FIFA 16 Review

Ας μη γελιόμαστε. Σε αυτό το άρθρο περιμένετε να μάθετε αν το νέο FIFA είναι καλύτερο ή χειρότερο από το νέο PES. Είναι απολύτως, φυσιολογικό, μιας και μιλάμε για τους δύο κυρίαρχους 'εξομοιωτές' ποδοσφαίρου στο χώρο των videogames. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μάτια υποκειμενικά και μάτια αντικειμενικά που διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Μάτια που περιμένουν να πιαστούν από μια λέξη ή μια σύγκριση για να αρχίσουν να υπερασπίζονται την αγαπημένη τους πλευρά. Ως ένα βαθμό είναι κατανοητό. Μυριάδες κείμενα έχουν γραφτεί για το ποιο είναι τελικά καλύτερο 'ποδοσφαιράκι'. Κάθε φορά, όμως, που μια τέτοια διαμάχη λαμβάνει χώρα, ο ηττημένος είναι πάντοτε ο καταναλωτής. Τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν φτάσει σε ένα σημείο, όπου τα όρια της αντικειμενικότητας είναι δυσδιάκριτα. Δύσκολα κανείς μπορεί να πει με βεβαιότητα αν ένα από τα δύο αυτά παιχνίδια είναι 'το καλύτερο'. Όπως και αν η νεότερη έκδοση είναι 'καλύτερη' από την προηγούμενη. Και αυτό γιατί το θέμα είναι υποκειμενικό.

Προσωπικά ασχολούμαι με το FIFA από το την εποχή του Sega Mega Drive και το 'FIFA International Soccer' (ή FIFA 94). Εκείνες οι εποχές βέβαια ήταν εντελώς διαφορετικές.Tο συγκεκριμένο είδος πάντοτε έδειχνε να κάνει βήματα μπροστά. Συνεχείς βελτιώσεις στις κινήσεις και τα animations, στις τεχνικές και τους τρόπους επίτευξης τέρματος. Κάποιες εκδόσεις ήταν εξαιρετικά δύσκολες, κάποιες άλλες τραγικά εύκολες. Για όλα υπήρχε χώρος και τα περισσότερα έμοιαζαν διασκεδαστικά. Με την εξέλιξη του FIFA κυρίως μετά το 2010 και την συνεχώς ρετουσαρισμένη εμφάνιση του, τα πράγματα ξαφνικά 'σοβάρεψαν'. Πλέον από ένας τίτλος που βρισκόταν εκεί για να σε διασκεδάσει και να σε κάνει να περάσεις άπειρες στιγμές με τους φίλους σου, μεταλλάχτηκε σε έναν 'μισό management, μισό 'real soccer' τίτλο. Και αυτό έχει τα καλά του και τα κακά του. Είναι θέμα προτίμησης του καθενός. Διαφορετικά αντιμετωπίζει κάποιος ένα σοβαρό εξομοιωτή τύπου Microsoft Flight Simulator, και διαφορετικά έναν εξομοιωτή πτήσης τύπου Star Wars Tie Fighter. Κάποιοι απλώς επιθυμούν να διασκεδάσουν ανάλαφρα. Κάποιοι άλλοι να νιώσουν πως παίζουν ένα πιο αληθοφανές ποδόσφαιρο. Κανείς από τους δύο δεν έχει άδικο. Το θέμα είναι καθαρά προσωπικό. Κι εγώ, είμαι από αυτούς που αρέσκονται και στα δύο. Δεν θέλω πάντοτε να παίζω σοβαρό ποδόσφαιρο. Κάπου, κάπου θέλω να μπορώ να βάλω δέκα γκολ, τα μισά από τη σέντρα. Διασκέδαση και χαλάρωση λέγεται. Και ναι, μπορώ να τα θέλω και τα δύο. Και το σοβαρό, και το ανάλαφρο.

