Lego Batman 3: Beyond Gotham - Review

Πόσες όμορφες αναμνήσεις έχω ως παιδί, όταν μου τα έφερναν δώρο κι’ ασχολιόμουν ώρες ολόκληρες στο να στήσω και να φτιάξω τόσες ωραίες κατασκευές, για να τους βάλω μετά φωτιά και να τα κάψω γιατί τα μισώ όλα! Ας μιλήσουμε όμως για φυσιολογικούς ανθρώπους, διότι το δικό μου παράδειγμα είναι λίγο ατυχές. Ομολογουμένως τα τουβλάκια της Δανέζικης Lego Group έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές. Μετά από έξι θεματικά πάρκα αναψυχής, ταινίες, σειρές και άλλα παράξενα πράγματα που δεν είναι επί του παρόντος, τα Lego ήταν αναμενόμενο να εισβάλουν και στον κόσμο των video games. Το ντεμπούτο τους έγινε το 1997 με το Lego Island από την Mindscape, αλλά όπως και τα υπόλοιπα Lego παιχνίδια που ακολούθησαν αργότερα από άλλες εταιρίες, δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν την απόλυτη μετριότητα, μέχρις ότου πέρασαν υπό την αιγίδα της Travelers Tales το 1999 με αποτέλεσμα το Lego Star Wars. Το παιχνίδι έλαβε εξαιρετικές κριτικές και αυτό ήταν το έναυσμα –καθώς φυσικά και οι πωλήσεις- ώστε να αναπτύξει αρκετά αξιόλογα Lego παιχνίδια βασισμένα πάνω σε κινηματογραφικά blockbusters. Έτσι μετά τα Lego Star Wars, Indiana Jones, Harry Potter, Pirates Of The Caribbean, Lord Of The Rings, Hobbit, Marvel Super Heroes, και δυο Lego Batman φτάσαμε στη τρίτη συνέχεια του σκοτεινού ιππότη, το Lego Batman 3: Beyond Gotham.

Το βασικό συστατικό της συνταγής της επιτυχίας τους είναι το χιούμορ και οι έξυπνες ατάκες. Όπως και τα προηγούμενα παιχνίδια Lego έτσι και αυτό, δεν παίρνει για κανένα λόγο τον εαυτό του στα σοβαρά κι αυτό ακριβώς είναι που εκτιμάω στους τίτλους. Η ιστορία του παιχνιδιού δεν αποκλίνει από τα κλισέ που χαρακτηρίζουν όλα τα σενάρια που αφορούν τους υπέρ-ήρωες. Βέβαια αυτό στην περίπτωση του Lego Batman 3 δεν είναι καθόλου κακό, απεναντίας λόγω της φύσης του θα έλεγα πως επιβάλλεται. Τι είναι αυτό που θα μπορούσε να κάνει ήρωες και κακούς να συμμαχήσουν; Μα φυσικά η ύπαρξη ενός κοινού εχθρού. Στη ρουτίνα της καθημερινότητας όπου οι κακοποιοί προσπαθούν να θέσουν σε εφαρμογή τα κακόβουλα σχέδιά τους και οι μασκοφόροι ήρωες να τους αποτρέψουν, κάνει την εμφάνισή του ο Brainiac, το γνωστό απ’ τα comics εξωγήινο android που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1958 (φυσικά και το «γκούγλαρα»).

Ο Brainiac όπως όλοι, έχει ένα υγειές hobby να συρρικνώνει και να προσθέτει πόλεις από διάφορους κόσμους του γαλαξία στη συλλογή του. Μόνο που τώρα θέλει να συρρικνώσει ολόκληρους πλανήτες. Για να το πετύχει αυτό, εξαπατά όλους τους  Lanterns με σκοπό να σφετεριστεί τη δύναμη των δαχτυλιδιών τους και να την προσθέσει στο τρομερό του όπλο, ενισχύοντας την ακτίνα συρρίκνωσης. Στόχος του, τι άλλο; Η Γη! Το gameplay έχει ως εξής: τρέχεις το παιχνίδι, παίρνεις το χειριστήριο και βγάζεις το άχτι σου στο να σπας τουβλάκια. Αφού συνέρθεις ή σε συνεφέρουν, τα χρησιμοποιείς για να «αγοράσεις» κρυφούς χαρακτήρες που ξεκλειδώνεις καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ο αριθμός αυτών φτάνει το εκπληκτικό νούμερο των 150, εκ των οποίων οι δυο είναι custom.

