Ride 2 Review

Πριν μερικές μέρες έχασα έναν αγαπημένο μου θείο από ατύχημα με μηχανή. Να κάτι που δεν θέλεις να διαβάζεις στην αρχή ενός review παιχνιδιού με μηχανές. Κι όμως, η είδηση αυτή δεν θα μπορούσε να είναι πιο σχετική. Βλέπετε ο θείος μου ήταν λάτρης του αθλήματος για πάνω από 30 χρόνια. Σαν τώρα θυμάμαι που ήμουν παιδάκι (δεν θα ήμουν πάνω από 10 χρονών) και ερχόταν κάθε φορά και με διαφορετική μηχανή. Άλλοτε με την K1 της BMW, άλλοτε με μια custom made Chopper και πόσες διαφορετικές ακόμα. Πρόσφατα είχε κατασταλάξει στην Ducati, που ήταν και το καμάρι του. Ένας τέτοιος άνθρωπος, λοιπόν, θα περίμενε κανείς να έχει μερίδιο ευθύνης στον ίδιο του τον θάνατο. Σε έναν τρίτο παρατηρητή όλα τα ‘μηχανάκια’ (έτσι τα έλεγε) είναι σκοτώστρες. Κι όμως, η οδηγική του συμπεριφορά ήταν άψογη τόσα χρόνια. Αυτό που δεν είναι άψογο είναι οι Ελληνικοί δρόμοι. Το οδικό μας σύστημα που τόσα πληρώνουμε για αυτό κάθε χρόνο. Κάποιος έξυπνος είχε την ιδέα να τοποθετήσει φρεάτια μέσα στη μέση του δρόμου καθώς και χτιστή κοφτερή πέτρα στα τοιχώματα δεξιά και αριστερά αυτού. Ε, λοιπόν μαντέψτε τι συμβαίνει όταν κάποιος προσπαθεί εν μέσω νεροποντής να αποφύγει τα εν λόγω φρεάτια με χαμηλή ταχύτητα.

Συνήθως δεν δίνω ελαφρυντικά στους Έλληνες οδηγούς δικύκλου. Αυτό γιατί έχουν μάθει να χρησιμοποιούν ως διακοσμητικό το κράνος, μοστράροντας το φρεσκολουσμένο τους μαλλί. Ή πατούν το γκάζι κοιτώντας όχι μπροστά άλλα στο πλάι (Ελληνική πατέντα αυτό). Όμως δυστυχώς σε αυτή την περίπτωση, τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Όπως και να έχει, αποφάσισα να ασχοληθώ με το RIDE 2 , ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Για να αποτίσω με τον δικό μου τρόπο μέσα μου έναν φόρο τιμής στον αγαπημένο μου θείο. Και να δοκιμάσω όλα εκείνα τα ‘μηχανάκια’ σε όλες εκείνες τις πίστες που ονειρευόταν να παραβρεθεί. Και έβαλα ένα στόχο. Να παίξω τόσο πολύ με τους κανόνες, ώστε να μην χρειαστεί να μαζέψω τη μηχανή από το οδόστρωμα. Με άλλα λόγια, να μην πέσω από απροσεξία.

Το RIDE 2 έρχεται 2 περίπου χρόνια μετά τον πρώτο τίτλο, σε μια κατηγορία που δεν έχει αντίπαλο. Έχω αναφέρει αρκετές φορές πόσο πονεμένη ιστορία είναι αυτή η κατηγορία. Κανείς δε φαίνεται να ασχολείται έτσι ώστε να παραδώσει ένα αψεγάδιαστο δημιούργημα. Και είναι κρίμα, μιας και εκεί έξω υπάρχουν αναρίθμητοι φίλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ευθύς εξ αρχής, η μεγάλη αλλαγή έρχεται στους χρόνους φορτώματος του παιχνιδιού. Παρόλο που και εδώ είναι υψηλοί και μπορούν πολύ εύκολα να σε βγάλουν εκτός ρυθμού αν έχεις ‘ζεσταθεί’, είναι κατά πολύ καλύτεροι από εκείνους του πρώτου τίτλου. Καλύτερο φυσικά είναι όπως θα περίμενε κανείς και το οπτικό αποτέλεσμα, με μια πληθώρα προσθηκών. Οι πίστες αν και μοιάζουν ίδιες φαίνεται να έχουν υποστεί ένα ρετούς. Το οδόστρωμα μοιάζει αληθοφανές, υπάρχουν διάσπαρτα αντικείμενα στις πίστες που ‘γεμίζουν’ τους κενούς χώρους, έχουν προστεθεί ελικόπτερα, περισσότεροι θεατές και γενικότερα κυριαρχεί μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση, χωρίς να αγγίζει νέα στάνταρντ ή να σε αφήνει αποσβολωμένο. Εξάλλου, μιλάμε για ένα παιχνίδι που κινείται στα όρια του Gran Turismo δίνοντας βάση στην οδήγηση και στις μηχανές, παρά στο περιβάλλον τριγύρω.

