Lego Worlds Review

Το να παίζεις με Lego χωρίς να κινδυνεύεις να πατήσεις κάποιο, ομολογώ πως είναι από μόνο του ένα πολύ ανακουφιστικό προτέρημα. Το να ανακαλύπτεις νέους πλανήτες φτιαγμένους εξ’ ολοκλήρου από Lego, το να μπορείς να χτίσεις και να κατεδαφίσεις το οτιδήποτε καθώς και το να αλληλεπιδράς με ζώα και NPC, όπως φαντάζεστε το κάνει ακόμη πιο ελκυστικό. Είσαι μια ή ένας αστροναύτης και με το διαστημόπλοιο σου πηγαίνεις από πλανήτη σε πλανήτη. Σε κάθε έναν υπάρχει μια θεματολογία επάνω στην οποία βασίζεται αυτός ο κόσμος. Μπορείς, για παράδειγμα, να βρεθείς σε ένα δάσος, ένα νησί, ένα ηφαίστειο, μια έρημο,  ένα κόσμο από γλυκά κ.α.  Στο αντίστοιχο μέρος, θα συναντήσεις ταιριαστά ζώα, NPC,είτε φιλικά προς εσένα είτε όχι, και αντικείμενα. Μερικά από τα NPC θα σου ζητήσουν να κάνεις ορισμένα quest και θα σε ανταμείψουν με ένα χρυσό τουβλάκι. Τα quest τα ολοκληρώνεις χρησιμοποιώντας εργαλεία που σε βοηθούν στο χτίσιμο και που αποκτάς σταδιακά στο παιχνίδι.

Υπάρχουν λοιπόν αποστολές που χρειάζονται το εργαλείο που κάνεις copy και paste μια κατασκευή, το εργαλείο βαψίματος, το εργαλείο που συλλέγει αντίγραφα από ζώα, χαρακτήρες και φυτά, το εργαλείο που σου επιτρέπει να αφαιρέσεις ή να προσθέσεις ένα μεγάλο κομμάτι από τουβλάκια ή αποστολές που  χρειάζονται απλά μια φωτογραφική μηχανή. Η γκάμα αποστολών δεν είναι υπερβολικά μεγάλη. Χρησιμοποιώντας τα διάφορα εργαλεία, χτίζεις, κατεδαφίζεις, βάφεις ή κάνεις «επικόλληση» έτοιμες κατασκευές και ζώα. Καμιά φορά προστατεύεις κάποια NPC από επιθέσεις ή άλλες φορές βγάζεις φωτογραφία κάποια ζώα. Φέρνοντας εις πέρας τις αποστολές, κερδίζεις είτε αντικείμενα και blueprints, είτε χρυσά τουβλάκια. Τα τελευταία είναι πού χρήσιμα, αφού συλλέγοντας τα, βελτιώνεις το διαστημόπλοιό σου, κερδίζεις νέα εργαλεία και ξεκλειδώνεις μεγαλύτερους κόσμους. Τα τουβλάκια αυτά, εκτός από τα quest, μπορούν να βρεθούν και μέσα από τα διάσπαρτα στον κόσμο σεντούκια που μπορείς να αναζητήσεις και να ανοίξεις, η πρόσβαση στα οποία, αν όχι πάντα, συνήθως δεν είναι και εύκολη, άρα καλείσαι πάλι να χρησιμοποιήσεις εργαλεία.

Χωρίς ιστορία και με μια απόλυτη ελευθερία το Lego Worlds προσφέρει αφορμές μέσω των quest, και εργαλεία ή αντικείμενα, που ερεθίζουν την φαντασία. Πρέπει να παραδεχτώ ότι η πρώτη εντύπωση μου με έκανε να το συγκρίνω με το πλέον γνωστό, κυρίως σε μικρότερες ηλικίες, “Minecraft”. Το όλο θέμα της κατασκευής και εξερεύνησης μοιάζει αρκετά, αλλά οι διαφορές είναι μεγάλες και ουσιώδεις. Υπάρχει πληθώρα ζώων και NPC, μεταφορικών μέσων και όπλων, όλα βγαλμένα και ταιριαστά σε θεματολογίες. Ακόμα και η κατασκευή, στο Lego Worlds γίνεται μέσω εργαλείων που εξοικονομούν χρόνο και προσπάθεια. Τέλος, δεν υπάρχει το κομμάτι της ανάγκης για επιβίωση, καθώς κατά βάση χειρίζεται διαφορετικά το θάνατο. Διαλύεται ο χαρακτήρας και κάνει spawn σχεδόν στο ίδιο σημείο. Σε καμία περίπτωση δεν αγχώθηκα να παραμείνω στη ζωή παρόλο που υπήρχαν πολλοί εχθροί γύρω μου. Παίζοντας λοιπόν περίπου 25-30 ώρες, και έχοντας δει αν όχι τα πάντα, το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντος του Lego worlds, ξεχωρίζω καθαρά την νοοτροπία επάνω στην οποία βασίζονται τα δυο παιχνίδια.

