Life is Strange: Before the Storm Review

Σημείωση: Σας είχαμε μεταφέρει τις εντυπώσεις μας από το πρώτο επεισόδιο του Life is Strange: Before the Storm και επειδή πρόσφατα κυκλοφόρησε ολόκληρη η retail έκδοση, δημοσιεύουμε την ολοκληρωμένη μας άποψη για τον τίτλο.

Λίγα studio στο χώρο τολμούν. Τις περισσότερες φορές παρατηρούμε να ακολουθούν μια συγκεκριμένη συνταγή για πολλά χρόνια. Από τη μια εφόσον αυτή πουλάει θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι κακό. Παρόλα αυτά έχουμε αρκετά παραδείγματα ακόμα κι από μεγάλα studio του χώρου να αλλάζουν ρότα, να δημιουργούν κάτι εντελώς έξω απ’ τα νερά τους και τις περισσότερες φορές να πετυχαίνουν. Στη περίπτωση της Dontnod Entertainment που ήταν υπεύθυνη για το πρώτο κύκλο του Life is Strange αλλά και της Deck Nine που μας χάρισε το prequel "Before the Storm", έτσι κι αλλιώς δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Οι προηγούμενες δουλειές τους ήταν το Remember Me και τα Cool Boarders αντίστοιχα.

Ωστόσο το να σαλπάρεις σε αχαρτογράφητα νερά προϋποθέτει πρώτα απ’ όλα τόλμη και κυρίως ταλέντο. Η Dontnod Entertainment μας το απέδειξε πριν δυο χρόνια με την ιστορία της Max και ενώ τώρα εργάζονται πάνω στο δεύτερο κύκλο του Life is Strange, έρχεται η Deck Nine για να συμπληρώσει το κενό και να μας πει την ιστορία της φίλης της, Chloe. Πως αυτή εξελίχθηκε στο κορίτσι που γνωρίσαμε στον πρώτο κύκλο, αλλά, κυρίως, να ρίξει φως στα σκοτεινά τμήματα τόσο του δικού της χαρακτήρα όσο και στην Rachel. Την κοπέλα που μυστηριωδώς αγνοούνταν στην έναρξη της ιστορίας της Max και ουσιαστικά δεν γνωρίζαμε τίποτα γι’ αυτή. Εύλογα γεννήθηκαν απορίες και αμφιβολίες. Πως θα μπορούσαμε να δεθούμε εκ νέου με τους χαρακτήρες αυτούς, εφόσον γνωρίζουμε ήδη την μοίρα τους;

Η απάντηση είναι πολύ απλή. Το στούντιο επικεντρώθηκε στο να πει μια ιστορία για ανθρώπους. Όχι απλά για χαρακτήρες. Το στοιχείο του υπερφυσικού απουσιάζει κι αυτό είναι λογικό εφόσον τη δύναμη χειραγώγησης του χρόνο την κατέχει η Max. Μια δύναμη για την οποία δεν μάθαμε ποτέ στον πρώτο κύκλο πως την απόκτησε και δε θα μάθουμε ούτε στο Before the Storm. Άλλωστε αυτή είναι μια ιστορία που αφορά την Chloe και όχι τη Max. Γνωρίζουμε ήδη ότι η Chloe βρίσκεται σε μια δύσκολη μεταβατική περίοδο. Πριν δυο χρόνια έχασε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα τον πατέρα της με τον οποίο ήταν πολύ κοντά, η παιδική κολλητή της φίλη Max έχει φύγει για το Seattle και η μητέρα της προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή της επαναφέροντας παράλληλα την πατρική φιγούρα στη ζωή της κόρης της με έναν διαφορετικό άντρα που η Chloe δεν εγκρίνει. Όλα αυτά τα γεγονότα την ωθούν να κάνει την επανάστασή της. Εντελώς ρηχά αν το δούμε, αυτό είναι το story του Before the Storm. Κι εδώ φυσικά έρχεται να επιβεβαιωθεί ο κανόνας που λέει ότι οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά όπως επίσης και η διαπίστωση (που ισχύει και στη πραγματική ζωή) ότι κρίνουμε πολύ εύκολα κάποιον χωρίς πραγματικά να ξέρουμε τίποτα γι’ αυτόν. Κάθε επίδραση προϋποθέτει δράση και η Deck Nine μας ανοίγει σαν βιβλίο την άγνωστη προσωπικότητα της Chloe μέσω της εξαιρετικής αφήγησης της ιστορίας της, κάνοντάς μας να κατανοήσουμε και να αγαπήσουμε τόσο την ίδια όσο και τη Rachel.

