FIFA 20 Review – Δοκάρι και... μέσα

Φέτος το PES 2020 αποδείχθηκε πολύ σκληρό καρύδι και ένας εξαιρετικά διαβασμένος αντίπαλος για τη σειρά FIFA. Τόσο που έφτασε σε σημείο η EA Sports να παραδοθεί στο θέμα των licenses, καθώς το φετινό PES της έκλεψε κυριολεκτικά τη Juventus -και μερικές ακόμη λεπτομέρειες που θα σας πω παρακάτω. Η ώρα όμως της EA Sports να απαντήσει ήρθε και φαινομενικά το πακέτο που προσφέρει το FIFA 20 βγάζει φωτιές, ιδιαίτερα όταν μάθαμε πως μέσα σε αυτό θα επιστρέψει το…FIFA Street.

Η ανακοίνωση του VOLTA mode δεν σας κρύβω ότι γαργάλισε τη νοσταλγία μέσα μου, φέρνοντας πίσω εκείνες τις ανέμελες εποχές που αράζαμε με τη παρέα στο πρώτο Xbox με τα χοντροκομμένα χειριστήρια και λιώναμε για ώρες ατέλειωτες στο FIFA Street. To νέο FIFA όμως δεν έχει μόνο διάθεση να παίξει στις αλάνες και να αναλωθεί σε διαστημικά κόλπα με τη μπάλα, καθώς υπόσχεται πως έχει να προσφέρει μικρές αλλά ουσιαστικές αλλαγές. Για πάμε να τις δούμε.

Θα καταντήσω γραφικός σε κάθε review αλλά τα αθλητικά παιχνίδια τα κρίνω από το πως παίζουν, ποια αίσθηση αφήνουν στο χειριστήριο σε σχέση με πέρυσι και εν τέλει εάν αξίζει βάσει αυτών των παραμέτρων. Πρώτα από όλα, λοιπόν, έρχεται το gameplay και σε αυτόν τον τομέα η αλλαγή είναι εμφανής και φαίνεται πως τα δύο ποδοσφαιράκια κατάλαβαν τις ανάγκες του μοντέρνου κοινού πλέον και βαδίζουν χέρι-χέρι στο θέμα του ρυθμού. Ανέκαθεν το gameplay των FIFA χαρακτηριζόταν από ένα σλάλομ των δύο ομάδων πέρα-δώθε στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, όπου η μπάλα ανεβοκατέβαινε συνεχώς και συνήθως με υψηλούς ρυθμούς.

Επειδή αυτό το στιλ δεν μου άρεσε ποτέ, πάντα χαμήλωνα το pace για να το κάνω λιγότερο…πινγκ-πονγκ και περισσότερο ποδοσφαιρικό τίτλο. Αυτός ο χαμηλότερος ρυθμός στο FIFA 20 υπάρχει εξ’αρχής και αποτελεί ίσως την πιο σοφή κίνηση για τη βελτίωση του gameplay, καθώς και οι φετινές προσθήκες συμβάλλουν ως προς το πιο τακτικής φύσεως παιχνίδι και φυσικά, στο μάτι φαντάζει πιο πειστικό ως προς την εξομοίωση.

Η κίνηση των παικτών δεν έχει αλλάξει δραστικά και όσοι λιώσατε το FIFA 19 θα νιώσετε γενικότερα οικεία. Ίσως φέτος ένα κλικ ευκολότερα να γίνονται οι ντρίπλες και τα κόλπα, φυσικά ανάλογα τον παίκτη που έχετε στη διάθεσή σας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εντυπωσιακές προσωπικές ενέργειες από τους σουπερσταρ της εκάστοτε ομάδας. Το ίδιο ισχύει και αμυντικά όπου η διεκδίκηση της μπάλας ή το κυνήγι ενός επιθετικού στην πλάτη της άμυνας δεν γίνεται απλά μια αγγαρεία για το R2, αλλά ένα mini-game διεκδίκησης και σωστού timing. Αυτό το κατά πόσο θα έχει αρνητικό αντίκτυπο σε ομάδες 3-4 αστέρων μένει να φανεί, γιατί στις 4.5-5άστερες προφανώς δεν υπάρχει θέμα. Το κλέψιμο της μπάλας από το τακλιν με το σκληρότερο πάτημα του Ο έχει ισορροπηθεί περισσότερο και πλέον η διατήρηση της κατοχής μετά από μια τέτοια ενέργεια γίνεται πιο φυσικά.

