Darksiders III Review

Έχετε κάνει κάποιο σφάλμα στο gaming παρελθόν σας; Όχι, δεν αναφέρομαι στο να αφήσει κάποιος ανολοκλήρωτο ένα παιχνίδι, αλλά να το προσπεράσει τελείως. Η σειρά Darksiders ήταν ένα από τα δικά μου αν θέλετε σφάλματα της προηγούμενης γενιάς. Ένα λάθος που μέχρι και σήμερα δεν μπορώ να σκεφτώ λογικό επιχείρημα για το λόγο που το έπραξα. Τον Ιανουάριο του 2010 η Vigil Games μας σύστησε στο δικό της μεταποκαλυπτικό κόσμο που τον ονόμασε Darksiders. Ένα κόσμο που έφτιαξε με μεράκι από την αρχή μέχρι το τέλος, συστήνοντας μας στην δική της έκδοση της “Αποκάλυψης”. Ο πεισματάρης εαυτός μου για κάποιο λόγο δεν έδωσε σημασία στο παιχνίδι και για λίγους μήνες έκανε πως δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Όμως μετά από λίγο καιρό θυμάμαι καθαρά πως ξεκίνησα να παρακολουθώ τα trailers του στο YouTube. “Είναι απίθανο”, “Δεν μπορεί να το έχασα εγώ αυτό”, είπα από μέσα μου. Βρήκα τον εαυτό μου να παραμιλάει, να μετανιώνει. Αμέσως έψαξα και πήρα το δικό μου αντίτυπο. Χωρίς να χάσω χρόνο έβαλα το παιχνίδι στην κονσόλα και έφαγα το δικό μου ψηφιακό “χαστούκι”. Ο κόσμος του με τα ξεχωριστά comic-cartoon ύφους γραφικά, ο War ως χαρακτήρας, τα bosses, το gameplay…τα πάντα. Ως σύνολο το παιχνίδι κατά την δική μου γνώμη ήταν και είναι φοβερό, αφήνοντας το δικό του στίγμα στο Action genre.

Μετά την ολοκλήρωση του παιχνιδιού ήμουν “διψασμένος”. Ήθελα απεγνωσμένα μία ακόμη δόση από την Αποκάλυψη της Vigil Games. Λίγα χρόνια αργότερα έφτασε το Darksiders II. Ένα παιχνίδι που προσπάθησε να κάνει πολλά πράγματα διαφορετικά από τον προκάτοχό του και ακολούθησε το δικό του μονοπάτι με μπόλικες αλλαγές και βελτιώσεις. Μία απόφαση που εν τέλει οδήγησε και στην επιτυχία. Μέχρι και σήμερα θυμάμαι το χαμόγελο που είχα μόλις ολοκλήρωσα και το δεύτερο παιχνίδι, ενώ παράλληλα περίμενα με ανυπομονησία την ανακοίνωση του τρίτου κεφαλαίου έτσι ώστε να δω και τους υπόλοιπους καβαλάρηδες. Όμως, η Vigil Games, όντας θυγατρική της THQ, χρεοκόπησε το 2013. Η υπομονή και η χαρά των fans, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, που περιμέναμε την ανακοίνωση του Darksiders III έσβησε σε λίγα δευτερόλεπτα. Το μέλλον της σειράς ήταν αβέβαιο και πολλοί νόμιζαν και μάλιστα δικαιολογημένα πως το Darksiders II θα είναι και η τελευταία σφραγίδα του παιχνιδιού στον κόσμο του gaming.

