Pac-Man 256 Review

Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που ακόμα και να μην παίζει video games να μη γνωρίζει τον Pac-Man. Και πως άλλωστε όταν η φιγούρα του η οποία εμπνεύστηκε από ένα κομμάτι πίτσας που έλλειπε, ήταν την δεκαετία του 80 αλλά και αργότερα, ο θρύλος  των Arcades (μαζί με το Tetris) που συναντούσε κάποιος παντού! Από καφετέριες  και εντευκτήρια πλοίων μέχρι σε πανηγύρια της κάτω Παναγιάς! Παρόλη την απλότητά του το puzzle arcade της Namco απαιτούσε skills ώστε να μπορέσει κάποιος να φτάσει μέχρι το τελευταίο επίπεδο, το διάσημο 256. Το παιχνίδι είχε και συνεχίζει να έχει μέχρι σήμερα τεράστια απήχηση, από τον casual & hardcore gamer, μέχρι τον μη gamer. Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε ένα ταξίδι με το καράβι προς Ρόδο, τον κόσμο που είχε μαζευτεί στην αίθουσα των arcades όταν ένα πιτσιρίκι όχι πάνω από 15, είχε φτάσει αρκετά κοντά στον «τερματισμό» και ο κόσμος, μικροί και μεγάλοι τον επευφημούσαν εκστασιασμένοι!

Λόγω περιορισμού στον προγραμματισμό, όταν κάποιος έφτανε στο level 256 η πίστα άρχισε να πηγαίνει ατελείωτα προς τα πάνω, φτάνοντας κάποια στιγμή να «γκλιτσάρει» και να τερματίζει (φαινόμενο γνωστό και ως "kill screen"). Το «διάσημο» αυτό glitch ήταν η αφορμή για την Hipster Whale και την 3 Sprockets να το εκμεταλλευτούν και να κάνουν  το Pacman 256 πραγματικότητα. Αρχικά κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2015 για Android & IOS και μετά από ένα χρόνο, η Bandai Namco κάνει τη μεταφορά στις κονσόλες και το PC. Έκπληξη βέβαια αποτελεί το γεγονός ότι η κυκλοφορία έγινε στις οικιακές κονσόλες και όχι στις φορητές όπως θα περίμενε κανείς, μιας κι εκεί το παιχνίδι λόγο της φύσης του ήταν πιο λογικό να κυκλοφορήσει.

Η μεταφορά αναμενόμενα δεν είναι αυτούσια. Πρώτα απ’ όλα όλες εκείνες οι πίστες που έφταναν τις 11 και ήταν επί πληρωμή –λόγω του free to play μοντέλου- εδώ είναι δωρεάν  και φυσικά απουσιάζουν οι διαφημίσεις. Ανάλογος με τις πίστες είναι και ο αριθμός στα skins του Pac-Μan στα οποία έχουμε δυνατότητα επιλογής, ανεξαρτήτως πίστας. Ωστόσο η μεγάλη διαφορά είναι η εισαγωγή του co-op μέχρι και τέσσερα άτομα που όμως περιορίζεται σε τοπικό επίπεδο ή με το Share Play του PS4, το οποίο σας επιτρέπει να προσκαλέσετε έναν φίλο σας και να παίξετε μαζί, εφόσον βέβαια διαθέτετε την ανάλογη VDSL σύνδεση. Μην περιμένετε όμως να είναι όπως το παλιό Pac-Man που ξέρατε. Το παιχνίδι είναι ένας ατέλειωτος αγώνας δρόμου προς τα πάνω όπου ένα «κύμα» χρωματιστών αριθμών και γραμμάτων (το glitch) τρώει το κάτω μέρος της οθόνης και σκοτώνει τον Pac-Man ακαριαία αν τον ακουμπήσει. Στον αγώνα αυτό δεν υπάρχει τέλος παρά μόνο όταν χάσετε.

Για να μπορέσει να σταθεί στο σήμερα εκτός από τις κλασσικές τελίτσες που έκαναν τα φαντασματάκια μπλε για να τα φάτε, τώρα έχει εμπλουτιστεί με αρκετά power ups όπως λέιζερ, κύματα φωτιάς, παγίδες πάγου, να γίνετε αόρατος κ.α, τα οποία αναβαθμίζονται καθώς μαζεύετε πόντους μέσα στην πίστα, επεκτείνοντας απλά τη διάρκειά τους. Εδώ να πω πως ενώ στην αρχή η αναβάθμιση γίνεται λίγο πιο γρήγορα, αργότερα δυσκολεύει και απαιτεί αρκετούς πόντους μέχρι το τελικό όγδοο στάδιο του κάθε power up. Επιπλέον μπορεί τε να ενεργοποιήσετε μόνο τρία power ups σε κάθε γύρο. Κάθε ένα έχει συγκεκριμένο χρόνο, ο οποίος φαίνεται με μια μπάρα στο πάνω μέρος της οθόνης και επεκτείνεται ελαφρώς όταν o Pac-Man καταναλώνει την τελίτσα της δύναμης.

Σε αντίθεση με το original παιχνίδι, η ζωή μας είναι μόνο μια, τόσο στο single όσο και στο multiplayer. Στο τελευταίο όμως έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε revive το συμπαίκτη μας, σε σημεία που εμφανίζονται τυχαία στη πίστα. Επιπλέον το μονό παιχνίδι συμπληρώνεται από κάποια προαιρετικά missions τα οποία είναι του τύπου «φάε τόσες τελίτσες συνεχόμενα» ή  «φάε τόσα φαντάσματα» όπου με την εκπλήρωσή τους παίρνουμε κάποια credits δώρο που τα χρησιμοποιούμε για αναβάθμιση των power ups.  Στο τέλος του κάθε παιχνιδιού υπάρχει ένας αναλυτικός πίνακας με το σκορ μας καθώς και τα leaderboards για να βλέπουμε πως τα πηγαίνουμε σε σχέση με τους φίλους μας.

Ο χειρισμός από την οθόνη αφής των κινητών έχει περάσει όπως είναι αναμενόμενο στο χειριστήριο κι έτσι μπορείτε να ελέγξετε τον Pac-Man με το αριστερό αναλογικό μοχλό ή το σταυρόνημα. Θα περίμενε κανείς το στούντιο να έχει εκμεταλλευτεί το touch button του Dual Shock 4 αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο κάτι τέτοιο δεν έγινε. Τα γραφικά δεν τα βρήκα καθόλου όμορφα. Εκτός από την κλασσική πίστα των 80’s και την Pac-Mania, όλες οι άλλες έχουν έντονα χρώματα και το κινούμενο background που τρέχει από πίσω για να καλύψει το κενό, κουράζει απίστευτα τα μάτια. Σίγουρα όλο αυτό δεν γίνεται αντιληπτό στη μικρή οθόνη του κινητού, αλλά στην τηλεόραση είναι αρκετά ενοχλητικό. Ως προς τον ήχο, το κλασσικό θέμα της έναρξης έγινε remix και οι γνώριμοι ήχοι του παρελθόντος έμειναν όπως τους ξέραμε.