Πείτε με παράξενο, ιδιότροπο ή ρομαντικό, αλλά προσωπικά δεν βλέπω τα βιντεοπαιχνίδια ως ένα ακόμα τυπικό μέσο διασκέδασης. Αντιθέτως θεωρώ πως αποτελούν μια μορφή σύγχρονης τέχνης. Έχουν τη μοναδική δυνατότητα να σε ταξιδεύουν σε μέρη και εποχές, να σε φέρνουν αντιμέτωπο με καταστάσεις και αποφάσεις που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήταν να δυνατό να βιώσεις. Αδιαμφισβήτητα η σειρά Assassin’s Creed είναι το μεγαλύτερο franchise της βιομηχανίας που στηρίζεται τόσο πολύ στην ανθρώπινη ιστορία, περιγράφοντας μια εναλλακτική εξέλιξη για πολλά βασικά γεγονότα του παρελθόντος. Δεν είναι πολλά τα παιχνίδια εκεί έξω που θα σε μεταφέρουν στην Ιταλική Αναγέννηση του 14ου αιώνα, στην Ιερουσαλήμ κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, στην Αμερικανική και την Γαλλική Επανάσταση και σε άλλες τόσο κρίσιμες περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Στα δικά μου μάτια, τα Assassin’s Creed έχουν δύο πρωταγωνιστές. Τον κεντρικό τους χαρακτήρα και την τοποθεσία/ χρονολογία που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Όσο σημαντικός ήταν ο Ezio, άλλο τόσο σημαντική ήταν και η Ιταλία. Τα μοναδικά αυτά ταξίδια σε εποχές και μέρη που δεν έχουμε συνηθίσει είναι και ένας από τους λόγους που με έκαναν προσωπικά να αγαπήσω τη σειρά.
Όμως δε χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από τα δάχτυλό μας. Ακόμα και ένας φανατικός των Assassin’s Creed μπορεί να παραδεχτεί πως η σειρά έχει ταλαιπωρηθεί από αρκετά λάθη. Όσο μοναδικές είναι οι τοποθεσίες της, τόσο επαναλαμβανόμενο και κουραστικό έτεινε να καταντήσει το gameplay της, ειδικά εφόσον μιλάμε για ετήσιες κυκλοφορίες. Η Ubisoft άκουσε εν τέλει το feedback της κοινότητας και πέρυσι έκανε ένα βήμα πίσω, αφήνοντας την ομάδα της στο Montreal, η οποία ευθύνεται μεταξύ άλλων και για το πολύ καλό Black Flag, να δουλέψει ένα χρόνο παραπάνω. Φαίνεται λοιπόν αυτός ο παραπάνω χρόνος στο Origins; Η σύντομη απάντηση είναι "περίπου". Για την πιο αναλυτική εκδοχή θα πρέπει να συνεχίσετε την ανάγνωση.
Το Origins μας μεταφέρει στην Αρχαία Αίγυπτο και ως παίκτες αναλαμβάνουμε τον έλεγχο του Bayek. Το παιχνίδι θριαμβεύει και στις δύο αυτές πτυχές. Ξεκινάω από το setting. Η αρχαία Αίγυπτος από μόνη της έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε ήδη την Αλεξάνδρεια, την πόλη που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την εκστρατεία του και που έχει ως σημεία αναφοράς την τεράστια βιβλιοθήκη της και τον Φάρο της Αλεξάνδρειας που δυστυχώς δεν έχουν επιζήσει μέχρι σήμερα. Αντίστοιχα θεωρώ σχεδόν βέβαιο πως θα έχετε ακούσει για τις πυραμίδες της Γκίζας που ακόμα και σήμερα εντυπωσιάζουν με το μεγαλείο τους, για την Σφίγγα, τον τεράστιο ποταμό Νείλο που επέτρεψε σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη της αρχαίας Αιγύπτου και την αχανή Σαχάρα που καλύπτεται από άμμο. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της αρχαίας Αιγύπτου δηλώνουν βροντερό "παρών" στο παιχνίδι. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο setting που έχουμε δει στη σειρά. Όχι μόνο γιατί έχουμε να κάνουμε με μια εποχή και τοποθεσία που από μόνη της είναι πολύ ενδιαφέρουσα και είναι ευρέως γνωστή, αλλά και επειδή η Ubisoft πραγματικά ξεπέρασε τον εαυτό της και κατάφερε να παραδώσει έναν κόσμο δίχως προηγούμενο. Ειλικρινά είναι ένας από τους ομορφότερους κόσμους που έχω αντικρίσει στην gaming σταδιοδρομία μου.
