Call of Duty: Black Ops 4 Review

Αναμφίβολα το πρώτο Modern Warfare του 2007 αποτελεί κομβικό σημείο της ιστορίας τόσο του ίδιου του franchise, όσο και όλων των πολεμικών παιχνιδιών που κυκλοφόρησαν μετά. Το Call of Duty, μαζί με το Halo, έκανε το multiplayer mainstream στις κονσόλες και άνοιξε επιτυχημένα το δρόμο για το fast-paced multiplayer κομμάτι, όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Κατάφερε να ανέβει στη κορυφή της δημοτικότητας και έκανε τους gamers να συνδέσουν το όνομά του με τη φρενήρη δράση της online διασκέδασης. Ωστόσο χρόνο με το χρόνο άλλοτε λιγότερο άλλοτε περισσότερο, κόστιζε κάθε φορά στο campaign καθώς αυτό πλέον άρχισε να παραγκωνίζεται προς χάρη του selling point του τίτλου που είναι φυσικά το online κομμάτι.

Συνεπώς τα τελευταία χρόνια είχαμε ολοένα και πιο μέτρια campaigns για τα οποία το σκληροπυρηνικό κοινό του Call of Duty αδιαφορούσε. Ήταν κάτι που το βλέπαμε εμείς, το έβλεπαν και οι ίδιοι. Η Activision λοιπόν ύστερα από 15 χρόνια πήρε την μεγάλη απόφαση να αφαιρέσει εντελώς το campaign και να επικεντρωθεί αποκλείστηκα στο on line αναμειγνύοντας όλα τα στοιχεία που αγαπούν οι fans του Call of Duty, με εκείνα των πιο δημοφιλών multiplayer παιχνιδιών που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην αγορά. Έτσι το Multiplayer, τα Zombies και τα νέο Blackout το οποίο αποτελεί την είσοδο της σειράς στην Battle Royale φρενίτιδα της εποχής είναι γεγονός. Στόχος της εκδότριας εταιρίας είναι να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητα του παιχνιδιού, να γίνει ξανά η σειρά σημείο αναφοράς στα σύγχρονα πολεμικά παιχνίδια και να τονώσει εκ νέου το ενδιαφέρων τόσο των βετεράνων, όσο και να προσελκύσει νέους παίκτες. Άραγε τα κατάφερε;

 

Multiplayer

 

Αν και το παραδοσιακό single player campaign απουσιάζει, αυτό δεν συμβαίνει απόλυτα και με την ιστορία του Black Ops 4. Μπορεί βέβαια το μεγαλύτερο κομμάτι του lore να είναι διαθέσιμο υπό τη μορφή comic μόνο στο επίσημο site της Activision, ωστόσο η Treyarch φρόντισε να συμπεριλάβει μια υποτυπώδη in-game ιστορία που αφορά το background των δέκα Specialist (5 νέων και 5 από το Black Ops 3) που επανέρχονται στις επάλξεις. Οι ατομικές τους ιστορίες ξεδιπλώνονται μέσω του mode Specialist Headquarters, το οποίο είναι ουσιαστικά ένα ξεχωριστό για τον κάθε χαρακτήρα tutorial όπου ο παίκτης μαθαίνει πριν ξεχυθεί στη μάχη τις special abilities και τη χρήση του ειδικού εξοπλισμού τους, όπως επίσης και διάφορα modes του multiplayer, τα οποία αποτελούν τις tutorial αποστολές. Μπορεί να φαίνεται λίγο εξαναγκαστικό αυτό από μέρους του studio, όμως θεωρώ πως είναι μια έξυπνη κίνηση, γιατί η καλή εκμάθηση των δυνατοτήτων του κάθε χαρακτήρα έχει ζωτική σημασία στις μάχες που θα ακολουθήσουν, όχι μόνο στο Multiplayer, αλλά στα Zombies και το Blackout εξίσου.  

Το Black Ops 4 έχει πιο προσγειωμένο gameplay που πάει να πει ότι τα wall runs και τα thrust jumps του Black Ops 3 αποτελούν παρελθόν. Παρελθόν επίσης αποτελεί και το αυτόματο health regeneration. Ο παίκτης πλέον για να αναπληρώσει την υγεία του πρέπει να το κάνει χειροκίνητα με τη χρήση των stim shots. Ενέσεων δηλαδή που είναι απεριόριστες και έχουν ένα μικρό cooldown μετά από κάθε χρήση. Μπορεί να πάρει λίγο χρόνο στην αρχή μέχρι να το συνηθίσει κάποιος, όμως μετά από μερικά παιχνίδια η χρήση τους θα γίνεται ασυναίσθητα. Επιπλέον ο συνδυασμός του ότι απουσιάζουν τα thrust jumps-wall runs (χωρίς βέβαια αυτό να πτοεί πολλούς παίκτες από το να χοροπηδάνε σαν κατσίκια κάνοντάς μας τη ζωή δύσκολη), όπως και το ότι πλέον ο παίκτης πρέπει να αναπληρώνει χειροκίνητα το health του, τον αναγκάζουν να παίξει πιο προσεκτικά και με τακτική. Αυτό μη σας τρομάζει, αφού σε καμιά περίπτωση δεν πέφτει ο ρυθμός του παιχνιδιού απλά είναι μια διαφορετική προσέγγιση που ναι μεν θα χρειαστεί εξοικείωση, αλλά μόλις πάρετε τον αέρα θα διαπιστώσετε ότι αυτός ο τρόπος σε συνδυασμό φυσικά με τις ιδιότητες του κάθε Specialist είναι ίσως από τις πιο διασκεδαστικές Call of Duty εμπειρίες των τελευταίων ετών.