Το FIFA 16 είναι μια μπερδεμένη ιστορία. Υπήρξαν φορές που το κοίταξα με χαρά και άλλες με σκεπτικισμό. Το αν μου αρέσει ή όχι δεν είναι και τόσο εύκολο να απαντηθεί. Αυτό γιατί προσφέρει τόσες δυνατότητες παραμετροποίησης, που μπορείς να το φέρεις στα μέτρα σου. Μπορείς να χαμηλώσεις τη δυσκολία, να αλλάξεις το γήπεδο, την μπάλα, την εμφάνιση, τη μέρα, την ώρα, το χρόνο, το αν η πάσα σου θα είναι αυτόματη, το αν η αλλαγή των παικτών θα γίνεται αυτόματα, τη γλώσσα, τον σχολιασμό, την ταχύτητα και τόσα πολλά άλλα, που στο τέλος παίζεις το 'δικό σου' παιχνίδι. Πόσο πιο υποκειμενικό να γίνει το 'αν μου αρέσει ή όχι' ένα παιχνίδι που με αφήνει να το πλάσω σαν πλαστελίνη; Δεν θα μου αρέσει όταν ρυθμίσω όλες τις παραμέτρους εκεί που επιθυμώ; Σε ένα τέτοιο επίπεδο, η φράση 'μου αρέσει' παίζει στις λεπτομέρειες όπως τα γραφικά. Αυτά όμως ποτέ δεν υπήρξαν σπουδαίο πρόβλημα σε ένα ποδοσφαιράκι. Καταλαβαίνει, λοιπόν, κανείς πως το να ασχολούμαστε με συγκρίσεις παιχνιδιών που μπορούν να παραμετροποιηθούν στο έπακρο, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Αυτή είναι η δική μου άποψη. Όμως πρέπει να κρατηθεί μια τυπική αντικειμενικότητα. Πρέπει να θεσπίσουμε ένα μέτρο σύγκρισης. Γιατί δεν ασπάζονται όλοι οι άνθρωποι μια γνώμη σαν και τη δική μου. Και είναι απολύτως κατανοητό. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω τι κάνει σωστά και τι λάθος ο νέος τίτλος της EA Sports.

Το FIFA τα τελευταία χρόνια είναι ένα παιχνίδι που δεν τολμάει. Τώρα θα μου πεις, -πως δεν τολμάει; Κοίτα όλες αυτές τις νέες προσθήκες, τα game modes, τα animations, τα controls. Και κατά μία έννοια θα έχεις δίκιο. Η γεύση, όμως, που σου αφήνει η πορεία του τα τρία τουλάχιστον τελευταία χρόνια, είναι πως έχει βαλτώσει. Μοιάζει στάσιμο. Δεν κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Να αλλάξει οπτικά. Και ίσως και στον πυρήνα του. Μου είναι δύσκολο να σας περιγράψω αυτό το συναίσθημα που σου αφήνει, με λέξεις. Είναι εν τέλει δεν είναι φέρει τις μεγάλες αλλαγές που ζητούσα εδώ και ένα χρόνο. Χωρίς όμως να σημαίνει αυτό πως δεν έχει γίνει δουλειά. Αντιθέτως. Νέα πράγματα έχουν προστεθεί, παλιά κατάλοιπα έχουν βελτιωθεί αισθητά. Όμως όλα αυτά στο πλαίσιο του ήδη υπάρχοντος FIFA.