Το Before the Storm εμβαθύνει σε κάτι σημαντικό που δεν φαινόταν τόσο στο πόνημα της Dontnod Entertainment και είναι η ρίζα του προβλήματος. Στην αντιμετώπιση του πόνου της απώλειας. Η μητέρα της έχει αποδεχτεί τον θάνατο του άντρα της και είναι αποφασισμένη να ξαναχτίσει τη ζωή της. Η Chloe από την άλλη δεν το αποδέχτηκε ποτέ. Τη βασανίζει, την θυμώνει, τη κάνει να ξεσπά και να αντιδρά στα πάντα. Από το να αφήσει την πρόοδό της στο σχολείο να πάρει την κάτω βόλτα, να κάνει παρέα με άτομα επικίνδυνα και γενικά να ζει στα άκρα αρνούμενη να ακολουθήσει οποιοδήποτε κανόνα. Επίσης, η διαφορετική αντιμετώπιση της μητέρας σχετικά με το θάνατο του πατέρα της, αν και μέσα της το κατανοεί και πολλές φορές θέλει να προχωρήσει, εκείνη δε μπορεί να το ξεπεράσει και εξοργίζεται όταν στις ζωές τους και στο σπίτι τους έρχεται μια νέα αντρική φιγούρα, που η Chloe όχι μόνο δεν είναι έτοιμη να δεχτεί ως πατρική, αλλά δεν της δίνει καμιά ευκαιρία.

Έτσι, προκειμένω να μη βλέπει αυτή την αλλαγή που της επιβάλλει η μάνα της, επιλέγει να είναι όσο περισσότερο έξω από το σπίτι μπορεί. Ωστόσο, ο τρόπος που η θλίψη φέρνει κοντά μάνα και κόρη αλλά την ίδια στιγμή τις απομακρύνει, είναι ένας από τους παράγοντες που κάνει τον τρόπο αφήγησης της Deck Nine να λάμπει. Και λέω ένας γιατί ο πιο σημαντικός κι εκεί που πραγματικά το στούντιο τα δίνει όλα, είναι όταν η Chloe γνώρισε τη Rachel. Η Rachel είναι το δημοφιλές κορίτσι του σχολείου, με τους τέλειους βαθμούς, την τέλεια εξωτερική εμφάνιση, το τέλειο κοινωνικό status, την τέλεια οικογένεια και τις τέλειες προδιαγραφές για το μέλλον. Η αλήθεια όμως είναι πως κρύβει αρκετά μυστικά και στη πραγματικότητα απέχει κατά πολύ από την εικόνα που πιστεύει η τοπική κοινωνία για εκείνη. Όλα αυτά αποτελούν την τέλεια φυλακή απ’ την οποία πασχίζει να δραπετεύσει.

Ένας τέλειος ψεύτικος κόσμος που η Rachel ως ένα ακόμα καθηλωμένο και ταριχευμένο από τα πρέπει και θέλω καπλάνι της ψεύτικης βιτρίνας του Arcadia Bay, ουρλιάζει να σωθεί. Και ακριβώς αυτή είναι η κραυγή που η επαναστάτρια Chloe θα αφουγκραστεί και θα τις φέρει κοντά, αναπτύσσοντας μεταξύ τους μια σχέση που ενώ όλοι αντιλαμβάνονται ως καταστροφική, στην ουσία η μια θα βρει στην άλλη τη σανίδα σωτηρίας που ζητούσε. Η πινελιά όμως της Deck Nine κι αυτό που κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, εκτός της μιας ανατροπής που διαδέχεται της άλλης, είναι ότι μανουβράρει τόσο καλά τους χαρακτήρες, που ο παίκτης δεν είναι ποτέ απόλυτα σίγουρος στο ποιος παρασέρνει ποιον. Αναπτύσσεται όντως μια φιλία εδώ ή κάτι παραπάνω; Είναι όντως μια σχέση εμπιστοσύνης ή απλά τελείται χειραγώγηση; Είναι πραγματικά τα συναισθήματα που νιώθει ο παίκτης μέσω της Chloe να τον κατακλύζουν ή είναι απατηλά;   

