Jump Force Review

Θυμάμαι τον εαυτό μου κατά την ανακοίνωση του Jump Force στην Press Conference της Microsoft κατά τη διάρκεια της E3 2018. Τα συναισθήματα ήταν παρόμοια με κάθε Pokemon fan που σέβεται τον εαυτό του. Ξέρετε, αυτόν τον ονειροπόλο που μέχρι σήμερα παρακαλά για μία έκδοση, η οποία να περιέχει όλα τα πλάσματα και όλα τα πρωταθλήματα, ενώ παράλληλα γνωρίζει ότι η Nintendo δε θα του προφέρει αυτό που θέλει. Ή τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που το θέλει. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η κεντρική ιδέα του Jump Force, είναι ακριβώς αυτό! Πάντα μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο επιθυμιών κάθε φανατικού των Shounen Anime. Διάσημοι χαρακτήρες από τις πιο γνωστές σειρές της βιομηχανίας, να απαρτίζουν έναν Fighting τίτλο. Τι μπορεί να πάει στραβά;

Η περιπέτεια μας, ξεκινά όταν ο χαρακτήρας μας, δέχεται επίθεση από τον Frieza καταμεσής της Wall Street! Την ώρα, λοιπόν, που εκτυλίσσεται μία μάχη μεταξύ του αυτοκράτορα του έβδομου σύμπαντος και του Goku, ο Trunks εμφανίζεται για να μας γλυτώσει από βέβαιο θάνατο την τελευταία στιγμή. Ωστόσο, ο τρόπος που επιλέγει να μας επαναφέρει ο γιος του Vegeta, δε μας χαρίζει μόνο τη ζωή, καθώς και τις ικανότητες να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις που έπονται. Λεπτά αργότερα μεταφερόμαστε στο κεντρικό Hub του παιχνιδιού, όπου αποτελεί και τη βάση όσων αντιστέκονται στη δύναμη η οποία μετατρέπει τους ανθρώπους σε άβουλα όντα. Εκεί, οι χαρακτήρες του τίτλου μας ενημερώνουν ότι τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στη γη, εξελίσσονται παράλληλα με τα υπόλοιπα σύμπαντα, με τους χαρακτήρες των διάσημων Anime να έχουν σχηματίσει μία συμμαχία με σκοπό είτε την προστασία και διάσωση των πολιτών, είτε τη συλλογή δεδομένων σχετικά με τον επερχόμενο Αρμαγεδδών.

Κάπου εδώ φαντάζομαι, ότι ίσως θα έχετε αντιληφθεί τον τρόπο που εξελίσσεται η πρόοδος του τίτλου. Η αφήγηση του διαδραματίζεται περισσότερο μέσα από τα μάτια του χαρακτήρα, που χτίζουμε και αναβαθμίζουμε, παρά μέσω των Anime χαρακτήρων του παιχνιδιού. Αυτό είναι εμφανές από τα πρώτα λεπτά που θα ξεκινήσει η ενασχόληση μας με τον τίτλο. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει κεντρικό μενού επιλογών αλλά ένα γενικότερο hub, το οποίο μας δίνεται η  πρόσβαση σε αποστολές, αντικείμενα ιδιότητες και ικανότητες ίσως μπερδέψει μερικούς. Και αυτό ακριβώς κάνει. Δε θα έλεγα σε καμία περίπτωση ότι το Jump Force είναι ένας παραδοσιακά φτιαγμένος Fighting τίτλος, καθότι οι διάφορες σχεδιαστικές επιλογές του μάλλον κακό του κάνουν παρά καλό και εξηγούμαι.  

Η γενικότερη σχεδίαση του τίτλου, μυρίζει από χιλιόμετρα μακριά, Online. Πράγμα που μόνο αρνητικό δε μπορεί να χαρακτηριστεί για τίτλο του είδους, όταν αυτό όμως παρουσιάζεται με έναν πιο κατανοητό τρόπο. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε όταν πάρουμε στον έλεγχο το χαρακτήρα μας, αυτόν που έχουμε δημιουργήσει, όχι κάποιον Anime χαρακτήρα, είναι να τον δηλώσουμε σε κάποια ομάδα, από τρεις διαφορετικές, οι οποίες όπως ανέφερα ασχολούνται με την προστασία, τη διάσωση των πολιτών και ούτω καθεξής.