Φέτος παρατηρούμε κάποιες βελτιώσεις σε τραγικούς τομείς του περσινού τίτλου. Συγκεκριμένα οι τερματοφύλακες έχουν επιτέλους σχεδιαστεί να κάνουν λιγότερα λάθη, να έχουν καλύτερη συνείδηση του αγωνιστικού χώρου και να είναι σε γενικές γραμμές πιο 'αποδοτικοί'.  Υπήρξαν όμως αρκετές στιγμές που ποτέ δεν βγήκαν να μαζέψουν τη μπάλα εγκαίρως ή να κάνουν μια επιτυχημένη έξοδο, οπότε υπάρχει ακόμη χώρος για βελτίωση. Θετικό επίσης και το γεγονός της ομαλής μετάβασης από το τρέξιμο στον κανονικό ρυθμό. Στο FIFA 15 αυτή η εναλλαγή γινόταν πολύ απότομα. Με το που άφηνες το πλήκτρο του τρεξίματος, το παιχνίδι έχανε την ομαλή ροή του. Στο FIFA 16 το τρέξιμο είναι λιγότερο 'ψεύτικο' και όταν αφήνεις το κουμπί δεν αλλοιώνεται τόσο πολύ η ομαλότητα των animations και της γενικής ταχύτητας του παιχνιδιού. Συνολικά, η ταχύτητα του παιχνιδιού μοιάζει να έχει υποστεί τις κατάλληλες διορθώσεις.

Έτσι, δε θυμίζει σε τίποτα το συνηθισμένο αργό και βαρετό στυλ άλλα ούτε περνάει και σε επίπεδο arcade mode. Κρατά ένα ενδιάμεσο ρυθμό, κάτι που προσωπικά βρήκα ικανοποιητικό, αφήνοντας πίσω εκείνο το ενοχλητικό σλάλομ που έκαναν οι παίκτες πέρυσι όταν έτρεχαν –και δεν τους έφτανες ποτέ- και γλιστρούσαν ανάμεσα από τους αντιπάλους αντί να συγκρούονται. Τα επίπεδα δυσκολίας τώρα, φαίνεται να έχουν υποστεί και αυτά κάποιες μικροδιορθώσεις. Πιο συγκεκριμένα βρήκα ένα κλικ πιο εύκολο από πέρυσι, το legendary mode (με αισθητή όμως την πίεση από την αντίπαλη ομάδα σε περιπτώσεις αμφίρροπου αποτελέσματος). Σε αυτό ίσως παίζει ρόλο και το νέο μεγάλο 'ατού' του παιχνιδιού, το 'παιχνίδι χωρίς την μπάλα στα πόδια'.

Μεγάλη βαρύτητα δίνεται στο παιχνίδι που μπορείς να κάνεις χωρίς την μπάλα, είτε αμυνόμενος, είτε επιθετικά. Είναι ένα άκρως διασκεδαστικό feature και νιώθεις πως πρέπει να προσπαθήσεις αρκετά για να το δαμάσεις. Τα πάντα εξαρτώνται από το πως θα τοποθετήσεις το σώμα σου, με ή χωρίς την μπάλα (κυρίως  χωρίς), έτσι απαιτείται στρατηγική χρήση του R2/LT. Οι δυνατότητες είναι απεριόριστες. Από το να κάνεις τεχνητά φάουλ στους αντιπάλους, μέχρι να εκτελείς τρελές προσποιήσεις κρατώντας πατημένο το L1/LB –ένα νέο χαρακτηριστικό στο gameplay που στόχο έχει να δώσει μια εύκολη λύση στα πολύπλοκα tricks του δεξιού μοχλού. Έχει γίνει σωστή δουλειά πάνω σε αυτό το κομμάτι, όμως δεν παύει να χρειάζεται και αυτό βελτίωση. Πιο συγκεκριμένα, λόγω του συστήματος αυτού οι παίκτες είναι πιο επιρρεπείς σε φάουλ –βέβαια αυτό έγκειται και στην αυστηρότητα του διαιτητή- και όταν αυτά γίνονται μέσα στην περιοχή σου, μπορεί να αποβούν καθοριστικά για την έκβαση του αγώνα.

