Trine 3: The Artifacts of Power Review

Το Trine είναι ένα action adventure puzzle platformer το οποίο ξεχώρισε πίσω στο 2009 όταν κυκλοφόρησε από την Frozenbyte για πρώτη φορά, λόγω του παραμυθένιου εικαστικού του και του συγκροτημένου gameplay που παιζόταν ευχάριστα, τόσο στο single όσο και στο τριπλό co-op κομμάτι του. Ομοίως ο διάδοχός του, Trine 2 (2011), πήρε όλα τα καλά στοιχεία του πρώτου και τα πήγε αρκετά σκαλιά παραπάνω, φτάνοντας τη σειρά στο ζενίθ της, μόνο και μόνο για να έρθει το Trine 3: The Artifacts of Power και να γκρεμίσει ότι είχε χτίσει το Φινλανδικό studio με τα προηγούμενα παιχνίδια. Προσωπικά η σειρά ήταν από τις αγαπημένες μου και συνεχίζει να είναι, όσο αφορά πάντα τα δυο πρώτα παιχνίδια. Μαθαίνοντας ότι θα κυκλοφορήσει το τρίτο Trine ο ενθουσιασμός μου όπως και η προσμονή ήταν τόσο τεράστια, όπως είναι κι αυτή τη στιγμή η απογοήτευσή μου, βλέποντας τίτλους τέλους και τη σειρά που λάτρεψα να καταποντίζεται με τέτοιο τραγικό τρόπο. Επειδή όμως είναι μέρες γιορτινές και έχει μπει για τα καλά μέσα μας το πνεύμα των Χριστουγέννων, θα προσπαθήσω να μην είμαι όσο αμείλικτος θα ήθελα να είμαι, παρόλο που η οργή μου με έχει κάνει να γονατίσω και τους τελευταίους κουραμπιέδες προκειμένου να μου φύγει η πικρία. Πάμε, λοιπόν, να κοιτάξουμε παρέα τα θετικά, όσο και τα αρνητικά του τίτλου.

Η ιστορία των Trine ποτέ δεν ήταν το δυνατό τους σημείο και δεν ήταν και απαραίτητο άλλωστε εξαιτίας της φύσης τους. Το μόνο που πραγματικά χρειαζόμασταν ήταν μια αφορμή για να ξεχυθούμε και να χαθούμε στο μαγικό τους κόσμο. Το Trine 3 δε διαφέρει σ’ αυτόν τον τομέα συνεχίζοντας τη χλιαρή και αδιάφορη πλοκή. Η Zoya η κλέφτρα, ο Amadeus ο μάγος και ο Pontius ο ιππότης, οι τρεις ήρωες που γνωρίσαμε στα προηγούμενα παιχνίδια κάνουν ξανά την εμφάνισή τους, οι οποίοι αποφασισμένοι να απαλλαχτούν από το κάλεσμα του trine και να συνεχίσουν τις ζωές τους, μπλέκουν με δυνάμεις που δεν κατανοούν, με συνέπεια το artifact του Trine να σπάσει σε κομμάτια απελευθερώνοντας μια μοχθηρή οντότητα με κακόβουλη ατζέντα. Προκειμένου να αναιρέσουν τη ζημιά που έκαναν και με τη βοήθεια του σπασμένου Trine, ενώνουν για άλλη μια φορά τις δυνάμεις τους στην τρίτη τους αυτή σύντομη περιπέτεια.

Στο παιχνίδι συναντάμε ένα χάρτη που λειτουργεί ως hub στον οποίο υπάρχουν οκτώ main story chapters τα οποία δεν θα σας πάρουν πάνω από τέσσερις ώρες να τα ολοκληρώσετε και δέκα επιπλέον mini επίπεδα στα οποία (σε αντίθεση με τις κύριες αποστολές που εναλλάσσεστε ανάμεσα στους τρεις) μπορείτε να παίξετε με έναν από αυτούς κάθε φορά, λειτουργώντας στην ουσία ως challenges. Τα challenges αυτά προσφέρουν μετά βίας δυο επιπλέον ώρες και έχουν να κάνουν με το να εξοντώσετε κάποια κύματα εχθρών ή να φτάσετε από το σημείο Α στο σημείο Β. 

Σε κάθε πίστα υπάρχουν φανερά και κρυμμένα «τριγωνάκια» τα λεγόμενα «trineangles» τα οποία τα μαζεύουμε ώστε να ξεκλειδωθούν οι πίστες που απαιτούν κάποιο συγκεκριμένο αριθμό από αυτά. Μη νομίζετε βέβαια ότι θα δυσκολευτείτε να τα μαζέψετε καθώς ακόμα κι αν δεν τα έχετε βρει όλα, θα έχετε αρκετά ώστε να ξεκλειδώσετε τις επόμενες πίστες. Επιπλέον σας δίνεται η επιλογή να επιστρέψετε στις πίστες που ξεκλειδώσατε και να επιλέξετε όποιο checkpoint θέλετε, ώστε να μαζέψετε τα trineangles που σας λείπουν. Η επιλογή της δυσκολίας που ήταν διαθέσιμη στα προηγούμενα παιχνίδια, εδώ έχει εξαφανιστεί. Το Trine 3 έχει απλουστευτεί στο μέγιστο βαθμό και η πρόκληση που προσφέρει είναι σχεδόν μηδαμινή. Η μπάρα της ζωής τώρα γεμίζει μετά από λίγο μόνη της, αντί να ψάχνουμε τις «καρδούλες», το skill tree έχει αφαιρεθεί, όπως και το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων που είχαν οι χαρακτήρες.