 Οπτικά είναι πολύ ελκυστικό. Εντυπωσιακές κατασκευές και όμορφη ατμόσφαιρα σε κάθε θεματολογία. Τα γραφικά γυαλιστερά, ειδικά σε επιφάνειες κάτω από τον ήλιο, και η χρωματική παλέτα του κάθε κόσμου και θέματος ζωντανή και ταιριαστή με σωστές σκιές. Ηχητικά είναι επίσης πολύ ωραίο, αλλά τίποτε φοβερό. Εάν και έπαιζα σε κονσόλα, είχα lag ανά κάποια διαστήματα που απέδωσα στα έντονα framedrops όταν χρησιμοποιούσα μέσα για να κινηθώ πιο σύντομα στον κόσμο, κάτι που με ενόχλησε λίγο οπτικά. Τα bugs από την άλλη υπήρχαν, αλλά δεν ήταν έντονα. Για παράδειγμα στα σεντούκια που είχαν τοποθετηθεί πολύ βαθιά στο έδαφος, μετά το άνοιγμα, με πετούσε ψηλά και έβγαινα στην επιφάνεια, κάτι που ούτε μου άρεσε ιδιαίτερα, αλλά και δεν με στεναχώρησε, καθώς θα αργούσα να ανέβω υπό φυσιολογικές συνθήκες, αφού το βάθος των κόσμων είναι αρκετά μεγάλο.

Ο χειρισμός, δεν είναι δύσκολος. Ίσως όμως, και θεωρώ πιθανό, στην έκδοση για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές να χαθεί κανείς και να δυσκολευτεί. Η κάμερα από την άλλη, με δυσκόλεψε. Είναι τέτοια η φύση του παιχνιδιού, που απαιτείται και θεωρώ απαραίτητο να λειτουργεί άψογα η κάμερα. Οι φορές που χρειάζεται να αλλάξουν οι γωνίες και η προοπτική είναι πολλές και μια πεισματάρα και μη συνεργάσιμη κάμερα καταντά κουραστική. Παράπονο έχω και με τον χάρτη. Διακρίνονται τα quest, οι θησαυροί, τα ζώα, τα NPC και το διαστημόπλοιο. Παρ όλα αυτά χάθηκα πολλές φορές, και πήγα ξανά και ξανά σε αποστολές που ήμουν πριν, ενώ άλλες φορές δεν εξερευνούσα όλο τον πλανήτη αφού αρκετά αντικείμενα δεν υπήρχαν στον κόσμο που ήμουν.

Πρόσεξα ότι κάποια στιγμή βρήκα αντικείμενο που χρειαζόμουν σε έναν προηγούμενο πλανήτη, και όταν προσπάθησα να εντοπίσω σε ποιόν ήταν, ή τι έχω αφήσει μη ολοκληρωμένο στους πλανήτες παρόλο που έφυγα από αυτούς, δεν έβγαλα άκρη με αποτέλεσμα να το αγνοήσω και να προτιμήσω να συνεχίσω ξεχνώντας κάθε πιθανότητα για backtracking. Μπορεί το Lego Worlds να έχει μια μεγάλη ποικιλία σε όπλα που βοηθούν ενάντια σε εχθρούς, αλλά το να χρησιμοποιηθούν είναι δύσκολο. Ευτυχώς  σε ορισμένα μπορεί κανείς να στοχεύσει σε συγκριμένο σημείο, αλλά στα περισσότερα, η αστοχία ήταν έντονη. Δεν μπορώ να πω ότι εκνευρίστηκα, περισσότερο γέλασα, αφού το να πεθάνω δεν μου κόστιζε πολύ.