Ο κάθε Specialist έχει από ένα μοναδικό weaponry και equipment, τα οποία έχουν το δικό τους ξεχωριστό cooldown. Weaponry ουσιαστικά είναι μια special ability (επιθετική ή αμυντική ανάλογα τον χαρακτήρα) η οποία «γεμίζει» με τα kills που κάνετε. Κάποιος επί παραδείγματι έχει φλογοβόλο, άλλος grenade launcher, ασπίδα, barricade που εκπέμπει μικροκύματα και πίσω της μπορεί να κρυφτεί ο ίδιος και οι συμπαίκτες του, άλλος έχει συσκευή που δίνει στιγμιαίο health buff στην ομάδα του και άλλος καλεί ένα war dog που επιτίθεται στους εχθρούς! Τα equipment μπορούν να χρησιμοποιηθούν απεριόριστες φορές.Ο μόνος περιορισμός είναι ένα μικρό χρονικό cooldown ύστερα από κάθε χρήση.

Στον εξοπλισμό αυτό συναντάμε συρματοπλέγματα, εκρηκτικά με τα οποία παγιδεύουμε πόρτες και παράθυρα, τσάντες με έξτρα ammo supplies, διαφόρων ειδών χειροβομβίδες, γάντζο με τον οποίο απομακρύνεται κάποιος αλά Spiderman αν τα βρει σκούρα ή έρχεται πιο κοντά στον εχθρό, αισθητήρα κίνησης που αποκαλύπτει σε όλη την ομάδα τη θέση της άλλης ομάδας, τηλεκατευθυνόμενο το οποίο πετά ηλεκτρισμό και ακινητοποιεί έναν ή περισσότερους αντιπάλους μαζί, deploy equipment που κάνει respawn την ομάδα σε κάποιο επιθυμητό σημείο του χάρτη και το προσωπικά αγαπημένο reactor core, το οποίο εκπέμπει ραδιενεργά κύματα και καίει πίσω από τοίχους τους 'καμπέριδες'! Υπάρχουν 13 perks, 16 wildcards για να προσθέσετε επιπλέον attachments στα όπλα, εξοπλισμό ή perks και 15 scorestreaks νέα και παλιά που επιστρέφουν από προηγούμενα Black Ops όπως το θρυλικό «εκρηκτικό» τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι RC-XD.

Ωστόσο μην έχετε την εντύπωση ότι οι ιδιότητες των Specialist θα σας «ξελασπώσουν» ή θα έχετε συνεχώς το πλεονέκτημα αν δεν έχετε μάθει πρώτα καλά το βασικό shooting, positioning και healing. Η Treyarch φρόντισε να δώσει επιλογές στον παίκτη να πειραματιστεί και να υιοθετήσει το δικό του gameplay τρόπο, ακολουθώντας όμως διαφορετικές κάθε φορά τακτικές στη μάχη ανάλογα με την πίστα και το multiplayer mode στο οποίο παίζει. Η ανάγκη για την καλή εκμάθηση των χαρακτήρων και τακτικής ενισχύεται από το γεγονός ότι στην ίδια ομάδα στο πεδίο της μάχης, ανάλογα με το mode (objective ή chaos), μπορεί να συμμετάσχει μόνο ένας από κάθε Specialist τύπο στα objective modes και δυο ίδιοι Specialist στα Chaos modes. Επιπλέον δίνεται η επιλογή αν επιθυμούμε να αλλάξουμε εν μέσω μάχης σε διαφορετικό Specialist.