Ένα ακόμη σημείο διαφοράς σε σχέση με το περσινό FIFA, είναι οι κάθετες μπαλιές. Γενικώς οι κοφτές και οι ψηλοκρεμαστές πάσες είναι αρκετά δύσκολες. Απαιτείται προσεκτικός σχεδιασμός πριν δώσεις μια μπαλιά σε κάποιον συμπαίκτη. Σε αυτό συμβάλει και το off ball παιχνίδι που ανέφερα παραπάνω. Μοιάζει αρκετά πιο δύσκολο να βγάλεις κάποιον τετ-α-τετ με τον τερματοφύλακα μέσω μιας ψηλοκρεμαστής μπαλιάς ή σέντρας, κυρίως γιατί οι αμυντικοί ξέρουν να τις κόψουν και τις «μυρίζονται» με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, χάρις στην καλύτερη τοποθέτηση τους. Ιδιαίτερα σε ομάδες με χαμηλό rating η υπόθεση για να βγάλετε μια τέτοια φάση δυσκολεύει σε υπερθετικό βαθμό. Το παιχνίδι μάς ωθεί να αναθεωρήσουμε τον τρόπο παιξίματός μας. Πλέον, τα περισσότερα παιχνίδια θα κρίνονται από τα άκρα άλλα και από την απόκτηση του κέντρου. Ο ενδεδειγμένος τρόπος να πετύχετε ένα τέρμα είναι με σέντρα από τα άκρα, προς το κέντρο της μικρής περιοχής. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε μπορούμε να πετύχουμε όμορφα γκολ από μακρινές αποστάσεις.

Το σύστημα των σουτ είναι σαφέστατα βελτιωμένο και ισορροπημένο και πλέον κάτι σουτ-κεραυνοί δεν σκάνε στα δίχτυα γιατί θα υπάρξει η ανάλογη σωστή αντίδραση από τον goalkeeper. Στο φετινό FIFA δεν παίζει ρόλο μόνο η στάση του σώματος στο αν το σουτ θα είναι εντός εστίας αλλά και σε ποιο πόδι βρίσκεται η μπάλα και μάλιστα από ποια πλευρά του ποδιού. Οι παράγοντες μεγαλώνουν με αποτέλεσμα τα σουτ όταν επιτυγχάνονται από μακριά να είναι αφενός δυσκολότερα αλλά αφετέρου να φέρνουν μια απόλαυση στον σκόρερ. Τα ιδιαίτερα skill moves του κάθε παίκτη βοηθούν στην επίτευξη όμορφων γκολ εκτός περιοχής. Τα τελευταία χρόνια το παιχνίδι ήταν περισσότερο 'τακτικό' και έπρεπε να αγκομαχάς για ένα όμορφο γκολ (ειδικά στα αυξημένα επίπεδα δυσκολίας). Σου δίνεται η δυνατότητα να 'γυρίσεις' παιχνίδια  ακόμη και στο legendary mode, ακόμη κι αν βρίσκεσαι πίσω στο ημίχρονο με δέκα παίκτες.

Πέρα από αυτά, γενικώς έχει γίνει μια προσπάθεια να μην διακόπτεται ιδιαίτερα ο ρυθμός του παιχνιδιού. Αν εξαιρέσουμε μερικά ενοχλητικά σημεία που αφορούν μικρά cutscenes για τις ενέργειες του διαιτητή, ο ρυθμός δεν διακόπτεται και πάρα πολύ. Πιο γρήγορα πλάγια, πιο γρήγορα κόρνερ και αμεσότερες εκτελέσεις φάουλ. Αυτή η εντύπωση μου δόθηκε. Βέβαια, υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα αλλαγής και της συνολικής ταχύτητας του παιχνιδιού μέσα από το σχετικό μενού.