Όταν το κάνουμε αυτό, θα πρέπει να είμαστε τυχεροί και να βρούμε τον "Πρόεδρο της ένωσης ηρώων" μέσα στο hub με τη βοήθεια ενός κακοσχεδιασμένου mini map (μέχρι την ώρα που συμπληρώνονται αυτές οι γραμμές, ο γραφών δεν έχει βρει τρόπο να εμφανίσει ολόκληρο το χάρτη στην οθόνη του και δε γνωρίζει καν αν υπάρχει αυτή την επιλογή) και να του αναφέρουμε την ομάδα που επιλέξαμε.  Από εκεί και έπειτα θα έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε ως Avatar, τα Missions με τα οποία θα ασχοληθούμε από τον εκάστοτε 'γκισέ'. Missions τα οποία σε όσες κατηγορίες και αν χωρίζονται, δε διαφοροποιούνται σε κάτι μεταξύ τους, ανεξάρτητα από την επιλογή της ομάδας που κάναμε προηγουμένως, αναιρώντας με αυτόν το τρόπο τη συγκεκριμένη απόφαση που πήραμε να ακολουθήσουμε την ομάδα Γ του Naruto...

Στις αποστολές που αναλαμβάνουμε, καλούμαστε να επιλέξουμε μία τριάδα από χαρακτήρες, οι οποίοι για την ώρα είναι κοντά στους σαράντα, χτίζοντας μία ομάδα, πάντα για το εκάστοτε mission που επιλέγουμε. Το θετικό εδώ είναι ότι δεν είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουμε τον χαρακτήρα που χτίσαμε ως έναν από τους τρεις -πέραν των Story Missions- μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις επιλογές μας. Το αρνητικό είναι ότι εννιά στις δέκα περιπτώσεις των αποστολών, οι χαρακτήρες που έχουμε διαθέσιμοι προς επιλογή είναι όλο το Roster του Jump Force. Ίσως αποτελεί θετικό για κάποιον που θέλει από τα πρώτα λεπτά να δει μια μάχη μεταξύ Hisoka και Abarai Renji, αρνητικό από την άλλη, για κάποιον ο οποίος θα περίμενε το περιεχόμενο να δίνεται πιο μετρημένα με την εξέλιξη του χαρακτήρα, το ξετύλιγμα της ιστορίας του τίτλου κλπ.

Συνεχίζοντας, οι αποστολές που αναλαμβάνουμε χωρίζονται σε κατηγορίες, ανάλογα με το πόσο κρίσιμες είναι για τη εξέλιξη της ιστορίας. Αυτές μας δίνουν και ορισμένα tasks, τα οποία με την επίτευξή τους θα μας χαρίσουν επιπλέον πόντους εμπειρίας ή χρήματα. Για παράδειγμα, σε μία αποστολή όπου ο κεντρικός στόχος είναι να αντιμετωπίσουμε την ομάδα του Vegeta με σκοπό την αφύπνισή του, το XP ή τα χρήματα που θα κερδίσουμε θα είναι πολλαπλάσια εάν στην ομάδα μας έχουμε τον Goku ή εάν καταφέρουμε να βγάλουμε τον αγώνα με το επίπεδο υγείας μας να ξεπερνά το 60% και ούτω καθεξής. Εκτός αυτού, η κάθε αποστολή απευθύνεται σε συγκεκριμένα Level, δικαιολογώντας με αυτόν τον τρόπο το XP που κερδίζουμε στο τέλος κάθε αποστολής. Από την άλλη, σχετικά με τα χρήματα που κερδίζουμε, αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εξέλιξη του χαρακτήρα μας σε ότι αφορά την εμφάνισή του, τα ρούχα και τα αντικείμενα, είτε για την απόκτηση ειδικών κινήσεων. Σχετικά με τα Stores του τίτλου και αυτά εμφανίζονται στο hub σαν περίπτερα, σε διάσπαρτα σημεία του χάρτη.