Ο κάθε χαρακτήρας  –εκτός από μερικούς που δεν παίρνουν στολές, αλλά μπορούν να μεταμορφώνονται- έχει διαθέσιμες από επτά στολές οι οποίες ξεκλειδώνουν στην πορεία. Οι δυνάμεις, όμως, μεταξύ των χαρακτήρων μοιάζουν μεταξύ τους. Δηλαδή μπορεί ο Batman να εκτοξεύει ρουκέτες, αλλά το ίδιο μπορεί να κάνει και ο Cyborg . Μπορεί ο Superman να πετάει ακτίνα που λιώνει κάποια μέταλλα αλλά το ίδιο μπορεί να κάνει και ο Martian Manhunter κ.ο.κ. Φαντάζομαι, όμως, ότι με τόσους πολλούς χαρακτήρες είναι αναμενόμενο οι δυνάμεις να μοιάζουν μεταξύ τους. Υπάρχουν και αρκετά puzzles στο παιχνίδι, αλλά  η λύση τους δεν απαιτεί να ξοδέψετε ιδιαίτερα φαιά ουσία.

Για την ολοκλήρωση του story mode χρειάστηκα περίπου 15 ώρες, νούμερα υπέρ-αρκετό δεδομένου των αναλογιών. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του που είχε open world προοπτική, στο Lego Batman 3 εφαρμόστηκε πιο γραμμική προσέγγιση. Τουλάχιστον μέχρι να τελειώσουμε το story mode, γιατί τελειώνοντάς το ανοίγει το free mode όπου μπορούμε να επισκεφτούμε ξανά, επίπεδα που παίξαμε και να συνεχίσουμε να μαζεύουμε τους πραγματικά τόνους από collectables. Το κυνήγι των τελευταίων ξεκινάει μέσω των τριών hubs -Batcave, Hall Of Justice και Watchtower- και πιστέψτε ένα playthrough δεν είναι αρκετό για τα μαζέψετε όλα. Μπορούμε να επισκεφτούμε τις πίστες που ήδη παίξαμε για να μαζέψουμε ότι μας έχει ξεφύγει, αλλά και να ξεκλειδώσουμε νέες. Πραγματικά το στοιχείο της εξερεύνησης βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, αλλά και η ανταμοιβή των collectables δεν περιορίζεται μόνο στο ξεκλείδωμα κάποιων trophies αλλά αφορούν κρυφές περιοχές, κρυφούς χαρακτήρες και διάφορα mini games, αυξάνοντας έτσι δραματικά τη διάρκειά του και το replay value του.

Όπως και όλα τα Lego του πρόσφατου παρελθόντος, έτσι και το Lego Batman 3, αφενός παίζεται ευχάριστα με έναν παίκτη, αλλά κακά τα ψέματα, είναι σχεδιασμένο για συνεργατικό παιχνίδι. Ο τίτλος στοχεύει στην «παρεΐστικη» διασκέδαση και αυτό το επιτυγχάνει πανηγυρικά. Φανταστείτε ότι υπάρχει trophy να χτυπήσεις και να πετάξεις έξω απ’ τον πλανήτη τον συμπαίκτη σου! Λέγεται πως τα παιχνίδια Lego είναι ιδανικά να τα παίζεις μαζί με παιδιά. Εγώ προσπάθησα να παίξω με τον πεντάχρονο ανιψιό μου αλλά μετά από τρία λεπτά το παράτησε για να δει στο Nickelodeon κάτι αλλοπρόσαλλα καρτούν που ούτε το όνομά τους δεν μπορώ να προφέρω. Βέβαια ο ανιψιός μου δεν είναι και το ιδανικότερο δείγμα παιδιού καθώς –μεταξύ μας- έχω βάσιμες υποψίες ότι είναι ο Ντέμιαν. Άλλο πρόχειρο παιδί δε βρήκα. Σκέφτηκα να πάω σε γείτονες που έχουν ένα, αλλά θα ακουγόταν λίγο περίεργο να τους έλεγα να μου δανείσουν τον γιό τους για να παίξουμε. Παρόλα αυτά προσπάθησα να παίξω co-op με μία φίλη, αλλά όταν η άλλη γυρνάει και σου λέει «αυτά τα τουβλάκια τα βάζω κάπου;» πως γίνεται να συνεχιστεί παιχνίδι με τέτοιες προκλητικές ερωτήσεις;