Από features το παιχνίδι για φέτος μας επιφύλασσε την εμφάνιση γυναικείων ομάδων. Ένα μέτριο gimmick που μου άφησε μια περίεργη γεύση. Για αρχή, δεν έχει γίνει σωστά. Τα animations και ο ρυθμός είναι εντελώς διαφορετικά χωρίς αυτό να αποτελεί αρνητικό. Το αρνητικό είναι πως μοιάζουν λίγο χοντροκομμένα. Δεν είναι τόσο ομαλή η μετάβαση από το ένα animation στο άλλο. Η κίνηση μπορεί να 'ξενίσει' αρκετούς, άλλα πλησιάζει αισθητά στον τρόπο παιξίματος του γυναικείου ποδοσφαίρου. Απλώς, το όλο εγχείρημα δεν φαίνεται να έχει κάποιο νόημα. Φαντάζομαι σε εκείνο το meeting κάποιος θα πέταξε την ιδέα και όλοι θα ενθουσιάστηκαν. «Ναι. Γιατί όχι;» Περνάει σε μια πιο φεμινιστική φάση το FIFA. Δεν είναι, όμως, έτσι τα πράγματα. Δεν έχει γίνει ούτε σωστή εκτέλεση της ιδέας, ούτε φαίνεται να ενδιαφέρει κανέναν. Για την ιστορία υπάρχουν μόνο 12 ομάδες (εθνικές) γυναικών, και μπορείς να παίξεις μόνο κάποιο κύπελλο. Δε βρήκα τίποτα το ιδιαίτερο στην ασχολία μου μαζί του. Τα κορίτσια δεν υπακούν στις εντολές σωστά, δεν φαίνεται να ξέρουν καλό κοντρόλ, καλές ντρίπλες, και δεν έχουν καλό σουτ. Υποπτεύομαι πως είναι εκεί για να μυήσουν κάποιες κοπέλες στο ποδόσφαιρο, μιας και ένα από τα achievements που δίνει το παιχνίδι είναι το 'να κάνεις τάκλιν με μια γυναικεία ομάδα και να κρατήσεις την μπάλα'. Λες και δεν ξέρουμε τι πάει να πει τάκλιν εμείς τα αγόρια. Οπότε, θεωρώ άκομψη αυτή την κίνηση 'εισαγωγής' μιας δικαιολογίας για τα αγόρια, του στυλ: «Αγάπη μου, έχει και γυναικείες ομάδες, δοκίμασε, μπορεί να σου αρέσει».

Ο μόνος λόγος για τον οποίο κάποιος θα δοκιμάσει ή θέλει να δοκιμάσει αυτό το νέο χαρακτηριστικό του FIFA είναι για να δει τα περιβόητα 'γυναικεία physics'. Πιστέψτε με όμως, αυτά δεν υπάρχουν στο παιχνίδι. Θα έπρεπε να υπήρχαν ίσως στην fox engine του PES, άλλα όχι, δεν θα τα βρείτε εδώ. Οι γυναικείες ομάδες προφανώς και θα μας απασχολήσουν και στο επόμενο FIFA, ίσως με ολοκληρωμένες κατηγορίες και όχι μόνο με εθνικές ομάδες. Και ίσως, έτσι που το πάει το παιχνίδι, σε μερικά χρόνια να δούμε και κατηγορίες με παιδιά, με ακαδημίες και την πορεία ενός παίκτη από τα 12 του χρόνια.

