Tom Clancy's Rainbow Six Siege Review

Σε μία αγορά που κατακλύζεται από τίτλους γρήγορης δράσης όπως η σημερινή, είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς τι θέση μπορεί να έχει σε αυτή ένας τίτλος σαν το Tom Clancy's Rainbow Six: Siege. Μεθοδικές κινήσεις σε συνδυασμό με μία ευνοϊκά αργή και "χειρουργική" τακτική είναι ο τρόπος με τον οποίο θα χαρακτήριζα το κλίμα που επικρατεί στον νέο online τίτλο της Ubisoft. Ένα περιβάλλον στο οποίο δεν έχουν συνηθίσει οι περισσότεροι νεαροί ηλικιακά παίκτες, λόγω του Call of Duty. Για αυτό ακριβώς το λόγο, η γαλλική εταιρία είχε εγκαταλείψει το Rainbow Six franchise από το 2008, με την τελευταία σοβαρή προσθήκη της σειράς να ήταν το Rainbow Six: Vegas 2. Δεν πιστεύω πως άλλαξε κάτι στο χώρο, ώστε να μπορέσω να δικαιολογήσω την φετινή κυκλοφορία του Siege αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως ο γαλλικός κολοσσός περίμενε τόσο πολύ ώστε να έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα μονοτονίας από τα shooters γρήγορης δράσης.

Όπως έχετε καταλάβει ήδη, το Tom Clancy's Rainbow Six: Siege είναι ένα online multiplayer παιχνίδι που αφοσιώνεται στην τακτική και την συνεργασία των παικτών. Τα ακουστικά και το μικρόφωνο είναι απαραίτητα όχι μόνο για την επικοινωνία σας με τους άλλους παίκτες αλλά και για την μεγαλύτερη δυνατή διασκέδασή σας. Η συνεργασία είναι κλειδί εδώ και σε καμία περίπτωση δεν θα απολαύσετε το παιχνίδι αγνοώντας τους συμπαίκτες σας, ενώ αν προτιμήσετε το στυλ του μοναχικού καβαλάρη θα τιμωρηθείτε από μία οργανωμένη ομάδα. Ακόμα και τώρα που το Call of Duty δεν κουβαλάει τον ίδιο ενθουσιασμό με κάθε νέα κυκλοφορία του, μία συνταγή όπως αυτή του Rainbow Six Siege δεν είναι βέβαιο πως θα γίνει διθυραμβικά αποδεκτή από τους gamers. Αν και κάτι μου λέει πως η Ubisoft δεν στοχεύει 100% σε αυτό αλλά πολύ απλά ήθελε να επαναφέρει τη σειρά στο προσκήνιο και να εισχωρήσει φυσικά στη σκηνή των eSports.

Πριν προχωρήσω, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που λείπει από το Siege και αποτελεί αγκάθι στη καρδιά των fans. Πρόκειται για την απουσία single-player campaign και τη δυνατότητα co-op σε αυτό, κάτι το οποίο αγάπησαν πολλοί σε προηγούμενα παιχνίδια της σειράς όπως τα Rogue Spear, Raven Shield και Lockdown. Μπορεί το Terrorist Hunt να δηλώνει ακόμη παρόν, αλλά θεωρώ πως το co-op στοιχείο ενός campaign πάντα θα ξεπερνάει πάντα οποιοδήποτε co-op mode βασισμένο σε απλούς χάρτες.

Συνεχίζοντας, όντας ένα παιχνίδι που απαιτεί συγκεκριμένους τρόπους προσέγγισης της δράσης, η εκπαίδευσή μου για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων καταστάσεων ήταν απαραίτητη πριν πέσω με τα...μούτρα στη multiplayer δράση. Αυτή η εκπαίδευση πραγματοποιήθηκε μέσα από το Situations, ένα offline tutorial mode που περιέχει μία σειρά από αποστολές με προσομοίωση πραγματικών καταστάσεων όπως προστασία και απελευθέρωση ομήρου, αφόπλιση βόμβας και άλλα. Οι αποστολές είναι συνολικά 11 με την κάθε μία εκ των οποίων να έχει τρία αστεράκια τα οποία μπορούσα να αποκτήσω με στόχο την αύξηση των Renowns, του in-game currency του παιχνιδιού.

