Armored Core 6: Fires of Rubicon – Review: Η FromSoftware επέστρεψε και μοιράζει πόνο με το νέο action παιχνίδι της

Η FromSoftware επιστρέφει μετά από πάρα πολλά χρόνια στις ρίζες της με το Armored Core 6: Fires of Rubicon, το οποίο έρχεται στο σήμερα με ανανεωμένα γραφικά, πολλά mechs και φυσικά ένα combat σύστημα που είναι για σεμινάρια. Η σειρά Armored Core κυκλοφόρησε πρώτη φορά στο μακρινό πλέον 1997 από την FromSoftware και τη Sony, για την πρώτη κονσόλα της, το PlayStation, και ήταν από τα πρώτα παιχνίδια της γνωστής πλέον σε όλους μας FromSoftware. Η σειρά έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια πολλούς σκληροπυρηνικούς fans που την ακολουθούν πάνω από μία εικοσαετία και σίγουρα περιμένουν το νέο κεφάλαιο με αγωνία.

Τολμώ να πω ότι στο άκουσμα της ανακοίνωσης του Armored Core 6 δεν είχα ενθουσιαστεί και τόσο πολύ προσωπικά, καθώς παρόλο που γνώριζα τη σειρά από τις αρχές της, δεν είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω τα Armored Core που κυκλοφορούσαν, καθώς δεν είμαι και ο πιο φανατικός των mechs-ρομπότ τύπου transformers. Προς Θεού, δεν συγκρίνω τα Armored Core με τα Transformers, απλά νομίζω καταλάβατε τι ακριβώς θέλω να πω.

Η άποψή μου έχει σχεδόν αλλάξει με το νέο παιχνίδι της FromSoftware, αφού παρόλο που δεν φέρνει στα Souls παιχνίδια που λατρεύω, έχει κάτι δικό του, κάτι μοναδικό που το κάνει να ξεχωρίζει. Θέλω επίσης να αναφέρω ότι στον κόσμο της FromSoftware μπήκα για πρώτη φορά το 2010 όταν και δανείστηκα από έναν φίλο μου το Demon’s Souls για το PlayStation 3, το οποίο ήταν η αρχή για κάτι μεγάλο που άνθισε στην καρδιά μου, ειδικά μετά το πρώτο Dark Souls και τις συνέχειές του, αλλά και από το πρόσφατο διαμάντι κατά την άποψή μου, το Elden Ring. Ωστόσο, είχα δοκιμάσει και τα Otogi στο Xbox, αλλά δεν είχα ασχοληθεί και πολύ.

Πριν ξεκινήσω να μιλάω για το παιχνίδι, να ξεκαθαρίσουμε ότι εδώ director δεν είναι ο Hidetaka Miyazaki των Dark Souls, αλλά ο Masaru Yamamura, ο οποίος ήταν lead game designer στο εξαιρετικό επίσης Sekiro: Shadows Die Twice.

Το Armored Core 6 λαμβάνει χώρα σε ένα πολύ μακρινό μέλλον σε έναν πλανήτη που ονομάζεται Rubicon 3, με την ιστορία του παιχνιδιού να επικεντρώνεται σε μία νέα ουσία που ανακαλύφθηκε ονόματι Coral, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο ως πηγή ενέργειας, όσο και ως μια μορφή δεδομένων. Κάποιες εταιρίες τρέχουν για να το εκμεταλλευτούν και δεν υπολογίζουν ούτε τους κατοίκους του πλανήτη, ούτε τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει και εδώ ερχόμαστε εμείς -ως κεντρικοί χαρακτήρες- για να πάρουμε θέση.

Ο κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ένα mech με την ονομασία C4-621 και ο χειριστής του είναι ο Walter, ένας πιλότος που αγωνίζεται για το καλό όλων, αλλά θα πέσει σε πάρα πολλές παγίδες χωρίς να το καταλάβει, ενώ άλλοι προσπαθούν να τον κάνουν ό,τι θέλουν. Αυτή είναι πάνω κάτω η ιστορία του παιχνιδιού, χωρίς να θέλω να σας πω κάτι παραπάνω λόγω spoilers. Αυτό που θα πω είναι ότι με κράτησε από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς ωστόσο να εντυπωσιάζει με το κάτι παραπάνω. Ούτως ή άλλως θα τολμήσω να πω ότι το Armored Core 6 δεν επικεντρώνεται εκεί.