Στα του παιχνιδιού, και πριν περάσω στα γραφικά, να σας τονίσω το πόσο εθιστικό μπορεί να γίνει το Ultimate Team mode του FIFA. Αυτό που έχουν καταφέρει με τα πακέτα (boosters) και το χτίσιμο της χημείας της ομάδας μπορεί να 'κλείσει σπίτια'. Είναι εξαιρετικό και σε κάνει να προσπαθείς πάντα να φτάσεις την χημεία της ομάδας στο 100%. Το online κομμάτι γενικώς του παιχνιδιού το θεωρώ εξαιρετικό. Με λίγες μικρές διορθώσεις, ειδικά σε ότι αφορά το χρόνο αναμονής για κάποιο παιχνίδι θα είναι τέλειο. Υπάρχει μπόλικο περιεχόμενο και οι ομάδες ανανεώνονται αυτόματα μέσω του Match Day χαρακτηριστικού. Γενικά έχει γίνει πολύ προσεγμένη δουλειά σε αυτό το κομμάτι. Online seasons, κύπελλα, drafts, ματσάκια με τους φίλους και η ultimate team σου είναι να την παραμετροποιήσεις όπως θέλεις, κερδίζοντας νέες εμφανίσεις, εμβλήματα, attributes για τους παίκτες, συμβόλαια και προσπαθώντας να μαζέψεις τους καλύτερους (απαιτούνται βέβαια κάποια in game χρήματα για την απόκτηση των πακέτων). Μπορείς να πληρώσεις με μετρητά άλλα μπορείς απλώς να κάνεις νίκες κερδίζοντας κάποιους πόντους που εξαργυρώνεις για τα boosters σου. Πάντως το αγκάθι του micro transaction είναι εκεί. Και κακώς.

Και σε αυτό το παιχνίδι, όπως και στο αντίπαλο δέος (το PES) υπάρχουν τα Skill games όπου μπορείς να εξασκηθείς γύρω από κάθε πτυχή του FIFA (από την άμυνα έως την επίθεση) και να βαθμολογηθείς για αυτά. Φέτος έρχονται πιο απαιτητικά από ποτέ και πιο ζόρικα αν κάποιος το επιθυμεί. Μάλιστα, μπορείτε να προπονήσετε κανονικά το δικό σας «Be A Pro» και να του ανεβάσετε έτσι τα στατιστικά. Υπάρχει επίσης το Practice Arena στο οποίο διαλέγοντας τον παίκτη της επιθυμίας σου μπορείς να προπονηθείς σε όλες τις κινήσεις ελεύθερα. Μοναδικό αρνητικό κατάλοιπο είναι η fixed κάμερα που ίσως να μην ικανοποιήσει όλους τους παίκτες. Προσωπικά μου αρέσει, άλλα θα ήθελα να μπορώ να την αλλάξω για λόγους μονοτονίας. Μια καινοτομία του φετινού τίτλου είναι το FIFA Trainer, ένα ζωντανό on-the-fly σύστημα εκμάθησης του τρόπου παιχνιδιού του FIFA. Πρόκειται για ένα εργαλείο που εμφανίζεται ως κομμάτι του HUD και σας συμβουλεύει ανά πάσα στιγμή ποιο κουμπί να πατήσετε και αυτό προσαρμόζεται ανάλογα με την πρόοδό σας. Αν και είναι μια πολύ φιλόδοξη προσπάθεια από την ΕΑ Sports και πιστεύω πως τους αρχάριους θα έχει αντίκτυπο, βρήκα την παρουσία του ενοχλητική. Ευτυχώς με το πάτημα του RS αυτό εξαφανίζεται, ενώ στο start menu μπορεί να προσαρμοστεί σε διάφορα επίπεδα εκμάθησης αν το θέλετε.

Εκεί που το παιχνίδι είναι εξαιρετικό φέτος είναι στις επαναλήψεις των φάσεων και στο ότι μπορεί να κρατάει στατιστικά που ούτε φανταζόσουν. Κάθε μικρό κομμάτι φαίνεται να έχει ενσωματωθεί στις ατάκες των εκφωνητών. Έτσι, αν για παράδειγμα έχεις έναν παίκτη που έχει σκοράρει στους τρεις τελευταίους αγώνες, θα στο υπενθυμίσουν. Μπορεί να πέσει και κάποιο τυχαίο replay κατά τη διάρκεια μιας διακοπής, από κάποιο όμορφο γκολ ή φάση που έχει γίνει στο παιχνίδι. Όπως ακριβώς και στις ζωντανές μεταδόσεις. Τα replays είναι εκπληκτικά, και σπάνια βλέπεις λάθη όπως αυτά που έχουμε συναντήσει σε προηγούμενες εκδόσεις όπου η κάμερα βρισκόταν πίσω από σώματα και δε μπορούσες να δεις ούτε τη μπάλα. Σε ότι αφορά την A.I τώρα αυτό αποτελεί περίεργη περίπτωση. Είναι αρκετά περίπλοκες γενικά οι 'νοημοσύνες' σε τέτοια παιχνίδια. Πολλά assets μπλέκονται μεταξύ τους, πολλοί αλγόριθμοι. Πάντως μοιάζει και αυτή αισθητά βελτιωμένη. Υπάρχουν φυσικά τα κλασικά κολλήματα όπου μπορεί να δεις έναν παίκτη να κάνει ανεξήγητα πράγματα, άλλα όχι και τόσο συχνά. «Ούτε κρύο, ούτε ζέστη» όπως θα λέγαμε στη γλώσσα μας.