H Ubisoft πραγματικά ξεπέρασε τον εαυτό της και κατάφερε να παραδώσει έναν κόσμο δίχως προηγούμενο. Ειλικρινά είναι ένας από τους ομορφότερους κόσμους που έχω αντικρίσει στην gaming σταδιοδρομία μου.
Την πρώτη φορά που επισκέφθηκα την Αλεξάνδρεια έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Γενικά δεκάδες φορές έπιασα τον εαυτό μου να μην ασχολείται με την οποιαδήποτε αποστολή, αλλά να χαζεύει τα πανέμορφα σκηνικά της αρχαίας Αιγύπτου. Από τα τεράστια αγάλματα που δεσπόζουν επιβλητικά κοντά σε ναούς και άλλα κεντρικά σημεία, μέχρι τις γεμάτες κόσμο αγορές και την ακατοίκητη έρημο, κάθε γωνιά του Origins "μυρίζει" αρχαία Αίγυπτο. Τα επίθετα που μου έρχονται στο μυαλό δεν είναι ικανά να περιγράψουν το πόσο όμορφος και πειστικός είναι ο κόσμος του παιχνιδιού. Ακόμα και οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο πιστεύω πως αδικούν το εξαιρετικό art direction. Επίσης θέλω να επισημάνω πριν προχωρήσω ότι στην τεράστια πειστικότητα συμβάλουν και οι NPCs. Είναι από τις λίγες φορές που σε open world παιχνίδι ένιωσα πως οι πόλεις δεν είναι γεμάτες απλά με άχρηστα "ανθρωπάκια". Το βράδυ βλέπεις τους εμπόρους να φεύγουν από την αγορά και να πηγαίνουν στα σπίτια τους να κοιμηθούν, οι δρόμοι είναι γεμάτοι με ανθρώπους και ζώα που πάντα κάτι κάνουν, στους ναούς υπάρχουν άτομα που προσκυνούν και ενοχλούνται από την παρουσία σου αν τους σπρώξεις ή κάνεις κάτι ανάρμοστο εντός του ιερού χώρου. Ένα παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως πέτυχα NPCs να κάθονται στα σκαλιά, να χαζεύουν τον ουρανό και να συζητούν, ενώ καθώς ανέβαινα σε ένα ψηλό κτήριο λίγο αργότερα μερικά παιδιά με κοιτούσαν εντυπωσιασμένα. Η δουλειά που έχει γίνει τόσο στα πανέμορφα τοπία, όσο και στον τρόπο που αυτά είναι γεμάτα με ανθρώπους και ζώα είναι άξια συγχαρητηρίων και ανεβάζει την εμπειρία στο σύνολό της. Θέλω επίσης να αναφέρω πως η Αίγυπτος, όντας πολιτισμός με έντονη αλληλεπίδραση με τον ελληνικό πολιτισμό, έχει πολλούς Έλληνες, οπότε ετοιμαστείτε να ακούσετε πολλά αρχαία ελληνικά στο παιχνίδι που θα σας κάνουν να χαμογελάσετε, ενώ λάτρεις της τριλογίας του Ezio θα συναντήσετε και Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική, αφού και οι Ρωμαίοι είχαν παρουσία στην αρχαία Αίγυπτο.
Περνάω στο δεύτερο σημείο, τον Bayek. Ο κεντρικός πρωταγωνιστής με άφησε και αυτός πολύ ικανοποιημένο. Χάρις και στο καλό voice acting του, κατάφερα να δεθώ πολύ γρήγορα μαζί του και σε αντίθεση με μερικά από τα προηγούμενα κεφάλαια (Conor) δεν είναι κενός και απρόσωπος. Έχει συναισθήματα, έχει χιούμορ και έχει λόγο ύπαρξης.
