ToeJam & Earl: Back in the Groove Review – Επιστροφή στα 90’s!

Το Toejam & Earl είναι ένας τίτλος που σίγουρα οι παλιοί gamers και κάτοχοι του Sega Mega Drive θα θυμούνται καλά. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1991 και έκτοτε μέτρησε δυο συνέχειες με μέτρια αποδοχή, μια το 1993 στο Mega Drive και μια το 2003 στο πρώτο Xbox. Το ToeJam & Earl του 1991 μπορεί να μη πούλησε όσο περίμενε η Sega και να το θεώρησε αποτυχία, όμως ο τίτλος με τη δύναμη του word of mouth κατάφερε να λάβει την αναγνωρισιμότητα που του άξιζε, αποτελώντας για αρκετά παιδιά τότε που ξεκίναγαν τα πρώτα τους gaming βήματα μια απ’ τις κορυφαίες επιλογές. Και πως άλλωστε να μην αποτελέσει, αφού το παιχνίδι ήταν ότι πιο θεοπάλαβο και ανισόρροπα διασκεδαστικό είχε κυκλοφορήσει ποτέ.

Αν βάλουμε στην εξίσωση το funky-rap στιλ της εποχής και το co-op που υποστήριζε, συν ότι ανήκε σε ένα είδος (platform) που τότε γνώριζε τερατώδη άνθηση, εύκολα βγαίνουν τα… μαθηματικά. Το ToeJam & Earl: Back in the Groove επιστρέφει λοιπόν ύστερα από… (δείξτε δύναμη οι παλιοί) 28 ολόκληρα χρόνια για να μας γυρίσει στα παιδικά μας χρόνια (και να μας θυμίσει πόσο μεγαλώσαμε).  Υπεύθυνο γι’ αυτό το ντεζαβού είναι το HumaNature Studios, του οποίου ιδρυτής είναι ο designer όλων των ToeJam & Earl, Greg Johnson. Η παραγωγή του παιχνιδιού ξεκίνησε το 2013 αμέσως μετά την κυκλοφορία του αξιόλογου adventure Doki-Doki Universe (με το αξιολάτρευτο ρομποτάκι QT3 που προσπαθούσε να αποδείξει την ανθρωπιά του), περνώντας από σαράντα κύματα και καθυστερήσεις μέχρι να καταφέρει να κυκλοφορήσει. Το παιχνίδι άλλαξε publishers και προσωπικό στη πορεία, μέχρι ότου ο κόσμος μέσω της Kickstarter καμπάνιας να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα και να κυκλοφορήσει πια ως ανεξάρτητος τίτλος από τους ίδιους τους developers. Μπορούν άραγε οι δυο αξιαγάπητοι εξωγήινοι να σταθούν στη σημερινή εποχή;

Η ιστορία του παιχνιδιού ξεκινά πάνω σε ένα διαστημόπλοιο όπου οι ToeJam και Earl μαζί με τα κορίτσια τους Latisha and Lewanda έχουν βγει βόλτα στο διάστημα προκειμένου να δείξουν στη Lewanda τον πλανήτη Γη. Φτάνοντας στη τροχιά του πλανήτη, ο Toejam για να την εντυπωσιάσει ζητά από τον Earl να βάλει στα ηχεία μουσική με τέρμα το μπάσο. Ο Earl όμως κάνει λάθος κι αντί να πατήσει το κουμπί του μπάσου, πατά το κουμπί που παράγει μαύρες τρύπες! Η τρύπα καταπίνει τον πλανήτη μαζί με το διαστημόπλοιο και τους ήρωες μέσα σε ένα… πλυντήριο ρούχων όπου ανοίγει κι πετά τη Γη στο διάστημα με τη μορφή διάφορων επίπεδων νησιών το ένα πάνω στο άλλο και μέσα σε αυτά διάσπαρτα τα κομμάτια από το κατεστραμμένο τους σκάφος. Έτσι οι ήρωές μας κατεβαίνουν για άλλη μια φορά στη Γη, αναζητώντας να συναρμολογήσουν τα κομμάτια του διαστημοπλοίου, αντιμετωπίζοντας παράλληλα τους εξαγριωμένους Γήινους.

Το Back in the Groove δεν μπορούμε να πούμε πως είναι ακριβώς remake αλλά ούτε και remaster. Πιο πολύ reimagined θα το λέγαμε. Κρατά όλο το δημοφιλές καρτούν στιλ των 90’s όπως οι Simsons και το ιδιαίτερο χιούμορ όπως των Beavis and Butthead του MTV, καθώς και το gameplay. Ωστόσο εκτός από τις αναμενόμενες βελτιώσεις στα γραφικά, η HumaNature Studios προσπάθησε να μη διαφέρει πολύ από το original. Για το λόγο αυτό το εμπλούτισε τόσο με ήδη γνώριμα χαρακτηριστικά όσο και με νέα RPG στοιχεία. Στόχος μας είναι να βρούμε και να μαζέψουμε τα δέκα κομμάτια του σκάφους μας μέσα σε 25 χάρτες, οι οποίοι αποκαλύπτονται σταδιακά ενώ περιφερόμαστε σε αυτούς. Τα επίπεδα συνδέονται με ένα ασανσέρ όπου μας πηγαίνει στο επόμενο πάνω επίπεδο.

Για να πάμε στο προηγούμενο αρκεί μόνο να σταθούμε στην άκρη και να πέσουμε στο κενό ή να μας πετάξει επίτηδες κάποιος Γήινος. Όλοι οι Γήινοι που θυμάστε από το παλιό παιχνίδι έχουν παραμείνει. Όπως τα διαβολάκια με τη τρίαινα, η χαβανέζα που σε εξαναγκάζει να χορέψεις, ο τρελοδοντίατρος που τρέχει να μας βγάλει το δόντι και το γραμματοκιβώτιο που γίνεται τέρας. Επίσης έχουν προστεθεί αρκετοί «σύγχρονοι» όπως η εθελόντρια που μας καταδιώκει ώστε να μας πάρει λεφτά για καλό σκοπό, ο τύπος που είναι κολλημένος στην οθόνη του κινητού του και δε βλέπει μπροστά του, το internet troll που μας εκτοξεύει βρισιές (τον οποίο αν τον χαστουκίσουμε τρέχει στη μαμά του) κι αρκετοί ακόμα θεοπάλαβοι χαρακτήρες που θα κολλήσουν το χαμόγελο στα χείλη σας μέχρι το φινάλε.

Εκτός φυσικά από τους επιθετικούς Γήινους υπάρχουν και ειρηνικοί Γήινοι που μας βοηθούν, όπως ο Γκάντι που υποχρεώνει όποιους είναι γύρω του να κάνουν γιόγκα αγάπης, ο Φαραώ που έρχεται μαζί μας φανερώνοντας με τα ραβδί του κρυμμένα μυστικά και η Βίκινγκ τραγουδίστρια της όπερας όπου με τη τσιρίδα της εξαφανίζει τους εχθρούς. Το στούντιο έχει επίσης συμπεριλάβει κάποια mini-games μέσα στις πίστες που δεν υπήρχαν πριν, όπως πόρτες που ανοίγουν σε μια άλλη διάσταση και μας επιτρέπουν να μαζέψουμε σε έναν αγώνα ταχύτητας power ups και experience, παρέες από Cosplay Nerds όπου μπορούμε να τζογάρουμε σε D&D παιχνίδι με ζάρια, με διάφορα καλούδια ως ανταμοιβή και beat boxes όπου λαμβάνουμε μέρος σε διαγωνισμό χορού πατώντας τα κουμπιά που εμφανίζονται στην οθόνη σε στιλ PaRappa the Rapper.

Ως προς το gameplay, τα power ups έρχονται όπως στο παλιό παιχνίδι με τη μορφή δώρων, τα οποία είτε τα βρίσκουμε ψάχνοντας σε δέντρα και θάμνους, είτε τα κερδίζουμε από τα mini games ή τα αγοράζουμε με τα λεφτά που μαζεύουμε από Γήινους. Τα δώρα εκτός από καλά μπορεί να είναι και καταστροφικά κι επίσης εκτός από εντελώς random είναι άγνωστο τι περιέχουν. Ο μόνος τρόπος για να μάθουμε είναι ή να πάμε στον Γήινο σοφό με τη στολή… καρότου ή να ρισκάρουμε να το ανοίξουμε. Στη καλύτερη απλά θα σκάσει στη μούρη μας και θα μας «φάει» ζωή ή στη χειρότερη θα βγάλει μια τεράστια φωτεινή ταμπέλα πάνω απ’ το κεφάλι μας που θα γράφει «Εδώ είναι» και θα μας κυνηγά ότι υπάρχει στο χάρτη!

Το παιχνίδι κάνει αυτόματο save στο τέλος κάθε επιπέδου. Κάτι ωστόσο που έχει αλλάξει άρδην σε σχέση με το παλιό είναι πως έχει γίνει αρκετά πιο δύσκολο και απαιτητικό. Όσο περνάμε τις πίστες οι εχθροί αυξάνονται και γίνονται πιο επιθετικοί. Αν εξαντλήσουμε όμως τις ζωές μας, σημαίνει ένα πράγμα. Permanent death και οθόνη game over χωρίς τη δυνατότητα να φορτώσουμε προηγούμενο επίπεδο. Συνεπώς η καλή συνεργασία έχει ζωτική σημασία στο Back in the Groove και κάνει το co-op με άλλους παίκτες σχεδόν απαραίτητο. Υποστηρίζεται τόσο τοπικό τετραπλό split screen co-op, όσο και on line. Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως στο co-op κι αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που χωρίζεται η οθόνη.

Όταν οι παίκτες είναι κοντά η οθόνη είναι μία. Όταν όμως απομακρύνεται ο ένας από τον άλλον οι θέσεις τους δεν είναι πάντα ίδιες. Δηλαδή δεν είναι πάντα ο ένας πάνω και ο άλλος κάτω, αλλά χωρίζεται ανάλογα τη θέση του παίκτη στο χάρτη. Αυτό είναι πολύ ενοχλητικό και αποπροσανατολιστικό και ειδικά σε στιγμές έντονες με καταδίωξη μπορεί να στοιχίσει ακριβά. Μια μεγάλη αλλαγή που το στούντιο έφερε στο νέο παιχνίδι είναι ένα υποτυπώδες σύστημα αναβάθμισης, όπου μαζεύοντας τα απαιτούμενα XP μπορούμε να πάμε στον σοφό-καρότο και να μας αναβαθμίσει τυχαία κάποια χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μας, όπως το speed, το luck ή την ικανότητα εύρεσης δώρων. Η αλήθεια είναι ότι δεν παρατήρησα κάποια τρομερή αλλαγή στον χαρακτήρα μου με τις αναβαθμίσεις αυτές. Ήταν τόσο άνευ λόγου που τις περισσότερες φορές μάλιστα ξεχνούσα να τις κάνω. Πιο πολύ έμοιαζε με μια μισοτελειωμένη δουλειά παρά ως ένα ουσιώδες στο gameplay χαρακτηριστικό. 

Στον τομέα των γραφικών έχει γίνει πολύ όμορφη δουλειά. Οι χαρακτήρες και τα περιβάλλοντα μένουν πιστά στο funky στιλ του αρχικού παιχνιδιού, με το απαραίτητο φυσικά ραφινάρισμα. Μπορεί να μην έρχεται με HDR, αλλά τα χρώματα είναι τόσο έντονα και λαμπερά που μοιάζουν με ζωντανά κινούμενα σχέδια της τότε εποχής. Ο ρυθμός και το animation επίσης έχουν κρατήσει την αρχική τους ταυτότητα χωρίς να φαίνονται απαρχαιωμένα. Στον ήχο έχουμε όλα τα μουσικά θέματα που υπήρχαν στο αρχικό παιχνίδι συν κάποια νέα που γράφτηκαν ειδικά για το Back in the Groove. Οι φωνές των χαρακτήρων και των Γήινων είναι αρκετά αστείες και προσθέτουν στο συνολικό χιούμορ του τίτλου. Από την άλλη βέβαια το παιχνίδι έχει αρκετά bugs και μάλιστα αρκετά από αυτά απαιτούν να φορτώσουμε ξανά την τελευταία πίστα απ’ την αρχή. Κάποιες φορές κολλούσα στη loading screen, κάποιες ένας εχθρός έμπαινε σε ένα σημείο του χάρτη σε αιώνια λούπα αδυνατώντας να περάσω από εκεί, κάποιες ο χάρτης δεν έδειχνε τίποτα και κάποιες άλλες το ασανσέρ που με πήγαινε στην επόμενη περιοχή αρνούνταν να δώσει το παρόν. Παρόλα αυτά όμως το παιχνίδι ήταν τόσο διασκεδαστικό και εθιστικό που προσωπικά δεν με ενόχλησαν τόσο.