Mario & Sonic at the Rio 2016 Olympic Games Review

Mario & Sonic at the Rio 2016 Olympic Games Review

21 Ιουλίου 2016 11:51
Mεταξύ φθοράς και αφθαρσίας...

Αυτό τον Αύγουστο οι απανταχού φίλοι του αθλητισμού θα απολαύσουν τους Ολυμπιακούς αγώνες στο Ρίο της Βραζιλίας. Μια διοργάνωση που ήδη έχει αντιμετωπίσει αρκετά προβλήματα, με καταρρεύσεις δρόμων την τελευταία στιγμή. Ο τίτλος της Nintendo έρχεται να καλύψει ένα μέρος της ανάγκης μας να βρεθούμε στα τερέν των γηπέδων, με μια εντελώς διαφορετική όμως ματιά. Πιστή στο ύφος των παιχνιδιών και των δύο ηρώων του τίτλου, του Mario και του Sonic, η Nintendo μάς παραδίδει ένα ανάλαφρο τίτλο με κάποιες δόσεις χιούμορ και ξεγνοιασιάς. Πρόκειται για ένα από τα τελευταία παιχνίδια που κυκλοφορούν για το Wii U που βρίσκεται πια με τα δύο πόδια έξω από το χορό των κονσόλων αυτής της γενιάς.

Είναι περίεργο συναίσθημα να βλέπεις τους δύο αυτούς χαρακτήρες στο ίδιο παιχνίδι, μιας και κάποτε ευθύνονταν για τη μεγάλη ‘κόντρα’ των δύο κυρίαρχων εταιριών, της Sega και της Nintendo. Μάλιστα ο Sonic δημιουργήθηκε πάνω στο πρότυπο του Mario, τότε που οι μασκότ αποτελούσαν το σημείο κλειδί για την επιτυχία στις πωλήσεις. Ποιος μπορεί άραγε να ξεχάσει το ‘Blast processing’ που προσπαθούσε να προωθήσει η Sega, βασισμένο στην ταχύτητα του Sonic και την ομαλότητα του Scrolling; Από τότε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι μέχρις ότου οι δύο φαινομενικά ‘αντίπαλοι’ χαρακτήρες να βρεθούν στο ίδιο περιβάλλον, με μια εξαφανισμένη από το χώρο Sega. Τον Sonic τον συναντήσαμε αργότερα και σε άλλες κονσόλες, ενώ ο Mario δεν άλλαξε ποτέ στρατόπεδο, διατηρώντας έτσι το ‘κύρος’ στα μάτια των οπαδών του. Αγαπημένοι χαρακτήρες και οι δύο, όπως και οι υπόλοιποι από τα εκάστοτε παιχνίδια τους. Πλέον αγωνίζονται στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο μέσα από μια γκάμα αθλημάτων.

Το παιχνίδι διαθέτει 17 συνολικά αθλήματα (mini games θα τα χαρακτήριζα εγώ προσωπικά), με τα 14 από αυτά να αποτελούν τον βασικό κορμό και τα υπόλοιπα 3 να αφορούν μάχες με εξτρά αντικείμενα/ powerups από τον κόσμο των δύο χαρακτήρων. Αναλυτικότερα σε ότι αφορά τα κύρια αθλήματα μπορούμε να δοκιμάσουμε την επιδεξιότητά μας στο ποδόσφαιρο, στο ράγκμπι, στο Beach Volley, το BMX, τα 100 μέτρα τρεξίματος, το τριπλό άλμα, τα 100 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης, το μποξ, την ιππασία, τη ρυθμική γυμναστική, το 4x100 σκυταλοδρομία, τη ρίψη ακοντίου, την τοξοβολία και το επιτραπέζιο τένις (πινγκ πονγκ). Τα τρία εξτρά αθλήματα που μπορούμε να παίξουμε αντίπαλοι σε ομάδες και ονομάζονται ‘Duel’ αφορούν το ποδόσφαιρο, το ράγκμπι και το Beach Volley.

