Ghost of a Tale Review – Μια επική περιπέτεια μικρού μεγέθους

Το Ghost of a Tale έγινε πραγματικότητα χάρη στους 1190 υποστηρικτές που χρηματοδότησαν μέσω του Indiegogo προγράμματος το παιχνίδι. Ξεκίνησε να τρέχει από το 2013 συγκεντρώνοντας συνολικά €48.700. Ύστερα από μια περιόδο σε early access το 2016, το Ghost of a Tale κυκλοφόρησε κανονικά τον Μάρτιο του 2018 στο PC και φέτος κάνει την εμφάνισή του και στις κονσόλες. Πρόκειται για ένα action adventure με αρκετά στοιχεία stealth και RPG. Το Ghost of a Tale είναι ουσιαστικά ένα project που το μεγαλύτερο μέρος του δημιουργήθηκε από τον Lionel “Seith” Gallat, έναν animator ο οποίος στο παρελθόν είχε δουλέψει σε αρκετές animaton ταινίες της DreamWorks και Universal Pictures, όπως τα The Road to El Dorado, Sinbad: Legend of the Seven Seas και Flushed Away. Η αγάπη του όμως για τα video games τον οδήγησε στην πρώτη του αυτή απόπειρα στο χώρο, καταφέρνοντας με την υποστήριξη των gamers και την ανάπτυξη της indie σκηνής να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του. Αξίζει άραγε την προσοχή μας;

Το παιχνίδι τοποθετείται στον μεσαιωνικό φανταστικό κόσμο της Vaelia και αφορά τον Tilo. Ένα μικροσκοπικό ποντικάκι τραγουδοποιό που το όνειρό του είναι να γίνει ξακουστός βάρδος. Η Vaelia είναι η γη που κατοικείται από διάφορα ανθρωπομορφικά ζωάκια, όπου το κάθε ένα από αυτά έχει το βασίλειό του. Εκατοντάδες χρόνια πριν μια κακόβουλη οντότητα με τη μορφή μιας σμαραγδένιας φωτιάς και άγνωστης προέλευσης, έφερε ένα κατακλυσμικό όλεθρο απειλώντας με εξαφάνιση τους πάντες. Η μάχη ήταν άνιση καθώς η οντότητα είχε τη δύναμη όχι μόνο να σκοτώνει, αλλά και να ανασταίνει τους νεκρούς χρησιμοποιώντας τους για να μεγαλώσει έναν απέθαντο στρατό εναντίων όσων βρίσκονταν στο δρόμο της. Το βασίλειο των ποντικιών προκειμένου να σωθεί προέβη σε μια απελπισμένη κίνηση να στείλει απεσταλμένο προδίδοντας τις αδυναμίες και τα μυστικά των άλλων ζώων με την ελπίδα η οντότητα να τους λυπηθεί. Η κίνηση αυτή όμως αποδείχτηκε τεράστιο λάθος γιατί τους ξεγέλασε και σκότωσε σχεδόν όλα τα ζώα της γης χωρίς να λυπηθεί κανέναν.

Ωστόσο, το βασίλειο των αρουραίων ήταν αυτό που τερμάτισε με τον γενναίο στρατό το έργο της βάζοντας τέλος στον πολυετή πόλεμο, ο οποίος έμεινε γνωστός στην ιστορία ως «Ο πόλεμος της Πράσινης Φλόγας». Μετά το τέλος του πολέμου οι αρουραίοι εξόρισαν τα ποντίκια απ’ το βασίλειο κι έκτοτε μέχρι σήμερα αποτελούν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Τα χρόνια όμως πέρασαν και ο Πόλεμος της Πράσινης Φλόγας από ιστορία έγινε μύθος που πλέον ακούγεται μόνο σε τραγούδια και σε λαϊκές παραδώσεις. Ωστόσο οι καρακάξες ορκίστηκαν να διαφυλάξουν τα μυστικά και την πραγματική ιστορία του πολέμου σε ένα απομονωμένο προστατευμένο φρούριο μακριά από τον πολιτισμό και τα αδιάκριτα βλέμματα. Ο Tilo ξυπνά σε ένα μπουντρούμι στο νησί-φυλακή Dwindling Heights Keep χωρίς ανάμνηση του πως βρέθηκε εκεί. Η γυναίκα του Merra αγνοείται και το μόνο στοιχείο που έχει είναι ένα γράμμα κι ένα κλειδί από κάποιον που φαίνεται να τον βοηθά να δραπετεύσει. Ο Tilo ωστόσο στην προσπάθειά του να διαφύγει ανακαλύπτει ότι η Πράσινη Φλόγα έχει επιστρέψει! Το μικρό ποντικάκι πλέον δεν έχει μόνο να δραπετεύσει και να βρει τη γυναίκα του, αλλά και να πείσει τα υπόλοιπα ζώα ότι η απειλή είναι αληθινή! Ο μικρός Tilo θα πρέπει να γίνει εφευρετικός, να ξεπεράσει αρχαίες έχθρες και να βρει το κουράγιο να γίνει ο ήρωας που οι περιστάσεις προστάζουν.