Όσον αφορά τον τεχνικό τομέα είναι εμφανές ότι το παιχνίδι είναι port από τα συστήματα προηγούμενης γενιάς. Η ανάλυση -εκτός των video- σε καμία περίπτωση δεν είναι καθαρό 1080p, απλά έχει γίνει upscale. Τα γραφικά, ειδικά σε μακρινές αποστάσεις ή όταν η κάμερα έρχεται κοντά πατώντας το πλήκτρο για να πετάξει ο χαρακτήρας μας το όπλο, θολώνουν -μια τεχνική κάλυψης της αδυναμίας των κονσολών, που χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τις εταιρίες στην προηγούμενη γενιά. Το aliasing, επίσης, κάνει αρκετά συχνά την εμφάνισή του, χωρίς όμως να είναι ιδιαίτερα έντονο και να ενοχλεί.  Πτώση στα καρέ δεν παρατηρήθηκε ευτυχώς πουθενά. Η A.I. των συμμάχων μας, όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια παραμένει για τα πανηγύρια.

Οι εχθροί έχουν μια ακαταμάχητη έλξη στο χαρακτήρα που χειριζόμαστε, ενώ οι δικοί μας κάθονται και τους κοιτούν. Όταν αποφασίσουν να πάρουν μέρος στη μάχη μπλέκονται κυριολεκτικά στα πόδια μας μη ξέροντας ποιος τις τρώει κι’ από πού. Πολλές φορές δε, κολλάνε σε σημεία στα επίπεδα μένοντας πίσω, αναγκάζοντάς μας να αλλάξουμε τον έλεγχο σ’ αυτούς, για να τους ξεκολλήσουμε απ’ το σημείο εκείνο ή να μεταφερθούν αυτόματα στο επόμενο checkpoint. Επιπλέον, μια φορά αναγκάστηκα να φορτώσω το επίπεδο απ’ την αρχή γιατί ο χαρακτήρας δεν έλεγε να ξεκολλήσει απ’ το σημείο που κόλλησε.

Στον τομέα του ήχου απ’ τη άλλη έχει γίνει εξαιρετική δουλειά. Διάσημοι celebrities έχουν επιστρατευτεί για τις φωνές των ηρώων. Μεταξύ αυτών ο Troy Baker γνωστός για τη δουλειά του ως Joel στο Last Of Us, ως Booker στο Bioshock Infinite, ως Talion στο Shadow Of Mordor και σε αρκετά ακόμη, κάνει τον Batman. Ο Stephen Amell γνωστός από την τηλεοπτική σειρά Arrow, κάνει τον Arrow, ο γνωστός Αμερικανός τηλεπαρουσιαστής και κωμικός Conan O'Brien κάνει τον εαυτό του ως ο host που μας δίνει διάφορες πληροφορίες στο παιχνίδι, μέχρι και ο Adam West ο γνωστός ηθοποιός που έπαιζε τον Batman στην τηλεοπτική σειρά του 1966. Θα ακούσουμε επίσης αρκετά γνωστά μουσικά θέματα στο παιχνίδι, όπως το intro της τηλεοπτικής σειράς Batman που ανέφερα πριν, του Superman, της Wonder Woman και άλλα. Ειδικά στους δυο τελευταίους κάθε φορά που σηκώνονται στον αέρα παίζει το μουσικό τους θέμα, κάτι που μόνο χαμόγελα μπορεί να προκαλέσει.