Σε αυτά οι κανόνες είναι ελαφρώς αλλαγμένοι και υπάρχουν power ups από τον κόσμο του Mario και του Sonic τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε από τη στιγμή που μια από τις δύο ομάδες πετύχει τον πρώτο πόντο ή γκολ. Είναι ίσως το πιο διασκεδαστικό κομμάτι του παιχνιδιού, μιας και οποιασδήποτε μορφής power up αυξάνει την ικανοποίηση και κάνει ευκολότερη την επίτευξη πόντου. Σε αυτό το σημείο μπαίνει και μιας μικρής μορφής ‘στρατηγική’ για το πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις ‘δυνάμεις’.

Όλα τα παιχνίδια παίζονται με δύο βασικά πλήκτρα αφήνοντας ανεκμετάλλευτη για ακόμη μια φορά την ταμπλέτα της κονσόλας. Ο γενικότερος χειρισμός θυμίζει παλαιότερα arcade παιχνίδια όπου η εναλλαγή των πλήκτρων, και μάλιστα η ταχύτητα εναλλαγής τους ήταν εκείνη που σου χάριζε τον καλύτερο χρόνο. Εδώ διαπιστώνει κανείς πως ένα τέτοιο παιχνίδι, με αυτό το μηχανισμό πολύ δύσκολα παίζεται με ευχαρίστηση σε αυτή την ταμπλέτα. Τα χέρια είναι αρκετά μακριά το ένα από το άλλο και το controller μοιάζει τεράστιο για αυτού του είδους το παίξιμο. Συνιστάται κάποιο άλλο χειριστήριο, όπως το Pro controller του Wii U ή ακόμα και αυτό του Wii. Κανένα από τα παιχνίδια δεν εμβαθύνει σε στρατηγική, τα πάντα αφορούν το πόσο γρήγορα μπορείς να πιέσεις τα πλήκτρα ή πόσο εύκολο είναι για εσένα να τα πιέσεις την κατάλληλη στιγμή.

Μοιάζει με ένα κράμα Quick Time Events παντρεμένο με παλαιότερους arcade μηχανισμούς. Είναι από τους πλέον απλούς χειρισμούς που έχω συναντήσει σε σύγχρονο παιχνίδι, χωρίς να θέλω να πω πως κάτι τέτοιο είναι αρνητικό. Παρόλα αυτά δεν αφήνει ούτε θετική εντύπωση στον παίκτη. Μοιάζει σα να είναι ένας τίτλος που απλώς βγήκε για να βγει, με το ελάχιστο της σκέψης και κούρασης από τον developer. Το παιχνίδι σου δίνει τη δυνατότητα να αγωνιστείς με το δικό σου Mii όμως αυτό που κάνει τα πράγματα ενδιαφέροντα είναι πως μπορείς να επιλέξεις έναν από τους 35 χαρακτήρες του, αν και στην αρχή έχεις να διαλέξεις μεταξύ των βασικών 21. Κάθε ένας από αυτούς έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα ο Sonic είναι καλύτερος στο τρέξιμο την ώρα που ο donkey μοιάζει καλύτερος στο μποξ. Όπως και να έχει, δε βρήκα και ιδιαίτερες διαφορές μιας και όπως είπα τα πάντα αφορούν το πόσο γρήγορα μπορείς να πιέσεις τα πλήκτρα.