Κάποιοι στο άκουσμα της φράσης ‘Gran Turismo’ ίσως βιαστούν να βγάλουν τα λάθος συμπεράσματα, για αυτό αφήστε με να σας εξηγήσω. Το στυλ του RIDE 2 δεν είναι απόλυτα simulation, άλλα μια μίξη εξομοιωτή με arcade. Είναι αυτό που λέμε ‘semi-simulation’. Αυτό είναι πιο διασκεδαστικό από όσο ακούγεται, χωρίς να αποθαρρύνει και τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς, και θα σας εξηγήσω γιατί. Το παιχνίδι ‘out of the box’ έρχεται με τα πάντα στο ‘εύκολο’. Αυτό σημαίνει πως όλες οι ρυθμίσεις είναι στο ‘standard’ και το παιχνίδι μπορεί να το ευχαριστηθεί άλλα κυρίως να το χειριστεί οποιοσδήποτε. Έτσι, δεν θα αντιμετωπίσετε το πρόβλημα του πρώτου τίτλου, όπου με το παραμικρό λάθος η μηχανή έχανε την πρόσφυση και έπρεπε να αρχίσεις από την αρχή ή να πιέσεις το πλήκτρο του ‘rewind’. Αυτό το ‘mode’ πλησιάζει στα όρια της arcade οδήγησης. Τα μικρά λάθη συγχωρούνται, το πάτημα στο γρασίδι τις περισσότερες φορές δε σε οδηγεί σε πτώση, ενώ βασική είναι η βοήθεια του ‘auto brake’ και ‘auto tuck in’ όπου βάζουν την πίσω ρόδα στη σωστή γραμμή χωρίς να χρειαστεί ιδιαίτερη προσπάθεια από εσάς. Οι στροφές είναι απολαυστικές με αυτές τις ρυθμίσεις και το παιχνίδι θυμίζει περισσότερο ‘παιχνίδι’ παρά simulation.

Είναι, λοιπόν, εμφανές πως η εταιρία θέλησε να αποκτήσει περισσότερους οπαδούς – αγοραστές, μιας και πλέον μπορεί να παιχτεί με την χαρακτηριστική άνεση που σας περιγράφω. Όσο για τους πιο ‘ζωηρούς’, τα πάντα αλλάζουν άπαξ και ρυθμίσουμε τις επιλογές στο ‘semi-pro’ ή ‘pro’. Εκεί πραγματικά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε όλα. Και στο θέμα της ταχύτητας, και στο πως φρενάρουμε ή μπαίνουμε σε μια στροφή. Ειδικά όταν υπάρχει βροχή στην πίστα τα πράγματα γίνονται λίγο πιο ‘πικάντικα’. Είναι λοιπόν ένα παιχνίδι το οποίο σε αντίθεση με το ‘Gran Turismo’ μπορούν όλοι να ευχαριστηθούν και να φέρουν στα μέτρα τους. Επί προσθέτως το ‘time rewind’ που γίνεται αν κάνεις λάθος πατώντας το L1 μπορεί να χρησιμοποιηθεί πλέον παντού, ακόμα και 2 φορές στο ίδιο σημείο, σε αντίθεση με αυτό που ίσχυε στον πρώτο τίτλο, κάνοντας έτσι τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα για τον παίκτη.

Οι βελτιώσεις σε σχέση με τον πρώτο τίτλο δεν σταματούν εκεί όμως. Έχει δοθεί μια ‘σχετική’ βάση και στον ήχο, με την κάθε μηχανή να έχει διαφορετική χροιά, κάτι που καταντούσε μονότονο και ενοχλητικό στο πρώτο RIDE. Εντυπωσιακό είναι και το ρόστερ των μηχανών, που πλέον φτάνουν τις 230. Η δουλειά που έχει γίνει σε αυτόν τον τομέα δεν αφήνει παράπονα, μιας και έχουν ενσωματωθεί όλα τα νέα μοντέλα, πλήρως παραμετροποιήσιμα και με όμορφες λεπτομέρειες. Εντύπωση μου έκαναν οι ηλεκτρικές μηχανές που περιέχει, όπως η EGO με τον απόκοσμο ήχο και την εξωπραγματική ταχύτητά της. Είναι μια μηχανή που πρέπει να δοκιμάσετε. Οι μηχανές χωρίζονται σε 19 κατηγορίες και πραγματικά είναι χάρμα οφθαλμών να τις βλέπετε στο γκαράζ σας. Η μία πιο όμορφη από την άλλη.

