Gran Turismo 7 Review – Μια ωδή στην αυτοκίνηση

Gran Turismo 7 Review – Μια ωδή στην αυτοκίνηση

02 Μαρτίου 2022 17:12
Μια ματιά στο νέο κεφάλαιο της θρυλικής σειράς

Μπορεί να μοιάζει κάπως περίεργο, αλλά έχει περάσει μια ολόκληρη δεκαετία και μια γενιά κονσολών από το προηγούμενο αριθμημένο παιχνίδι της σειράς Gran Turismo. Το Gran Turismo 7 έρχεται, λοιπόν, για τα PS4 και PS5 στις 4 Μαρτίου, γιορτάζοντας την επέτειο 25 χρόνων του franchise και όχι μόνο…

Μάλιστα, η λέξη ‘γιορτή’  θα έλεγα πως χαρακτηρίζει συνολικά το νέο κεφάλαιο, το οποίο πραγματικά είναι ένα παιχνίδι για τους λάτρεις του αυτοκινήτου και του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο θρυλικός developer του PlayStation, Kazunori Yamauchi, πιστεύω πως πέτυχε σε μεγάλο βαθμό το στόχο του και παίζοντας έμαθα πραγματικά πράγματα που δεν ήξερα, από ιστορίες για παλιά θρυλικά οχήματα, μέχρι και για τον τρόπο λειτουργίας ορισμένων εξαρτημάτων. Αν και σαφώς έχουμε να κάνουμε με sim racing, θεωρώ πως το Gran Turismo 7 προσφέρει μια εξίσου ικανοποιητική εμπειρία και σε άτομα με λιγότερες γνώσεις -όπως και εγώ ο ίδιος που δεν είμαι και ο πρώτος petrolhead, όντας μάλιστα ικανό να ανάψει μέσα σου τη σπίθα.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Το World Map επιστρέφει και είναι πλουσιότερο από ποτέ στο έβδομο κεφάλαιο. Εκεί φιλοξενείται η αρένα του multiplayer για να ριχτείς στις πίστες με άλλους παίκτες, το σκληροπυρηνικό και άκρως ανταγωνιστικό Sports Mode, μαγαζιά για να αγοράσεις και να παραμετροποιήσεις τα οχήματά σου, το License Center για τα διπλώματα που απαιτούνται από πολλά τουρνουά, καθώς και νέοι χώροι, όπως τα Scapes, μέσα από τα οποία μπορείς να ταξιδέψεις σε αμέτρητες τοποθεσίες ανά τον κόσμο για να βγάλεις ρεαλιστικές φωτογραφίες του οχήματός σου (ναι, υπάρχει και η Ελλάδα στη λίστα και συγκεκριμένα διάφορες τοποθεσίες στη Μύκονο). Μάλιστα, η όλη εμπειρία βρίθει από χαρακτήρα, αφού συνεχώς συνοδεύεται από ταιριαστές μουσικές και κάθε χώρος έχει ένα δικό του χαρακτήρα που μαζί με την κεντρική ξεναγό σου επικοινωνεί τις απαραίτητες πληροφορίες. Η ομάδα έχει βάλει γενικά αρκετή ψυχή στο project, αφού και το τελευταίο από τα άπειρα μενού του είναι τρομερά προσεγμένο.

Βέβαια, στον πυρήνα της εμπειρίας βρίσκεται το GT Café, το οποίο είναι πρακτικά το κεντρικό campaign. Ακριβώς στο κέντρο του χάρτη λοιπόν, κάποιος μπορεί να βρει μια καφετέρια. Σε αυτή ο κατάλογος δεν έχει ροφήματα και γλυκά, αλλά αυτοκίνητα και ιστορίες. Συνολικά υπάρχουν 30 quests, τα οποία συνήθως σε καλούν να συλλέξεις οχήματα κερδίζοντας αγώνες, όπως για παράδειγμα μάζεψε τρία χαρακτηριστικά Mustang ή BMW M3, και ξεκλειδώνουν διάφορες ανταμοιβές. Μάλιστα, σχεδόν κάθε φορά που ολοκληρώνεις μια σελίδα, ή ένα μενού όπως ονομάζονται, μαθαίνεις και λίγη ιστορία, με χαλαρό τρόπο, σαν ένας φίλος να σου αφηγείται μια περιπέτεια όσο πίνετε καφέ.