Αυτό μου δίνει μια πολύ καλή πάσα να μιλήσω για την ιστορία. Το Origins τα πάει και εδώ πολύ καλά. Κλασικά ως Assassin’s Creed έχουμε δύο ιστορίες που ξετυλίγονται μπροστά μας παράλληλα. Ξεκινάω με το παρελθόν. Βρισκόμαστε στο τέλος της δυναστείας των Πτολεμαίων περίπου στο 30π.Χ. Ο Bayek είναι ένας ταλαντούχος πολεμιστής που έχει το ρόλο του Medjay, είναι δηλαδή εκλεκτός του Φαραώ για να προστατεύει και να βοηθά τους ανθρώπους της Αιγύπτου. Ωστόσο, ο Φαραώ δυσκολεύεται να διατηρήσει την ισορροπία και να κυβερνήσει αποτελεσματικά με αποτέλεσμα η χώρα να βρίσκεται στα πρόθυρα του εμφυλίου, με την Κλεοπάτρα να προσπαθεί να αναλάβει το θρόνο. Στην εξίσωση έρχονται και οι Ρωμαίοι, με τον Ιούλιο Καίσαρα να απειλεί να εισβάλει στη χώρα. Είμαστε τόσο πίσω στο χρόνο που οι Assassins δεν υπάρχουν και βλέπουμε πως όλα ξεκίνησαν μέσα από τον αγώνα του Bayek. Το παιχνίδι εξιστορεί μια πολύ προσωπική και ταυτόχρονα σημαντική ιστορία. Δεν θέλω να αποκαλύψω κάτι, αλλά θα τονίσω πως στο τέλος το παιχνίδι κατάφερε να με συγκινήσει, ενώ επιτέλους μαθαίνουμε πώς ξεκίνησαν όλα. Από το σύμβολο των Assassins, μέχρι και το από πού προέρχεται το κόψιμο του παράμεσου δαχτύλου για τα hidden blades. Δεν έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια παράπλευρη ασήμαντη ιστορία που αποτελεί απλώς αφορμή, αλλά βλέπουμε πώς ξεκίνησαν όλα, με έναν πρωταγωνιστή για τον οποίο το παιχνίδι με έκανε να ενδιαφερθώ, προσεγμένους συμπληρωματικούς χαρακτήρες να πλαισιώνουν την εξίσωση και τα ιστορικά πρόσωπα όπως η Κλεοπάτρα και ο Καίσαρας να είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Όσον αφορά το παρόν, δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά, αλλά το Origins συμμαζεύει αρκετά το lore που είχε αρχίσει να ξεφεύγει και συνδέεται ακόμα και με τα γεγονότα της ταινίας. Σε αντίθεση με τα Syndicate και Unity υπάρχει εξέλιξη και αξιοσημείωτα γεγονότα. Το μόνο μου παράπονο είναι το κάπως απότομο κλείσιμο ή μάλλον το μη-κλείσιμο, εκτός και αν υπάρχει κάποιο κρυμμένο τέλος που δεν κατάφερα να ανακαλύψω. Συνολικά δηλώνω ικανοποιημένος από την ιστορία και θεωρώ πως είναι μια που οι fans της σειράς σίγουρα δεν πρέπει να χάσουν.
Ώρα να περάσουμε στο gameplay. Το ‘reset’ της Ubisoft εντοπίζεται περισσότερο σε αυτόν τον τομέα. Η γνωστή φόρμουλα της σειράς αλλάζει χάρις στην εισαγωγή διαφόρων RPG στοιχείων. Η τεράστια Αίγυπτος είναι χωρισμένη σε περιοχές, με την κάθε μια να έχει ένα προτεινόμενο level. Το χαρακτηριστικό παρκούρ φυσικά δεν απουσιάζει, αλλά πλέον ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καλυφθούν οι μεγάλες αποστάσεις είναι οι καμήλες και τα αλόγα, με τον παίκτη να μπορεί να καλέσει ότι από τα δύο επιλέξει ανά πάσα στιγμή με ένα σφύριγμα. Από την άλλη για να διασχίσετε ποτάμια και λίμνες, αν δεν θέλετε να κολυμπήσετε, θα ‘δανειστείτε’ κάποια βάρκα που βρίσκεται κοντά στην ακτή. Όταν ανακαλύπτετε κάποια νέα πόλη ξεκλειδώνετε ένα σημείο για fast travel, ενώ το ίδιο συμβαίνει και όταν κάνετε Synchronize σε κάποιο ψηλό σημείο. Το παιχνίδι έχει απαλλαχτεί το φορτωμένο HUD και επιβραβεύει την εξερεύνηση. Στο πάνω μέρος της οθόνης υπάρχει μια διακριτική πυξίδα που επισημαίνει σημαντικά μέρη που έχουν chests ή κάτι άλλο που αξίζει την προσοχή του παίκτη και έτσι διαρκώς υπάρχει η αίσθηση πως κάποιο σημαντικό μυστικό υπάρχει τριγύρω.
