Battleborn - Review

Είναι στη φύση του ανθρώπου να μην είναι ποτέ ευχαριστημένος με αυτά που έχει. Πάντα θα υπάρχει κάτι ομορφότερο, κάτι γρηγορότερο, κάτι περισσότερο. Όμως, κάποια στιγμή φτάνουμε στο σημείο όπου δεν υπάρχει μια καλύτερη έκδοση αυτού που ήδη έχουμε. Σε εκείνη την περίπτωση οι συνδυασμοί αγαπημένων αντικειμένων είναι η εύκολη απάντηση, η εύκολη λύση στο αδιέξοδο της επίτευξης της αυτοολοκλήρωσης. Και εδώ υπάρχουν δύο αρκετά παράδοξες κατηγορίες. Στην μία έχουμε πράγματα, αντικείμενα, ιδέες που η κάθε μία ξεχωριστά είναι αρκετά καλή, όμως ο συνδυασμός τους καταφέρνει να έχει καταστροφικά αποτελέσματα, όπως το κόκκινο με το πράσινο, η Coca Cola με τις καραμέλες Mentos και η Rihanna με τον Chris Brown. Στην αντίπερα όχθη έχουμε τους συνδυασμούς, οι οποίοι εκ πρώτης όψης φαντάζουν φρικιαστικοί, αλλά τελικά αποδεικνύονται απρόσμενα επιτυχημένοι, όπως το καρπούζι με την φέτα, το milkshake με τις τηγανητές πατάτες, τα multiplayer online battle arena (εν συντομία moba) παιχνίδια με την προοπτική πρώτου προσώπου.

Και εδώ έχουμε το Battleborn, ένα κράμα moba και shooter πρώτου προσώπου στοιχείων, αρκετά ασυνήθιστος συνδυασμός για το είδος, με κύρια έμφαση στις ικανότητες-abilities και την προσωπικότητα των χαρακτήρων του. Αναπτύχθηκε από την Gearbox, γνωστή κυρίως για την δουλειά της στην σειρά Borderlands, με publisher την 2K και κυκλοφορεί σε PC, Xbox One και PS4 (στην έκδοση στην οποία έγινε και το review). Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ε3 το 2014 και άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις, κυρίως γιατί οι fans του studio περίμεναν την ανακοίνωση του Borderlands 3, αλλά και γιατί εκείνη την περίοδο υπήρχε μια πλημμύρα ανακοινώσεων παιχνιδιών με moba και shooting στοιχεία (Overwatch, Paragon). Όντας και εγώ μέρος αυτής της μερίδας, είχα για το Battleborn ελάχιστες προσδοκίες και ενδιαφέρον, σε σημείο που χωρίς το άρθρο των Unboxholics με τις μηνιαίες κυκλοφορίες παιχνιδιών δεν θα γνώριζα καν πότε βγαίνει στα ράφια των καταστημάτων.

Η ιστορία του Battleborn διαδραματίζεται σε ένα μακρινό μέλλον στους πλανήτες γύρω από το τελευταίο άστρο στο σύμπαν. Οι επιζήσαντες της καταστροφής έχουν βρει καταφύγιο στο σύστημα αυτό, χωρισμένοι σε 5 ομάδες-factions ανάλογα με τα πιστεύω τους και υπό την απειλή των Varelsi, τη σκοτεινή δύναμη που είναι υπεύθυνη για την καταστροφή όλων των υπόλοιπων άστρων του διαστήματος, συνεργάζονται για να επιβιώσουν. Ο κόσμος του Battleborn συγκροτείται από μια, αναπάντεχα μεγάλη για τα multiplayer-only δεδομένα, ποικιλία πλανητών και factions, τα οποία στελεχώνουν 25 -προς το παρόν, καθώς θα προστεθούν αργότερα άλλοι 5 με την μορφή DLC- χαρακτήρες με μοναδικές προσωπικότητες και αρκετά πλούσιο background.