Τέλος, σε ότι αφορά το hub, θα πρέπει να αναφέρω ότι όταν θέλουμε να μετακινηθούμε από ένα σημείο του, μπορούμε να επιλέξουμε ένα μεταφορικό μέσο που συνδέεται με τις ομάδες ένταξής μας. Αρχικά, είναι διαθέσιμα μόνο τρία από αυτά. Στα του σύμπαντος του Dragon Ball, έχουμε μία μηχανή στα σχεδιαστικά πρότυπα της σειράς, η οποία κινείτε και ακούγεται όπως θα ακούγονταν μία μηχανή. Στα του One Piece έχουμε τη Sunny, το πλοίο της πειρατικής ομάδας που κινείτε και ακούγετε όπως θα υποθέταμε ότι κινείτε και ακούγετε ένα πλοίο στη στεριά. Από την άλλη, το μεταφορικό από τον κόσμο του Naruto, είναι ένας βάτραχος, ο οποίος κινείτε χωρίς ίχνος animation -όχι δεν κάνει άλματα- και τέλος ακούγεται όπως η Sunny… Έχετε παρατηρήσει ότι έχουμε να κάνουμε με έναν Fighting τίτλο και δεν έχουμε μιλήσει ακόμα για το Fighting του πράγματος έτσι;

Θα ήθελα κάπου εδώ να αναφέρω το πόσο δύσκολο είναι για τον παίκτη να συντονιστεί κατά τι διάρκεια του παιχνιδιού και εν τέλει, να απολαύσει τον τίτλο. Τουλάχιστον μέχρι να μπούμε στο κλίμα. Από την αρχή, δε παρέχεται κάποιο objective, το οποίο να σου δίνει κάποια οδηγία για το τι πρέπει να κάνεις. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω το λόγο που πρέπει να χειριστώ ένα χαρακτήρα που δε θέλω, να πάω και να επιλέξω μία ομάδα, η οποία κατά βάση δε θα μου προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο, πέραν της εικονικής ικανοποίησης ότι ανήκω κάπου, να ψάξω για ώρα μέσα στο χάρτη πού βρίσκεται ο πρόεδρος της ένωσης ώστε να του ανακοινώσω την επιλογή μου και μετά από εκεί να πρέπει μόνος μου να σκεφτώ ότι ήρθε η ώρα να αναλάβω κάποια αποστολή με σκοπό τα απολαύσω το fighting κομμάτι του τίτλου. Και όλα αυτά, με απώτερο σκοπό, είτε να ανέβουν επίπεδο οι χαρακτήρες μου ώστε να επιλέξω κάποια αποστολή με αυξημένο Level, είτε να σπαταλήσω τα χρήματα του τίτλου για να ντύσω το Avatar μου όπως ο Killua είτε για να του αγοράσω κάποιο αντικείμενο που θα του δώσει κατά τη διάρκεια της μάχης κάποιο Buff με σκοπό το resistance σε κάποιο element του αντιπάλου(!?)

Αντιλαμβάνομαι έως ένα σημείο την επιλογή της Bandai να προχωρήσει ένα βήμα πάρα κάτω σε ότι αφορά την εξέλιξη του genre, αλλά αυτό δεν πάει να πει ότι πρέπει να εφαρμόσει, σχεδιαστικές επιλογές από, καλή ώρα, Online First Person Shooters. Σε ένα Fighting τίτλο μπορεί απλά να μη χρειάζονται. Από την άλλη, αν οι επιλογές αυτές ήταν δουλεμένες σωστά, ίσως να μην το σχολιάζαμε καν ως αρνητικό. Σίγουρα η αίσθηση του να αντικρίζεις ένα Hub γεμάτο από άτομα που ασχολούνται εκείνη τη στιγμή με τον τίτλο είναι εντυπωσιακή -όταν επιλέξεις να βρίσκεσαι σε κατάσταση online- αλλά θα πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις κάποια μεγάλη πτώση των καρέ όταν εμφανίζονται περισσότερα από είκοσι άτομα μπροστά από το περίπτερο των αποστολών, για παράδειγμα.