Αυτά τα τραγικά δηλαδή του παρελθόντος που στην απέναντι ομάδα είχαν όλοι τον ίδιο Specialist δεν υπάρχει εδώ. Ειδικά στις objective αναμετρήσεις, αν δεν μάθει κάποιος καλά τις ιδιότητες του κάθε χαρακτήρα και δεν μπορεί να συνεργαστεί μέσα σε μια ομάδα θα τα βρει σκούρα τόσο ο ίδιος όσο και η ομάδα του. Εξαιτίας προφανώς αυτών των λογικότατων (και ευπρόσδεκτων) περιορισμών, τα objective game modes επέστρεψαν στο παλιό 5v5 και τα chaos (Team Deathmatch και Kill Confirmed) διατήρησαν το 6v6. Φυσικά δεν υποχρεώνεται κανένας να παίξει έτσι, γι’ αυτό υπάρχουν άλλωστε και τα chaos modes στα οποία ο παίκτης μπορεί να παίξει ατομικά χωρίς να σκέφτεται πολλά-πολλά. Ωστόσο ακόμα κι έτσι βοηθά το να γνωρίζει κάποιος τις ιδιότητες των χαρακτήρων που έχουν οι συμπαίκτες του ακόμα και σε ένα Team Deathmatch, καθώς μπορεί να τις εκμεταλλευτεί για το δικό του συμφέρων. Για παράδειγμα μπορεί να καλυφθεί πίσω από ένα barricade που θα βγάλει κάποιος, να ακολουθεί ένα war dog αλλουνού και να αποτελειώνει τους εχθρούς ή να εκμεταλλευτεί σε ένα περιορισμένο χώρο τις παγίδες κάποιου άλλου. Δίνονται δηλαδή τόσες επιλογές στον τρόπο παιξίματος που ειλικρινά (μπορεί να κάνω λάθος, μπορεί και όχι) δε θυμάμαι να είχαν δοθεί ποτέ σε άλλο Call of Duty.

Εκτός από τα κλασικά search & destroy, domination, hardpoint, free for all, kill confirmed και team deathmatch, η Treyarch μας παρουσιάζει δυο ολοκαίνουργια modes, το Heist και το Control. Το Heist (σαφώς επηρεασμένο από το Counter Strike) είναι ένα 5v5 objective mode στο οποίο δεν υπάρχει respawn ούτε rounds. Στόχος εδώ της μιας ομάδας είναι να μεταφέρει στο extraction point μια βαλίτσα με χρήματα που βρίσκεται συνήθως στο κέντρο του χάρτη και της άλλης ομάδας να αποτρέψει την πρώτη να ολοκληρώσει τον στόχο της. Νικήτρια κρίνεται αυτή που ή θα φτάσει στο extraction point ή θα βγάλει από τη μέση όλα τα μέλη της αντίπαλης ομάδας. Αντί για τα κλασικά weapon classes, o παίκτης ξεκινά με ένα πιστόλι και $500 στην τσέπη του τα οποία σε κάθε γύρο αυξάνονται. Με αυτά τα χρήματα θα πρέπει να χτίσει προσεκτικά το loadout του αγοράζοντας πριν από κάθε παιχνίδι τα όπλα, attachments, perks, equipment και τα scorestreaks του. Ο παίκτης οφείλει να είναι επικοινωνιακός, να ακολουθεί τακτική και να ξοδεύει με σύνεση τα χρήματα που κερδίζει.

Το Control είναι ομοίως ένα τριών γύρων 5v5 objective mode σαφώς επηρεασμένο από το Overwatch, όπου η κάθε ομάδα έχει περιορισμένα respawn. Στόχος εδώ είναι είτε η μια ομάδα να κρατήσει τον έλεγχο των σημείων Α και Β του χάρτη σε ένα χρονικό διάστημα ή να εξολοθρεύσει όλα τα μέλη της αντίπαλης. Στην ουσία είναι μια μίξη κλασικών modes του Call of Duty. Ο χάρτης έχει ζώνες όπως στο Hardpoint, όμως εδώ οι ζώνες αυτές δεν μετακινούνται. Παραμένουν σταθερές και οι παίκτες πρέπει να τις καταλάβουν και να τις προστατέψουν όπως γίνεται στο Domination. Μπορεί να ξεκινά με respawn, όμως η κάθε ομάδα μοιράζεται από 15. Αν τα εξαντλήσουν και δεν έχουν προλάβει να κάνουν capture μια ζώνη ή να σκοτώσουν όλους τους αντιπάλους, ο γύρος χάνεται. Προσωπικά το απόλαυσα περισσότερο από το Heist γιατί μου άρεσε πολύ ο super-fast paced ρυθμός του και η ξέφρενη δράση. Προτείνω να το δοκιμάσετε είναι τρομερά διασκεδαστικό και εθιστικό.

