Days Gone Review - Πόσο αξίζει η ανθρωπιά σου;

Το Bend Studio έγινε κυρίως γνωστό για τη δουλειά του στα Syphon Filter. Πρόκειται για μια third-person shooter stealth σειρά παιχνιδιών που το 1999 όταν και κυκλοφόρησε το πρώτο παιχνίδι ξεπέρασε τις προσδοκίες όλων, πετυχαίνοντας σε σύντομο χρονικό διάστημα από τη μέρα κυκλοφορίας του, πάνω από ένα εκατομμύριο πωλήσεις. Ένα νούμερο θεόρατο για τα δεδομένα της εποχής και μάλιστα για ένα νέο στην αγορά franchise. Φυσικά μόνο τυχαία δεν ήταν τα νούμερα. Το Syphon Filter ξεχώρισε για την καινοτομία, την επιβλητική πλοκή και την A.I. κερδίζοντας τον σεβασμό και την αγάπη του κόσμου. Παράλληλα, η επιτυχία αυτή ήταν και η αφορμή για την έναρξη μιας πολυετούς συνεργασίας με τη Sony, η οποία έφερε στο προσκήνιο πέντε sequels για τα PS1, PS2 και PSP, καθώς και τις portable εκδοχές του Resistance και Uncharted με τα Resistance: Retribution και Uncharted: Golden Abyss αντίστοιχα, στο PSP και PS Vita.

Το 2012 μετά την κυκλοφορία του Uncharted: Fight for Fortune -ένα turn-based card game- υπήρξε μια ύποπτη σιωπή από μεριάς τόσο του στούντιο όσο και της Sony. Από το 2015 το Bend Studio εργάζεται πάνω σε μια ΑΑΑ παραγωγή για το PS4, της οποίας το demo είδαμε πρώτη φορά το 2016 στη σκηνή της E3, δημιουργώντας θετικές εντυπώσεις στο κοινό. Το Days Gone όπως τιτλοφορείται είναι το μεγαλύτερο και πιο φιλόδοξο project που έχει αναλάβει μέχρι σήμερα το στούντιο. Δείχνει εντελώς διαφορετικό απ’ ότι έχει κάνει στο παρελθόν, αισθητά μεγαλύτερο και με production values τόσο υψηλά που προκαλούν ίλιγγο. Καταφέρνει άραγε να ξεχωρίσει και να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό;

Το Days Gone είναι ένα action-adventure survival horror ανοιχτού κόσμου και εξελίσσεται σε έναν τεραστίων διαστάσεων χάρτη, ο οποίος αποκαλύπτεται καθώς ξεδιπλώνει το σενάριο. Προσωπικά μου πήρε πάνω από 50 ώρες για να τελειώσω την κυρίως ιστορία και συνολικά αν κάποιος επιθυμεί να ανακαλύψει όλα του τα μυστικά θα χρειαστεί ίσως τις διπλάσιες. Βρισκόμαστε στο βορειοδυτικό Oregon, όπου μια πανδημία έχει αποδεκατίσει την ανθρωπότητα. Όσους δεν σκότωσε ο ιός, τους μετέτρεψε σε λυσσασμένα κανιβαλιστικά πλάσματα (γνωστά ως Freakers) που επιτίθενται σε οποιοδήποτε ζωντανό οργανισμό συναντήσουν μπροστά τους. Όσοι επέζησαν εγκατέλειψαν τις πόλεις αναζητώντας καταφύγιο στην ύπαιθρο όπου και δημιούργησαν ασφαλείς ζώνες καταυλισμών. Ωστόσο, η εμπιστοσύνη και η ομαδικότητα είναι κάτι πολύ σπάνιο στο μεταποκαλυπτικό αυτό περιβάλλον. Αρκετοί επιζώντες επέλεξαν να βρουν την τύχη τους μακριά από την ασφάλεια των καταυλισμών, περιπλανώμενοι σε μικρές ή μεγάλες ομάδες στην άγρια φύση φτιάχνοντας τους δικούς τους νόμους και κανόνες. Στους λεγόμενους «Drifters» όπως ονομάζονται ανήκει και ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού.