Για πρώτη φορά σε Assassin’s Creed έχουμε επίπεδα δυσκολίας για να διαλέξουμε, ενώ μιλώντας για RPG στοιχεία, σχεδόν κάθε ενέργεια δίνει XP points και ανεβάζει το level του Bayek. Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να ξεκλειδώσετε abilities. Πλέον πράγματα όπως τα air assassinations δεν είναι δεδομένα, αλλά είναι ικανότητες που πρέπει να ξεκλειδώσετε. Το skill tree χωρίζεται σε τρείς κατηγορίες: Hunter, Warrior και Seer, με έμφαση στο τόξο και το stealth, την κατά μέτωπο μάχη, και τα εργαλεία αντίστοιχα. Πέρα από τον Bayek και οι αντίπαλοι έχουν επίπεδα και τα οποία μάλιστα παίζουν σημαντικό ρόλο. Αν ένας εχθρός περνά τον Bayek πάνω από 3 levels τότε η μάχη γίνεται πολύ δύσκολη, έως και ακατόρθωτη. Από την μια αυτό είναι καλό καθώς ο παίκτης δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί την αδυναμία των αντιπάλων και χρειάζεται να παίξει λίγο πιο στρατηγικά, να χρησιμοποιήσει το stealth και να εξερευνήσει για να αναβαθμίσει το χαρακτήρα του, από την άλλη όμως χαλά το pacing αφού υπήρξε φορά που ένιωσα την ανάγκη να ασχοληθώ με τα side quests για να είμαι πιο άνετος με τους εχθρούς του main quest.
Το combat αυτό καθ΄αυτό είναι εντελώς αλλαγμένο, με εμφανείς επιρροές από τα παιχνίδια της From Software. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει τη στιβαρότητα και την αμεσότητα των Souls παιχνιδιών, αλλά παραμένει βήμα προς τη θετική κατεύθυνση. Στην διάθεσή μας έχουμε ένα τεράστιο οπλοστάσιο από σπαθιά, δόρια, βαριοπούλες, τσεκούρια και άλλα όπλα, τα οποία όλα έχουν τα δικά τους θετικά και αρνητικά. Το combat βασίζεται στο lock πάνω σε κάποιον αντίπαλο, με τον Bayek να έχει μια light και μια heavy επίθεση που διαφέρει ανάλογα το όπλο. Κατά τη διάρκεια της μάχης φορτίζει και μια μπάρα αδρεναλίνης η οποία επιτρέπει την εξαπόλυση της πιο ισχυρής Overpower επίθεσης που επίσης διαφέρει από όπλο σε όπλο. Στην εξίσωση μπαίνει και η ασπίδα που δίνει τη δυνατότητα του block, καθώς και οι δυνατότητες του parry και dodge. Το σύστημα μάχης αν και ικανοποιητικό και αποτελεσματικό αν κάποιος το συνηθίσει, αφήνει αρκετά περιθώρια για βελτίωση. Συνήθως το ‘σπαμμάρισμα’ απλών επιθέσεων και λίγα dodges είναι ό,τι χρειάζεται για να ολοκληρωθεί μια μάχη, ενώ η κάμερα και το lock δεν είναι ιδιαίτερα συνεργάσιμα όταν υπάρχουν πολλοί εχθροί στην οθόνη. Επίσης, δεν λείπουν και τα bugs σε μερικά animations και σε Overpower επιθέσεις που αποτυγχάνουν.
Το stealth είναι η βασική επιλογή για την εξόντωση εχθρών που είναι μεγαλύτερου level. Μπορείτε να κρυφτείτε πίσω από αντικείμενα ή σε ψηλά χόρτα, με σφύριγμα να φέρετε εχθρούς κοντά σας, ενώ το αθόρυβο τόξο είναι ένα τα βασικά σας εργαλεία αθόρυβης εξόντωσης. Το stealth είναι σημαντικά βελτιωμένο χάρις στην απουσία του παντοδύναμου Eagle Vision από τα προηγούμενα παιχνίδια που αποκάλυπτε τους αντιπάλους ακόμα και πίσω από τοίχους. Την θέση του έχει πάρει ο αετός μας, ο Senu. Ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούμε να τον καλέσουμε και να δούμε την πανέμορφη Αίγυπτο από ψηλά, σα να έχουμε ένα προϊστορικό drone. Το μαρκάρισμα των εχθρών γίνεται με αυτόν τον τρόπο, αλλά πλέον ο αετός μας πρέπει να μπορεί να δει κάποιον για να τον κάνει tag. Κάτι σημαντικό που επηρεάζει τόσο το stealth όσο και το combat είναι πως η AI αν και βελτιωμένη, για άλλη μια φορά αφήνει πολλά παράπονα. Πολλές φορές οι εχθροί μοιάζουν τυφλοί και άλλες σα να έχουν όραση υπερήωρα.