Αρχικά έχουμε τον πλανήτη Tempest, με sci-fi και γοτθικές επιρροές, που κατοικείται από τους Jennerit Imperium, το faction που κάποτε ηγούνταν της μάχης ενάντια στους Varelsi. Περνάμε στον παγωμένο Bliss, την Ισλανδία του συστήματος του Solus, όπου είναι το σπίτι των ιδεαλιστών της δικαιοσύνης, United Peacekeeping Republics (UPR). Στον Ekkunar με την πυκνή βλάστηση, τον πιο “γήινο” πλανήτη του παιχνιδιού, βρήκαν καταφύγιο οι Eldrid, οι προστάτες της φύσης και της φυσικής ροής των πραγμάτων. Γύρω από το Solus περιφέρονται με τον στόλο τους και οι LLC (Last Light Consortium), μια τάξη ευγενών και εμπόρων με αγάπη προς τις cybernetic αναβαθμίσεις. Τέλος στη ζώνη αστεροειδών Detritus Ring κρύβονται οι Rogues, αποστάτες χωρίς πατρίδα και αρχηγό.

Η ποικιλία των χαρακτήρων, Battleborns, δεν είναι μεγάλη μόνο από faction σε faction, αλλά και μέσα στις ίδιες τις ομάδες αυτές καθ΄ αυτές. Έτσι, για παράδειγμα, στις UPR θα βρείτε προσωπικότητες όπως ο Oscar Mike, generic στρατιώτης με assault rifle και grenade launcher, ο αγαθός γίγαντας Montana με το minigun και το ανθρωπόμορφο γεράκι Benedict με το rocket launcher. Στους LLC την παράσταση κλέβουν ο Marquis, το ρομπότ με τους τρόπους αριστοκρατικής καταγωγής και ο El Dragon, ο διαστημικός λουτσαδόρος με τα μηχανικά χέρια. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι ιστορίες του πιγκουίνου Toby, ο οποίος όταν απορρίφθηκε από τους UPR ως πολύ χαριτωμένος έφτιαξε μια μηχανική πανοπλία-ρομπότ για να πάρει εκδίκηση, και της κακομαθημένης έφηβης Shayne η οποία κυριεύθηκε από το παρασιτικό πνεύμα Aurox. Οι δύο abilities και η ultimate ability κάθε χαρακτήρας τους κάνουν μοναδικούς και τους δίνουν έναν ή περισσότερους χαρακτηριστικούς ρόλους (Healer, Tank, Defender, Pusher, Brawler, κα), ενώ όλοι έχουν έναν αριθμό challenges τα οποία ξεκλειδώνουν στοιχεία της ιστορίας τους.

Δύο λόγια για τους μηχανισμούς που διέπουν το Battleborn πριν περάσουμε στα game modes. Αρχικά έχουμε την in-game εμπειρία (Helix System), το level του χαρακτήρα μας που μηδενίζει στην αρχή του κάθε match και ξεκλειδώνει αναβαθμίσεις παρόμοια με το σύστημα του Heroes of the Storm, δίνοντας σε κάθε νέο επίπεδο (10 στο σύνολο) την επιλογή μεταξύ δύο διαφορετικών bonus, αντί του “παραδοσιακού” moba τρόπου της επιλογής αναβάθμισης μιας από τις ικανότητες του παίκτη. Στην συνέχεια έχουμε τα Shards, το in-game νόμισμα που και αυτό μηδενίζει στην αρχή του κάθε match, με το οποίο δίνεται η δυνατότητα χτισίματος turrets και παγίδων σε προκαθορισμένα σημεία και το οποίο επιτρέπει την ενεργοποίηση των Gears.

Τα Gears αντικαθιστούν τα αντικείμενα που θα αγοράζατε από το in-game shop σε κάποιο moba παιχνίδι, δίνουν σχετικά μικρά bonus και επιλέγονται πριν την έναρξη του αγώνα, ενώ βρίσκονται αρκετά κοντά στην λογική των Runes του League of Legends. Gears θα βρείτε ως random drop ή ανοίγοντας τα πακετάκια που μπορούν να αγοραστούν με τα Credits, το νόμισμα του παιχνιδιού, το οποίο δίνεται ως ανταμοιβή στο τέλος κάθε αγώνα και δεν μπορεί να αγοραστεί με πραγματικά λεφτά. Δυστυχώς, εν έτει 2016, βρίσκομαι στη θέση να επαινώ ένα παιχνίδι με full price και με season pass για την έλλειψη microtransaction. Τέλος έχουμε το account level, με το οποίο ξεκλειδώνονται οι Battleborns και το level του κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά που ξεκλειδώνει μια ποικιλία διαφορετικών cosmetic στοιχείων, τα οποία ωστόσο περιορίζονται στην αλλαγή της χρωματικής παλέτας που τους ντύνει και σε έναν μικρό αριθμό διαφορετικών taunts.