Η ιστορία ξεκινά με το ξέσπασμα, δίνοντάς μας τον έλεγχο του Deacon St. John, ενός πρώην πεζοναύτη που είχε υπηρετήσει τη θητεία του στο Αφγανιστάν. Μετά την επιστροφή του στη πατρίδα θέλησε να αφήσει πίσω τη φρίκη του πολέμου. Η αγάπη του για τις μηχανές τον οδήγησε να γίνει μέλος σε ένα club μοτοσικλετιστών, όπου εκεί γνώρισε τον επιστήθιο φίλο του Boozer και λίγο αργότερα τυχαία στο δρόμο την Sarah, η οποία έμελλε να γίνει γυναίκα του. Κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος όταν τα πάντα γύρω τους κατέρρεαν προσπαθώντας να φτάσουν στα ελικόπτερα διαφυγής του οργανισμού εκτάκτων αναγκών (N.E.R.O), η Sarah τραυματίστηκε βαριά και ο Deacon -εφόσον δεν υπήρχαν αρκετές θέσεις- αναγκάστηκε να την αφήσει μόνη υποσχόμενος ότι θα ψάξει να τη βρει. Ωστόσο τα πράγματα πήγαν με γοργούς ρυθμούς από το κακό στο χειρότερο, με τον ιό να εξαπλώνεται αστραπιαία εξαλείφοντας κάθε ελπίδα εύρεσής της. Η ιστορία μας μεταφέρει δυο χρόνια αργότερα όπου οι Deacon και Boozer ως drifters προσπαθούν να επιβιώσουν στον νέο αυτό κόσμο αναλαμβάνοντας ως μισθοφόροι και κυνηγοί κεφαλών δουλειές για τους καταυλισμούς, με αντάλλαγμα προμήθειες.

Η «δουλειά» αυτή συνεπώς δημιουργεί έχθρες και τους στοχοποιεί, αναγκάζοντας τους να θέσουν πορεία προς το βορά προκειμένου να ξεφύγουν απ’ τους διώκτες τους. Όταν όμως ο Boozer τραυματίζεται και ένα ισχνό στοιχείο αναζωπυρώνει την ελπίδα πως η Sarah ίσως είναι ακόμα ζωντανή, τα σχέδιά τους αναβάλλονται. Σεναριακά το παιχνίδι κρύβει αρκετές ανατροπές και δε σταματά να εκπλήσσει. Μπορεί να μην είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, αλλά η υλοποίηση και η κλιμάκωση γίνεται με αριστοτεχνικό τρόπο, κρατώντας τον παίκτη σε εγρήγορση και αγωνία. Με ώθησε να δεθώ νωρίς με το ταξίδι του ήρωα και τους στόχος του, να μπω αμέσως στο ρόλο του, να πεισμώσω και να βάλω τα δυνατά μου ώστε να τον δω να βγαίνει νικητής. Το σενάριο του Days Gone είναι από τις περιπτώσεις που η ιστορία βρίσκει τον πρωταγωνιστή, ο οποίος για κανένα λόγο δεν είναι (και δεν θέλει) να γίνει ο ήρωας που οι περιστάσεις προστάζουν. Το Bend Studio όμως έχει κάνει τρομερή δουλειά στην ανάπτυξη των χαρακτήρων.

Τόσο ο πρωταγωνιστής όσο και όλοι οι χαρακτήρες που θα συναντήσετε στο παιχνίδι δεν παραμένουν στάσιμοι και μονοδιάστατοι. Τα όρια μεταξύ «καλού» και «κακού» είναι διάφανα, πράγμα που σημαίνει πως ακόμα και οι φαινομενικά «κακοί» στην ουσία έχουν καλές προθέσεις και δεν είναι απλά καρικατούρες και στερεότυπα που απλά έτσι πρέπει να είναι για να υπάρξει σενάριο. Ωστόσο, οι πράξεις του τώρα αντηχούν στο μέλλον και το διαμορφώνουν. Μπορεί όλοι να έχουν καλές προθέσεις όμως πάντα έρχονται με ένα κόστος. Το τι θα θυσιάσεις γι’ αυτό το μέλλον θα σε κάνει να αναρωτηθείς και να ζήσεις με τις επιλογές σου. Κάποιες από αυτές θα τις κρατήσεις κρυμμένες μέσα σου μακριά ακόμα κι από ανθρώπους που αγαπάς. Το Days Gone θέτει ένα απλό ερώτημα. Το συναίσθημα που θα σου αφήσει στους τίτλους τέλους και η απάντηση που θα δώσεις στην ερώτηση αυτή, όποια μορφή κι αν έχει, θα είναι αυτό που θα σου μείνει. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να γίνεις ο ήρωας και να το ανακαλύψεις.

