή σας, όσο και από την κονσόλα Xbox One, ενώ γίνεται αυτόματα συγχρονισμός των saves και του προφίλ σας, με τη δυνατότητα crossplay, δυστυχώς, να απουσιάζει. Για τα πρακτικά να σημειωθεί ότι οι κάτοχοι της Ultimate Edition εκτός από το Season Pass θα λάβουν και κωδικό για την ψηφιακή έκδοση Halo Wars: Definitive Edition, το port του πρώτου παιχνιδιού σε Xbox One και Windows 10.

Χρονολογικά βρισκόμαστε 28 χρόνια μετά τα γεγονότα του Halo Wars (λίγο μετά το τέλος του Halo 5: Guardians), το πλήρωμα του Spirit of Fire, υπό τις διαταγές για άλλη μια φορά του Captain James Cutter,  ξυπνάει από την κρυογονική ψύξη μετά από δεκαετίες ύπνου, στην εμβέλεια της Installation 00, η Ark που γνωρίσαμε στο Halo 3 και αποτελεί την πηγή προέλευσης των Halo rings, και καλείται να αντιμετωπίσει την νέα απειλή που ακούει στο όνομα Banished, φατρία εξεγερμένων Brutes με ηγέτη τον Atriox. Εκτός από τον James Cutter κάνει ξανά την εμφάνιση της η επιστήμονας Anders, ενώ την θέση της τεχνητής νοημοσύνης Serina παίρνει η Isabel, ένας από τους δύο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρες της ιστορίας.

Ο δεύτερος είναι ο κύριος ανταγωνιστής, ο Atriox, θύμα της κακομεταχείρισης των Brutes από τους Covenant, ήταν ο πρώτος που εξεγέρθηκε εναντίον τους και χρησιμοποιώντας τις στρατηγικές και ηγετικές του ικανότητες δημιούργησε τους Banished. Από τη σχετικά αξιόλογη, χωρίς να ρίχνει σαγόνια, ιστορία με απογοήτευσε ο επίλογος, ο οποίος, χωρίς να μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες για να μη δώσω κάποιο spoiler, επικεντρώθηκε περισσότερο στο να «χτίσει» το υπόβαθρο για την επόμενη προσθήκη της σειράς Halo, αντί να ολοκληρώσει την ιστορία του Halo Wars 2, δίνοντάς μου την εντύπωση ενός υπερκοστολογημένου, ανεπίσημου 10ωρου trailer ή εισαγωγικού cutscene για το Halo 6. Οι 12 αποστολές χωρίζονται σε 3 Acts, με την συνολική διάρκεια του Campaign να ξεπερνά μετά βίας τις 10 ώρες (παρόμοια με του πρώτου Halo Wars, αλλά νούμερο αστεία μικρό για τα δεδομένα των real time strategy παιχνιδιών), ενώ μπορεί να παιχτεί, τόσο solo, όσο και σε co-op.

Η ποικιλία των αποστολών είναι ικανοποιητική, ενώ δίνεται η επιλογή ενεργοποίησης skulls (παράμετροι που κάνουν πιο εύκολο ή δύσκολο το παιχνίδι, μηχανισμός παρόμοιος με αυτόν των βασικών παιχνιδιών Halo) για μεγαλύτερο replayability. Το voice acting είναι ικανοποιητικό, οι ερμηνείες το ίδιο, με την Isabel να κλέβει την παράσταση. Η μουσική επένδυση προσπαθεί με original ακούσματα να αναπαράγει μια «Halo» αίσθηση και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει, ενώ τα υπόλοιπα ηχητικά εφέ κάνουν καλά τη δουλειά τους, δίνοντας μια βασική ιδέα των units που εμπλέκονται στην μάχη. Το κερασάκι στην τούρτα είναι τα ποιοτικότατα cutscenes, υπεύθυνο για τα οποία είναι το στούντιο Blur, με μεγάλη προϋπηρεσία σε cinematic trailers και cutscenes στο χώρο των βιντεοπαιχνιδιών και όχι μόνο.