 

Ένα απ’ τα συχνά μου παράπονα μετά τους εξαιρετικούς χάρτες του πρώτου Black Ops, ήταν ότι η Treyarch δεν κράτησε την ανοιχτή δομή των χαρτών αυτών. Αντιθέτως ακολούθησε περισσότερο τη δομή των Modern Warfare, δηλαδή κλειστά δωμάτια, ταράτσες, υπόγεια και γενικά πολλά κλειστά μέρη. Αυτή τη φορά όμως προς έκπληξη είδα στους 12 (συν άλλους 14 αν αγοράσετε το season pass) χάρτες, πως έχει κάτι για όλους. Καταρχήν επιστρέφουν ως remastered (φέρνοντάς μου πολλά χαμόγελα νοσταλγίας) οι Summit, Firing Range και Jungle του Black Ops 1 όπως και η Slums του Black Ops 2-3.  Οι υπόλοιπες νέες 10 πίστες έχουν τεράστια ποικιλομορφία χωρίς ωστόσο να είναι δαιδαλώδες και να μπερδεύουν, ενώ παράλληλα η κάθε μια εξυπηρετεί διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Διευκολύνουν την ευελιξία, αφήνοντας τον παίκτη να εφαρμόσει αυτός το παιχνίδι και το ρυθμό του. Τόσο ως προς το στρατηγικό gameplay που θα ακολουθήσει, όσο και ως προς την κατάλληλη επιλογή του Specialist ο οποίος σύμφωνα με τις abilities του θα ενδείκνυται για τον συγκεκριμένο χάρτη περισσότερο.

 

Zombies

 

Η αλήθεια είναι πως μόλις άνοιξε το UI των Zombies πελάγωσα! Το μενού είναι τόσο κακοφτιαγμένο που όχι απλά είναι ακατανόητο για ένα καινούργιο παίκτη, αλλά παράλληλα με τις αλλαγές που έχουν επέρθει θα μπερδέψει σίγουρα ακόμα και τους βετεράνους. Μου πήρε σημαντικά αρκετή ώρα να κατανοήσω το μενού και τους νέους μηχανισμούς και ένιωσα πολλές φορές την υπομονή μου να εξαντλείται. Παρόλο που υπάρχει ένα υποτυπώδες tutorial που εξηγεί βήμα-βήμα τον μηχανισμό της μάχης και της περιήγησης στο χάρτη, δεν κρίνεται σε καμία περίπτωση επαρκές. Χρειάστηκε να το επαναλάβω 3-4 φορές, αλλά και πάλι αν δεν έμπαινα ο ίδιος σε παιχνίδι να αποκτήσω μια σχετική εμπειρία παίζοντας δεν θα έβγαζα άκρη. Αρχικά υπάρχουν 3 διαθέσιμοι χάρτες για όλους και ένας τέταρτος «Classified» αποκλειστικά γι’ αυτούς που έχουν αγοράσει το season pass. Το storyline χωρίζεται σε δυο κεφάλαια, το Chaos και το Aether story. Στο Chaos παίζουμε με τους 4 νέους χαρακτήρες σε δυο διαφορετικές χρονικές στιγμές και ιστορίες. Αν νομίζατε ότι ο Τιτανικός βυθίστηκε γιατί οι watchers έπαιρναν μάτι τον DiCaprio και την Winslet να χαμουρεύονται στη πλώρη, μάλλον απατάστε! Υπεύθυνοι ήταν μια ομάδα τεσσάρων τυχοδιωκτών, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να κλέψουν ένα μυστηριώδες τεχνούργημα προκάλεσαν μια κατάρα που μετέτρεψε όλο το καράβι σε αιμοδιψή ζόμπι.

Το Voyage of Despair, όπως ονομάζεται, μας τοποθετεί πάνω στον Τιτανικό ξεκινώντας τη δράση από τη στιγμή που προσκρούει στο παγόβουνο. Ο χάρτης είναι ανέλπιστα καλά σχεδιασμένος και δεν εννοώ έτσι που να εξυπηρετεί μόνο τις ανάγκες του gameplay αλλά και οπτικά όσοι έχετε δει την ταινία θα αναγνωρίσετε αμέσως τις περιοχές. Όπως τη μεγάλη σκάλα με το ρολόι, το κατάστρωμα με τα χαρακτηριστικά φουγάρα, τη γέφυρα του καπετάνιου, τις καμπίνες της Α’ και Γ’ θέσης, τα ασανσέρ, το μηχανοστάσιο, όλα είναι πολύ όμορφα και πειστικά σχεδιασμένα. Οι παίκτες ξεκινούν από την πλώρη και περνούν σχεδόν από όλα τα σημεία του καραβιού μέχρι να φτάσουν κάτω στο μηχανοστάσιο για να αντλήσουν το νερό που μπάζει το καράβι, αποκαλύπτοντας συνεχώς μυστικά και περιοχές. Στον άλλο χάρτη, τον IX, οι ίδιοι πρωταγωνιστές μέσω ενός μοχθηρού τελετουργικού μεταφέρονται πίσω στο χρόνο και συγκεκριμένα στην αρχαία Ρώμη, όπου θα βρεθούν στην αρένα αντιμετωπίζοντας ζόμπι-μονομάχους και τίγρεις. Ο χάρτης είναι τεράστιος και γεμάτος με μυστικά και παγίδες, οι οποίες μπορεί να κάνουν τη ζωή τους δύσκολη ή να τις χρησιμοποιήσουν υπέρ τους.