Η δομή του παιχνιδιού γενικά είναι αρκετά αλλαγμένη. Όλος ο κόσμος είναι ανοιχτός εξ’ αρχής και διαθέσιμος προς εξερεύνηση. Πλέον δεν υπάρχουν άχρηστα και κουραστικά collectables ή αδιάφορα Assαssination missions χωρίς νόημα. Ό,τι κάνετε στο παιχνίδι γίνεται για κάποιο quest. Οι δύο βασικές κατηγορίες είναι τα main και τα side. Στα περισσότερα από αυτά θα χρειαστεί να πάτε σε κάποια τοποθεσία, συνήθως σε μια βάση με εχθρούς, να την ψάξετε με τον Senu και να φέρετε πίσω κάποιο αντικείμενο, να ελευθερώσετε κάποιον, να κλέψετε κάτι ή να εξοντώσετε κάποιο σημαντικό πρόσωπο. Η επαναληψιμότητα δυστυχώς δεν έχει αποφευχθεί πλήρως, αλλά τουλάχιστον η ατέλειωτη ‘σαβούρα’ των προηγούμενων παιχνιδιών δεν υπάρχει. Όλα τα side quests ακόμα και αυτά με τα επαναλαμβανόμενα objectives είχαν μικρές ιστορίες από πίσω τους. Μάλιστα πολλές από αυτές ρίχνουν φως στα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα της εποχής ή παρουσιάζουν άλλο ενδιαφέρον, ενώ υπήρχαν παράπλευρα quests με cutscenes και ευχάριστους διαλόγους. Πρόκειται για ‘hit or miss’ περίπτωση. Ενδεχομένως να πετύχεις side quest που θα σε κουράσει, ενδεχομένως να πετύχεις κάτι ενδιαφέρον και ευχάριστο. Ευτυχώς στην περίπτωσή μου συνέβη περισσότερο το δεύτερο. Τα main quests έχουν μεγαλύτερη ποικιλία και καλύτερα rewards, αλλά είναι λιγότερα.
Τέλος, θέλω αναφερθώ στο loot. Το Origins υιοθετεί ένα σύστημα που μοιάζει με αυτό του Destiny. Αρχικά νόμιζα πως θα με ενοχλήσει και θα με αποπροσανατολίσει, αλλά τελικά διαπίστωσα πως έχει αποδοθεί πολύ ικανοποιητικά. Ολοκληρώνοντας quests, ανοίγοντας κουτιά στο περιβάλλον και σκοτώνοντας εχθρούς παίρνετε loot. Τα αντικείμενα χωρίζονται σε βαθμίδες, ανάλογα με τη σπανιότητά τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να λαμβάνετε συνεχώς νέα τόξα, όπλα και ασπίδες που είναι δυνατότερα και με καλύτερα στατιστικά, καθώς και νέες στολές. Με αυτόν τον τρόπο συνεχώς νιώθεις πως βελτιώνεται ο χαρακτήρας σου, ενώ αν βρεις κάποιο όπλο που σου αρέσει και δε θες να το αποχωριστείς, μπορείς να το αναβαθμίσεις για να ταιριάζει με το level σου. Η ομάδα ανάπτυξης κατάφερε να πετύχει μια καλή ισορροπία χωρίς να κουράζει και οδηγώντας τον παίκτη να εξερευνά περισσότερο και να δοκιμάζει νέα όπλα. Πέρα από τα όπλα και τις στολές, μπορείτε να αναβαθμίσετε και τα υπόλοιπα κομμάτια του εξοπλισμού σας, βελτιώνοντας την υγεία, το συνολικό damage ή τον αριθμό των βελών που μπορείτε να κουβαλήσετε, χρησιμοποιώντας δέρματα και άλλους πόρους. Ο βασικός τρόπος για να τα αποκτήσετε είναι το κυνήγι, όπου θα πρέπει να τα βάλετε με κροκόδειλους, ιπποπόταμους, ύαινες, λιοντάρια, τίγρεις, ελάφια και πολλά άλλα ζώα, ή με το να ‘σπάσετε’ όπλα που έχετε ήδη και δεν χρειάζεστε πλέον.