Σε επίπεδο gameplay, το Halo Wars 2 ακολουθεί τη δοκιμασμένη συνταγή του πρώτου παιχνιδιού, κάνοντας μικρές προσθήκες (όπως η δυνατότητα κατηγοριοποίησης των units σε 4 ομάδες) που δεν κάνουν κάποια ιδιαίτερα αισθητή διαφορά. Το παιχνίδι στον πυρήνα του είναι ένα πολύ casual real time strategy, με απλοποιημένους μηχανισμούς, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό, που απευθύνεται σε νέους ή όχι και τόσο φανατικούς παίκτες του genre. Έχουμε ξανά στα resourses τα Supplies, που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή κτιρίων - επεκτάσεων της βάσης (Firebase), οχημάτων και στρατιωτών, και Energy, που πλέον αποκτάται με παρόμοιο τρόπο με τα Supplies. Τα resources παράγονται μέσω των Supply Pads και Generators αντίστοιχα ή βρίσκονται διασκορπισμένα στο περιβάλλον. Ο αριθμός των διαφορετικών units είναι ικανοποιητικός, αν και οι διαθέσιμες αναβαθμίσεις για το καθένα είναι περιορισμένες (ίσως και λιγότερες από το πρώτο Halo Wars). Οι Spartans παίρνουν τον ρόλο των Hero Units, έχοντας μία special ability που τους επιτρέπει να τη χρησιμοποιήσουν επιθετικά κάνοντας area damage, ή για να κάνουν hijack κάποιο όχημα του αντιπάλου. Παρέχονται ξανά βοήθειες από το Spirit of Fire (active και passive skills), όπως μαζικό heal και εναέριοι βομβαρδισμοί. Σε γενικές γραμμές, παικτικά στο single player, έχουμε περισσότερο Halo Wars χωρίς βαρβάτες αλλαγές.

Εκεί που έγιναν πιο αισθητές προσθήκες είναι στο multiplayer κομμάτι του παιχνιδιού. Εκτός από τα πιο κλασικά modes ενάντια σε άλλους παίκτες, Domination (κατάληψη σημείων στο χάρτη μέχρι να συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός πόντων), Strongholds (κατάληψη όσο το δυνατόν περισσότερων mini-bases με απεριόριστο αριθμό resourses) και Deathmatch (καταστροφή όλων των αντίπαλων βάσεων) έχουμε την προσθήκη του game mode με την ονομασία Blitz, που αποτελεί ένα κράμα στοιχείων από παιχνίδια tactical και συλλογής καρτών. Αφού χτίσετε μια τράπουλα (έχοντας την δυνατότητα να διαλέξετε μεταξύ 7 διαφορετικών leaders) παίζετε ένα domination παιχνίδι με την διαφορά ότι δεν έχετε βάση, αλλά τα units γίνονται summon με μία από τις 4 κάρτες που έχετε κάθε φορά στο χέρι σας.

Μόλις μια κάρτα χρησιμοποιηθεί αντικαθίσταται από μια άλλη ενώ το κόστος για την ενεργοποίηση των καρτών είναι ενέργεια την οποία παίρνετε καταστρέφοντας air drops. Υπάρχει και μια ακόμα παραλλαγή του Blitz, το game mode Firefight, πρακτικά ένας αγώνας Blitz (solo ή co-op) ενάντια σε συνεχόμενες ορδές κλιμακωτά πιο δύσκολων εχθρών. Αν και ένα αρκετά διασκεδαστικό game mode, που δίνει μια νέα πνοή στο multiplayer κομμάτι rts παιχνιδιών, αυτό που με ανησυχεί αρκετά είναι το microtransaction σύστημα που έχει χρησιμοποιηθεί για την απόκτηση καρτών, το οποίο δίνει προβάδισμα σε αυτούς που είναι σε θέση να πληρώσουν. Δυστυχώς, το Halo Wars 2, ως ένα full priced παιχνίδι με season pass, δεν μπορεί να δικαιολογήσει στα δικά μου μάτια ένα microtransaction σύστημα βασισμένο στην τύχη (φακελάκια με τυχαίες κάρτες).