Όπως θα παρατηρήσατε, έχω αναφέρει πως έχουν γίνει μικροδιορθώσεις και βελτιώσεις σχεδόν παντού. Παρόλα αυτά, το γενικό αίσθημα που σου αφήνει το παιχνίδι είναι περίεργο. Δεν αποτελεί ένα βήμα μπροστά προς κάποια κατεύθυνση, απλώς έχει φροντίσει να διορθώσει προβλήματα του παρελθόντος και αυτό το καθιστά πιο στιβαρό και ισορροπημένο από πέρυσι. Οι νέες προσθήκες είναι και αυτές μοιρασμένες. Σε ότι αφορά την εμφάνιση των γυναικείων ομάδων, νομίζω πως είναι απλώς αστείο. Δεν ξέρω αν σκοπεύουν να βγάλουν κάποιο τίτλο μόνο με γυναικείες ομάδες ή να ενσωματώσουν τα ρόστερ στο κεντρικό FIFA, πάντως δεν νομίζω να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους. Είναι όμορφο που υπάρχουν, άλλα πρακτικά άχρηστο.

Στον οπτικό τομέα το παιχνίδι δε με εντυπωσίασε όσο θα ανέμενα. Ωστόσο παρουσιάζει μια ελαφριά βελτίωση. Πρώτον κυρίως γιατί «παίζει» σε μεγάλο βαθμό με το φωτισμό, τόσο στο γήπεδο, όσο και στα μοντέλα των ποδοσφαιριστών και, δεύτερον, χάρις στα επιπλέον face και body scans που έγιναν και πλέον αρκετοί εκατοντάδες παίκτες είναι αναγνωρίσιμοι από τις σιλουέτες τους. Βέβαια, δε λείπουν και τα ατοπήματα, όπως η κίνηση των μαλλιών –κυρίως στις γυναίκες. Επιπροσθέτως το κοινό μοιάζει να έχει μείνει στάσιμο και αυτό, απογοητεύοντας οπτικά. Σε πολλές περιπτώσεις απογοητεύουν ακόμη και οι αντιδράσεις τους. Είτε είναι πολύ αργές, είτε πολύ χλιαρές. Σε κάθε περίπτωση μοιάζουν 'ψεύτικες', επαναλαμβανόμενες και χαλάνε το κλίμα.