Ο γιγαντιαίος χάρτης του παιχνιδιού χωρίζεται σε πέντε ζώνες, όπου στη κάθε μια οι επιζώντες έχουν στήσει από ένα καταυλισμό οριοθετώντας τα σύνορά τους απ’ τους υπόλοιπους. Ο Deacon ως μισθοφόρος αναλαμβάνει διάφορες δουλειές που έχουν να κάνουν με τη συντήρηση αυτών, την εξάλειψη κινδύνου ή την εύρεση αντικειμένων και επικηρυγμένων. Όσο περισσότερες δουλειές και θελήματα κάνουμε για τον κάθε ένα, τόσο αυξάνεται το επίπεδο εμπιστοσύνης τους απέναντί μας, ξεκλειδώνοντάς μας περισσότερες επιλογές όπως όπλα, εξαρτήματα και προμήθειες οι οποίες είναι απαραίτητες για να επιβιώσουμε έξω απ’ τα τείχη.

Για κάθε ενέργεια που κάνουμε ανεξάρτητα αν αφορά δουλειά του καταυλισμού ή όχι λαμβάνουμε xp με το οποίο αναβαθμίζουμε τις επιδεξιότητές μας στα όπλα, στη μάχη σώμα με σώμα και στην ικανότητα επιβίωσης. Ωστόσο, οι δουλειές αυτές δεν είναι το μόνο που κάνουμε. Το παιχνίδι μιας δίνει την ελευθερία να πάμε όπου θέλουμε (αν έχουμε ξεκλειδώσει την περιοχή) και να εξερευνήσουμε με τη μηχανή μας τον κόσμο του με το δικό μας ρυθμό. Ο χάρτης κρύβει αρκετά μυστικά που περιμένουν να τα ανακαλύψουμε.

Επιζώντες να σώσουμε και να στείλουμε σε καταυλισμό της επιλογής μας προκειμένου να ανεβάσουμε το επίπεδο εμπιστοσύνης, εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις της N.E.R.O με ενέσιμα κοκτέιλ που αυξάνουν την αντοχή, την υγεία και την αυτοσυγκέντρωση, κατασκηνώσεις με κερδοσκόπους και εγκληματίες που δίνουν συνταγές για να κατασκευάσουμε melee όπλα, χειροβομβίδες, τόξα κι αρκετά ακόμα. Ο εξοπλισμός που έχουμε στη κατοχή μας ποικίλει και χωρίζεται σε αναβαθμίσιμα πιστόλια, αυτόματα, τουφέκια, καραμπίνες και βαλλίστρες, σε melee, όπως ρόπαλα, σίδερα και μαχαίρια τα οποία έχουμε τη δυνατότητα να αυξήσουμε την αποδοτικότητα και την αντοχή τους με παλιοσίδερα, καρφιά ή πριόνια, καθώς επίσης και σε διαφόρων ειδών χειροβομβίδες και μολότοφ.

Ωστόσο, μη σας δίνεται η εντύπωση πως θα βγείτε έξω οπλισμένοι σαν αστακοί και θα προκαλέσετε χάος. Το shooting είναι μόνο για έκτακτες ανάγκες κι αυτό συμβαίνει διότι το παιχνίδι εστιάζει περισσότερο στο surviving παρά στο shooting. Το στούντιο για κανένα λόγο δε θέλει να σου δώσει την αίσθηση της «παιδικής χαράς». Απεναντίας στις περισσότερες των περιπτώσεων βρέθηκα όχι απλά να πρέπει να κάνω οικονομία στις σφαίρες μου και να σχεδιάσω έξυπνα τις επιθέσεις μου, αλλά και να κάνω όσο το δυνατών λιγότερο θόρυβο για να μη προσελκύσω τους τριγύρω Freakers, τα άγρια ζώα ή επιπλέον εχθρικούς ανθρώπους που θα τρέξουν να βοηθήσουν τους συντρόφους τους. Ο θόρυβος ή θα είναι από τους μεγαλύτερους εχθρούς ή από τους καλύτερους φίλους.

Το τι ακριβώς θα είναι εξαρτάται από τη δίκη μας προσέγγιση στη μάχη. Σε αυτό βοηθά ο stealth μηχανισμός, ο εξοπλισμός και το πλούσιο περιβάλλον που μας δίνει άπλετες επιλογές απόκρυψης και στρατηγικής. Για παράδειγμα μπορούσα να κρυφτώ σε θάμνους και να τους προσελκύσω πετώντας αντικείμενα ή να τους τραβήξω τη προσοχή σε άλλο σημείο ώστε να τους βγάλω απ’ τη μέση. Επιπλέον αν υπήρχε κοντά μια αγέλη από Freakers μπορούσα να χρησιμοποιήσω συσκευές θορύβου ώστε να τους προσελκύσω και να τους αφήσω να κάνουν τη δουλειά για μένα. Ομοίως σε ένα λημέρι μολυσμένων μπορούσα να κάνω ένα κοπάδι λύκων ή μια αρκούδα να με ακολουθήσει για να τους επιτεθεί ή απλά να χρησιμοποιήσω (αν είχα διαθέσιμα) αθόρυβα όπλα όπως βέλη ή σιγαστήρες.

Ωστόσο με την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στην A.I. τίποτα δεν είναι σίγουρο και τίποτα δε σε κάνει να αισθάνεσαι ασφαλής. Έτυχε για παράδειγμα να πετάξω πάνω από δυο πέτρες στο ίδιο σημείο και ο εχθρός να αντιληφθεί από ποια μεριά έρχονται, να έχω ανοιχτό τον φακό την νύχτα και να με πάρουν χαμπάρι από μακριά ή να είμαι τραυματισμένος και τα Freakers να με βρουν από τη μυρωδιά της πληγής.

Ένα επιπλέον στοιχείο που παίζει δραματικά σημαντικό ρόλο και πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι τα απρόβλεπτα καιρικά φαινόμενα και η δυναμική εναλλαγή από μέρα σε νύχτα. Ο καιρός μεταβάλλεται συνεχώς στο παιχνίδι, επηρεάζοντας το περιβάλλον και συνεπώς το gameplay. Έτσι όταν για παράδειγμα βρέχει ή χιονίζει, η ορατότητα τόσο η δική μας όσο και των εχθρών μειώνεται αισθητά και η λάσπη της βροχής επιβραδύνει την κίνηση όλων. Ωστόσο μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας, παρασέρνοντας τους Freakers σε ένα λάκκο λάσπης ώστε να τους βγάλουμε ευκολότερα απ’ τη μέση. Αρκεί βέβαια να είμαστε προσεκτικοί και να μη πέσουμε οι ίδιοι στην παγίδα μας. Η βροχή επίσης εξαφανίζει τα ίχνη στο χώμα. Έτσι αν έχουμε μια αποστολή που πρέπει ιχνηλατώντας να φτάσουμε στον στόχο, θα μας δυσκολέψει αρκετά, αλλά παράλληλα θα βοηθήσει αν κάποιος μας ψάχνει. Αντίστροφα αν χιονίζει και υπάρχουν κοντά εχθροί θα είναι πιο εύκολο να μας εντοπίσουν από τις πατημασιές μας στο έδαφος.

Ομοίως με τα καιρικά φαινόμενα, η μέρα και νύχτα παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο, αφού οι εχθροί αντιδρούν και κινούνται με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Τη μέρα συνήθως οι Freakers πέφτουν σε λήθαργο στις φωλιές που έχουν στήσει σε ερειπωμένα σπίτια, σπηλιές, σήραγγες, κάτω από γέφυρες ή σε μεγάλου μήκους εγκαταλελειμμένα φορτηγά στους δρόμους, αφήνοντας μικρές ομάδες να προστατεύουν τη φωλιά. Αυτό κάνει πιο εύκολη την εξερεύνηση της γύρω περιοχής και την εύρεσή τους εφόσον δεν υπάρχουν τόσο πολλοί εχθροί έξω, αλλά αν αποφασίσουμε να κάψουμε τη φωλιά θα πρέπει να είμαστε καλά εξοπλισμένοι να αντιμετωπίσουμε τους εξαγριωμένους εχθρούς που θα πεταχτούν ή να έχουμε σχεδιάσει καλά το πλάνο διαφυγής μας. Αντίθετα την νύχτα που βγαίνουν έξω για να κυνηγήσουν, μας είναι πιο δύσκολο να εξερευνήσουμε και να εντοπίσουμε τις φωλιές τους, αλλά αρκετά πιο εύκολη η εξολόθρευσή τους γιατί θα έχει λιγότερους εχθρούς μέσα. Ωστόσο τη νύχτα οι Freaks είναι πιο επιθετικοί, έχουν αυξημένες αισθήσεις, είναι δυνατότεροι και θα τους βρούμε είτε να κινούνται σε μικρές ομάδες είτε σε εκατοντάδες κοντά σε λίμνες να ψάχνουν νερό ή σε μέρη συγκέντρωσης πολλών πτωμάτων να ψάχνουν τροφή.

Αυτές είναι οι λεγόμενες ορδές και το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνετε μόλις συναντήσετε κάποια μπροστά σας είναι να… το βάλετε (αθόρυβα) στα πόδια ή για να το πω πιο σωστά να την κάνετε με ελαφρά! Η αντιμετώπιση μιας ορδής είναι ότι πιο δύσκολο υπάρχει στο Days Gone και η αναμέτρηση μαζί τους απαιτεί καλό εξοπλισμό, αστραπιαία αντανακλαστικά και ικανότητα στο να βρίσκετε σε κατάσταση ακραίας έντασης και άγχους, εκμεταλλευόμενοι ότι μπορεί να σας βοηθήσει στο περιβάλλον. Όταν μιλάμε για ορδή προφανώς θα πρέπει να ξεχάσετε ότι ξέρατε από άλλα παιχνίδια. Εννοούμε μέχρι και 500 λυσσασμένους Freakers να σας κυνηγούν ταυτόχρονα και ανελέητα από και προς κάθε μεριά ποδοπατώντας ο ένας τον άλλον σαν σκηνή της ταινίας World War Z.

Ωστόσο, στην εκάστοτε περιοχή που θα τους συναντήσετε συνήθως (όχι πάντα) θα έχετε αρκετή βοήθεια από το περιβάλλον υπό τη μορφή δεξαμενών ή εύφλεκτων υλικών που προκαλούν έκρηξη, παγίδες, στενά σημεία όπως διαδρόμους ανάμεσα σε κτίρια που θα τους μειώσει τη ροή και θα τους πολεμήσετε όπως ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες με ισχυρά όπλα ή ακόμα τρύπες σε φράκτες και σπίτια για να τρυπώσετε και να τους αναγκάσετε να κάνουν κύκλο μέχρι να σας ξαναφτάσουν.

Τα κιάλια βοηθούν αρκετά να εξερευνήσετε μια περιοχή από μακριά και να καταστρώσετε το σχέδιο προσέγγισης, όπως και το να βρείτε κάποιο κρεβάτι να κοιμηθείτε για να μεταβείτε από νύχτα σε μέρα και το αντίστροφο, βολιδοσκοπώντας με την ησυχία σας την περιοχή και τις επιλογές σας. Το να είστε όσο το δυνατών αθόρυβοι επίσης θα σας βοηθήσει να εξερευνήσετε την γύρω περιοχή που είναι μαζεμένη η ορδή και να βρείτε τι μπορεί να σας βοηθήσει στο περιβάλλον πριν αρχίσετε τη μάχη. Σε μένα βέβαια ελάχιστες φορές λειτούργησε κάποιο σχέδιο γιατί τις περισσότερες η συγκεκριμένη συμπλοκή συνοδευόταν από πανικό και ουρλιαχτά αλλά δεν έχει καμία σημασία! Αυτό που ωστόσο με βοήθησε είναι το προσεγμένο σύστημα μάχης και το εξαιρετικά καλό shooting. Η αίσθηση των όπλων είναι στιβαρή και νιώθεις σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό τη δυναμική και τη διαφορά μεταξύ τους. Το σύστημα ειδικά της αυτοσυγκέντρωσης που παγώνει για μερικά δευτερόλεπτα (ανάλογα το πόσο την έχουμε αναβαθμίσει) τον χρόνο με έσωσε πάμπολλες φορές από το να γίνω μεζές. Στο τέλος όταν τα κατάφερνα βέβαια έκανα δέκα λεπτά διάλειμμα για να συνέρθω από την ένταση, αλλά το αίσθημα της επίτευξης ήταν υπέροχα απολαυστικό.

Στον κόσμο του παιχνιδιού υπάρχουν μυριάδες κίνδυνοι και εχθροί και τίποτα δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά σας ακόμα κι όταν είστε πάνω στη μηχανή. Η μηχανή ωστόσο είναι ο καλύτερός σας φίλος στο Days Gone και το κύριο μεταφορικό σας μέσο. Θα τη χρησιμοποιήσετε ως όπλο εμβολίζοντας εχθρούς, σε καταδιώξεις επικηρυγμένων, ως εργαλείο που θα σας βοηθήσει να κάνετε άλμα σε δυσπρόσιτες και μυστικές περιοχές ή απλά (και χωρίς ντροπή) για να ξεφύγετε από μια δύσκολη κατάσταση. Ο έλεγχος της μηχανής είναι ομαλός, αντιδρά άψογα με τα εκάστοτε καιρικά φαινόμενα και η βόλτα μαζί της στο χάρτη είναι μια από τις πιο απολαυστικές εμπειρίες που μπορεί να βιώσει κάποιος σε ενός ανοιχτού κόσμου παιχνίδι. Για την ακρίβεια ήταν τόσο απολαυστικό που σπάνια χρησιμοποιούσα την επιλογή του quick travel. Επίσης είναι και πλήρως αναβαθμίσιμη. Τόσο ουσιαστικά (μηχανή, λάστιχα, αναρτήσεις, νίτρο) όσο και κοσμητικά (βαφή, αυτοκόλλητα). Φυσικά χωρίς ίχνος microtransaction αφού τα πάντα αγοράζονται με χρήματα που κερδίζετε μέσα στο παιχνίδι ή φέροντας εις πέρας αποστολές.

Προσωπικά είμαι από αυτούς που βαριούνται εύκολα στα open world παιχνίδια εξαιτίας των fetch quest τα οποία με κάνουν να νιώθω πως κάνω αγγαρεία. Απεχθάνομαι όταν ένα παιχνίδι σταματά τη ροή και με αναγκάζει άνευ ουσίας να σπαταλήσω τον χρόνο μου μαζεύοντας πχ «λουλουδάκια» ώστε να έχω med packs για την επόμενη αποστολή ή να πάρω xp ώστε να έχω τη δυνατότητα να συνεχίσω παρακάτω. Η μοδάτη αυτή συνταγή του «παίζω μια ώρα, δυο κάνω farming, ξαναπαίζω μια ώρα, ξανακάνω farming» προκειμένου να μεγαλώσει ο developer τη διάρκεια του παιχνιδιού, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνει. Ευτυχώς υπάρχουν παιχνίδια εκεί έξω που σου δίνουν λόγο να κάνεις ότι είναι κάνεις μέσα στο κόσμο του και σε επιβραβεύουν γι’ αυτό είτε μέσα από την ιστορία, είτε μέσα από το σύνθετο και πολυποίκιλο gameplay.

Το Days Gone ευτυχώς είναι από αυτές τις περιπτώσεις. Δεν υπήρξε στιγμή που να βαρέθηκα ή να ένιωσα πως κάνω αγγαρεία. Κι’ αυτό για μένα προσωπικά είναι μεγάλο επίτευγμα. Το παιχνίδι δεν μένει ποτέ ίδιο. Μέχρι και το τελευταίο λεπτό συνεχώς αλλάζει και μεταβάλλεται. Η ομαλή ροή της ιστορίας, το ενδιαφέρον σενάριο, οι πολυδιάστατοι χαρακτήρες, τα καιρικά φαινόμενα και η εναλλαγή από μέρα σε νύχτα που αλλάζουν εντελώς το σκηνικό και τροποποιούν το ίδιο το gameplay προσφέροντας πλήθος επιλογών ώστε να προσαρμόσεις τον δικό σου τρόπο παιχνιδιού, η ποικιλομορφία του χάρτη που σε ωθεί να τον ανακαλύψεις, η ουσιαστική επιβράβευση, η αντιμετώπιση μιας ορδής που από μόνη της είναι μια ξεχωριστή εμπειρία, όλα έχουν δημιουργηθεί μοναδικά ώστε να σε κάνουν να είσαι μονίμως σε εγρήγορση και να μη βαριέσαι λεπτό. Το κυριότερο είναι να νιώθεις ότι το παιχνίδι έχει ψυχή. Να νιώθεις ότι έχει να σου προφέρει πράγματα κι όχι να μπαίνεις στον κόσμο του απλά για να «σκοτώσεις» την ώρα σου.

Το Bend Studio κατάφερε να δημιουργήσει έναν ζωντανό κόσμο που τίποτα δεν παραμένει ίδιο για πολύ ώρα. Πάνω που νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα όσα έχει να σου δείξει, συνεχώς -μέχρι και λίγο πριν το φινάλε- δε σταματά να εκπλήσσει και να παρουσιάζει νέους εχθρούς κάνοντάς σε να ξεβολευτείς από τον τρόπο πού έχεις συνηθίσει μέχρι εκείνη την ώρα να παίζεις. Σε κάνει να σκεφτείς νέες διεξόδους και επιλογές αν θες να παραμείνεις ζωντανός. Πως το κατάφερε; Εκμεταλλευόμενο έξυπνα το σενάριο.

Ο ιός που έχει πλήξει τους ανθρώπους μεταλλάσσεται και βρίσκει τρόπους να επιβιώνει αλλάζοντας σταδιακά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού το DNA των μολυσμένων. Το γεγονός αυτό έχεις ως συνέπεια στους Freakers όχι μόνο να δυναμώνουν και να εξελίσσονται αποκτώντας νέες ιδιότητες αλλά και να αλλάζουν συμπεριφορά. Από κει που στην αρχή ήταν απλά άμυαλα κανιβαλιστικά πλάσματα, αρχίζουν να επικοινωνούν μεταξύ τους και να δημιουργούν ομάδες κάνοντας συντονισμένες επιθέσεις στους ζωντανούς, κάποιοι θα μπορούν να καλέσουν με κραυγή την αγέλη τους όταν βρίσκονται σε κίνδυνο και να μας επιτεθούν, κάποιοι θα αποκτήσουν μυϊκή δύναμη και ταχύτητα και θα είναι πιο δύσκολο να πέσουν και κάποιοι θα παραμονεύουν στήνοντάς μας ενέδρες.

Με τον τρόπο αυτό ότι νομίζαμε ότι ξέραμε για τον κόσμο του παιχνιδιού, ότι εξοπλισμό είχαμε κι όποιο τρόπο είχαμε στο gameplay υιοθετήσει να παίζουμε, μας ωθεί βίαια να συντονιστούμε στα νέα δεδομένα και μάλιστα τις περισσότερες φορές απροειδοποίητα. Και σα να μην έφτανε όλα αυτό, η παράσταση αλλάξει παντελώς όταν από ένα σημείο κι ύστερα του παιχνιδιού, στην εξίσωση θα μπουν και τα μολυσμένα ζώα που μέχρι πρότινος δεν είχαν επηρεαστεί. Έτσι για παράδειγμα μια αρκούδα θα γίνει αρκετά πιο δυνατή και επιθετική απ’ ότι είναι, τα κοράκια θα προβαίνουν σε εναέριες από το πουθενά επιθέσεις και οι λύκοι θα τρέχουν με τόσα χιλιόμετρα που θα μας προλαβαίνουν ενώ τρέχουμε με τη μηχανή, αναγκάζοντάς μας σε εν κινήσει μάχη. Το Days Gone είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που έχω συναντήσει σε παρόμοιου τύπου παιχνίδια να έχει τόσο ζωντανό και μεταβαλλόμενο κόσμο. Τόσο αφιλόξενο αλλά συνάμα και τόσο ελκυστικό. Αξίζουν συγχαρητήρια στο Bend Studio γιατί έχει κάνει εκπληκτική δουλειά σε όλους τους τομείς. Το παιχνίδι έχει φτιαχτεί με μεγάλη προσοχή και μεράκι κι αυτό φαίνεται σε κάθε σπιθαμή του.

