WWE 2K17 Review

Η ελπίδες των fans του WWE για βιντεοπαιχνίδια αντάξια του ονόματός του αναπτερώθηκε όταν το franchise πήγε στην 2Κ Sports. Το «σπίτι» της σειράς NBA 2K που βασιλεύει εδώ και πολλά χρόνια στο ψηφιακό μπασκετικό κόσμο είχε υπό τη στέγη του το WWE και αυτό χωρίς αμφιβολία ήταν λόγος για να ενθουσιαστεί κανείς. Η Yuke’s, ωστόσο, που τόσα χρόνια είχε αναλάβει την ανάπτυξη του franchise, συνέχισε να είναι πίσω από το τιμόνι της ανάπτυξης και για να λέμε την αλήθεια, τελευταία, είχε αναπαυθεί στις δάφνες της. Η Visual Concepts που ασχολείται με τα NBA 2K και ήταν ο διακαής πόθος των fans, μπήκε στην ανάπτυξη των νέων WWE τίτλων σε εντελώς δευτερεύοντα ρόλο από όσο φαίνεται με βάση την ενασχόλησή μου με το WWE 2K17. Παρά το γεγονός πως πέρυσι τα πράγματα κύλησαν σχετικά ομαλά, πέρα από κάποιες παραφωνίες, φέτος δε μας τα λέει καλά...

Φέτος, φίλοι μου και «φίλαθλοι» του «αθλήματος», το WWE 2K17 μου θύμισε το ρητό «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» γιατί μοιάζει σαν να είναι ακριβώς το ίδιο παιχνίδι. Και εξηγούμαι φυσικά. Πετώντας στην άκρη ό,τι μαρκετίστικες υποσχέσεις δόθηκαν στα trailers για καλύτερο gameplay, αυτό που έπαιξα εγώ όχι μόνο είναι το ίδιο, αλλά και σε γενικές γραμμές εμφανίζει προβλήματα που πέρυσι δεν υπήρχαν. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως δεν έστρωσε κάποια από πέρυσι, απλά φέτος τα παρατράγουδα υπερνικούν τις…διορθώσεις. Ναι, υπάρχουν ορισμένα καινούργια και ομολογουμένως όμορφα animations, όμως αυτά εμφανίζονται σπάνια ή σπασμένα.

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι έφταιξε σε σχέση με το 2K16, αλλά στο WWE 2K17 ό,τι κίνηση γίνεται από εμένα και δεν είναι scripted σπανίως έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το ίδιο συμβαίνει και στις ‘scripted’ ας τις πούμε λαβές όπου παρατήρησα αρκετές παρατυπίες στα animations του. Εκεί που «σπάει» εντελώς το όλο σύστημα είναι όταν η μάχη μεταφέρεται εκτός ρινγκ. Τότε είναι που έβλεπα να γίνονται οι ίδιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις, τα κορμιά να μη σκάνε στο εξωτερικό mat όπως πρέπει και να μην αλληλοεπιδρούν σωστά με τα προστατευτικά κιγκλιδώματα ή με τις μεταλλικές σκάλες και τα τραπέζια, έχοντας ως αποτέλεσμα να σκοντάφτουν άτσαλα οι wrestlers. Γενικά, παρατηρείται ένα αποτέλεσμα μεταξύ ύψους και βάθους, όπου το collision detection των physics και τα animations κάπου χάνουν τη συνεννόησή τους.

Στα θετικά, του gameplay, πρέπει να αναφέρω το σύστημα που πρόσθεσαν οι developers στους αγώνες τύπου triple threat, fatal-4-way και ό,τι περιλαμβάνει άνω των δύο παλαιστών. Όταν ένας wrestler έχει δεχθεί αρκετό «ξύλο» και η stamina του είναι λιγοστή, αυτόματα κυλάει εκτός ρινγκ για να ανακτήσει δυνάμεις. Ένα ακόμη μικρό mini-game ξεκινάει καθώς γεμίζει ο σχετικός μετρητής και τότε ο παίκτης έχει δύο επιλογές, είτε να μπει στο ρινγκ πρόωρα με λιγοστές δυνάμεις ή να περιμένει υπομονετικά να γεμίσει η μπάρα, να πατήσει το Α και να μπει με signature move και γεμάτη stamina. Αυτό προσφέρει πόντους τόσο στο ρυθμό, όσο και στο παρουσιαστικό του WWE αφού παραμένει πιστό στα πρότυπά του σε παρόμοιες περιπτώσεις και καταφέρνει να κρατήσει σε εγρήγορση τον παίκτη. Φαίνεται πως τα συστήματα των submissions άρεσαν από τις προηγούμενες χρονιές και παρέμειναν ίδια, κατ’εμέ τα θεωρώ άδικα μιας και ευνοούν περισσότερο την ΑΙ, που δηλώνει πιο εξοικειωμένη και έτοιμη να με υποτάξει ακόμη κι αν έχω δυνάμεις στο health και stamina meter.

Αλλά τα κακά δεν τελειώνουν εδώ. Σχεδόν πάντοτε τo βιντεοπαιχνίδι δε μπορούσε να πιάσει τις όποιες αλλαγές γινόντουσαν στο ρόστερ ή στο πρόγραμμα του WWE. Και φέτος συμβαίνει το ίδιο μόνο που φέτος όχι μόνο ξεχείλισε το ποτήρι όσον αφορά το εν λόγω κομμάτι, αλλά είναι ζωτικής σημασίας το WWE 2K17 να έχει ενημερωμένo roster. Τον Ιούλιο έλαβε χώρα ένα brand split, που χώρισε το τεράστιο πλέον ρόστερ της εταιρίας σε δύο μεγάλα, του SmackDown και του RAW, δίνοντας τέλος στις cross-brand μάχες. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές στην ιστορία του WWE έπειτα από 5 χρόνια όπου οι παλαιστές εκατέρωθεν μάχονταν όπου βόλευε το σενάριο. Μέρος των αλλαγών ήταν και η αλλαγή των λογότυπων του show και του stage τους. Κάτι που ουσιαστικά είναι υπόθεση ενός roster update και μερικών assets στο παιχνίδι, καθώς μόνο γραφικά και λογότυπα αλλάζουν, δεν έγινε.