Στα συν του FIFA 16 συγκαταλέγεται η πλήρης τηλεοπτική παρουσίαση της Bundesliga στα πρότυπα της Premier League, δημιουργώντας ένα άκρως γηπεδικό κλίμα όταν παίζετε με ομάδες από αυτά τα πρωταθλήματα. Το μεγάλο χαρτί της ΕΑ είναι φυσικά οι αυθεντικές ομάδες, τα πρωταθλήματα και τα ονόματα των παικτών. Σε αυτό βασίζεται χρόνια τώρα έναντι του αντιπάλου της. Και φέτος υπάρχουν τα πραγματικά ρόστερ και ομάδες όπως τα αγάπησαν οι περισσότεροι από εμάς. Η ΑΕΚ λάμπει δια της απουσίας της και φέτος, όπως και ολόκληρο το ελληνικό πρωτάθλημα. Στα του σχολιασμού δε χρειάζεται να αναφέρω πως δεν υπάρχει ελληνική περιγραφή, χρειάζεται όμως να αναφέρω πως υπάρχουν αρκετές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και τα πολωνικά ή τα αραβικά. Η καλύτερη (και η δική μου default) γλώσσα πάντως είναι και φέτος η Ισπανική. Κάθε φάση και κάθε γκολ έχει νόημα όταν έχεις Ισπανό εκφωνητή. Φτάνει πια το Αγγλικό casting! Το έχουμε βαρεθεί! Είναι μονότονο. Αν θέλετε διασκέδαση, γυρίστε το στα Ισπανικά. Δεν θα απογοητευτείτε σας το εγγυώμαι.

Μένοντας στο ηχητικό κομμάτι να αναφέρω πως το εφέ της πάσας είναι ασυνήθιστα δυνατό. Μπορείς να το χαμηλώσεις από το μενού, πάντως μου έκανε εντύπωση για αυτό και το αναφέρω. Σε ότι αφορά τη μουσική, και φέτος η ΕΑ φρόντισε να εξασφαλίσει αρκετά τραγούδια δημιουργώντας ένα ακόμη όμορφο soundtrack, όπως μας έχει συνηθίσει. Τέλος, τα τρία ενοχλητικά πράγματα που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια στα FIFA, έκαναν πάλι την εμφάνισή τους. Είναι κομμάτια του παιχνιδιού, που όσο και να το αγαπάω, δεν τα αντέχω. Ποιά είναι αυτά; Πρώτον, ο αλγόριθμος του δοκαριού. Το παιχνίδι είναι προγραμματισμένο ένα μεγάλο ποσοστό των σουτ να καταλήγει στο δοκάρι. Δε μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Ειδικά στις μεσαίες δυσκολίες (semi pro και άνω) το ποσοστό είναι υψηλό. Το δεύτερο είναι η εμμονή με τις εύκολες κάρτες. Το παραμικρό φάουλ οδηγεί στην καλύτερη περίπτωση σε κίτρινη κάρτα. Είναι ένα στοιχείο που καταστρέφει το online κομμάτι περισσότερο, μιας και δεν διαθέτεις μεγάλη γκάμα στην αρχή από παίκτες, με τους οποίους μπορείς να αντικαταστήσεις αυτούς που έφυγαν με κόκκινη κάρτα.

Τέλος, το μεγαλύτερο μου παράπονο αφορά το κουμπί του τρεξίματος. Χρόνια τώρα! Κάθε φορά που επιλέγεις να κρατάς πατημένο το τρέξιμο, το παιχνίδι αλλάζει μορφή. Οι μπαλιές δεν περνούν, ο αντίπαλος μοιάζει να ανεβάζει στροφές, δεν βγαίνουν οι αντεπιθέσεις και άλλα πολλά. Το παιχνίδι σε εξωθεί να μην χρησιμοποιείς το τρέξιμο, και το κάνει εξόφθαλμα, κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα. Είπαμε simulation άλλα μέσα στο παιχνίδι πρέπει να μπορείς να χρησιμοποιείς τα χαρακτηριστικά του υπέρ σου. Εδώ κάθε φορά που επιλέγεις να τρέξεις, ο αντίπαλος αυξάνει δυσκολία. Περιμένω πως και πως να αλλάξουν αυτό το σύστημα χρόνια τώρα. Κλείνοντας θα μου επιτρέψετε να μη προβώ σε κάποια σύγκριση με το PES. Δεν το έχω δοκιμάσει αναλυτικά ώστε να σχηματίσω ολοκληρωμένη άποψη και δεν θα μπω στη διαδικασία σύγκρισης απλώς και μόνο για να δημιουργηθεί 'ντόρος'.