Όπως και να χει, πέραν των τεχνικών ζητημάτων που θα μπορούσαν να εξαλειφθούν με κάποιο Patch στο μέλλον,  το Jump Force έχει σημεία που δείχνει απόλυτο σεβασμό στο Anime κοινό του και αυτό το αντιλαμβάνεσαι από το πρώτο του κιόλας λεπτό. Όσοι χαρακτήρες εμφανίζονται στον τίτλο είναι πανέμορφα σχεδιασμένοι, οι φωνές τους είναι φυσικά από τους εκάστοτε ηθοποιούς της Anime σειράς, τουλάχιστον για τους χαρακτήρες που η σειρά μέχρι πρότινος ήταν στην Ιαπωνική και μη τηλεόραση.  Από την άλλη, κατά τη διάρκεια της μάχης, οι χαρακτήρες ανταλλάζουν κουβέντες οι οποίες τους χαρακτηρίζουν, με το αποτέλεσμα να φτάνει σε υψηλότερα επίπεδα όταν οι χαρακτήρες μας είναι είτε αντίπαλοι είτε σύμμαχοι και στην αντίστοιχη Anime σειρά. Για παράδειγμα, θα ακούσουμε αρκετές φορές τον Luffy να απευθύνεται στον Asta, με την πρόταση θέλω να γίνω βασιλιάς των πειρατών, με το σκηνικό όμως να αλλάζει άρδην όταν για παράδειγμα, απευθύνεται στον Blackbeard. Είναι μικρές λεπτομέρειες που δε θα γίνουν αντιληπτές από πολλούς, αλλά πετυχαίνουν το σκοπό τους και σου δείχνουν ότι κάποια πράγματα έχουν δουλευτεί με προσοχή και μεράκι. 

Στα του Fighting, ο κάθε χαρακτήρας έχει τις αδύναμες και γρήγορες επιθέσεις, οι οποίες εκτελούνται με το τετράγωνο, για την έκδοση του PlayStation 4, τις πιο δυνατές και αργές επιθέσεις με το τρίγωνο, καθώς και τα πιασίματα με τον κύκλο. Δε θα έλεγα ότι θα σπαταλήσουμε αρκετή ώρα σε ότι αφορά την εκμάθηση κάποιου συγκεκριμένου Combo, μιας και οι επιλογές επίθεσης που έχουμε, δε μας δίνουν αυτή τη δυνατότητα. Από την άλλη, δε θα έλεγα επίσης, ότι αυτός είναι και ο απώτερος σκοπός μας.  Καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι χαρακτήρες των Anime σειρών έχουν ορισμένες κινήσεις, οι οποίες έχουν χαραχθεί στο μυαλό μας και όταν η ίδια η Bandai σου δίνει απλόχερα ακριβώς αυτό, τότε όλα τα υπόλοιπα ίσως αποτελέσουν κάποιο διεκπερεωτικό ρόλο.

Κατά τη διάρκεια της μάχης, είτε με τη πίσω δεξιά σκανδάλη του Controller μας είτε με τη χρήση απλών επιθέσεων, γεμίζουμε μία μπάρα αύρας, πέντε επιπέδων. Η μπάρα αυτή, είναι ικανή να εξαπολύσει μία από τις τρεις προσωπικές ικανότητες του χαρακτήρα και μία τελική, τέσσερις στο σύνολο, για όταν το επίπεδο υγείας πέσει κάτω από το μισό, σε ότι αφορά την τελευταία. Αυτές οι ικανότητες είναι φυσικά οι ίδιες που χαρακτηρίζουν τους χαρακτήρες και στην Anime σειρά και αποτελούν το μεγάλο όπλο του Jump Force, το οποίο είναι ο εντυπωσιασμός και εν τέλει η διασκέδαση. Όχι, το σύστημα μάχης δεν έχει το βάθος που θα σας καθηλώσει για ώρες με σκοπό την εκμάθηση του, τουλάχιστον όσο αφορά τους διάσημους χαρακτήρες. Το σύστημα μάχης του Avatar μας το προσαρμόζουμε στα μέτρα μας, με τις κινήσεις που αποκτούμε από τα Shops.

