Πολλές φορές είναι δύσκολο να βρεις τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προσεγγίσεις ένα παιχνίδι. Υπάρχουν παράμετροι που συχνά δε λαμβάνουμε υπόψη μας, μιας και ζούμε στον αιώνα της υψηλής ποιότητας απεικόνισης και των εντυπωσιακών γραφικών. To Mario vs. Donkey Kong: Tipping Stars ανήκει σε μια περίεργη κατηγορία. Όχι με βάση αυτό που πραγματεύεται, άλλα με βάση τη θέση του στη σημερινή βιβλιοθήκη του σύγχρονου gamer, φέροντας μάλιστα και το όνομα μιας εταιρίας 'σταθμού' στις πλάτες του. Πρόκειται για ένα puzzle game. Και...αυτό είναι όλο. Με ένα υποτυπώδες story ο γνωστός μας Mario εξαπολύει μικρά κουρδιστά minions εναντίον του Donkey Kong που -μαντέψτε!- έχει μόλις κλέψει μια πριγκίπισσα. Σεναριακά το παιχνίδι τα πηγαίνει περίφημα. Σχεδόν νιώθεις τη σαπίλα και την παρακμή του βασιλείου μετά την απαγωγή της πριγκίπισσας.
Μπορείς να παρατηρήσεις τις αλλαγές στη ψυχοσύνθεση του Mario που μένοντας μόνος πια, έχει πέσει στο ποτό και τα μανιτάρια πεγιότ. Τις περισσότερές του ώρες τις περνάει κλεισμένος στο εργαστήριό του όπου κατασκευάζει κουρδιστά ανδρείκελα, ομοιώματα του εαυτού του. Μέσα σε κάθε ένα από αυτά κλείνει και ένα κομμάτι της ψυχοσύνθεσής του. Τους δίνει ζωή, σαν ένας άλλος Dr. Frankenstein ώσπου εκείνα αποκτώντας συνείδηση ξεχύνονται στους δρόμους της μανιταρούπολης ψάχνοντας την πριγκίπισσα. Πέρα από την πλάκα, αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν χρειάζονται όλα τα παιχνίδια κρυφά νοήματα και σενάρια που θα σου αλλάξουν τη ζωή.
Μερικά παιχνίδια είναι απλώς παιχνίδια. Ευχάριστα, δημιουργικά, για να εξασκείς το μυαλό σου και να περνάς την ώρα σου. Το παιχνίδι αποτελείται από οκτώ κόσμους, τηρώντας τη λογική σχεδόν κάθε παιχνιδιού που φέρει το όνομα του “Mario” στον τίτλο του. Οι τρεις περίπου πρώτοι κόσμοι ολοκληρώνονται σχετικά εύκολα. Μη σας ξεγελά όμως αυτό. Δεν πρόκειται για ένα εύκολο παιχνίδι που θα τελειώσετε σε ένα σαββατοκύριακο, άλλα σίγουρα δεν πρόκειται και για ένα πάρα πολύ δύσκολο στο οποίο θα καταθέσετε τα όπλα. Αδιαμφισβήτητα μερικές πίστες θα σας κάνουν να κλείσετε την κονσόλα άλλα μετά από λίγη ώρα θα θελήσετε να επιστρέψετε σε αυτό δείχνοντας του ποιος είναι το αφεντικό.
Είναι από τα παιχνίδια που μπορούν να σε γυρίσουν πίσω, σε παιδικές αναμνήσεις. Σου δημιουργεί εκείνο το συναίσθημα που ένιωθες μικρός, όταν δοκίμαζες ένα παιχνίδι. Τα πάντα εξηγούνται από τους μηχανισμούς του. Δε χρειάζονται tutorials, δε χρειάζεται σενάριο. Ακουμπώντας ένα μικρό Mario, ξεκινά να περπατά προς μια κατεύθυνση. Σε κάθε εμπόδιο ή τοίχο γυρίζει από την αντίθετη. Σκοπός είναι να φτάσουν όλα τα μικρά ανθρωπάκια στην πόρτα εξόδου. Αντίστοιχο gameplay έχουμε συναντήσει σε έναν κλασικό τίτλο με όνομα Lemmings, από τη χρυσή εποχή των προσωπικών υπολογιστών.