Αυτή η αμφιβολία ήταν κάτι που μου άρεσε γιατί προσωπικά δεν αντέχω τα προβλέψιμα σενάρια. Υπάρχει διάχυτη όχι μόνο στους χαρακτήρες και τις προθέσεις τους αλλά κι ως προς την ίδια την ιστορία. Το σενάριο συνεχώς σε κατευθύνει κάπου μέχρι να σιγουρευτείς που οδεύει κι’ ύστερα στο παίρνει πίσω με τρόπο όμως που βγάζει νόημα και σε εκπλήσσει. Χάρηκα ιδιαίτερα που η Deck Nine στην ιστορία αυτή κατάφερε κάμποσες φορές να με αφήσει με το στόμα ανοιχτό (ειδικά στο τελευταίο επεισόδιο). Και φαντάσου ότι αυτή είναι μια ιστορία που ήδη ξέρουμε τη μοίρα των χαρακτήρων που περνούν μπροστά στην οθόνη μας. Οπότε ίσως τελικά να μην έχει σημασία στα παιχνίδια αυτού του είδους η κατάληξη αλλά το τι συμβαίνει στους χαρακτήρες μέχρι να φτάσουν εκεί. Στο Before the Storm οι υπόλοιποι χαρακτήρες δεν υπάρχουν απλά για να συμπληρώσουν το κενό στο σενάριο. Έχουν τη δική τους προσωπικότητα που επηρεάζει τους πρωταγωνιστές και τις αποφάσεις του παίκτη. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί και κάθε πράξη ανεξάρτητα το πώς φαντάζει δικαιολογεί το μέσο, κάνοντας τον παίκτη να ταυτιστεί και να αναρωτηθεί τι θα έκανε στη θέση του.

Στο gameplay ακολουθήθηκε η γνωστή συνταγή των διαλόγων που κάποια αντικείμενα ή πράξεις μπορούν να ξεκλειδώσουν παραπάνω επιλογές σε αυτούς. Ωστόσο, το studio μας παρουσίασε ένα νέο μίνι παιχνίδι πάνω στους διαλόγους που έχει να κάνει με την αντιπαράθεση της Chloe με κάποιους συγκεκριμένους χαρακτήρες ώστε να τους βάλει στη θέση τους, να αποφύγει μια κατάσταση ή να τη προκαλέσει. Δεν είναι τόσο σημαντικό ως προς την εξέλιξη, όμως είναι αναμφίβολα αρκετά διασκεδαστική διαδικασία. Οι διάλογοι δεν περιέχουν τόσο teen drama. Υπάρχει βέβαια και σε ορισμένα σημεία για κάποια λεπτά με έκανε να δυσανασχετήσω, όμως εξελίχθηκε τόσο καλά η ιστορία που στο τέλος απλά δε θυμόμουν ότι υπήρχε.

Τα γραφικά είναι ικανοποιητικά και κάνουν απλά τη δουλειά τους. Η Unity δίνει μια πιο «καρτουνίστικη» υφή αλλά δε μπορώ να πω ότι είναι κακή ή ενοχλητική. Σαφώς όμως προτιμούσα την Unreal Engine του πρώτου κύκλου. Το lip sync είναι προσεγμένο, τα τοπία και οι λήψεις της κάμερας είναι όμορφα και γενικά το όλο οπτικό σύνολο μπορεί να μην εντυπωσιάζει αλλά δένει παραπάνω από ικανοποιητικά με το παιχνίδι. Η μουσική επένδυση συνεχίζει να ξανακλέβει την παράσταση και να είναι ένα από τα πολύ δυνατά χαρτιά. Μπορεί να μην υπογράφει ο ίδιος συνθέτης του πρώτου κύκλου, όμως το αποτέλεσμα ταιριάζει θαυμάσια με τα γεγονότα και την ιστορία.