Tales from the Borderlands - Review

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν έμαθα πως η Telltale Games εργάζεται επάνω στην ανάπτυξη του Tales from the Borderlands ήταν αν μία ομάδα της οποίας η δουλειά χαρακτηρίζεται από τη βαθιά σύνδεση των χαρακτήρων, τα συναισθήματα που μπορεί να προσφέρει μία δυναμική ιστορία και την υποδειγματική αφηγηματικότητα, θα μπορούσε να φέρει στη ζωή ένα χιουμοριστικό και τρελό σύμπαν σαν αυτό του Borderlands. Πολλοί έκαναν λόγο πως ο συνδυασμός της ιστορίας του Borderlands με τους μηχανισμούς για τους οποίους είναι γνωστή η εταιρία θα απέφερε με μεγάλη βεβαιότητα καρπούς αλλά ο φόβος αποτυχίας παραμονεύει πάντα στη γωνία. Ευτυχώς, τα πρώτα δείγματα από το Zer0 Sum δείχνουν αυτό που ήδη γνωρίζαμε, το οποίο είναι πως ο σχεδιασμός αξιοσημείωτων χαρακτήρων και η δημιουργία μίας ποιοτικής διαδραστικής ιστορίας είναι δύο στοιχεία που βρίσκονται βαθιά ριζωμένα στο DNA των ανθρώπων της Telltale.

Το σενάριο επικεντρώνεται στην προσπάθεια του Rhys να λάβει μία προαγωγή στην Hyperion, η οποία μετά το θάνατο του Handsome Jack βρίσκεται σε καθοδική πορεία. Όπως σε κάθε ιστορία, τα πράγματα δεν πάνε όπως τα προόριζε ο ήρωάς μας και αναγκαζόμαστε να μπούμε στο κυνήγι ενός Vault Key, κατά τη διάρκεια του οποίου θα συναντήσουμε ήρωες από προηγούμενους Borderlands τίτλους όπως ο Zero. Βέβαια, ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού δεν είναι μόνο ο Rhys καθώς στη μέση του Zer0 Sum έλαβα τον έλεγχο της Fiona, μίας επαγγελματίας Pandoran con artist. Την ιστορία των δύο ηρώων αφηγείται ο Rhys σε έναν μασκοφόρο που έχει απαγάγει αυτόν και την Fiona και εδώ είναι το πιο ελκυστικό στοιχείο του σεναρίου καθώς ακούμε την πλοκή που συμφέρει τον κάθε ήρωα αντί της αληθινής εξέλιξης των πραγμάτων.

Οι φορές που βρήκα τον εαυτό μου να γελάει με τις ατάκες των χαρακτήρων δεν ήταν λίγες και αυτό μου έδωσε άμεσα να καταλάβω πως συμβαδίζει με τον χαρούμενο και ζωηρό κόσμο του Borderlands. Αποφεύγοντας κάθε spoiler, το Zer0 Sum δεν έχει μία σταθερή δομή στην εξέλιξη του. Η αρχή του είναι σχετικά αδύναμη με το ενδιαφέρον να κορυφώνεται στο δεύτερο μέρος όπου έλαβα έλεγχο της Fiona και το τέλος να καταλήγει να είναι θεαματικό. Η συνεχής αντιπαλότητα μεταξύ του Rhys και του Vasquez δημιουργεί τεράστιο χώρο για μεγαλοπρεπείς ατάκες και καθ’όλη τη διάρκεια της ιστορίας η Telltale με έκανε να νιώσω πως βλέπω cutscenes από ένα παιχνίδι Borderlands.