Είναι ένα εύκολο παιχνίδι και θα βρεθείτε γρήγορα να σπάτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, αφήνοντας πίσω τους αντιπάλους κατά πολύ σε κάποιες περιπτώσεις. Μου έδωσε την εντύπωση πως έχει δημιουργηθεί για λιγότερο έμπειρους παίκτες και μάλιστα μικρότερης ηλικίας. Από χαρακτήρες, στην ‘ομάδα Mario’ μπορούμε να βρούμε τους Mario, Luigi, Peach, Yoshi, Daisy, Wario, Waluigi, Bowser, Bowser Jr. και Donkey Kong ενώ από την ‘ομάδα Sonic’ τους Sonic, Tails, Amy, Knuckles, Blaze, Shadow, Silver, Dr.Eggman, Metal Sonic και Vector. Σαν guest χαρακτήρες συναντάμε τους Jet στο ποδόσφαιρο, Rouge στο Beach Volley, Wave στο BMX, Espio στο άλμα τριπλούν, Zavoc στο μποξ, Sticks στην τοξοβολία και Zazz στην επιτραπέζια αντισφαίριση. Το παιχνίδι διαθέτει επίσης τουρνουά στα οποία μπορεί κανείς να λάβει μέρος, και Leagues οι οποίες ξεκλειδώνουν αφότου κερδίσει κάποιος 25 τουρνουά με κάποιο Amiibo, από τον κόσμο του Sonic ή του Mario.

Κάποια από τα παιχνίδια είναι διασκεδαστικά και σε κάνουν να θέλεις να τρέξεις το παιχνίδι, κάποια άλλα απλώς σου επιβεβαιώνουν πως πρόκειται για έναν τίτλο που δεν έχει να επιδείξει τίποτα νέο. Το ποδόσφαιρο έχει μια ξεχωριστή χάρη να το βλέπεις με αυτούς τους χαρακτήρες και μπορεί να αποτελέσει μια μικρή άλλα επαναλαμβανόμενη πρόκληση. Το Ράγκμπι επίσης είναι αρκετά διασκεδαστικό ειδικά αν παίζεις απέναντι σε κάποιο φίλο μιας και η A.I. του παιχνιδιού δεν αποτελεί και σημαντικό εμπόδιο. Το μποξ και το BMX είναι το λιγότερο ‘περίεργα’ μιας και δεν σου αφήνουν γλυκιά γεύση από άποψη μηχανισμών, ενώ το μακράν διασκεδαστικότερο είναι η ρυθμική γυμναστική. Πρώτη φορά θα δείτε τον Mario να φέρνει εις πέρας μια ρουτίνα με κορδέλα ή κορύνες λικνίζοντας το κορμί του σε διάφορους ρυθμούς. Είναι ένα από τα πιο περίεργα θεάματα που έχω αντικρύσει στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών και με έκανε να γελάσω απίστευτα άλλα και να προβληματιστώ ως προς το ‘τι είναι αυτό που παρακολουθώ;’. Το τρέξιμο και το άλμα τριπλούν έχουν τόσο βασικούς μηχανισμούς που μόλις ολοκληρώσεις την προσπάθεια σου μένεις να κοιτάς την οθόνη ψελλίζοντας ‘Tι; Αυτό ήταν όλο;’

Συνοψίζοντας : Το Mario & Sonic at the Rio 2016 Olympic Games, εκτός του ότι διεκδικεί τον τίτλο με το μεγαλύτερο όνομα δεν διεκδικεί τίποτα παραπάνω. Έρχεται να προστεθεί στη λίστα της αποτυχημένης εμπορικά κονσόλας της Nintendo και τίποτα περισσότερο. Διαθέτει μια γκάμα μικρών παιχνιδιών χωρίς ιδιαίτερους μηχανισμούς και βάθος, και το μόνο που προσφέρει είναι η δυνατότητα να δεις τους αγαπημένους σου ήρωες να κάνουν πιρουέτες. Και ειλικρινά, αυτό δεν αρκεί για να ξοδέψει κάποιος χρήματα να το αγοράσει παρόλο που σε κάποια φάση της ζωής μου ίσως και να είχα πει ‘αυτό θα πλήρωνα για να το δω’. Βαδίζει χέρι-χέρι με την κατασκευή των Ολυμπιακών έργων στη Βραζιλία καθώς κινείται μεταξύ ‘φθοράς και αφθαρσίας’.
Box Art
Tested on : Wii U
Developer : Sega Sports R&D
Publisher : Nintendo
Distributor : Nintendo
Available for : Wii U, Nintendo 3DS
Release date : 2016-06-24