Το αξιοσημείωτο κομμάτι της εμπειρίας μου με το Rainbow Six: Siege έφτασε σχετικά νωρίς με την αποστολή Article 5, η οποία αποτελεί κομμάτι του Situations αλλά απαιτούσε την συνεργασία μου με άλλους τέσσερις παίκτες σε αντίθεση με τις υπόλοιπες αποστολές. Φυσικά, η εκπαίδευση δεν ήταν μόνο απαραίτητη για να εξασκηθώ αλλά και για να έχω αρκετά Renowns, το “νόμισμα” του παιχνιδιού, ώστε να ξεκλειδώσω μερικούς operators για αρχή. Δεν μπορώ να πω πως δεν το βρήκα ενοχλητικό το γεγονός ότι έπρεπε να παίξω αρκετά πριν ξεκλειδώσω κάποιους από τους χαρακτήρες αλλά καταλαβαίνω πως ήταν ένας τρόπος της Ubisoft να ωθήσει τους νεοεισερχόμενους παίκτες να μάθουν το παιχνίδι, πριν μπουν στις "πραγματικές" συνθήκες μάχης.

Αφού ένιωσα αρκετά άνετος να μπω στο online πεδίο της μάχης, είχε έρθει η ώρα να επιλέξω τον operator που επιθυμώ να χρησιμοποιήσω από τις διαθέσιμες αντιτρομοκρατικές ομάδες. Οι αντιτρομοκρατικές μονάδες που είναι διαθέσιμες στο Tom Clancy's Rainbow Six Siege είναι οι εξής: SAS, FBI SWAT, GIGN, Spetsnaz και GSG 9. Η επιλογή ενός operator είναι το Α και το Ω του Rainbow Six Siege καθώς εδώ καθορίζεται η συνολική δυναμική και η χημεία της ομάδας. Ο κάθε operator χαρακτηρίζεται από μία μοναδική ικανότητα που υποδεικνύει το στυλ του. Για παράδειγμα, μία αγαπημένη επιλογή μου από την πλευρά των επιτιθέμενων είναι ο Sledge διότι μου δίνει άμεσα την επιλογή να καταστρέψω τα εμπόδια (barricades) που τοποθετούν οι εχθροί χωρίς κόπο. Ευτυχώς, οι τρόποι αντιμετώπισης των παγίδων που θέτουν οι αμυνόμενοι είναι πολλοί και ποικίλλουν από την τοποθέτηση εκρηκτικών στους τοίχους μέχρι και την ρίξη EMP grenades.

"Κάτι που λείπει από το Siege και αποτελεί αγκάθι στη καρδιά των fans, είναι η απουσία single-player campaign και η δυνατότητα co-op σε αυτό, το οποίο αγάπησαν πολλοί σε προηγούμενα παιχνίδια της σειράς."

Οι αγώνες χωρίζονται σε τυχαία modes των δέκα ατόμων κάθε φορά (5v5) με πέντε επιτιθέμενους από την μία πλευρά και πέντε αμυνόμενους από την άλλη και συμπεριλαμβάνουν objectives όπως αφόπλιση βόμβας, διάσωση ή προστασία ομήρου, εξασφάλιση βιοχημικού όπλου και άλλα. Το objective κάθε φορά είναι ένα και σε αυτό κάνει spawn η αμυνόμενη ομάδα. Η αντιτρομοκρατική ομάδα που δρουν ως επιτιθέμενοι έχουν στη διάθεση τους 30 δευτερόλεπτα στην αρχή του αγώνα για να χρησιμοποιήσουν drones και να βρουν την τοποθεσία του objective ώστε να κερδίσουν χρόνο. Παράλληλα, οι αμυνόμενοι τοποθετούν παγίδες και φράγματα στις πόρτες για να αποτρέψουν την είσοδο των επιτιθέμενων. Το μεγαλύτερο ποσοστό της δράσης λαμβάνει χώρα σε εσωτερικούς χώρους και για αυτό το λόγο, υπάρχει μόνος ένας operator με sniper στο παιχνίδι και αυτό δεν είναι ακριβώς sniper αλλά ένα long range rifle.

Καθώς μιλάμε για έναν online τίτλο, το περιεχόμενό του θα πρέπει να είναι αρκετό για να το στηρίξει ως ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έως ότου η ομάδα ανάπτυξης κυκλοφορήσει κάποιο επιπρόσθετο περιεχόμενο. Παρόλο που η συλλογή των Renowns δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορη, ένας παίκτης με μέσο όρο ενασχόλησης τρεις ώρες την ημέρα θα καταφέρει να ξεκλειδώσει όλους τους operators το πολύ μέσα σε μία εβδομάδα ή σε ακόμα λιγότερο αν εκμεταλλευτεί το σύστημα επιβράβευσης του Ubisoft Club. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, οι έντεκα συνολικά χάρτες του παιχνιδιού θα έχουν γίνει ήδη βαρετοί και σε αυτό δεν ευθύνεται τόσο ο αριθμός τους, όσο ο ρηχός σχεδιασμός τους.