Πολλές προσθήκες παρατήρησα στα animations σε όλο το μήκος και πλάτος του γηπέδου. Ένας παίκτης μπορεί να ακουμπήσει την πλάτη του αν η μπάλα σκάσει με δύναμη πάνω του, να σκοντάψει και να χάσει την ισορροπία του εάν πατηθεί παραπάνω το Ο για να διώξεις τη μπάλα, να κοντράρουν πιο πειστικά τα σώματα των παικτών στον αέρα, ή να κοπεί απότομα από μια ποδιά η εντυπωσιακή ντρίπλα που έκανες. Όλες αυτές οι παράμετροι, αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά στην εξομοίωση έχουν προστεθεί και δίνουν έξτρα πόντους στο σύνολο.

Θετικά στο σύνολο της παικτικής γεύσης του FIFA 20 ανταποκρίνονται όλα αυτά τα νέα animations, που κάνουν το gameplay να μοιάζει πιο απτό και άμεσο στην κάθε εντολή από κάθε άλλη φορά. Κυριολεκτικά σου δίνει τη δυνατότητα μέχρι και μερικά εκατοστά πριν σε σταματήσει ένας αντίπαλος να σπάσεις τη μπάλα σε έναν συμπαίκτη ή να αλλάξεις κατεύθυνση σώματος ή να τον αφήσεις σύξυλο με μια ντρίπλα. Σαν οι παίκτες στο γήπεδο να μπορούν πλέον να υπερεκτείνονται, να μοχθούν για την κάθε μπαλιά και για την κάθε διεκδίκηση. Αυτό δημιουργεί αρκετές φρέσκιες διόδους για να εξελιχθούν οι φάσεις όσο πιο κοντά στο simulation παράγοντα γίνεται, ενώ κάνει τον αμυνόμενο πολύ πιο ενεργό και τον κρατά σε εγρήγορση, αντί απλά να πατάει ένα-δυο κουμπιά για να πάρει κατοχή.

Τα αρκετά διαφορετικά physics στη μπάλα είναι κάτι που ένας βετεράνος των FIFA θα αντιληφθεί με ευκολία. Κάτι μικρές πινελιές με τη μπάλα να αναπηδά παραπάνω στις πάσες, να μην παίρνει εξωπραγματικά φάλτσα, να μοιάζει πιο βαριά, να έχει γενικότερα μια ατέλεια πάνω της τόσο φυσική, που έχει τη δική της ομορφιά. Είναι τόσο κολλημένη στα πόδια των παικτών με την κατάλληλη τεχνική κατάρτιση όσο και αυτόνομη και ικανή να βγάλει τα δικά της καπρίτσια.

Δεν λείπουν ωστόσο και οι παραφωνίες που τις διακρίνω εξαιτίας του time finishing μηχανισμού ή του νέου -ή μάλλον εκμοντερνισμένα αρχαίου- τρόπου εκτέλεσης των foul. Παρμένο κυριολεκτικά από τα FIFA 2003-04 το «νέο» σύστημα foul δεν μοιάζει καθόλου νέου για όσους ξέρουν καλά τη σειρά και αποτελεί μια ευχάριστη επιστροφή. Με αυτό μπορείς να στοχεύσεις ακριβώς εκεί που θες τη μπάλα, τη δύναμη που θες το ύψος που θες, εάν θες να χτυπήσεις με το κουντεπιέ, την εξωτερική ή την εσωτερική πλευρά του ποδιού και τέλος, να ποντάρεις και τον timed finisher παράγοντα. Πολλές φορές όμως οι τόσες επιλογές δημιουργούν αλλοπρόσαλλες και εντελώς αφύσικες τροχιές στη μπάλα, που δεν συνάδουν με το υπόλοιπο ύφος που έχει φέτος. Γίνεται, δηλαδή, τόσο τηλεκατευθυνόμενη που χάνει την αίγλη της ατέλειας που σας έλεγα πιο πάνω. Όλες αυτές οι επιλογές είναι ευπρόσδεκτες, όμως κάτι μου λέει ότι θα προκαλέσουν πονοκεφάλους σε όσους θα μάθουν να εκμεταλλεύονται τις ατέλειές του.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως για ακόμη μια χρονιά όμως, παρά όλες τις εγγυήσεις της EA Sports, γίνεται να μπαίνουν γκολ οι περισσότερες κεφαλιές. Η κατάσταση από τις πρώτες μέρες στα lobbies είναι ανυπόφορη και όσοι ξέρουν για την αρρώστια της κεφαλιάς την εκμεταλλεύονται. Υποτίθεται και οι σέντρες έγιναν nerf, αλλά μάλλον αναφέρονται για τις ψηλές διότι στη κόντρα επίθεση για παράδειγμα μια χαμηλή σέντρα είναι ικανή να διαλύσει την άμυνα. Στο online ειδικά και με ομάδες που στα χαφ έχουν…μοτόρια και όχι γήινους παίκτες είναι πρακτικά αδύνατον να αντικρούσεις αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού. Ευελπιστώ να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες στα μελλοντικά updates έστω.