Στο Story mode του Battleborn, μετά το άκρως ψαρωτικό εισαγωγικό cutscene, με την hand drawn αισθητική, το οποίο μου θύμισε έντονα τα “παραδοσιακά” κινούμενα σχέδια των 90s με τα οποία μεγάλωσα, και την εισαγωγική αποστολή-πρόλογο, έχουμε 7 αποστολές οι οποίες αποτελούν προετοιμασία για την τελική αναμέτρηση με τον κύριο ανταγωνιστή του παιχνιδιού. Μπορούν να παιχτούν με οποιαδήποτε σειρά, είτε solo, είτε σε co-op με ομάδα 1-5 ατόμων, ενώ δίνεται η δυνατότητα splitscreen co-op μέχρι 2 ατόμων σε κάθε κονσόλα. Η δομή τους θυμίζει αρκετά τις πίστες των Left 4 Dead και όλες συνοδεύονται με κωμικούς διαλόγους, οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι παρμένοι από κάποιο παιχνίδι Borderlands. Τα objectives αποτελούνται κυρίως από προστασία κάποιου σημείου ή κινούμενου χαρακτήρα από μια σειρά κυμάτων εχθρών, με ένα ή περισσότερα mini bosses και συνήθως ένα τελικό boss σε κάθε πίστα. Η δυσκολία γίνεται scaling ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων στο party, όμως θα σας απέτρεπα να παίξετε solo καθώς τα bosses -όπως και στο Borderlands- είναι σπόγγοι σφαιρών και η μάχη με αυτά μπορεί να διαρκέσει αρκετά πληκτικά λεπτά. Ευτυχώς, αυτό γίνεται λιγότερο αντιληπτό στο συνεργατικό παιχνίδι με φίλους ή με αγνώστους, καθώς υπάρχει public matchmaking για την Normal δυσκολία. Αξίζει να επισημανθεί ότι ακόμα και όταν παίζετε solo απαιτείται σύνδεση στο internet, ενώ η διάρκεια της κάθε αποστολής κυμαίνεται από μισή εώς μία ώρα.

Στο Versus mode, το competitive κομμάτι του παιχνιδιού, έχουμε τρία διαφορετικά 5-εναντίον-5 game modes, το Capture, το Incursion και το Meltdown, με συνολικά έξι διαφορετικές αρένες, δύο για κάθε game mode. Το Capture θα φανεί γνώριμο σε μεγάλη μερίδα ατόμων, σίγουρα το έχετε ξαναδεί σε άπειρα παιχνίδια ανεξαρτήτως genre, είτε θα λέγεται Domination (Call of Duty), είτε θα λέγεται Dominion (κάποτε στο League of Legends). Κύριος στόχος είναι η κατάληψη και η κατοχή τριών σημείων-objective μέχρι κάποια ομάδα να φτάσει ένα προκαθορισμένο αριθμό πόντων.

Στην συνέχεια έχουμε το Incursion, ίσως το πιο διαφημισμένο και πρωτότυπο -για τα fps δεδομένα- game mode του Battleborn και αυτό που του δίνει το χαρακτηρισμό ως “moba”. Εδώ σκοπός είναι, υπό την βοήθεια συνεχόμενων κυμάτων minions (A.I.) να φτάσετε και να καταστρέψετε τα δύο sentry στη βάση του αντιπάλου, ενώ ταυτόχρονα να αποτρέψετε τους αντιπάλους σας από το να κάνουν το ίδιο. Η δομή του θυμίζει αυτή του Heroes of the Storm, ενώ παντρεύει αρμονικά PvP και PvE στοιχεία, με μηχανισμούς αντίστοιχους των Mercenary Camps, όπου αφού σκοτώσεις τα neutral npc αυτά πολεμάνε στο πλευρό σου εναντίον της αντίπαλης ομάδας. Η σωστή χρήση των turrets, των super minions που μπορούν να γίνουν spawn με τα Shards καθώς και ο συνδυασμός των δυνάμεων των χαρακτήρων αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για την επίτευξη της νίκης. Τέλος, έχουμε το Meltdown, όπου οι πόντοι για την νίκη κερδίζονται όταν οι ορδές των minions φτάσουν με ασφάλεια σε ένα προκαθορισμένο σημείο. Η διάρκεια των matches σε όλα τα game modes κυμαίνεται από 20 εώς 40 λεπτά, ελαφρώς σύντομη για τα moba δεδομένα.