Στο Aether story, ο Blood of the Dead χάρτης είναι βασικά remake του Mod of the Dead, ο οποίος αποτελούσε μέρος του Black Ops 2 Zombie DLC «Uprising». Τοποθετείται στις φυλακές του Alcatraz island, ωστόσο οι πρωταγωνιστές έχουν αντικατασταθεί με τις νεότερες εκδοχές των Richtofen, Dempsey, Takeo και Nikolai που γνωρίσαμε επίσης στον Black Ops 2 χάρτη «Origins» του Zombie Apocalypse DLC. Ωστόσο, ο χάρτης δεν είναι ακριβώς ίδιος. Έχουν προστεθεί πολλές εκπλήξεις, νέες διαδρομές και γρίφοι που θα ιντριγκάρουν ακόμα μια φορά τους βετεράνους να τον ανακαλύψουν και φυσικά θα διασκεδάσει τους νεοφερμένους.

Τα διαθέσιμα modes είναι το Public, το Classic και το νέο Rush, ενώ παράλληλα υπάρχει και το custom, στο οποίο το περιεχόμενο και κυρίως οι παραμετροποιήσεις που έχει προσθέσει το στούντιο στη διάθεση του παίκτη είναι πραγματικά ασύλληπτες! Πλέον του επιτρέπει να πειράξει και να φέρει στα μέτρα του κυριολεκτικά τα πάντα. Στο Public mode μπορούμε να επιλέξουμε αμέσως τον χάρτη και να παίξουμε είτε με φίλους μας είτε με αγνώστους. Στο Classic εκτός από τον χάρτη επιλέγουμε τον βαθμό δυσκολίας ανάμεσα σε casual, normal, hardcore και realistic, παίζοντας είτε solo, είτε με bots συμπαίκτες, είτε με φίλους. Το Rush από την άλλη είναι μια πιο fast-paced zombie εμπειρία arcade φύσεως, όπου δεν χρειάζεται να λύσουμε κάποιο γρίφο, να ανοίξουμε πόρτες για να προχωρήσουμε στο χάρτη ή να πληρώσουμε για όπλα. Το μόνο που έχει να κάνει ο παίκτης είναι να μείνει ζωντανός μαζεύοντας score multipliers και rush markets, τα οποία σε κάθε wave μας καθοδηγούν στην επόμενη περιοχή που πρέπει να κάνουμε defend. Ουσιαστικά (σε σχέση με τα υπόλοιπα) είναι ένα πιο εύκολο mode που δεν απαιτεί σκέψη και ιδιαίτερη επένδυση χρόνου.

Στα υπόλοιπα, η βασική φόρμουλα των Zombies δεν έχει αλλάξει. Σκοπός του παίκτη είναι να μαζέψει χρήματα σκοτώνοντας ορδές από ολοένα και πιο δυνατά ζόμπι, ώστε να αγοράσει καλύτερο εξοπλισμό και όπλα, να ανοίξει νέες περιοχές προς εξερεύνηση στο χάρτη και να ανακαλύψει λύνοντας γρίφους καλά κρυμμένα μυστικά. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες σημαντικές αλλαγές. Αυτή τη φορά τα Juggernog και Double-Tap perks απουσιάζουν. Στη θέση τους έχουμε τα elixirs τα οποία χωρίζονται στις κατηγορίες classic, common, rare, legendary και epic. Από αυτά μπορούμε μέσα στο παιχνίδι να έχουμε 4 πάνω μας και ουσιαστικά είναι consumable perks, τα οποία τα φτιάχνουμε στο laboratory του αρχικού μενού με τα Nebelium plasma μπουκαλάκια που κερδίζουμε παίζοντας.

Λειτουργούν δηλαδή με λίγα λόγια σαν τα Gobblegums του Black Ops 3. Εκτός όμως από τα consumable perks υπάρχουν και τα μόνιμα τα οποία έχουμε τη δυνατότητα να τα ορίσουμε στο «create a class» του αρχικού μενού. Μέσα στον χάρτη υπάρχουν σε διάφορες περιοχές κάποια αγάλματα από θεότητες (στο Chaos story) και αυτόματοι πωλητές (Aether story) όπου σε αυτά αγοράζουμε τα μόνιμα perks. Βασικά δεν είναι ακριβώς μόνιμα. Τα έχουμε πάνω μας φυσικά σε όλη την διάρκεια των waves, όμως αν πέσουμε και αργήσει κάποιος συμπαίκτης μας να μας σηκώσει, σιγά-σιγά τα χάνουμε και πρέπει να βρούμε πάλι τα αγάλματα για να τα ξαναγοράσουμε. Στο weaponry ο παίκτης έχει στη διάθεσή του 4 special όπλα και equipment που λειτουργούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως εκείνα των Specialist. 