Νομίζω πως ανέλυσα τις περισσότερες πτυχές του gameplay που ήθελα, οπότε ήρθε η ώρα να μιλήσω για τον τεχνικό τομέα. Δυστυχώς εδώ έχω αρκετά παράπονα. Όπως τόνισα η αρχαία Αίγυπτος είναι σοκαριστικά όμορφη. Σε αυτό συμβάλλει το τρομακτικό Draw Distance που νομίζω είναι από τα πιο εντυπωσιακά που έχω δει σε open world παιχνίδι, καθώς και το πόσο γεμάτος είναι ο κόσμος με NPCs, χλωρίδα και πανίδα. Ωστόσο υπάρχουν πολλά σκαμπανεβάσματα. Εντόπισα σημεία με textures πιο χαμηλής ανάλυσης, υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες που δεν είναι ρεαλιστικοί και έχουν μέτρια έως κακά facial animations, γενικά το lip sync είναι λίγο εκτός και μηχανικό, υπάρχουν μικροπροβλήματα με τα animations γενικότερα τόσο στις μάχες, όσο και στην κίνηση των NPCs, ενώ το παιχνίδι ταλαιπωρείται και από αρκετά bugs. Δεν έχουμε να κάνουμε σε καμία περίπτωση με κατάσταση αντίστοιχη του Unity και αντιλαμβάνομαι την τεράστια κλίμακα του παιχνιδιού με τον εντυπωσιακά μεγάλο κόσμο του, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω τις ατέλειες, ειδικά όταν η ομάδα είχε έναν επιπλέον χρόνο στη διάθεσή της. Σα να μην έφταναν αυτά, το Origins έχει και σημαντικά framedrops ειδικά στα cutscenes και στις φορτωμένες μάχες, ενώ και η ανάλυση πέφτει όταν συμβαίνουν πάρα πολλά στην οθόνη. Αν και τα γραφικά εντυπωσιάζουν σε σημεία, ο τεχνικός τομέα στο σύνολο του, ήθελε αρκετή δουλειά ακόμα.
Στα τα ήχου τώρα. Η μίξη έχει μερικά θέματα, με διαλόγους που πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον. Το voice acting είναι καλό, ειδικά όσον αφορά στον πρωταγωνιστή. Η μουσική με άφησε αρκετά ικανοποιημένο σε γενικές γραμμές, αφού καταφέρνει να μεταφέρει το κλίμα της εποχής και να παραδώσει αξιομνημόνευτες μελωδίες. Ο πήχης όμως είναι πολύ ψηλά από τους Jesper Kyd και Austin Wintory και εν τέλει το Origns δεν τον φτάνει.
Χρειάστηκα περίπου 30 ώρες για να ολοκληρώσω το παιχνίδι και σίγουρα θα επιστρέψω ξανά σε αυτό, αφού έχω ακόμα περιοχές να ανακαλύψω και πράγματα να κάνω. Υπάρχει πολύ περιεχόμενο ακόμα και για κάποιον που έχει ολοκληρώσει τη βασική ιστορία, με 10 επιπλέον bosses για να κυνηγήσετε, αγώνες στον Ιππόδρομο και στις Ρωμαϊκές Αρένες, τάφους προηγούμενων Φαραώ με γρίφους και διάφορες ακόμα δραστηριότητες. Οι 30 ώρες βέβαια μπορούν να γίνουν και λιγότερες αν κάποιος επιλέξει να αξιοποιήσει τα ‘Time Savers’, πληρώνοντας κανονικά χρήματα για να πάρει Ability Points και υλικά για να αναβαθμίσει τον εξοπλισμό του. Φυσικά, τα microtransactions δεν μπορούσαν να λείπουν. Θλιβερή η συμπερίληψή τους και το πονηρό μου μυαλό συνδυάζει το παράπονό μου με το pacing, όπου άφησα το main quest και έπιασα τις παράπλευρες δραστηριότητες για να πάρω level, με την ύπαρξη των επι πληρωμή βοηθημάτων. Δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να αποκτήσεις παίζοντας, αλλά και μόνο η παρουσία microtransactions "βρομίζει" το σύνολο και είναι μεγάλο μείον για εμένα αφού καταστρέφει την αίσθηση της επιβράβευσης που απολαμβάνει ο παίκτης που ψάχνει τα μυστικά και γυρίζει την κάθε γωνιά. Το παιχνίδι έχει Season Pass, DLCs, συλλεκτικές εκδόσεις που κλειδώνουν αποστολές από τους άλλους παίκτες, microtransactions και σχεδόν κάθε τέχνασμα που έχει ανακαλύψει η βιομηχανία για να ξεζουμίσει τα πορτοφόλια των παικτών…
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.