Σε ότι αφορά τις αποφάσεις που είχα να πάρω για κάθε σημαντική στιγμή στο παιχνίδι, θα έλεγα πως σε σύγκριση με σειρές όπως το The Wolf Among Us και The Walking Dead δε χαρακτηρίζονται από την ίδια σπουδαιότητα και δεν καλύπτουν τις διάφορες πτυχές του χαρακτήρα ενός παίκτη στον ίδιο βαθμό. Όταν κάποιος ακούει το όνομα Telltale Games, ήδη γνωρίζει πολύ καλά τι να περιμένει στο τομέα του gameplay. Έτσι και εγώ δεν περίμενα κάτι παραπάνω από quick-time events και την επιλογή διάφορων αποφάσεων που θα καθορίσουν την εξέλιξη της ιστορίας στα επόμενα επεισόδια. Υπήρχαν στιγμές που έπρεπε να σταματήσω και να επιλέξω το οπλοστάσιο ενός loader bot αλλά το θετικό αποτέλεσμα των επιθέσεων μου στους αντιπάλους περιοριζόταν στην απλή στόχευση των εχθρών και όχι στη σωστή επιλογή που μπορεί να έκανα για τον εξοπλισμό του ρομπότ.

Επιπροσθέτως, ο Rhys έχει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί συγκεκριμένες καταστάσεις στο παιχνίδι μέσω του μηχανικού ματιού του, κάτι που αποτελεί περισσότερο όμορφη αισθητική επιλογή παρά ένας έξυπνος gameplay μηχανισμός. Το λέω αυτό γιατί χρησιμοποίησα το μηχανικό μάτι του Rhys για να μάθω περισσότερα για συγκεκριμένα όπλα και αντικείμενα και όχι σε κάποιο κρίσιμο σημείο της ιστορίας. Ευτυχώς, μιλάμε για το πρώτο επεισόδιο οπότε αυτό σημαίνει ότι ίσως η Telltale να μας ετοιμάζει μερικές ενδιαφέρουσες εκδοχές για τη χρήση του μηχανικού ματιού και τον τρόπο με τον οποίο η Fiona μπορεί να εκμεταλλευτεί τα χρήματα για να ξεφύγει από επικίνδυνες καταστάσεις.

Αυτό που παρατήρησα επίσης είναι η προσθήκη ενός inventory μενού το οποίο δεν είχε κάποια γενικότερη χρήση. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ενσωμάτωσή του στο παιχνίδι δεν είναι τυχαία όπως και το μηχανικό μάτι και αναμένεται να δούμε την υλοποίηση τους στα επόμενα επεισόδια. Θέλω να ελπίζω πως η εκτέλεση τους θα είναι ουσιώδης και θα έχει αντίκτυπο στο gameplay, ενώ θα προτιμούσα μεγαλύτερη ελευθερία στην εξέλιξη των quick-time events.

Δοκίμασα τη PC έκδοση του Tales from the Borderlands σε μία Asus GTX 770, κάτι που αναμενόμενα δεν αποτελεί πρόβλημα για μία κάρτα γραφικών σαν και αυτή. Η σχεδιαστική προσέγγιση έχει παραμείνει η ίδια με ένα πιο καθαρό, λιγότερο ακατάστατο και πιο λεπτομερή σχεδιασμό των χαρακτήρων, ενώ τα περιβάλλοντα δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από αυτά του Borderlands και παραμένουν το ίδιο πανέμορφα. Προσωπικά, ένιωσα πως η cel-shaded απεικόνιση των γραφικών για την οποία είναι γνωστή η σειρά Borderlands σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο ύφος των παιχνιδιών της Telltale Games ταίριαξαν γάντι. Στο κομμάτι του ήχου, η Telltale Games δεν μας απογοήτευσε και η επιλογή του Busy Earnin’ των Jungle δεν θα μπορούσε να ταιριάξει περισσότερο με το τρελά συναρπαστικό κλίμα του Borderlands. Το να βλέπεις τον Rhys και τον Vaughn να πατάνε skags με το αυτοκίνητο του Vasquez, ενώ παίζει στο background το συγκεκριμένο τραγούδι είναι μία κλασσική στιγμή Borderlands. Το voice acting cast απαρτίζεται από μεγάλα ονόματα στο χώρο των video games όπως ο Troy Baker, Laura Bailey και Patrick Warburton και φυσικά οι ερμηνείες τους δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες.