Night in the Woods Review

Ζωή δίχως σκοπό: αυτή είναι η βασική ιδέα του Night in the Woods, του πολύ ιδιαίτερου τίτλου της Infinite Fall. Αναλαμβάνουμε τον ρολό της εικοσάχρονης Mae Borowski, η οποία μόλις έχει εγκαταλείψει τις σπουδές της και επιστρέφει στην επαρχιακή πόλη του Possum Springs για να ζήσει με τους γονείς της. Εξαρχής καταλαβαίνουμε πως έχουμε να κάνουμε με ένα διαφορετικό βιντεοπαιχνίδι.

Έχουμε συνηθίσει σαν παίκτες να έχουμε υψηλούς στόχους. Να καταστρέψουμε τον εχθρό μας, να σώσουμε το κόσμο, την πριγκίπισσα, τον ίδιο μας τον εαυτό. Στο Night in the Woods δεν φαίνεται να έχουμε κάποιον συγκεκριμένο σκοπό πέρα από τον να μην έχουμε στόχους. Το παιχνίδι δείχνει να στηρίζεται σε μία ανούσια ρουτίνα όπως και η ζωή της Mae.

Καθημερινά η Mae ξυπνάει στο δωμάτιο της, φεύγει από το σπίτι αποφεύγοντας παράλληλα τις ερωτήσεις της μητέρας της για το τι θα κάνει με την ζωή της και στην συνέχεια περιπλανιέται/ βολοδέρνει στην πόλη αλληλεπιδρώντας με τους φίλους της και τους υπόλοιπους NPCs. Ασυνήθιστο για βιντεοπαιχνίδι αλλά όχι και τόσο στην πραγματική ζωή για πολλούς από εμάς. Αν όχι όλοι, πάρα πολλοί από εμάς, έχουμε περάσει ή περνάμε στάδια στη ζωή μας που οι γύρω μας έχουν απαιτήσεις από εμάς. Απαιτήσεις στις οποίες δε μπορούμε ή δε θέλουμε να ανταπεξέλθουμε. Το αν θα σας αρέσει το Night in the Woods έγκειται στο κατά πόσο θα καταφέρει να σας απορροφήσει στον κόσμο του.

Οι δημιουργοί εκμεταλλεύτηκαν πλήρως τα μέσα που τους έδωσε η θριαμβευτική καμπάνια μέσο kickstarter (η οποία “έπιασε” τον αρχικό στόχο των πενήντα χιλιάδων δολαρίων σε μόλις είκοσι έξι ώρες και έκλεισε συγκεντρώνοντας ποσό άνω του τετραπλάσιου αυτού) και δημιούργησαν έναν κόσμο απροσδόκητα ελκυστικό. Ακόμα και αν δυσκολευτείτε να συμπαθήσετε την ίδια την Mae με την ανωριμότητα που την χαρακτηρίζει, σίγουρα θα βρείτε κοινά σημεία αναφοράς με κάποιον από την παρέα της, από τα σχολικά χρόνια. Η Bae είναι η ώριμη φίλη σας που προσπαθεί συνεχώς να σας συνετίσει, ο Gregg αποτελεί το άλλο άκρο όντας ο πιο υπερκινητικός και εν δυνάμει πιο πιθανός να σας βάλει σε μπλεξίματα και ο σοφιστικέ Angus αποτελεί την ήρεμη δύναμη που δεν μιλάει και πάρα πολύ!

Το παιχνίδι ανήκει στην κατηγορία των interactive novels στα πρότυπα παιχνιδιών όπως το Gone Home και Life is Strange. Χρησιμοποιεί όμως απεικόνιση  δισδιάστατου platformer για να πει την ιστορία του. Ο βασικός gameplay μηχανισμός  είναι πολύ απλός. Όπως προανέφερα, καθημερινά ξεκινάτε από το παιδικό δωμάτιο της Mae, στη συνέχεια φεύγετε από το σπίτι και βρίσκετε τους φίλους σας. Συνομιλώντας μαζί τους επιλέγετε με ποιον θέλετε να κάνετε κάποια δραστηριότητα, από το να τον βοηθήσετε στην δουλειά του μέχρι να πάτε σε ένα πάρτι μαζί του. Ολοκληρώνοντας την “αποστολή” σας αυτόματα επιστρέφετε στο σπίτι σας και αφού κοιμηθείτε αναλαμβάνεται τον ρόλο της Mae στον κόσμο των ονείρων της αυτή τη φορά.

Αυτό είναι το Night in the Woods απογυμνωμένο και θα σας πάρει περίπου 5 ώρες να το ολοκληρώσετε αν επιλέξετε αυτήν την οδό. Δε θα το κάνετε όμως. Ξεκινώντας την μέρα σας θα αποζητήσετε όλους τους χαρακτήρες που είναι διαθέσιμοι για να μιλήσετε μαζί τους, να εξερευνήσετε την πόλη και να ανακαλύψετε πως αυτή έχει αλλάξει κατά την απουσία σας. Να ολοκληρώσετε side quests και πάνω απ’ όλα να ευχαριστηθείτε τους εξαιρετικά καλογραμμένους διαλόγους. Διαλόγους γεμάτους με έξυπνο και σπιρτόζικο χιούμορ αλλά και στυγνή πραγματικότητα.

Το σενάριο πραγματεύεται δύσκολα και γνώριμα θέματα. Το ορυχείο που αποτελούσε τον πυρήνα ζωής της μικρής πόλης έχει κλείσει, επιφέροντας τα ανάλογα αποτελέσματα στην τοπική οικονομία. Οι Bea αναλαμβάνει το βάρος της οικογενειακής επιχείρησης μετά από μία τραγωδία. Ο Gregg και o Angus δείχνουν παγιδευμένοι σε δουλειές χωρίς κανένα ενδιαφέρον και μέλλον αναζητώντας ένα καλύτερο. Η ίδια η Mae δείχνει να θέλει να κάνει μία νέα αρχή πιστεύοντας πως μπορεί να ξεπεράσει τη ψυχική ασθένεια που τη βασάνιζε στο παρελθόν και ο πατέρας της σε μία από τις πιο δυνατές στιγμές του παιχνιδιού εξομολογείται πως “κάποτε δούλευες για να συντηρήσεις την οικογένεια σου με αξιοπρέπεια, τώρα για να σώσεις το σπίτι σου.” Αυτά τα σημεία των καιρών διαδέχονται με αριστοτεχνικό τρόπο το χιουμοριστικό περιεχόμενο του παιχνιδιού και έτσι δεν δημιουργείται συνεχόμενο συναισθηματικό βάρος όπως συνέβαινε π.χ. στο Firewatch.

Στον τεχνικό τομέα τα γραφικά είναι πολύ όμορφα και λειτουργικά. Βλέποντας εικόνες του παιχνιδιού με τις έντονες γωνίες μου έδωσε την εντύπωση πως θα έχει απότομο animation παρόμοιο με του South Park. Αντιθέτως η κίνηση των χαρακτήρων είναι εξαιρετικά ομαλή και ευχάριστη στο μάτι και σε συνδυασμό με την χρωματική παλέτα σχηματίζουν έναν απροσδόκητα ζωντανό κόσμο. Με τα ζεστά έντονα χρώματα να δημιουργούν ένα αίσθημα θαλπωρής κατά την περιήγησή σας στην πόλη τις ηλιόλουστες μέρες, ένα πιο μελαγχολικό και μουντό γκρίζο στις βροχερές και ένα σκοτεινό και ατμοσφαιρικό μωβ όταν ονειρεύεστε.