Στο ταξίδι του ωστόσο δεν θα είναι μόνος. Θα συναντήσει αρκετά άλλα ζώα που θα τον βοηθήσουν αφού όμως πρώτα κερδίσει την εμπιστοσύνη τους ή τους ξεγελάσει. Το πώς θα το κάνει αυτό αφήνεται στα χέρια του παίκτη. Ο Tilo μπορεί να είναι γενναίος, αλλά απέχει πολύ από το «καλός πολεμιστής». Για το λόγο αυτό δεν υπάρχει στο παιχνίδι ουσιαστική μάχη παρά μόνο η ρίψη μπουκαλιών που θα ζαλίσει τους εχθρούς ή αντικειμένων όπως κλαδιά που θα αποσπάσουν την προσοχή τους ώστε να περάσουμε από την άλλη μεριά απαρατήρητοι. Ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρετε είναι μέσω των stealth μηχανισμών ή να βάλετε σε εφαρμογή τη πονηράδα σας εξαπατώντας με διάλογο ή με μεταμφίεση τους φρουρούς. Οι διάδρομοι και όλη η περιοχή του Dwindling Heights Keep φυλάσσεται σε κάθε γωνιά από φρουρούς όπως επίσης υπάρχει πληθώρα αντικειμένων όπως βαρέλια, ντουλάπια και κιούπια για να κρυφτείτε. Οι εχθροί έχουν μια ρομβική μπάρα πάνω απ’ το κεφάλι τους, η οποία όταν γεμίσει (εκτός βέβαια κι αν βρεθείτε μπροστά στα μάτια τους) σας παίρνουν στο κυνήγι τερματίζοντας άδοξα την περιπέτειά σας.

Όπως γίνεται στα περισσότερα stealth παιχνίδια έχετε τη δυνατότητα αν σας πάρουν χαμπάρι είτε να κρυφτείτε είτε να απλά να φύγετε από το ορατό τους πεδίο μέχρι οι φρουροί να επιστρέψουν στη προκαθορισμένη ρουτίνα τους. Όσο λιγότερο θόρυβο κάνετε τόσο λιγότερο γεμίζει η μπάρα. Ο Tilo μπορεί να πηγαίνει στις μύτες των ποδιών του και να τρέξει με περιορισμένη stamina αν γίνει αντιληπτός. Ωστόσο τόσο η stamina όσο και το να γίνεται αθόρυβοι εξαρτάται πρωτίστως από το αυτόματο level up των αποστολών που φέρνετε εις πέρας, καθώς και από τα κομμάτια των στολών που μπορείτε είτε να φορέσετε αυτούσια είτε να κάνετε συνδυασμό ανάλογα με τα χαρακτηριστικά στις επιδόσεις που σας εξυπηρετεί.

Υπάρχει πληθώρα αποστολών, περίπου 57 στο σύνολο και όπως είναι αναμενόμενο το backtracking αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του παιχνιδιού. Αρχικά οι αποστολές περιορίζονται στο να βρούμε κάποια κλειδιά ή αντικείμενα, όμως αργότερα γίνονται πιο σύνθετες και τα παρακλάδια τους αυξάνονται οδηγώντας σε περισσότερες υποαποστολές, τόσες που πραγματικά μετά από ένα σημείο έχασα το μέτρημα. Φυσικά δεν είναι όλες απαραίτητες για να δείτε τίτλους τέλους, όμως κάποιες όπως επί παραδείγματι να βρείτε όλα τα κομμάτια της στολής του φρουρού που θα σαν κάνει να περνάτε ανάμεσά τους απαρατήρητοι θα κάνει τη ζωή σας ευκολότερη. Ωστόσο σε καμιά περίπτωση μη θεωρήσετε το παιχνίδι εύκολο. Ο Gallat δε θέλει να πάρει τον παίκτη απ’ το χεράκι και να του δείξει που ή τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Θέλει να σας κάνει να εξερευνήσετε μόνοι σας τον κόσμο και να χαράξετε το δικό σας μονοπάτι στην ιστορία. Ακόμα και τον χάρτη της πίστας που είσαστε θα πρέπει μόνοι σας να τον ανακαλύψετε ή αν έχετε βρει αρκετά χρήματα να τον αγοράσετε από τον blacksmith.