Όμως, ο κυνισμός τελικά άφησε την πονεμένη κοινότητα των εν λόγω παιχνιδιών τον Μάιο του 2017, τον μήνα όπου μάθαμε πως η “Αποκάλυψη” θα συνεχιστεί όχι όμως από την Vigil Games, αλλά από μία διαφορετική ομάδα με τίτλο Gunfire Games. Μία ομάδα που το δυναμικό της αποτελείται από πρώην προγραμματιστές της Vigil που εργάστηκαν και στα δύο παιχνίδια. Το Darksiders III έγινε πραγματικότητα και μαζί του μας σύστησε στην Fury, την καβαλάρισσα που έρχεται να συνεχίσει τον πόλεμο που ξεκίνησαν τα αδέρφια της. Γεμάτη οργή και όρεξη για μάχη η πρωταγωνίστρια είναι πανέτοιμη να ξεκινήσει το δικό της ταξίδι γεμάτο ένταση και ανατροπές.

Τα γεγονότα της ιστορίας του Darksiders III λαμβάνουν χώρα μετά το πρώτο κεφάλαιο της σειράς. Ο War βρίσκεται φυλακισμένος κάτω από τις αλυσίδες του Συμβουλίου και είναι γεμάτος οργή και προδοσία. Η Αποκάλυψη, όμως, συνεχίζεται και στο προσκήνιο έρχεται η Fury. Με τον Death να είναι απών και τον Strife να έχει αναλάβει άλλα θέματα που απαιτούν την προσοχή του, η μόνη που μένει με αρκετή δύναμη για να ακολουθήσει τις διαταγές του Συμβουλίου είναι η νεαρή καβαλάρισσα. Η δίψα της για μάχη και θάνατο δεν έχει κανένα περιορισμό και η κινητήρια δύναμή της είναι το επόμενο θύμα που θα βρεθεί στο δρόμο της για να εξολοθρεύσει. Ψυχρή και “άμυαλη” αρπάζει τα μαστίγια της και είναι έτοιμη για τον επόμενο στόχο. Τις επτά θανάσιμες αμαρτίες (οκνηρία, αλαζονεία, λαιμαργία, λαγνεία, απληστία, οργή και ζηλοφθονία) που έχουν δραπετεύσει και συνεχίζουν καθημερινά να διαφθείρουν την ανθρωπότητα και όχι μόνο με τις δικές τους ξεχωριστές δυνάμεις.

Για να κατανοήσει καλύτερα κάποιος το Darksiders III νομίζω πως θα πρέπει να έχει ολοκληρώσει τουλάχιστον το πρώτο παιχνίδι της σειράς. Την ιστορία του παιχνιδιού την βρήκα ενδιαφέρουσα. Το κυνήγι των επτά θανάσιμων αμαρτιών είναι γεμάτο περιπέτεια και δράση, όμως πολλές φορές η γραφή του σεναρίου είναι επιπόλαια και βιαστική, ενώ υπάρχουν στιγμές που προσπαθεί υπερβολικά να σου δημιουργήσει συναισθήματα. Ακόμη, το παιχνίδι δεν εκμεταλλεύεται συναισθηματικές καταστάσεις που το ίδιο καταφέρνει να “χτίσει”, για να ξεκλειδώσει για παράδειγμα κάποια νέα δύναμη η πρωταγωνίστρια, όπως έχουμε συνηθίσει στα Action παιχνίδια και προχωρά βιαστικά για την επόμενη “Αμαρτία”. Στις 20 ώρες που ανάλωσα στο παιχνίδι έκανα το ίδιο ακριβώς πράγμα. Πήγαινα από το σημείο Α, στο σημείο Β για να αντιμετωπίσω το επόμενο Boss. Μία κατάσταση επανάληψης, την οποία ευτυχώς ισορροπεί η φοβερή προσωπικότητα της Fury και το gameplay που θα αναλύσω παρακάτω.