Δηλώνω πραγματικά εντυπωσιασμένος από τη δομή και τη ροή του βασικού campaign, το οποίο ξεδιπλώνει σιγά σιγά κάθε πτυχή της εμπειρίας και όχι απλώς δεν κουράζει, αλλά αντιθέτως θα έλεγα πως εθίζει. Η απόλυτη πώρωση βέβαια είναι τα διπλώματα, αφού πραγματικά δε μπορούσα να σταματήσω μέχρι να πάρω το χρυσό, χρησιμοποιώντας το φάντασμα των προηγούμενων προσπαθειών για κόψω δευτερόλεπτα και να γίνω με κάθε προσπάθεια και λίγο καλύτερος ψηφιακός οδηγός.

Ο τρόπος που είναι δομημένο το campaign, λοιπόν, είναι πραγματικά φανταστικός κατ’ εμέ, αφού σε ξεκινάει με τις βοηθητικές ρόδες, αλλά αναλαμβάνει να σου μάθει και μετά σε προκαλεί να μπεις στα βαθιά νερά. Υπάρχει συγχρόνως και μεγάλη μάλιστα ποικιλία, αφού σε ταξιδεύει σε 34 διαφορετικές τοποθεσίες, από τις οποίες προκύπτουν 90 layouts πιστών. Θα παίξεις αγώνες σε βροχή, πίστες που απαιτούν αυστηρό timing με δύσκολες στροφές, μέχρι και αγώνες σε λάσπη. Το μόνο που ίσως κάποιοι θεωρήσουν λάθος είναι πως είναι υποχρεωτικό να παίξεις μέρος του campaign μέχρι να ανοίξει το multiplayer, αλλά προσωπικά δε με ενόχλησε καθόλου αυτό.

Συνολικά, το Gran Turismo 7 είναι ένα παιχνίδι για όλους, χωρίς όμως να παραμελεί τους φανατικούς του sim racing genre, αφού υπάρχει άπειρο βάθος για όποιον αποφασίσει να σκαλίσει. Είναι ένα παιχνίδι πλούσιο σε modes και περιεχόμενο που δεν έχει σημαντικές ελλείψεις. Η Polyphony Digital προσπάθησε να τα κάνει όλα και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε. Αν έχω να κάνω μόνο ένα παράπονο για το περιεχόμενο, αυτό έχει να κάνει με τη λίστα των αυτοκινήτων. Στο χαρτί τα 420 οχήματα ακούγονται πολλά, ειδικά αν λάβεις υπόψη πως όλα έχουν 3D μοντέλα τρομερά υψηλής ποιότητας, αλλά χωρίς καν να κάνω τη σύγκριση με τα πάνω από 1000 των παλιών αριθμημένων Gran Turismo, ένιωσα πως ο κατάλογος είναι κάπως φτωχός, ειδικά όσον αφορά τα πιο σύγχρονα οχήματα.

Περνώντας στα του gameplay, εδώ το Gran Turismo 7 τα πηγαίνει περίφημα. Δε θα ξεκινήσω με το μοντέλο χειρισμού, τα physics ή κάποια άλλη πτυχή, αλλά θα σταθώ στο immersion, το οποίο στην έκδοση του PlayStation 5 είναι ανεπανάληπτο. Θεωρώ πως το στούντιο κατάφερε να παραδώσει την καλύτερη υλοποίηση των χαρακτηριστικών του DualSense που έχουμε δει μέχρι σήμερα. Ναι, καλύτερη και απ’ αυτή του Astro's Playroom. Η σκληρότητα που αποκτούν οι σκανδάλες αλλάζει καθοριστικά την εμπειρία, επιτρέποντας ακόμα και στους παίκτες που δεν έχουν τιμονιέρα να απολαύσουν έλεγχο μεγαλύτερης ακρίβειας στο φρένο και στο γκάζι τους, ανάλογη με το βάρος και τις δυνατότητες του κάθε οχήματος.