Συνολικά μπορώ να πω ότι απόλαυσα ιδιαίτερα τα Zombies του Black Ops 4, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Οι χάρτες αποδίδουν όμορφα την αισθητική της εποχής και της τοποθεσίας όπου διαδραματίζεται η ιστορία, διαθέτουν πλούσιο level design με αρκετές κρυφές περιοχές και μυστικά προς εξερεύνηση, οι γρίφοι είναι έξυπνοι χωρίς να δυσκολεύουν υπερβολικά, υπάρχει ικανοποιητική γκάμα εχθρών, τεράστια ποικιλία από perks και παραμετροποιήσεις και η A.I. σε περίπτωση που κάποιος θέλει να παίξει με bots συμπαίκτες ευτυχώς δεν απογοητεύει. Αρκεί για όλα αυτά βέβαια να προσπεράσετε το «παγόβουνο» του κάκιστου και ακατανόητου μενού. Πιστεύω όμως αξίζει τον κόπο και τον όποιο εκνευρισμό γιατί το παιχνίδι ανταμείβει σε διασκέδαση τόσο τους αρχάριους που απλά θέλουν μια πιο arcade εμπειρία, όσο και τους σκληροπυρηνικούς που θα πάνε για υψηλό σκορ και θα εξερευνήσουν τον χάρτη σπιθαμή προς σπιθαμή για τα μυστήρια που κρύβει.

 

 

Blackout

 

Το Blackout αποτελεί την παρθενική είσοδο της σειράς στην battle royale φρενίτιδα της εποχής. Όπως και στα υπόλοιπα battle royale παιχνίδια, 100 παίκτες μάχονται μεταξύ τους μέχρι να μείνει μόνο ένας ή μια ομάδα των δυο ή τεσσάρων ατόμων, μέσα σε ένα χάρτη που ολοένα καταρρέει αναγκάζοντας τους εναπομείναντες  παίκτες να συγκεντρωθούν σε ένα σημείο ώστε να δώσουν την τελική τους μάχη. Ο χάρτης στο Blackout αποτελείται από γνωστές multiplayer περιοχές των Black Ops παιχνιδιών, που σίγουρα ένας βετεράνος fan θα αναγνωρίσει αμέσως και ίσως να έχει ένα μικρό αβαντάζ σε σχέση με άλλους. Αυτό όμως που θα βοηθήσει σίγουρα παλιούς και καινούργιους πριν εισέλθουν στο Blackout, είναι η ενασχόληση με τα υπόλοιπα modes του παιχνιδιού, γιατί η εμπειρία που θα έχετε ήδη αποκομίσει θα σας διευκολύνει άμεσα στη σωστή χρήση των μηχανισμών, των ιδιοτήτων των perks και του εξοπλισμού των Specialist που θα βρείτε διάσπαρτα στο χάρτη.

Ο χάρτης τώρα μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται τεράστιος, όμως δεν είναι τόσο όσο νομίζετε. Μετά από 4-5 παιχνίδια θα έχετε μάθει όλες τις πτυχές του και η πλοήγησή σας θα είναι πανεύκολη. Σε αυτό βέβαια εκτός από τη σχεδιαστική ποικιλομορφία και τη δράση που υπάρχει σχεδόν σε όποιο σημείο πέσετε, συμβάλει ο εξαιρετικά γρήγορος ρυθμός του παιχνιδιού καθώς και τα άφθονα οχήματα που καλύπτουν γρήγορα τις μεγάλες αποστάσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο μέγιστος χρόνος διάρκειας να μη ξεπερνά τα 15 με 20 λεπτά.

Το battle royale του Black Ops 4 μοιάζει αρκετά με το PUBG που προφανώς είναι και η πηγή έμπνευσής του. Ωστόσο εκτός του ότι είναι πρώτου αντί τρίτου προσώπου, η Treyarch φρόντισε να του δώσει ολόδικό του χαρακτήρα που το κάνει να ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό. Ένας παίκτης δηλαδή του PUBG το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσει μπαίνοντας στο Blackout είναι ο εξαιρετικά γρήγορος ρυθμός όχι μόνο στο χρόνο που διαρκεί η μάχη αλλά στα πάντα. Από την στιγμή που θα πέσει από το αεροπλάνο στο έδαφος, το πόσο γρήγορα θα βρει όπλο και εξοπλισμό, πόσο άμεσα γίνεται το attachment το healing, το revive και η πλοήγηση στο inventory, το πόσο γρήγορα μπαίνει στη δράση και γενικά το πόσο Call of Duty αίσθηση έχει. Δεν μπορώ να πω αν είναι καλύτερο ή όχι γιατί είναι υποκειμενικό, άλλος θα το λατρέψει, άλλος που έχει συνηθίσει σε πιο ήπιους κι αργούς ρυθμούς θα τον ξενίσει. Το αντικειμενικό πάντως του πράγματος είναι ότι δουλεύει. Και δουλεύει καλά.