Οι σχεδιαστές καταφέρνουν να κρατούν το ενδιαφέρον προσθέτοντας όλο και περισσότερες προκλήσεις, εμπόδια, κινούμενες ράμπες, εχθρούς καθώς και διαφορετικές πόρτες για κάθε χαρακτήρα μας. Τα πάντα είναι θέμα σωστού σχεδιασμού. Το παιχνίδι παίζεται στην ταμπλέτα της κονσόλας, κάνοντας πρακτικά άχρηστη την απεικόνισή του στην τηλεόραση. Με το ενσωματωμένο πενάκι ή το δάχτυλο χρησιμοποιούμε τα εργαλεία που μας δίνει ώστε να δημιουργούμε γέφυρες ή να τοποθετούμε ελατήρια, ανοίγοντας ή κλείνοντας το δρόμο στα μικρά κουρδιστά ανθρωπάκια μας.
Ανάλογα με το πόσο γρήγορα καταφέρνουμε να τελειώσουμε μια πίστα, λαμβάνουμε και τα αντίστοιχα 'αστεράκια' τα οποία στη συνέχεια μας βοηθούν στο ξεκλείδωμα bonus πιστών και αντικειμένων. Το περιεχόμενο είναι αρκετά χορταστικό και δε θα αφήσει ανικανοποίητο κανένα puzzle fan. Μεγάλο βάρος επίσης έχει δοθεί και στον editor. Μας δίνεται η δυνατότητα να δημιουργήσουμε τις δικές μας πίστες, να τις μοιραστούμε με την κοινότητα της Nintendo και να λάβουμε αστέρια ως επιβράβευση (εδώ βασίζεται και το όνομα του παιχνιδιού Tipping Stars). Οι διαφορές του από την έκδοση 3DS αφορούν μόνο το οπτικό κομμάτι, κατά το οποίο στο Wii U όπως θα ήταν αναμενόμενο έχει καθαρότερα γραφικά και πλουσιότερη χρωματική παλέτα. Χωρίς να αποτελεί έναν 'must have' τίτλο, το Mario vs DK: Tipping Stars καταφέρνει να φέρει εις πέρας αυτό για το οποίο είναι σχεδιασμένο.
Μερικές ώρες δημιουργικού παιχνιδιού και δοκιμασίας του μυαλού. Πρόκειται για έναν τίτλο χωρίς κολλήματα, με τους μηχανισμούς του να λειτουργούν άψογα και θα τολμήσω να πω 'διασκεδαστικά'. Θα ήθελα πάντως καλύτερη αξιοποίηση του Wii U γιατί πρακτικά πρόκειται για ένα 'tablet' game. Το πρόβλημα μου είναι ότι σε τέτοια παιχνίδια δεν ξέρω τι να ζητήσω, σαν καταναλωτής. Να ζητήσω καλύτερα γραφικά; Θα κάνει καμία διαφορά αυτό το κομμάτι σε ένα τέτοιο παιχνίδι; Ειλικρινά δε νομίζω, αν και προσωπικά θα ήθελα να είναι λίγο πιο 'εντυπωσιακό' οπτικά. Επίσης, πως να βαθμολογήσεις ένα τέτοιο παιχνίδι; Με βάση την αγορά και την κατηγορία του;
Με βάση αυτό το οποίο υπόσχεται; Με βάση το οπτικό αποτέλεσμα που όπως είπαμε δεν παίζει και ιδιαίτερο ρόλο σε τέτοιου είδους παιχνίδια; Με βάση τι; Για να καταλάβετε τον προβληματισμό μου : Στην κατηγορία αυτή, κάνει αυτό που υπόσχεται άριστα και είναι bug free. Αυτό πρακτικά σημαίνει 'άριστα'. Στο σύνολο των παιχνιδιών όμως σήμερα, μοιάζει περισσότερο με ένα flash/browser game από αυτά που συναντάμε κατά χιλιάδες στο ιντερνέτ, και δεν πλησιάζει καν στο 'άριστο' της εποχής μας.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.