Από την άλλη, η απτική ανάδραση γεφυρώνει το χάσμα που υπάρχει μεταξύ εικόνας και ήχου, μεταφέροντας στις αισθήσεις όσα δε μπορείς να δεις και να ακούσεις. Η δύναμη των κινητήρων και οι αλλαγές ταχυτήτων, οι δονήσεις και οι κραδασμοί από το οδόστρωμα, το τρίξιμο της εξάτμισης, όλα αποδίδονται πάνω στο χειριστήριο με σχεδόν τρομακτική ακρίβεια. Είναι η επόμενη εξέλιξη αυτού που ξεκίνησε το Forza με την δόνηση των Adaptive Triggers, που στην προκειμένη περίπτωση, χάρη στο πιο προηγμένο hardware του DualSense χειριστηρίου, προσφέρει μια συγκλονιστική εμπειρία.

Τρομερά ικανοποιημένος δηλώνω και από τον χειρισμό των οχημάτων, τον οποίο βρήκα εξαιρετικό. Κάθε αυτοκίνητο δίνει διαφορετική αίσθηση, κάθε κινητήρας είναι αισθητά διαφορετικός, με άλλες ιδιοτροπίες και άλλα οφέλη. Μάλιστα, μπορείς να καταλάβεις έντονα και τις αλλαγές που κάνεις με το τρομερά πλούσιο και εθιστικό customization σύστημα. Αν αναβαθμίσεις τα φρένα θα το καταλάβεις, αν αλλάξεις την εξάτμιση θα το νιώσεις και θα το ακούσεις. Φυσικά, μια από τις ουσιαστικότερες αλλαγές/αναβαθμίσεις που μπορείς να κάνεις είναι τα λάστιχα, τα οποία έχουν εξαιρετικά physics.

Μπορείς να αντιληφθείς απευθείας τη διαφορά σε ένα όχημα αν βάλεις καλής ποιότητας λάστιχα, τα οποία γαντζώνουν καλύτερα την άσφαλτο και προσφέρουν καλύτερο κράτημα. Γενικά σε κάθε στιγμή ένιωθα πως είχα τον έλεγχο του αυτοκινήτου μου και πως είμαι υπεύθυνος για τα λάθη και τις επιτυχίες μου. Ο simulation αλγόριθμος της Polyphony Digital είναι εξαιρετικός και έχει εξελιχθεί ξανά για το έβδομο κεφάλαιο, λαμβάνοντας υπόψη το παραμικρό, από την πίεση των ελαστικών και τη θερμοκρασία τους, μέχρι την αεροδυναμική του οχήματος, την θερμοκρασία των φρένων, το slipstream από τα μπροστινά οχήματα, τις καιρικές συνθήκες στην πίστα, τα πάντα (αρκεί μια ματιά στην tuning καρτέλα για να μείνετε με το σαγόνι στο πάτωμα)! Κάθε στιγμή γίνονται στο παρασκήνιο τρομερά σύνθετοι υπολογισμοί για να προσφέρουν ένα ρεαλιστικό αποτέλεσμα. Η καλύτερη απόδειξη είναι οι αγώνες στην βροχή που είναι τόσο διαφορετικοί και μοναδικοί, απαιτώντας πιο έγκαιρα φρεναρίσματα και περισσότερη προσοχή στις στροφές.