Συνοπτικά κάποιες σκέψεις και εντυπώσεις που μου άφησε το κάθε game mode. Ως λάτρης των συνεργατικών παιχνιδιών το Story ήταν, προσωπικά, το πιο ενδιαφέρον, ειδικά όταν η όλη εμπειρία ντύνεται με την κάφρικη γραφή των Borderlands, την οποία ή θα αγαπήσεις ή θα μισήσεις. Θα ήθελα, ωστόσο, να δουλευτεί λίγο παραπάνω, να δοθεί ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στην ιστορία και να υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία στα objective αποστολών, καθώς εκτός από 4-5 στιγμές σε όλο το campaign οι υπόλοιπες δεν αφήνουν κάποια αξιομνημόνευτη εμπειρία. Στο ανταγωνιστικό Versus mode του παιχνιδιού, το Capture αν και έχει μερικές ξεχωριστές πινελιές, δεν παύει να είναι ένα game mode που το έχουμε δει σε πάρα πολλά first person shooters (και όχι μόνο), ενώ το Meltdown αποτελεί μια φτωχότερη εκδοχή του Incursion. Αν και ακούγεται οξύμωρο, πιστεύω ότι θα ωφελούσε το παιχνίδι να έχει επικεντρωθεί μόνο στο Incursion, στο οποίο διαπρέπει, καθώς θα του έδινε περισσότερο χαρακτήρα και θα έκανε το όνομα Battleborn ταυτόσημο με το moba-style first person shooter. Ο τεχνικός τομέας εξυπηρετεί το -όχι και τόσο απαιτητικό- καρτουνίστικο και πολύχρωμο artstyle. Το gameplay ήταν ομαλό (όσο ομαλό μπορεί να είναι ένα fast-paced first person shooter στα 30fps), αν και το framerate δεν δίστασε να κάνει μερικές βουτιές, ειδικά σε σημεία όπου επικρατούσε ένας χαμός εκρήξεων και χρωμάτων στην οθόνη. Στα του ήχου έχουμε ενθουσιώδες voice acting με γνώριμες φωνές από την σειρά Borderlands, ενώ αν είχα ένα “παράπονο” θα ήταν η έλλειψη in-game μουσικής (ή τουλάχιστον η επιλογή ενεργοποίησης της) στα ανταγωνιστικά modes.

Battleborn και Overwatch

Πριν το παραδοσιακό “Συνοψίζοντας” επιτρέψτε μου, έχοντας παίξει πλέον και τους δύο τίτλους, εν συντομία να ξεκαθαρίσω την σύγχυση -εν μέρει δικαιολογημένη- που επικρατεί στον περισσότερο κόσμο σχετικά με δύο φαινομενικά όμοια παιχνίδια, το Battleborn και το Overwatch της Blizzard. Το καρτουνίστικο art style, τα roster των χαρακτήρων με διαφορετικά abilities και εκκεντρικές προσωπικότητες, καθώς και οι κοντινές ημερομηνίες κυκλοφορίας κάνουν το περιτύλιγμα των δύο τίτλων πανομοιότυπο, αδικώντας ταυτόχρονα και τα δύο παιχνίδια, τα οποία αποτελούν ξεχωριστές οντότητες. Από την μία το Overwatch έχει δανειστεί το στήσιμο του Team Fortress 2, εμπλουτίζοντάς το με τα abilities, από την άλλη ο Battleborn έχει πάρει την συνταγή του Left 4 Dead (για το co-op) και του Heroes of the Storm (για το competitive) και από προοπτική πρώτου προσώπου τα έχει ντύσει με την αισθητική και το χιούμορ της σειράς Borderlands.