Αυτό που επικεντρώνεται είναι χωρίς αμφιβολία το gameplay του. Και τι gameplay είναι αυτό… Στην αρχή μου φάνηκε χαώδες και δεν μπορούσα με τίποτα να συνηθίσω να παίζω, αλλά ούτε και να συνηθίσω τον αρκετά απαιτητικό χειρισμό του. Το Armored Core 6 είναι ένα σκληροπυρηνικό action παιχνίδι με fast-paced μάχες που επικεντρώνεται στα mechs (ρομπότ) και πάρα πολύ στο customization.

Η FromSoftware παρέδωσε ένα gameplay πραγματικά για σεμινάρια και μπορώ να πω ότι με πόρωσε από την πρώτη στιγμή που έβαλα να παίξω το παιχνίδι. Στην αρχή, όπως είναι φυσικό, δεν είχα πολλές επιλογές παιξίματος, αλλά όσο προχωρούσα τις αποστολές μου ξεκλείδωνε πολλά εργαλεία και μπορούσα να φτιάξω το mech μου όπως ήθελα χωρίς περιορισμούς. Για να καταλάβετε, το mech μπορεί να κρατήσει δύο όπλα, στο δεξί και αριστερό χέρι.

Παραδείγματος χάρη, στο δεξί χέρι είχα σχεδόν πάντα εξοπλισμένο ένα rifle με πολύ damage και στο αριστερό ένα τύπου plasma rifle που πετούσε ακτίνες για να αφαιρεί πιο γρήγορα την ασπίδα του εκάστοτε εχθρού ή ένα γάντι που έκανε charge και βαρούσε μια πολύ δυνατή melee επίθεση με ακτίνα. Ωστόσο, ο εξοπλισμός δε σταματάει εδώ, το mech μπορεί επίσης να εξοπλίσει πυραύλους και άλλα όπλα στους ώμους του, δεξιά και αριστερά, καθώς και να αλλάξει κεφάλι, πόδια, χέρια και γενικά το σώμα του. Φανταστείτε ότι από τις πρώτες κιόλας ώρες, δεν είχα ένα κλασσικό ρομπότ με πόδια, αλλά είχα εξοπλίσει “legs” που έφερναν σε τανκ και είχε ρόδες για να κινούμαι ναι μεν λίγο πιο αργά στις πίστες, αλλά με περισσότερη αντοχή και ζωή. Είχαν κάνει το mech μου δηλαδή κάτι σαν tank για να μη δέχεται τόσο πολύ damage.

Οι fans της σειράς σίγουρα θα χαρείτε πολύ με αυτό, καθώς το customization έχει πάει σε άλλο level. Επίσης, υπάρχει και η επιλογή αλλαγής χρώματος στο ρομπότ χωρίς περιορισμούς και μπορείτε να το βάψετε από σκούρες αποχρώσεις μέχρι και πολύ έντονο ροζ, αλλά και να βάλετε πάνω του και αυτοκόλλητα.

Όσον αφορά το gameplay, λοιπόν, υπάρχει το κλασσικό lock για να μη τα χάνετε μπροστά σε μία μάχη και θέλει αρκετή μελέτη ειδικά εάν αντιμετωπίζετε κάποιον δύσκολο εχθρό. Πολλοί εχθροί έχουν ασπίδα ενέργειας και πρέπει πρώτα να πέσει αυτή για να μπορούν να δεχθούν damage και να πέσει η health bar τους. Συνήθως, η μπάρα αυτή πέφτει πιο γρήγορα με όπλα ενέργειας όπως είναι το σπαθί ενέργειας που είχα εξοπλισμένο στο αριστερό χέρι του mech μου. Να πω επίσης, ότι υπάρχει μεγάλη ποικιλία στους εχθρούς, έχει αρκετά bosses και πολλές περιοχές-πίστες που πραγματικά ρίχνουν σαγόνια.

Οι αποστολές μου έμοιασαν λιγάκι με Metal Gear Solid, και στην αρχή της κάθε αποστολής υπάρχει ένα briefing με τον Handler να μιλάει για το τι πρόκειται να συμβεί, δίνοντας παράλληλα διάφορες πληροφορίες. Ωστόσο, πολλές αποστολές μοιάζουν μεταξύ τους και αυτό με χάλασε λιγάκι ειδικά στην αρχή. Εκτός από τις κεντρικές αποστολές που είναι και η ουσία της ιστορίας, υπάρχουν και οι αρένες, όπου εκεί γίνονται διάφορα duels 1v1 με NPC mechs και είναι ένας τρόπος για να φαρμάρει κάποιος χρήματα, εάν θέλει παραδείγματος χάρη να αναβαθμιστεί.

Να πω επίσης ότι εάν δεν είστε τόσο εξοικειωμένοι με τα παιχνίδια της FromSoftware και δη με τα Armored Core, καλό θα ήταν να γνωρίζετε, πριν το αγοράσετε, ότι μιλάμε για ένα άκρως δύσκολο παιχνίδι. Το παιχνίδι με δυσκόλεψε αρκετά ειδικά σε κάποια boss fights τα οποία βρήκα πολλές φορές «σαδιστικά» και έλεγα από μέσα μου «αποκλείεται να το έχουν κάνει αυτό τώρα». Μου έρχεται στο μυαλό ένα συγκεκριμένο boss στις πρώτες 10 ώρες του παιχνιδιού, που έκανε τόσο χαμό στην οθόνη μου από πυραύλους και άλλα projectiles που μου πετούσε και έλεγα ότι δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο δύσκολο.

Ούρλιαζα κυριολεκτικά από τη βάναυση δυσκολία του. Ωστόσο, νομίζω ότι αυτή είναι και η μαγεία των παιχνιδιών της FromSoftware, η εταίρα δεν χαϊδεύει τον παίκτη και δεν τον παίρνει από το χεράκι για να περάσει ένα δύσκολο σημείο. Θέλει να μάθεις τα mechanics και να μελετήσεις εις βάθος το boss για να το βγάλεις. Να σημειώσω κάπου εδώ ότι εγώ έπαιξα σε performance mode στο PlayStation 5 για να κρατήσω τα 60FPS και μπορώ να πω ότι είχε ελάχιστες διαφορές σε σχέση με το mode για τα γραφικά, το οποίο μάλιστα ενεργοποιεί και το ray tracing μέσω ενός κουμπιού στις ρυθμίσεις. Το παιχνίδι δείχνει σαφώς καλύτερο στο mode των γραφικών με τα 30FPS, αλλά σε ένα τέτοιο παιχνίδι, με τόσες έντονες μάχες, νομίζω δεν χωράει συζήτηση ότι είναι προτιμότερο να έχεις μια ομαλότερη κίνηση. Όσον αφορά τον ήχο του, και εδώ η FromSoftware δεν απογοητεύει και το παιχνίδι προσφέρει απίθανες μελωδίες, ειδικά στις μάχες των bosses, οι οποίες συνοδεύονται από γρήγορες μουσικές για να σε κρατάει το παιχνίδι «στην τσίτα».

Τέλος, να πω ότι δεν συνάντησα ούτε ένα bug και το παιχνίδι είναι αρκετά προσεγμένο από όλες τις απόψεις. Επίσης, ο τίτλος υποστηρίζει και online PvP ματσάκια και αυτό σημαίνει ότι θα μπορείτε να παίζετε με τα mechs άλλων παικτών μέσω ίντερνετ, αλλά εγώ δεν είχα τη δυνατότητα να το δοκιμάσω.

Το μόνο που με χάλασε κάπως ήταν ότι δεν υποστηρίζεται -τουλάχιστον στο review code που είχα εγώ- τα χαρακτηριστικά haptic feedback και adaptive triggers. Δε θέλω να φανταστώ το παιχνίδι πώς θα ανέβαζε την εμπειρία του εάν υποστήριζε αυτά τα δύο χαρακτηριστικά…