Σε αυτό το σημείο, θέλω να αναφερθώ και στο σύστημα των βοηθειών. Παρόλο που το sim racing μπορεί να μοιάζει αρκετά εκφοβιστικό για πολλούς, το Gran Turismo 7 επισημαίνω ξανά πως είναι ένα παιχνίδι προσβάσιμο σε όλους. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία βοηθειών που μπορεί να εκμεταλλευτεί πλήρως ή μερικώς ένας οδηγός, για να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του. Από την άλλη υπάρχουν και τα πιο σκληροπυρηνικά modes για όσους θέλουν να παίζουν με αυστηρούς κανόνες, ποινές κ.τ.λ., αλλά το διαθέσιμο περιεχόμενο θεωρώ πως καλύπτει τους πάντες.

Για το τέλος άφησα τον τεχνικό τομέα, ο οποίος προσωπικά με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα. Το παιχνίδι προσφέρει δύο modes, το performance και το ray-tracing. Ωστόσο, η επιλογή είναι πραγματικά ανούσια, αφού αφορά μόνο τα μενού και τα replays. Ακόμα και αν κάποιος επιλέξει, λοιπόν, τα καλύτερα γραφικά, το παιχνίδι δεν έχει ray tracing στους αγώνες, αφού ο άμεσος έλεγχος απαιτεί τα 60FPS και το PS5 δεν μπορεί να ανταπεξέλθει και στα δύο ταυτόχρονα. Πραγματικά απογοητευτικό που ένα racing παιχνίδι, ένα είδος που ανά τα χρόνια έχουμε δει να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού στον τομέα των γραφικών, δεν μπορεί να "τικάρει" και το κουτάκι των 60FPS και το κουτάκι του ray-tracing ταυτόχρονα σε μια κονσόλα νέας γενιάς.

Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν πολλά σκαμπανεβάσματα στην οπτική απεικόνιση. Πραγματικά στα Scapes δε μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα μπροστά μου. Αν κάποιος δεν ήξερε ότι κοιτάζει παιχνίδι θα νόμιζε ότι βλέπει κάτι από την πραγματική ζωή. Από την άλλη, εντός των αγώνων υπάρχουν πολλές ατέλειες, με το πιο ενοχλητικό απ’ όλα στα δικά μου μάτια να είναι οι σκιές στα πλαϊνά των πιστών που προχωράνε μαζί με το όχημα και πολλές φορές κάνουν pop-up. Συνολικά το σύστημα φωτισμού εντός των αγώνων είναι κάπως απογοητευτικό και flat όταν ο ήλιος πέφτει, ενώ λίγο «άψυχη» βρήκα και την chase κάμερα κατά την οδήγηση και απογοητευτική την υποχρέωση του always online.

Το ίδιο δεν μπορώ να πω σε καμία περίπτωση και για τα loading times, τα οποία είναι απίστευτα γρήγορα και εδώ το PS5 δείχνει πραγματικά τα δόντια του, με την αστραπιαίο του SSD. Όλα τα μενού ανοίγουν το πολύ μέσα σε 1 με 2 δευτερόλεπτα, ενώ ακριβώς το ίδιο ισχύει και για του αγώνες. Στην αρχή σχεδόν δεν το πίστευα, αλλά με το που κλικάρεις το εικονίδιο της πίστα μπορείς σχεδόν αμέσως να ξεκινήσεις να τρέχεις!

Όσον αφορά τα του ήχου, υπάρχει ένα τεράστιος κατάλογος μουσικής που σε συνοδεύει σε κάθε mode και δραστηριότητα, με τις κλασσικές lounge νότες που επιβάλλεται να έχει ένα Gran Turismo να δηλώνουν φυσικά παρών. Ωστόσο, δε θα με χάλαγαν λίγες περισσότερες πιο γνωστές licensed επιλογές, ενώ δε μπορώ να πω ότι είμαι και τρομερά ικανοποιημένος από τους ήχους των κινητήρων.

1tBUsXIkG1A