Το συνολικό gameplay εάν και με βρίσκει σύμφωνη στην ελευθερία και δημιουργικότητα του και, εάν και έχει πινελιές που με ενθουσίασαν, είναι τραγικά επαναλαμβανόμενο. Η ποικιλία των αποστολών δεν είναι μεγάλη, άρα οι φορές που θα επαναληφθούν είναι αρκετές. Όσο για τα σεντούκια… είναι τόσα πολλά.. και τόσο δύσκολο να φτάσει κανείς σε ένα μεγάλο βάθος για να τα βρει και να ανεβεί πάλι στην επιφάνεια, που η όλη διαδικασία καταντά ρουτίνα. Ο ρόλος των σεντουκιών τα καθιστά απαραίτητα για να προχωρήσει κανείς στο παιχνίδι. Αναλογιζόμενη, πόσες ώρες ξόδεψα σκάβοντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για να τα βρω, χαμογελάω γλυκόπικρα. Υπήρχαν στιγμές που απήλαυσα πολύ. Προς το τέλος του παιχνιδιού συνάντησα ένα dungeon με παγίδες και πολλούς εχθρούς. Αρχικά προσπάθησα να παίξω όπως θα έκανα σε κάθε παιχνίδι.

Να περάσω παγίδες και να σκοτώσω εχθρούς, αλλά αφού πέθανα μερικές φορές, κατεδάφισα τα πάντα βρίσκοντας τον τελικό θησαυρό, απλά και όμορφα. Μια άλλη στιγμή που θα θυμάμαι για καιρό, ήταν όταν συνάντησα μια σύγχρονη πόλη. Καλοφτιαγμένη, με σπιτάκια.. NPC.. πάρκα, και χώρο για να χτίσω κι εγώ το δικό μου σπίτι. Αφού δεν βρήκα κάποια αποστολή, και πριν συνεχίσω το ταξίδι μου, πήρα ένα  rocket rifle και την κατέστρεψα καθ’ ολοκληρίαν. Το γεγονός ότι για λίγο το Lego Worlds πάτησε τόσο έντονα στη γραμμή του παραδοσιακού και οριοθετημένου και ταυτόχρονα στου καινοτόμου και ελεύθερου, με ενθουσίασε. Το ότι είχα την ελευθερία να ακολουθήσω κανόνες και μέθοδο που τείνει στο κλασσικό , αλλά συγχρόνως μπορούσα να ισοπεδώσω κάθε κανόνα και περιορισμό και να φτάσω εκεί που θέλει το παιχνίδι με δικό μου τρόπο ήταν αυτό που μέσα μου ήθελα να δω περισσότερο στο Lego Worlds και που δυστυχώς μου δόθηκε σε μικρό βαθμό.

Φυσικά και δεν πέρασα άσχημα, και εάν και είχα αρκετά παράπονα, απολάμβανα κάθε νέο μέρος και κάθε μυστικό κρυμμένο στον κόσμο. Δυστυχώς όμως, ενώ προσπαθεί και έχει το υπόβαθρο να πετύχει κάτι μοναδικό σαν εμπειρία, κλείνεται στο κουτάκι της επανάληψης. Ενώ το κομμάτι της ελευθερίας της εξερεύνησης λειτουργεί άψογα, για να προχωρήσει παραπάνω χρειάζεται μια σειρά επαναλήψεων που τελικά μειώνουν από την αίσθηση της ελευθερίας που τόσο θέλει και προσπαθεί να προσφέρει. Όμως, παρόλο που έχω την αίσθηση ότι έχω παραπονεθεί αρκετά, ειλικρινά, ευχαριστήθηκα πολύ το παιχνίδι και το πιο πιθανό είναι να ξαναγυρίσω στο σύμπαν του.

Το γεγονός ότι δεν είναι όπως θα ήθελα να είναι, και ότι η εξιδανικευμένη, για εμένα μορφή του, προσφέρεται στο ελάχιστο, δεν με εμπόδισε από το να περάσω πολύ καλά, εάν και δεν δηλώνω αδυναμία στο είδος των sandbox παιχνιδιών. Πιστεύω ότι πέρα από μερικά κυρίως τεχνικά ζητήματα με την κάμερα και τον χάρτη, είναι ένα παιχνίδι που θα χάριζε πολλές ώρες διασκέδασης σε γονείς με παιδιά μικρότερης ηλικίας. Μπορούν να παίξουν ταυτόχρονα χρησιμοποιώντας φαντασία και δημιουργικότητα. Είναι στο χέρι του κάθε γονιού πόσο επιμορφωτικό μπορεί να φανεί το Lego Worlds σε αυτή την περίπτωση. Εγώ το δοκίμασα με συγγενικά πρόσωπα μικρότερης ηλικίας, και πραγματικά άξιζε σαν εμπειρία που τελικά πήρε και άρωμα ενός πιο εκπαιδευτικού χαρακτήρα.