Η Bandai το γνωρίσει αυτό και για αυτόν ακριβώς το λόγο το αποτέλεσμα είναι ένας εντυπωσιακός χαμός από χρωματιστές εκρήξεις που προέρχονται από τους αγαπημένους μας χαρακτήρες. Δε μπορώ να σας εξηγήσω γραπτώς, το πόσο απολαυστικό είναι για κάποιον ο οποίος αγαπά και ακολουθεί την Anime κουλτούρα και νοοτροπία, να λαμβάνει μέρος σε αυτό το συνονθύλευμα επιθέσεων μέσα σε μια μικρή μεν, πανέμορφη δε, αρένα. Το γεγονός, ότι παρακολουθούμε από τη μία μεριά τον Goku να εκτελεί την Spirit Sphare, ενώ στο αντίπαλό δέος, ο Gon Freecss  εκτελεί το σε όλους γνωστό πέτρα-χαρτί-ψαλίδι στην τελική του μορφή, με έναν πύργο της Πίζας γκρεμισμένο στο φόντο, μόνο εντυπωσιακό μπορεί να χαρακτηριστεί. Κάπου εδώ, να αναφέρω ότι η ποσότητα των αρενών δε φτάνει σε καμία περίπτωση αυτή των χαρακτήρων με τον αριθμό τους να είναι κοντά στις 15. Αν και στο σύνολο έχουμε να κάνουμε με περιβάλλοντα από διάσημα Anime,υπάρχουν και αυτές από τον πραγματικό κόσμο, όπως η διάσημη Wall Street, η γέφυρα του Μπρούκλιν, ο πύργος της Πίζας και ούτω καθεξής.

Οπτικά, στο σύνολο του ο τίτλος δε θα έλεγα ότι απογοητεύει, χωρίς όμως παράλληλα να εντυπωσιάζει κιόλας τον παίκτη. Θα υπάρξουν οι στιγμές που θα παρατηρούμε τις λεπτομέρειες στους χαρακτήρες να κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα, με τα εφέ των εκρήξεων να ακολουθούν, χαρίζοντας ένα οφθαμόλουτρο άξιο αναφοράς. Όλο αυτό, όταν δύο λεπτά αργότερα, θα δούμε τις λεπτομέρειες στο φύλλωμα ενός δέντρου σε πολύ χαμηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να διακρίνουμε την απόσταση που βρίσκεται για παράδειγμα ένας θάμνος με ένα βράχο πίσω του, χάνοντας κατά μία εννιά την αίσθηση του βάθους. Το παράδειγμα που δόθηκε παραπάνω είναι κάτι που μπορεί να έχετε συναντήσει και στο παρελθόν, εάν έχετε ασχοληθεί με τίτλους που κάνουν χρίση της Unreal Engine.

Για το τέλος, θα ήθελα να αναφέρω δύο πολύ σημαντικά προβλήματα που αντιμετώπισα. Πρώτον, έχουμε να κάνουμε με αυτό του online matchmaking. Μέχρι και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν  είχα την τύχη να δοκιμάσω κάποιο Online Mode καθώς όσες φορές και να προσπάθησα, υπήρχαν θέματα επικοινωνίας με τους servers του τίτλου. Ανεξάρτητα για το αν η επιλογή μου ήταν ένας απλός αγώνας ή αγώνας κατάταξης. Το συγκεκριμένο θέμα, υποθέτω ότι θα εξαλειφθεί στο μέλλον. Δεύτερον, έχει να κάνει με το βασικό πρόβλημα και του demo που παρουσιάστηκε στη gamescom. Το όνομα αυτού, loadings. Υπάρχουν loadings screen για την οποιαδήποτε ενέργειά μας. Θα υπάρξει Loading Screen τουλάχιστον είκοσι δευτερολέπτων για να αποκτήσουμε πρόσβαση σε ένα κατάστημα, ακόμα και σε offline κατάσταση. Θα υπάρξει loading screen ακόμα και από την έξοδο μας από κάποιο κατάστημα. Με το αποκορύφωμα, τα loading srceens των Missions, να φτάνουν τουλάχιστον τα σαράντα δευτερόλεπτα για να ξεκινήσουμε και άλλα τόσα μετά το τέλος αυτής για τη μεταφορά μας στο Hub. Τέλος, αν είστε από τους άτυχους να αποτύχετε στο εκάστοτε Mission, καθότι ο τίτλος διατηρεί υψηλό επίπεδο δυσκολίας ακόμα και στο Easy Mode, θα πρέπει να αντιμετωπίσετε ακόμα μία Loading Screen με την επιλογή του Rematch Battle.