Χάρη όμως στο εξαιρετικό του level design όπου όλοι οι χάρτες συνδέονται μεταξύ τους από φανερές κι από κρυφές περιοχές δε θα δυσκολευτείτε πάρα πολύ. Στην αρχή βέβαια σίγουρα θα δυσκολευτείτε και μπορεί ακόμα και να εκνευριστείτε. Όμως όσο περισσότερο παίζετε θα απομνημονεύσετε εύκολα τους χάρτες σε σημείο μάλιστα που δεν θα τους συμβουλεύεστε καθόλου. Μπορεί το backtracking να είναι έντονο και τα fetch quest να ξεφεύγουν, αλλά προσωπικά δεν υπήρχε στιγμή που να βαρέθηκα ή να δυσανασχέτησα. Πάντα κάτι καλό θα είχαν να προσφέρουν ως αντάλλαγμα, δίνοντας περισσότερο νόημα να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους. Η δομή της ιστορίας κυλάει τόσο ομαλά, είναι τόσο καλογραμμένη με σύνθετους χαρακτήρες και ανατροπές που προσωπικά με συνεπήρε και με έκανε να θέλω ακόμα πιο πολύ να εξερευνήσω τα μυστικά του. Ο ίδιος ο χαρακτήρας που ελέγχουμε καθώς και όλοι οι NPC’s που θα συναναστραφούμε έχουν ενδιαφέροντα backstories, τα οποία ωστόσο συνδέονται με την κεντρική ιστορία και για το λόγο αυτό κάνουν το ταξίδι του Tilo μια συναρπαστική παραμυθένια εμπειρία.

Υπεύθυνη για τα γραφικά είναι η Unity και η αλήθεια είναι πως δεν έχω ξαναδεί (ειδικά σε indie τίτλο) τόσο όμορφη δουλειά. Ο υπέροχος σχεδιασμός των χαρακτήρων, οι real time εναλλαγές από μέρα σε νύχτα και οι φωτισμοί που προέρχονται είτε από τον ήλιο είτε από τη φωτιά στα φανάρια είναι τόσο μαγευτική που κάνουν ακόμα πιο παραμυθένια την εμπειρία. Επίσης αξίζει να αναφερθεί πως δεν παρατήρησα το παραμικρό glitch ή κάποιο άλλο κόλλημα. Ωστόσο το μελανό σημείο του παιχνιδιού είναι η κάμερα. Ναι μεν μπορούμε να την μετακινήσουμε όμως ώρες-ώρες φαίνεται να έχει δική της θέληση. Γυρνά απότομα γύρω από τον χαρακτήρα και κάνει κοντινές λήψεις περιορίζοντας εκνευριστικά το οπτικό μας πεδίο, οδηγώντας μας συνεπώς σε μοιραία λάθη.

Ο ήχος επίσης δεν είναι το δυνατό του σημείο. Εκτός ότι στο παιχνίδι δεν έχουν ηχογραφηθεί οι διάλογοι (φέρνοντάς μας στο νου άλλες εποχές), η μουσική αν και εξαιρετική είναι επαναλαμβανόμενη, μπαίνοντας σε συγκεκριμένα σημεία όπως όταν γινόμαστε αντιληπτοί ή όταν συμβαίνουν δραματικά γεγονότα. Παρά όμως τα θέματά του δε γίνεται να παραλείψουμε το γεγονός ότι προέρχεται από την αγάπη και το μεράκι ενός ατόμου με λιγοστό budget. Το παιχνίδι γι’ αυτό που είναι και για τους πόρους που έχει, παρά τα μικροπροβλήματά του είναι εξαιρετικό και με έκανε να σκέφτομαι στις δέκα περίπου ώρες που μου πήρε να το τελειώσω, πόσο ακόμα πιο εξαιρετικό παιχνίδι θα γινόταν αν είχε το budget μιας ΑΑΑ παραγωγής. Μακάρι να πετύχει και η καθαρή υπόνοια για συνέχεια που αφήνει στο τέλος, να την εκμεταλλευτεί κάποιος αρμόδιος βγάζοντας στο μέλλον ένα επικό, όπως τους αξίζει, sequel.