Για να κλείσω το κομμάτι του gameplay αυτό που κυρίως κάνει τη διαφορά είναι πως με ανάγκασε να αλλάξω ρυθμούς και τρόπο σκέψης, ιδιαίτερα στο πότε θα πρέπει να κάνω το καθετί, σε σημείο που μου θύμισε ακριβώς το πως άλλαξε ρυθμούς το PES 2020.

Στα των modes το My Career έρχεται αρκετά ανανεωμένο και επιτέλους σου δίνει τη δυνατότητα να δώσεις συνεντεύξεις Τύπου και ένα πολύ τυπικό και ρηχό σύστημα διαλόγων που αντικαθιστά τα mails. Πλέον στο FUT ΄μπορείς να παίξεις φιλικούς αγώνες και να μάθεις περισσότερο την 11αδα σου χωρίς να ανησυχείς για την φυσική κατάσταση ή τα συμβόλαια των παικτών, υπάρχουν τα Squad Building Challenges για περισσότερη πρόκληση, εβδομαδιαία challenges και έπαθλα, και τέλος το Champions League που δεν χρίζει περαιτέρω ανάλυση για αυτό που προσφέρει. Θαρρώ περιττό να αναφερθώ στα καλοστημένα και καλοδουλεμένα online modes, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.

Από το mode που περίμενα πολλά περισσότερα από αυτά που προσφέρει είναι το πολυδιαφημισμένο VOLTA mode ή πείτε το και FIFA Street. Καλύτερα όμως να μην το πείτε έτσι γιατί στο δια ταύτα θα πέσετε έξω. Τελικά μοιάζει πως είναι περίπτωση «Θα βλέπετε FIFA Street και δεν θα είναι». Ναι, προσφέρει έναν εντελώς διαφορετικό, εναλλακτικό και ανάλαφρο τρόπο να παίζεις FIFA αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει το βάθος του θρυλικού FIFA Street. Έχει ένα σοβαροφανές ύφος που προσωπικά δεν με ξετρέλανε διότι εστιάζει στην κουλτούρα του street football παρά σε κάτι που θυμίζει…την σκιά του. Η ιστορία του επίσης αρκετά τετριμμένη και ρηχή, που θυμίζει την πρώτη σεζόν του Journey, ενώ σε σημεία ανακυκλώνονται οι ίδιες καταστάσεις στους αγώνες, πράγμα που δεν το κάνει και τόσο ευφάνταστο. Θα το ήθελα πιο «αλήτικο» και όχι τόσο…ακροβατικό, προσγειωμένο και οριακά simulation το VOLTA.

Τεχνικά, επίσης, το FIFA 20 ήταν μια του ύψους και μια του βάθους. Του ύψους λόγω των εξαιρετικών animations και της εδώ και χρόνια καλογυαλισμένης μηχανής γραφικών και του βάθους γιατί η γενιά δείχνει πλέον την γήρανσή της και ταυτόχρονα το γεγονός πως «έφτασε το ταβάνι». Δεν έχει κάτι τρανταχτά καινούργιο να προσφέρει οπτικά, ενώ σε σημεία μπορώ να πω πως ανάλογα με την ώρα που διεξάγεται το ματς, οι φωτισμοί δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτικοί, τουλάχιστον στην PS4 έκδοση.

Η κρούση που έκανε το PES 2020 με τις άδειες των Juventus και Barcelona, άφησε ατέλειες στο FIFA 20. Έτσι ο Messi και η παρέα του δεν μοιάζουν και τόσο όπως οι αντίστοιχοι των προηγούμενων χρόνων, ενώ η «Μεγάλη Κυρία» του ποδοσφαίρου μετονομάστηκε σε… Piemonte Calcio. Στο δέσιμο της εμπειρίας των FIFA συμβάλλει και η αξεπέραστη περιγραφή των Martin Tyler και Alan Smith, μαζί με το αμερικάνικο δίδυμο των Derek Rae και Lee Dixon, οι οποίοι συντελούν στα μέγιστα όσον αφορά την ατμόσφαιρα ενός αγώνα. Υποδειγματικό, τέλος, και το soundtrack που διάλεξε η EA Sports με μουσικές από ένα ευρύ φάσμα ειδών.