Υπεύθυνη για τα γραφικά του τίτλου είναι η Unreal Engine 4. Ο οπτικός τομέας κόβει την ανάσα με τη λεπτομέρεια στα περιβάλλοντα, στους χαρακτήρες, στο εντυπωσιακό animation, τους φωτισμούς και στο πόσο όμορφα και αβίαστα μεταβάλει με τα καιρικά φαινόμενα σε πραγματικό χρόνο χωρίς ίχνος loading τα πάντα γύρω μας. Ακόμα και ο απλός αέρας που κάνει ολόκληρο δάσος από τον μικρό θάμνο μέχρι ένα τεράστιο δέντρο να λυγίζει και να «χορεύει» μαζί του είναι χάρμα οφθαλμών και πάει την αληθοφάνεια σε άλλα επίπεδα. Σε αυτό συμβάλει και η επίσης εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στο HDR, το οποία μάλιστα δεν απαιτεί πολλές ρυθμίσεις από τον παίκτη. Πραγματικά μια βόλτα με τη μηχανή στο βουνό ανάμεσα στο δάσος τη στιγμή που βασιλεύει ο ήλιος θα σας μαγέψει. Αξίζει να σημειωθεί πως δεν αντιμετώπισα κανένα τεχνικό θέμα στο PS4 Pro παρά μόνο κάποια σποραδικά frame drops που δεν με ενόχλησαν καθόλου.

Για τις φωνές των πρωταγωνιστών το στούντιο έχει επιστρατεύσει γνωστούς ηθοποιούς όπως τον Sam Witwer στο ρόλο του Deacon, ο οποίος στο παρελθόν είχε δανείσει τη φωνή του στον Starkiller των Star Wars: The Force Unleashed Ι & ΙΙ, καθώς και σε αρκετές animated Star Wars ταινίες και σειρές. Όπως επίσης και την Courtnee Draper στο ρόλο της Sarah, η οποία είχε ενσαρκώσει την Elisabeth στο Bioshock Infinite. Οι ερμηνείες τους είναι αναμενόμενα εξαιρετικές και συμβάλουν άριστα στο κλίμα που οι δημιουργοί θέλουν να αποδώσουν. Το παιχνίδι έρχεται με Ελληνικούς υπότιτλους και μενού και ομολογώ πως ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για τη μετάφραση πρέπει να είχε τρομερά κέφια και να πέρασε πολύ καλά κατά τη διαδικασία.

Νομίζω η αργκό που χρησιμοποιήθηκε και οι αυθεντικές Ελληνικές βρισιές και χαρακτηρισμοί που ακούμε στη καθομιλουμένη, δεν έχουν ποτέ χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν τόσο έντονα σε άλλο παιχνίδι. Προσωπικά με διασκέδασαν και με έκαναν να γελάσω αρκετές φορές. Απλά μπράβο στον μεταφραστή, να είναι καλά! Αυτό όμως που συμβάλει για ακόμη μια φορά τα μέγιστα στη πρόκληση ατμόσφαιρας και στην άντληση συναισθήματος είναι η εκπληκτική μουσική επένδυση του συνθέτη Nathan Whitehead, ο οποίος έχει συνθέσει για ταινίες όπως τα The Purge και Transformers: Dark of the Moon. Το soundtrack του Days Gone είναι χωρίς υπερβολές θαυμάσιο και οι μελαγχολικές του νότες όπως και τα τραγούδια που έχουν γραφτεί ειδικά γι’ αυτό δένουν τόσο υπέροχα με το παιχνίδι που θα σας συνεπάρουν. Σίγουρα είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που θέλεις να ακούς κι εκτός παιχνιδιού.