Μπορεί να υπάρξουν κάποια κολλήματα ή πετάγματα μέχρι να ξεκινήσει το παιχνίδι, όμως αφού ξεκινήσει δεν υπάρχει σχεδόν καμία περίπτωση να αντιμετωπίσετε κάποιο σοβαρό θέμα. Ακόμα και μέσα στο παιχνίδια δεν υπάρχει ίχνος frame drop (τουλάχιστον στο PS4 Pro που παίξαμε) ακόμα κι αν επικρατεί χάος στην οθόνη από παίκτες. Ναι το πρώτο τριήμερο της κυκλοφορίας και σε μέρες που είχε διπλό XP τα πράγματα ήταν λίγο πολύ τραγικά σε όλα τα modes του παιχνιδιού, όμως όσο οι μέρες περνούσαν δεν αντιμετώπισα σχεδόν κανένα πρόβλημα.

Ένα νέο στοιχείο για τα δεδομένα του Call of Duty, το οποίο είναι συνηθισμένο στα άλλα BR παιχνίδια είναι ο bullet drop μηχανισμός. Ο χρόνος δηλαδή όταν φεύγει η σφαίρα από το όπλο μέχρι να βρει το στόχο και τη ζημιά που κάνει ανάλογα το βάρος της, την απόσταση και την κλίση που παίρνει. Είναι κάτι που θα σας πάρει λίγο χρόνο να εξοικειωθείτε αν δεν έχετε καθόλου εμπειρία και θα σας ωθήσει να πειραματιστείτε με τα attachments καθώς παίζουν σημαντικό ρόλο. Ένα ίδιο όπλο για παράδειγμα με δυο διαφορετικά calibers μπορεί να αντιδρά διαφορετικά και το ένα φεριπήν να χρειάζεται μικρότερη απόσταση απ’ το στόχο σε σχέση με το άλλο. Βέβαια δεν είναι κάτι που θα πρέπει να σας τρομάζει γιατί με την ανάλογη εμπειρία που θα αποκομίσετε παίζοντας αυτά θα είναι παιχνιδάκι.

Κάτι που πρωτοπαρατηρεί κάποιος κατά την είσοδό του στο Blackout είναι πως από τη στιγμή που θα πέσει απ’ το αεροπλάνο, ανεξαρτήτως του σημείου, μπορεί με το wingsuit να φτάσει σε οποιοδήποτε σημείο του πριν ανοίξει το αλεξίπτωτο. Επίσης αν πειραματιστεί λίγο με αυτό, δηλαδή πόσο βουτιά, μανούβρες ή ανέβασμα θα κάνει στον αέρα, μπορεί να φτάσει γρηγορότερα από τους άλλους στο έδαφος και να έχει πλεονέκτημα στο loot. Στο ίδιο το loot υπάρχει εξωφρενικά τεράστια ποικιλία. Καταρχάς όπου και να πέσετε δε θα αργήσετε πολύ να βρείτε εξοπλισμό, όπλα, perks και med packs. Τα attachments κουμπώνουν αυτόματα αν είναι συμβατά με το όπλο που κρατάτε χωρίς να χρειάζεται από εσάς να ανοίξετε το μενού του inventory.

Ακόμα όμως κι αν χρειαστεί να το ανοίξετε (για να κάνετε ας πούμε consume κάποιο perk), το quick menu που αναδύεται στο κάτω μέρος της οθόνης με το σταυρόνημα λύνει πραγματικά τα χέρια και εξοικονομεί ζωτικής σημασίας χρόνο. Ωστόσο δεν είναι φυσικά όλα ρόδινα. Ακόμα κι αν είναι μέχρι ενός σημείου κατανοητό το γεγονός ότι δεν μαζεύουμε τίποτα αυτόματα από κάτω αν δε πατήσουμε το ανάλογο κουμπί, το μικρούλι μενού που βγαίνει όταν πάμε να κάνουμε loot έναν πεσμένο αντίπαλο είναι λίγο εκνευριστικό γιατί μέσα από τα 4-5 διαθέσιμα κουτάκια του, πρέπει να πατάμε το σταυρόνημα μέχρι να δούμε όλα τα πράγματα που κουβαλάει ο άλλος πάνω του. Οπότε όπως καταλαβαίνετε όταν γίνεται χαμός ή έχουν μείνει λίγοι και πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα είναι λίγο επικίνδυνο γιατί είμαστε εκτεθειμένοι. 