Ο χειρισμός συνοδεύει άριστα τον εικαστικό τομέα με άψογη απόκριση του χαρακτήρα στις εντολές σας και ποτέ δεν θα νιώσετε κάποια πρόκληση από το platforming κομμάτι, ενώ εξερευνείτε την πόλη από τους δρόμους μέχρι τις σκεπές της. Το gameplay εμπλουτίζουν διάφορες δραστηριότητες υπό την μορφή mini games ποικίλου ύφους, από πρόβες με την μπάντα σας σε Guitar Hero πρότυπα, μέχρι εντελώς ανόητα όπως το να πετάξετε κομμάτια φαγητού στο στόμα του Gregg που θυμίζει τα WarioWare games. Επίσης όταν βρίσκετε στο σπίτι της Mae μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το laptop της για να μιλήσετε με τους φίλους της και να παίξετε Demontower, ένα διασκεδαστικό dungeon crawler.

Κάτι που δεν συναντάμε συχνά σε μεγάλους AAA τίτλους και μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση είναι η αίσθηση πως κινούμαστε σε μία πραγματική πόλη. Ο κόσμος του παιχνιδιού πραγματικά σφύζει από ζωή. Πέρα από τους πολλαπλούς NPCs με τους οποίους αλληλεπιδρούμε, το Possum Springs είναι γεμάτο με κίνηση από αυτοκίνητα και χαρακτήρες που δείχνουν να ζουν τη δική τους καθημερινότητα συζητώντας τα θέματα που τους απασχολούν, πραγματοποιώντας τα χόμπι τους και εκτελώντας τις εργασίες τους. Επίσης παρότι όλοι οι χαρακτήρες είναι ζωόμορφοι βλέπουμε συνεχώς και πραγματικά ζώα που συναντάμε σε μια πόλη όπως μικρά πουλιά και γάτες. Δεν ξέρω αν πίσω από αυτήν την συμβίωση ζωόμορφων ανθρώπων και πραγματικών ζώων κρύβεται κάποιο βαθύτερο νόημα. Μου μένει πάντως μία φράση της Bae οπού σχολιάζει πως φόνος θεωρείται μόνο όταν σκοτώσεις άνθρωπο. Ίσως οι δημιουργοί θέλησαν να καυτηριάσουν την υπεροψία των ανθρώπων έναντι των υπόλοιπων ζώων και πως δεν διαφέρουμε και τόσο από αυτά.

Ο ήχος διατηρεί και αυτός το τεχνικό κομμάτι σε υψηλά επίπεδα. Με πληθώρα μουσικών ειδών από χαλαρή electronica μέχρι Μπανταλαμεντικού τύπου jazz που θα χαροποιήσει τους φίλους του τεράστιου αυτού συνθέτη και συνεργάτη του David Lynch. Ειδικά η μουσική στα dream sequences είναι απλά υπέροχη! Η απουσία voice overs σίγουρα θα ξενίσει αρκετούς. Προσωπικά την βρήκα ταιριαστή με τον χαρακτήρα του interactive βιβλίου ή ακόμα καλύτερα, comic που έχει το παιχνίδι.

Το τέλος του Night in the Woods αποτελεί και την μεγάλη αδυναμία του. Στα μισά περίπου του παιχνιδιού ξεκινάει να τρέχει το απαραίτητο μυστήριο, εν συνεχεία κορυφώνεται για να ακολουθήσει η άτσαλη κατρακύλα που είναι το φινάλε. Η ιστορία ξανοίγεται απότομα σε ένα Λαβκραφτικών αξιώσεων σενάριο στο οποίο οι δημιουργοί δυστυχώς δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τις ισορροπίες και αυτό φαίνεται στο πόσο γρήγορα και απότομα κλείνουν όλες τις σεναριακές πτυχές που είναι ανοιχτές από την αρχή. Δε θα έλεγα ακριβώς πως απογοητεύτηκα, μου ήρθε στο νου πάντως το εξίσου άγαρμπο τέλος της πρώτης αριστουργηματικής κατά τα άλλα σεζόν του True Detective, για όσους ασχολούνται με ξένες τηλεοπτικές σειρές. Αυτό που υπερίσχυσε εν τέλει μετά τους τίτλους τέλους ήταν η επιθυμία για δεύτερο playthrough για να εξερευνήσω τα εναλλακτικά paths του παιχνιδιού.