Ο κόσμος του είναι μία μίξη του πρώτου και του δεύτερου κεφαλαίου με την ζυγαριά να γέρνει περισσότερο στο πρώτο. Πιο linear μονοπάτια με έξυπνο level design και αυτή την φορά μηδαμινά side quests και με το comic-cartoon ύφος που συνηθίσαμε και στα δύο προηγούμενα παιχνίδια. Πολλά RPG στοιχεία που γνωρίσαμε στην περιπέτεια του Death απουσιάζουν, όπως η εναλλαγή στολών με μοναδικά στατιστικά. Αναμενόμενα υπάρχουν και διάφοροι γρίφοι που δεν νομίζω να δυσκολέψουν κανέναν. Εγώ προσωπικά δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να αφιερώνει περισσότερα από λίγα λεπτά για την επίλυσή τους. Αδύνατο να μην αναφέρω και τις αρκετές Souls επιρροές που έχουν ενσωματωθεί. Τα αναλώσιμα φίλτρα για την υγεία του χαρακτήρα αναπληρώνονται μετά από κάθε θάνατο. Κάθε φορά που χάνετε, οι ψυχές που συγκεντρώσατε θα βρίσκονται στο σημείο όπου “χάσατε το μαστίγιο σας”.

Η εξερεύνηση ανταμείβεται με αναλώσιμα που θα χρησιμοποιήσετε για την ενδυνάμωση των όπλων σας και των ικανοτήτων σας. Με τις ψυχές που θα έχετε στην κατοχή σας θα μπορείτε να ανεβάσετε τα level σας και να επιλέξετε μέσα από τρία στατιστικά για αναβάθμιση (Health, Strength και Arcane). Οι ουδέτερες περιοχές που θα συναντήσετε δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη ομορφιά εκτός από αυτές που στεγάζουν τις Αμαρτίες. Εκεί είναι που κερδίζει το παιχνίδι. Στην αναπαράσταση των Αμαρτιών. Κάθε Boss είναι πολύ όμορφα σχεδιασμένο με μοναδική προσωπικότητα και κίνητρο για τις πράξεις του. Και αυτό είναι που με έκανε να συνεχίσω να μάχομαι με αγωνία. Για να ανιχνεύσω και να αντιμετωπίσω το επόμενο Boss του παιχνιδιού. Η δυσκολία που ενσωματώνει ο τίτλος κατατάσσεται σε τέσσερις κατηγορίες. Από την ευκολότερη μέχρι και την εφιαλτική Apocalyptic. Μην ξεγελιέστε όμως. Μέχρι και στην μέτρια δυσκολία το Darksiders III αποτελεί μία σκληρή πρόκληση, χωρίς να συγχωρεί τα πολλά λάθη.

Την επιστροφή του στο παιχνίδι κάνει και ο Vulgrim. Ο δαίμονας-έμπορος που μπορείτε να προμηθεύεστε διάφορα αναλώσιμα αντικείμενα, ενώ μέσω αυτού θα χρησιμοποιείτε και τον Fast Travel μηχανισμό. Το New Game + είναι ανύπαρκτο, ενώ δε νομίζω πως υπάρχει μεγάλη αξία για πολλαπλά playthroughs μιας και δεν υπάρχει κάποιο κίνητρο για να ξεκλειδώσετε κάτι αξιόλογο. Με λίγα λόγια το Darksiders III θεωρώ πως έχει τα δικά του δυνατά σημεία, αλλά ως σύνολο είναι φτωχότερο από τα δύο προηγούμενα παιχνίδια της σειράς.

Από τα trailers ομολογώ πως η Fury δεν μου έκανε καμία αίσθηση, όμως τελικά έκανα λάθος. Η καβαλάρισσα έχει την δική της ξεχωριστή προσωπικότητα που την διαφοροποιεί από τα αδέρφια της. Ανώριμη, πολεμοχαρής και εξαιρετικά βίαιη το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μάχεται και να εξαπολύει την οργή της στους εχθρούς της, χωρίς να την ενδιαφέρουν οι συνέπειες που θα ακολουθήσουν. Μέσα από την ιστορία του Darksiders III ο παίκτης θα γνωρίσει όλες τις πλευρές της Fury. Από την ψυχρότερη μέχρι και την πιο “ζεστή”.