Στον τεχνικό τομέα, αρχικά για την έκδοση του Xbox One η επίδοση είναι μέτρια με ελαφρώς απογοητευτική. Το framerate δεν ξεπερνά τα 30 fps, ενώ συχνά κάνει βουτιές στα κινηματογραφικά -λιγότερα από 30- καρέ το δευτερόλεπτο, με τα textures να συγκρίνονται (και σε σημεία να ξεπερνούν) αυτά της έκδοσης του υπολογιστή. Ειδικά σε αποστολές - πίστες όπου υπήρχε μεγάλος αριθμός units η Xbox One έκδοση του Halo Wars 2 ήταν -για τις δικές μου προτιμήσεις- οριακά unplayable. Στον υπολογιστή αν και έτρεχε ικανοποιητικά δε δικαιολογούσε σε καμιά περίπτωση τις απαιτήσεις συστήματος. Σε όλη τη διάρκεια του campaign συνάντησα game breaking bugs που με ανάγκασαν να κάνω restart αρκετές από τις αποστολές, ενώ αν κάποιος παίζει στις τελευταίες δυσκολίες μπορεί να του στοιχίσουν το χρυσό μετάλλιο ή και την ολοκλήρωση κάποιων εκ των optional ή bonus objectives. Η A.I. είναι υπερβολικά φτωχή, τόσο των δικών σας units, αλλά περισσότερο των units του αντιπάλου. Επίσης, στο multiplayer κομμάτι του τίτλου το framerate ήταν πολύ χαμηλό (αν έπαιζες με «bot-άκια» δεν υπήρχε πρόβλημα) και έκανε την παρουσία του αρκετό stuttering.

Ειδικότερα όσο αφορά την έκδοση-port του PC. Απουσιάζουν, δυστυχώς, πολλοί μηχανισμοί και επιλογές που υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια σε RTS παιχνίδια, λόγω της κύριας έμφασης του χειρισμού με το controller, και της φτωχής προσπάθειας που έχει γίνει για τη μεταφορά του παιχνιδιού στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Αρχικά όλα τα units χρησιμοποιούν το ίδιο κουμπί για τα abilities τους, το οποίο δημιουργεί πρόβλημα όταν στην επιλεγμένη ομάδα υπάρχουν περισσότερα από ένα unit διαφορετικού τύπου με ability. Δεν υπάρχει η δυνατότητα επιλογής πολλαπλών κτιρίων για τη δρομολόγηση της δημιουργίας του ίδιου unit ταυτόχρονα (θα πρέπει να το κάνεις σε ένα-ένα ξεχωριστά). Όταν έχεις επιλεγμένη ομάδα με διαφορετικά units δεν γίνεται να πατήσεις στο εικονιδιάκι του κάθε τύπου unit ξεχωριστά για να διαλέξεις μόνο αυτό. Απουσιάζουν shortcuts για βασικές λειτουργίες και απουσιάζουν και επιλογές διαφορετικών stance για τα στρατεύματα. Τα abilities πρέπει να μαντέψεις τί περίπου κάνουν, αφού κάνοντας hover με τον κέρσορα πάνω από αυτά δεν δίνει κάποια πληροφορία (ούτε καν την ονομασία τους). Σε γενικές γραμμές το UI και ο χειρισμός δεν προσαρμόστηκαν καθόλου στα μέτρα του PC, απλά έγινε μια πρόχειρη «μετάφραση» του χειρισμού από το controller. Αν και υπάρχουν άνθρωποι που τερματίζουν Dark Souls χρησιμοποιώντας τα Donkey Kong Pongos, το Halo Wars με εξέπληξε με το πόσο αδικαιολόγητα δύσχρηστος θα μπορούσε να γίνει ο χειρισμός ενός real time strategy παιχνιδιού με ποντίκι και πληκτρολόγιο.