Όλα αυτά που προανέφερα δεν υπάρχουν δυστυχώς στο τελικό προϊόν και στον ορίζοντα δεν υπάρχει φως ή κάποια ενημέρωση πως θα προστεθεί σε μελλοντικό update. Κρίνοντας από την ιστορία, το brand split θα είναι το επόμενο «μεγάλο feature» του WWE 2K18. Και όχι, δεν είμαι από τους τύπους που θα πάνε να κατεβάσουν ημιμοντέλα -γιατί ποτέ δεν έχουν την αυθεντικότητα ενός σκαναρισμένου μοντέλου- superstars από το creation suite απλά για να υπάρχουν στο ρόστερ. Πληρώνω €69 και απαιτώ το παιχνίδι να είναι ενημερωμένο day one, ιδιαίτερα όταν υπήρχε χρόνος δύο μηνών για να προστεθεί.

Για ακόμη μια χρονιά το WWE 2K17 βρίθει από modes για να ασχοληθεί ο παίκτης για αρκετό καιρό, είτε είναι το MyCareer, είτε το WWE Universe mode, είτε τα πλούσια online modes. Για τα πρώτα δύο, θα αναφερθώ στο Cut a promo σύστημα που κάνει ντεμπούτο. Από τη μια είναι πολύ ενδιαφέρον που δίνεται σα χαρακτηριστικό, διότι αποτελεί μείζονος σημασίας αφηγηματικό μέσο -κατά μία έννοια- των storylines του WWE, από την άλλη είναι κακώς εκτελεσμένο. Για αρχή, δεν υπάρχουν voiceovers ούτε για δείγμα. Σαν να γυρνάμε στις εποχές των βουβών RPGs με διαλόγους και όσο σκέφτομαι το πώς έδωσαν το "ΟΚ" για κάτι τέτοιο εκνευρίζομαι ακόμη παραπάνω. Έπειτα, οι επιλογές που γίνονται φέρνουν μεικτά αποτελέσματα, καταλήγοντας να κάνω έναν χαρακτήρα μου ανεπιθύμητο στο κοινό, παρά επιθυμητό.

Στην πλειάδα των modes συμβάλλει και το υπέρπληρες ρόστερ, με μαχητές από την εποχή του WWF, του WCW και άλλων θρύλων και εναλλακτικών gimmicks για τον καθένα τους. Κι ας παίζουν ορισμένοι superstars και divas στα παλιά τους brands. Δυστυχώς, προς απογοήτευσή μου, ακόμη και μια βδομάδα μετά το λανσάρισμα του παιχνιδιού, οι servers του παιχνιδιού δεν έστρωσαν και μάλλον η online υποδομή του είναι ίδια με πέρυσι, αλλιώς δεν εξηγούνται οι συνεχείς αποσυνδέσεις και το ενοχλητικό lag που πάντα δηλώνει παρόν.

Ακόμη μια εύλογη απορία που έχω είναι στον τεχνικό τομέα. Πως γίνεται να κατάφεραν να μην υπάρχει συνοχή στα μοντέλα των παλαιστών και κάποια να είναι εμφανώς λεπτομερή και αληθοφανή (βλ. Brock Lesnar, Triple H, Sasha Banks) ενώ άλλα να κράζουν πως βγήκαν μέσα από έναν editor και τον καημένο τον 3D model artist να βρει άκρη για να τον κάνει να μοιάζει (βλ. The Rock, Roman Reigns, Paige). Αυτή η ασυνέπεια χτυπάει στο μάτι. Επίσης, στην Xbox One έκδοση που έπαιξα παρατήρησα πολλές φορές την ανάλυση να πέφτει σε cutscenes με πανοραμικά πλάνα του γηπέδου και στις εισόδους των παλαιστών, με αποτέλεσμα να μετρώ τα πίξελ στα σχοινιά και να μου θυμίζουν εποχές των πρώτων SmackDown vs Raw. Τα υπόλοιπα του τεχνικού τομέα παρέμειναν στάσιμα.

Αρνητική εντύπωση μου έκανε και ο σχολιασμός στο παιχνίδι. Φέτος, λόγω έλλειψης ενός Showcase mode και ορισμένων διαφωνιών με την εταιρία, ο θρυλικός JR λείπει από το μικρόφωνο. Το WWE όμως έχοντας τρία διαφορετικά τραπέζια σχολιαστών (RAW, Smackdown, NXT), κατάφερε να έχει μόνο το ένα από αυτά στο παιχνίδι, την ώρα που άλλες χρονιές υπήρχε ποικιλία. Προσθέτοντας και το γεγονός ότι οι ατάκες, η ένταση και το πάθος της περιγραφής δεν είναι αντάξια του τηλεοπτικού προϊόντος -άλλες χρονιές παραδόξως ήταν- κατέληξα να ακούω τους Michael Cole και JBL να προσπαθούν να αρθρώσουν ξερές ατάκες σε ένα booth, οι οποίες μάλιστα δεν έχουν και την ανάλογη ποικιλία. Για παράδειγμα δεν γίνεται σχολιασμός της καριέρας π.χ. του Cena ή του Stone Cold όταν παλεύει και απλά πετάγονται ανώνυμες ατάκες του τύπου "This man has proved his worth in the WWE”.