Στα του gameplay, η Gunfire Games πέτυχε ακριβώς την Fury που είχα εγώ ως παίκτης στο μυαλό μου. Αστραπιαίες γρήγορες κινήσεις, αποφυγές, aerial combos και στιβαρά mechanics χωρίς πολυπλοκότητα που θα αφομοιώσει γρήγορα και εύκολα κάθε παίκτης. Όχι, δεν τελειώσαμε εδώ. Η Fury μπορεί να αλλάζει διάφορες elemental μορφές με βάση τα στοιχεία της φύσης (φωτιά, αστραπή, πάγος και Force). Κάθε μορφή μπορεί να επιλεχθεί αστραπιαία γρήγορα και κρύβει ένα δευτερεύον όπλο με μία ξεχωριστή ικανότητα. Για παράδειγμα η εναλλαγή στην μορφή της φωτιάς θα σας δώσει όπλο που θα έχει την μορφή του nunchaku και ως ικανότητα θα μπορείτε να πηδάτε ακόμη πιο ψηλά για να φτάνετε αντικείμενα και τοποθεσίες που αδυνατούσατε με την κανονική μορφή της καβαλάρισσας.

Φυσικά, υπάρχει και το παραδοσιακό Chaos Form. Με αυτό, η Fury παίρνει την παντοδύναμη αληθινή μορφή της και διαλύει χωρίς έλεος οτιδήποτε της στέκεται εμπόδιο. Το gameplay είναι ένας από τους “χρυσούς” τομείς του παιχνιδιού. Δεν βαρέθηκα ούτε λεπτό να μαστιγώνω τους εχθρούς που εμπόδιζαν το μονοπάτι μου, ενώ η εναλλαγή στις υπόλοιπες μορφές προσθέτει ακόμη περισσότερο διασκέδαση στο όλο gameplay μείγμα. Επιπροσθέτως, οι ξεχωριστές ικανότητες που προσφέρουν οι μορφές της Fury κάνουν την εξερεύνηση στο περιβάλλον ακόμη πιο ευχάριστη και όχι τόσο μονότονη.

Στα του τεχνικού τομέα δεν εντυπωσιάστηκα. Το Darksiders III δεν θα μπει στην λίστα μου με τα ομορφότερα παιχνίδια που έχω αντικρίσει σε αυτή την γενιά. Το cartoon ύφος των δύο προηγούμενων παιχνιδιών όπως προανέφερα διατηρείται και εδώ. Τα 3D μοντέλα των χαρακτήρων φέρουν όμορφες λεπτομέρειες, όμως οι εκφράσεις προσώπου είναι ξεπερασμένες και “σκληρές”. Η παλέτα χρωμάτων έχει χρησιμοποιηθεί άψογα και δημιουργεί τα δικά της μουντά αποκαλυπτικά περιβάλλοντα. Η μουσική κοβόταν αμήχανα στην εξερεύνηση περιοχών, ενώ δεν μπορώ να πω πως μέχρι και τώρα που γράφω το παρόν κείμενο θυμάμαι αισθητά κάποιο κομμάτι που να με συγκίνησε.

Όπως παρατήρησα από την απλή PS4 έκδοση που έπαιξα, ο τίτλος πρέπει να ενσωματώνει Dynamic Resolution για να κρατά τα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο όσο πιο σταθερά γίνεται και συνολικά μπορώ να πω πως υποφέρει. Η χρήση αυτής της τεχνικής τουλάχιστον σε αυτό το παιχνίδι γίνεται εύκολα αντιληπτή. Ο λόγος είναι πως υπήρξαν σημεία που η ποιότητα των γραφικών έπεφτε αισθητά και το framerate “χόρευε” σε άγνωστα νούμερα με αποτέλεσμα να κάνει την αναμέτρηση σκληρή και για τα μάτια αλλά και για τον χειρισμό. Ίσως αυτό διορθωθεί με κάποιο patch μέσα στις επόμενες ημέρες, ή ίσως στις δυνατότερες εκδόσεις των κονσολών να μην υφίσταται καν, όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως η “απλή” PS4 έκδοση που ανάλωσα το χρόνο μου χρίζει βελτίωσης.