Ανάλογα το event στο οποίο διαγωνιζόμαστε, μπορούμε να αυξήσουμε ή να μειώσουμε τη δύναμη της κάθε μηχανής έτσι ώστε να γίνει δεκτή για αυτό. Το customization είναι πρακτικό και αν και δεν μπαίνει σε πάρα πολύ μικρές λεπτομέρειες, κάνει τη δουλειά του. Μπορούμε να αλλάξουμε εκτός από τα βασικά της εμφάνισης της μηχανής, όπως χρώμα, καθρέφτες κ.α , τα εξαρτήματα που την απαρτίζουν, προσθέτοντας πόντους σε κάθε τομέα ξεχωριστά. Καλύτερα λάστιχα ίσον καλύτερα κρατήματα, καλύτερο κιβώτιο ταχυτήτων ίσον καλύτερες σχέσεις ταχύτητας και άλλα πολλά. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, το παιχνίδι προσφέρει έναντι μεγάλης αμοιβής κάποια ‘racing style kits’ τα οποία πραγματικά απογειώνουν και σχεδόν ‘τερματίζουν’ όλες τις κατηγορίες. Ρύθμιση της εμφάνισης μπορούμε να κάνουμε και στον αναβάτη μας μέσα από το σχετικό μενού και μάλιστα για κάθε ένα από τα στυλ οδήγησης μας. Έτσι μπορούμε να έχουμε άλλη εμφάνιση όταν οδηγούμε μια naked μηχανή, άλλη για μια Sport και ούτω καθεξής.

Σε ότι αφορά τις πίστες, αυτές είναι περισσότερες και με μεγαλύτερη λεπτομέρεια όπως ανέφερα. Είναι πάνω από 30 σε αριθμό και χωρισμένες σε 7 βασικές κατηγορίες. Υπάρχουν GP πίστες, πίστες εξοχής και πόλης ενώ δε λείπουν οι θρυλικές όπως το Nurburgring, ή τα events όπως το Ulster GP και το Northwest 200. Πολυάριθμα invitation events από τα οποία μπορείτε να κερδίσετε ως έπαθλα άλλες μηχανές, πρωταθλήματα, άλλα και τα κλασικά season events όπου ξεκινάτε από το amateur και μπορείτε να φτάσετε στο expert. Υπάρχει επίσης το World tour ranking όπου με κάθε νίκη μαζεύετε πόντους και ανεβαίνετε στο ranking μέχρι το νούμερο 1. Οι πόντοι σας εκτός από αυτό μπορούν να ξεκλειδώσουν και bonus περιεχόμενο, οπότε σε αυτόν τον τομέα το παιχνίδι τα καταφέρνει μια χαρά να σας κρατά απασχολημένους χωρίς να γίνεται ενοχλητικό.

Πέρα από αυτά τα events και τις πίστες όμως, σας δίνεται η δυνατότητα να παίξετε Split screen στην οθόνη σας με κάποιον φίλο σας, να κάνετε Time trial προσπαθώντας να πετύχετε τον καλύτερο χρόνο σε κάποια από τις πίστες ή να παίξετε ‘Team vs Team’. Και μιας και ανέφερα την λέξη ‘team’ πολλές φορές σε κάποια events το παιχνίδι σας κάνει ‘ταίρι’ με έναν ακόμη οδηγό A.I με τον οποίο πρέπει να συγκεντρώσετε βαθμούς και θέσεις ώστε να βγείτε πρώτοι. Τις περισσότερες φορές αυτή η A.I ίσως σας φανεί λίγο αδύναμη, όμως όσο ξεκλειδώνετε μηχανές και ανεβαίνετε επίπεδα θα γίνονται όλο και καλύτερες. Υπάρχουν όπως καταλάβατε αρκετά modes στο παιχνίδι που εγώ τα βρήκα τουλάχιστον καλοδεχούμενα.

Ένα ακόμη νέο mode είναι το ‘Ιδανική τροχιά’ όπου πρέπει να περιηγηθείτε στην πίστα μέσα στο σωστό χρόνο χωρίς να χτυπήσετε κάποιους κώνους που βρίσκονται σε αυτήν. Ένα ακόμη διασκεδαστικό mode είναι και το Drag Racing όπου πρέπει να αλλάζετε τις ταχύτητες στην σωστή στιγμή σε έναν αγώνα 2 χιλιομέτρων. Τέλος να πούμε πως το παιχνίδι δεν τελειώνει εδώ μιας και ενσωματώνει και το online κομμάτι, όπου μπορείτε να δημιουργήσετε ή να πάρετε μέρος σε κάποιο πρωτάθλημα ή να παίξετε με κάποιον φίλο σας δημιουργώντας το δικό σας session. Μουσικά το RIDE 2 δεν έχει να πει τίποτα το ιδιαίτερο και θα έλεγα πως μάλλον λείπει η έμπνευση από τις δημιουργίες που ακούγονται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όμως πότε ήταν η τελευταία φορά που αγοράσατε ένα παιχνίδι με μηχανές για το soundtrack του; Θέλω να πω πως δεν είναι και τόσο σημαντικό παρόλο που θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο προσεγμένα.