Τώρα έχουν μόνο μερικές προκαθορισμένες μη αναβαθμίσιμες δυνάμεις. Ο Amadeus βγάζει μόνο ένα κουτί, η Zoya έχει έναν τύπο από βέλη και ο Pontius δεν έχει πλέον το φλογερό σπαθί και το τσεκούρι, ούτε τη δυνατότητα να δίνει ώθηση με την ασπίδα του στους υπόλοιπους χαρακτήρες. Αντί γι’ αυτά το studio έχει κρατήσει τις απλές δυνατότητες του κάθε χαρακτήρα προσθέτοντας κάποιες νέες όπως το να δένει η Zoya το σχοινί του γάντζου της σε αντικείμενα κρατώντας ανοιχτές κάποιες πόρτες ή πλατφόρμες, ο Pontius μπορεί να χτυπά το έδαφος εκτοπίζοντας τους εχθρούς και ο Amadeus να ρίχνει με δύναμη κάποια βαριά αντικείμενα πάνω σε εχθρούς ή άλλα αντικείμενα. Οι γρίφοι είναι γελοιωδώς εύκολοι, οι εχθροί δε ζορίζουν καθόλου τον παίκτη, οι πίστες δεν έχουν ποικιλομορφία όπως στα προηγούμενα Trine και τα challenges είναι εντελώς αδιάφορα, μοιάζοντας σαν να προστέθηκαν την τελευταία στιγμή για να γεμίσουν λίγο παραπάνω την έτσι κι αλλιώς μικρή διάρκεια του παιχνιδιού.

Η μόνη ουσιαστική πρόκληση είναι η εύρεση των «trineangles» τα οποία ακόμα κι αυτά δε θα δυσκολευτείτε καθόλου να τα βρείτε. Φανταστείτε ότι στο πρώτο κιόλας playthrough χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μάζεψα τα πάντα κερδίζοντας το platinum trophy, κάτι που για να το καταφέρει κάποιος στα δυο πρώτα ήταν αδύνατον. Τα αρνητικά δυστυχώς δε σταματούν εδώ. Η μεγάλη αλλαγή από το 2D στο 3D είναι το πιο μελανό σημείο του Trine 3 καθώς αυτό έχει επίπτωση στο ίδιο το gameplay. Η κίνηση των χαρακτήρων γίνεται πλέον στις τρεις διαστάσεις δίνοντας μεγαλύτερο βάθος στα περιβάλλοντα. Αυτή θα ήταν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή αν φυσικά γινόταν σωστά. Αντ’ αυτού ο παίκτης τις περισσότερες φορές μπερδεύεται στις πλατφόρμες και τα αντικείμενα, καθώς η προοπτική χωλαίνει, κάνοντας το χαρακτήρα του να καταλήγει μετά από άλμα στο κενό, να κουτουλάει πάνω σε αντικείμενα του χώρου και να δυσκολεύει την επίλυση των γρίφων.

Ο έλεγχος είναι επίσης εκνευριστικός και δημιουργεί πονοκέφαλο στον παίκτη, γιατί εκτός του ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσετε το περιβάλλον, κάθε φορά που θα θέλετε να στοχεύσετε ή να μετακινήσετε κάποιο αντικείμενο στο βάθος προς τα μέσα ή προς τα έξω θα πρέπει να πατάτε επιπλέον κουμπιά κάνοντας έτσι το χειρισμό δύστροπο. Η κάμερα (την οποία δεν μπορούμε να ελέγξουμε) στο co-op δε βοηθά καθόλου καθώς δείχνει να έχει δική της θέληση ακολουθώντας όποιον χαρακτήρα επιθυμεί, αφήνοντας τον άλλον εντελώς τυφλό και εκτός πλάνου. Υπήρξαν σημεία που με έκαναν να ξαναφορτώσω το επίπεδο γιατί δεν μπορούσα να βρω που είναι ο χαρακτήρας μου! Και μιας και είπα co-op θα πρέπει να γνωρίζετε πως –σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια- το on line co-op στην κονσόλα λάμπει δια της απουσίας του. Ο μόνος τρόπος για να παίξετε multiplayer το Trine 3 στο PS4 είναι μόνο σε τοπικό επίπεδο ή με το share play της κονσόλας, με την προϋπόθεση βέβαια ότι διαθέτετε VDSL.

Το μεγάλο χαρτί του παιχνιδιού είναι τα υπέροχα γραφικά του που μοιάζουν με κινούμενες σελίδες από παραμύθι. Η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι εμφανής σε κάθε επίπεδο, στα αντικείμενα, στους ίδιους τους χαρακτήρες, καθώς και στους εκπληκτικούς φωτισμούς. Η μουσική επένδυση χωρίς να είναι κάτι αξιομνημόνευτο δένει άρτια με τα τεκταινόμενα στην οθόνη, συμβάλλοντας στην παραμυθένια αισθητική.