Επιπλέον στο χάρτη υπάρχουν περιοχές που πρέπει να ανακαλύψετε οι οποίες όχι μόνο δίνουν περισσότερο εξοπλισμό, αλλά και χρυσά όπλα με έτοιμα πάνω τους τα καλύτερα attachments. Βέβαια όπως είναι αναμενόμενο, όπου υπάρχουν αυτά υπάρχει και περισσότερος συνωστισμός, οπότε είναι λίγο ρίσκο πάντα. Ή θα αποφεύγετε τις hot zones κάνοντας τον κύκλο σας στα πιο ερημικά μέρη ή αν νομίζετε ότι το’ χετε θα βουτάτε στα δύσκολα. Εκτός όμως από αυτά τα hot spots, στο χάρτη θα παρατηρήσετε όσο παίζετε κάποιες random ακτίνες φωτός. Σε αυτά τα σημεία η Treyarch εισάγει το PVE μέσα στο PVP. Αν πάτε εκεί θα έρθετε αντιμέτωποι με zombies, που αν τα σκοτώσετε θα ανοίξει ένα σεντούκι με special όπλα. Ωστόσο να ξέρετε ότι αν το επιχειρήσετε, θα έχει τα θετικά και τα αρνητικά του.

Τα αρνητικά είναι ότι θα σας κοστίσει σε σφαίρες και ενδεχομένως med packs κι’ επίσης με το θόρυβο που προκαλείτε σκοτώνοντάς τα θα προσελκύσετε αντίπαλους παίκτες. Τα θετικά είναι πως εκτός από το special όπλο που θα κερδίσετε, θα έχετε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσετε τα ίδια ή τα επόμενα zombie που θα γίνουν respawn ως παγίδα για τους αντιπάλους σας. Μπορείτε επίσης να παίξετε πιο στρατηγικά και να κάνετε όσο θόρυβο χρειάζεται για να προσελκύσετε άτομα, αφήνοντας τα zombies (αν κρυφτείτε κάπου) να κάνουν τη δουλειά για εσάς ή μπορεί να μην κάνετε καθόλου θόρυβο και να πετάξετε μια decoy «χειροβομβίδα» (μια λούτρινη μαϊμού που κάνει θόρυβο) και να στείλετε τα zombies πάνω τους. Όπως και να’ χει ανοίγεται ένας εντελώς νέος τρόπος στρατηγικής που ο παίκτης μπορεί αν θέλει να εκμεταλλευτεί ή να προσπεράσει.

Στο χάρτη υπάρχουν αρκετά οχήματα, όμως δεν μπορείτε να τα οδηγήσετε όλα. Αυτοκίνητα ας πούμε όπως γίνεται στο PUBG δεν μπορείτε να οδηγήσετε. Αυτά που μπορείτε είναι οι γουρούνες, οι βάρκες, τα φορτηγά και τα ελικόπτερα. Σε όλα ωστόσο η οδήγηση τους είναι απολαυστικότατη και εθιστική. Ειδικά του ελικοπτέρου στο οποίο μπορείτε να πάρετε τους συμπαίκτες σας και να πάτε από ψηλά για… σαφάρι! (αν βέβαια δε σας κατεβάσει όλους μαζί καμιά ρουκέτα).

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι αρκετά ικανοποιητικά. Δεν θα σας αφήσουν εμβρόντητους, όμως εξυπηρετούν σε όλα τα modes την απαραίτητη ατμόσφαιρα που θέλει το στούντιο να επιτύχει. Μεγάλο πλεονέκτημα αποτελεί (όπως άλλωστε εδώ και χρόνια στη σειρά) τα απροβλημάτιστα 60 fps και στα τρία μέρη του παιχνιδιού. Τα τεχνικά προβλήματα ήταν πολύ έντονα τις πρώτες τρείς μέρες σε αρκετά εκνευριστικό βαθμό. Αργότερα όμως τα πράγματα έστρωσαν στους servers και πλέον μετά από μια εβδομάδα είναι δραματικά πιο βελτιωμένα. Ως προς τον ήχο δεν μπορώ να πω ότι είμαι απόλυτα ευχαριστημένος. Τεχνικά έχει γίνει άψογη δουλειά και το surround δουλεύει εκπληκτικά τόσο σε home theater όσο και σε απλά ακουστικά, προσφέροντας τεράστια βοήθεια στον παίκτη. Ωστόσο θα ήθελα λίγο περισσότερο «ψυχή» στα όπλα και τα γύρω ηχητικά εφέ. Μουσικά να σας πω την αλήθεια με τόση δράση και αδρεναλίνη δεν μου έμεινε κάτι που να θυμάμαι.

Όσο αφορά τα microtransactions, προς το παρόν λάμπουν δια της απουσίας τους. Όπως όμως μας πληροφόρησε το σχετικό μήνυμα την πρώτη φορά που συνδεθήκαμε στον server της Activision, αυτά θα εμφανιστούν με τη μορφή των Call of Duty points (CP) κάποια στιγμή αργότερα. Θα αφορούν και τα τρία μέρη του Black Ops 4 κι όπως έχουν ανακοινώσει θα περιορίζονται μόνο σε cosmetics αντικείμενα και εμφανίσεις.