Αυτό που μου άρεσε στο Siege και είναι εμφανές από την πρώτη στιγμή πως αυτός θα είναι ο βασικός λόγος που θα ενδιαφερθεί ο οποιοσδήποτε παίκτης μελλοντικά για τον τίτλο είναι οι ξεχωριστές ικανότητες του κάθε operator και πως μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους και να δημιουργήσουν ένα καλύτερο τελικό αποτέλεσμα σε έναν γύρο λόγω της μεγαλύτερης χημείας τους. Ακόμα, ένα ωραίο χαρακτηριστικό είναι πως όσοι πεθαίνουν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις διαθέσιμες κάμερες του χώρου, αν δεν έχουν απενεργοποιηθεί από τον εχθρό, ώστε να ενημερώσουν τους συμπαίκτες τους για την παρουσία των αντιπάλων.

Το Tom Clancy’s Rainbow Six Siege κάνει χρήση της Anvil Next 2.0 μηχανής γραφικών της Ubisoft και δυστυχώς όσο ωραία μπορεί να έχει υλοποιηθεί στους πρόσφατους Assassin’s Creed τίτλους, το ακριβώς αντίθετο έχει γίνει εδώ. Ο νέος FPS τίτλος της γαλλικής εταιρίας κυκλοφορεί και σε PC αλλά εγώ έπιασα στα χέρια μου την Xbox One έκδοση, η οποία μου άφησε μία πάρα πολύ πικρή γεύση. Οι εσωτερικοί χώροι ανεξαρτήτως χάρτη με γέμιζαν αδιαφορία λόγω των χαμηλής ποιότητας υφών. Αυτό που πιστεύω ότι δημιουργεί το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ανάλυση του παιχνιδιού που αγγίζει μόλις τα 1600 x 900 στην κονσόλα της Microsoft. Σε γενικές γραμμές, ακόμα και η ανάλυση να μην ήταν το θέμα, τα τρισδιάστατα μοντέλα του παιχνιδιού δεν έχουν την λεπτομέρεια που απαιτείται για τα σημερινά δεδομένα και αυτό είναι εμφανές από τα λιγότερα πολύγωνα, ενώ ένα καλύτερο σύστημα φωτισμού θα έκανε ξεκάθαρα τη διαφορά παρόλο την έλλειψη λεπτομέρειας.

"Οι εσωτερικοί χώροι ανεξαρτήτως χάρτη με γέμιζαν αδιαφορία λόγω των χαμηλής ποιότητας υφών."

Το μόνο για το οποίο θα μπορούσα να μιλήσω θετικά για τη μηχανή γραφικών είναι το σύστημα καταστροφής της, το οποίο επιτρέπει ελάχιστα πράγματα μέσα στο παιχνίδι να μην μπορούν να καταστραφούν. Εξάλλου, αυτό είναι κάτι που προωθούσε η Ubisoft μέσα από τα βίντεο της σε μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς, όσο και να προσπάθησα να πιέσω τον εαυτό μου να λατρέψω το Siege άλλο τόσο απογοητευόμουν με κάθε αγώνα από το κακό netcode του παιχνιδιού. Τα προβλήματα με το hit detection σύστημα ήταν αρκετά για να μην τα αγνοήσω, κάτι που ήδη έχει προκαλέσει πανικό στα forums της Ubisoft, ενώ το matchmaking σύστημα πολλές φορές αργούσε πάρα πολύ να βρει παίκτες για να αντικαταστήσει αυτούς που εγκατέλειψαν το παιχνίδι. Στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων που κοίταγα την killcam αφού με σκότωσε κάποιος, θα έβρισκα τον εχθρό να έχει αστοχήσει και να μην δικαιολογείται ο τρόπος με τον οποίο πέθανα. Αδιαμφισβήτητα, μιλάμε για ένα παιχνίδι με σοβαρή προσέγγιση στην απεικόνιση των μαχών, οπότε αυτό εδώ είναι ένα τεράστιο χτύπημα κάτω από την μέση για την Ubisoft.