Warhammer 40K: Dawn of War III Review

Παιχνίδια στα οποία οι δημιουργοί επιλέγουν να δανειστούν ή να δανείσουν το settings τους σε ένα διαφορετικό μέσο ψυχαγωγίας, έχουν αν μη τι άλλο εξαιρετικό ενδιαφέρον τόσο ως προς το πόσο ποιοτικό θα είναι το τελικό αποτέλεσμα αλλά και πόσο πετυχημένα θα γίνει αυτή η μεταφορά στο νέο περιβάλλον. Στην ιδιαίτερη περίπτωση μάλιστα που μιλάμε για την μεταφορά ενός tabletop RTS παιχνιδιού όπως το Warhammer 40Κ σε RTS βιντεοπαιχνίδι, ο πήχης αυτόματα ανεβαίνει ακόμα πιο ψηλά και οι απαιτήσεις αυξάνονται κατακόρυφα. H Relic Entertainment, επιστρέφει μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια στην σκηνή των real time strategy με το τρίτο παιχνίδι της σειράς Dawn of War να βρίσκεται στα χέρια μας. Στις γραμμές που ακολουθούν θα δείτε γιατί κατά τη γνώμη μου έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ πιστό στο setting του Warhammer τίτλο, που τυχαίνει να είναι και ένα από το δυσκολότερα strategy παιχνίδια που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Αν υπάρχει κάτι που το Dawn of War III κάνει πάρα πολύ καλά, αυτό είναι να μας μεταφέρει το χάος και τον πανικό που επικρατεί ανάμεσα στα τρία factions του Warhammer 40Κ, όταν αυτά συναντιούνται στο πεδίο της μάχης. Οι φυλές με τις οποίες μπορείτε να παίξετε είναι οι Space Marines, οι Eldars και τα Orks, ενώ οι μάχες μεταξύ τους ξεδιπλώνονται με πολύ διαφορετικό τρόπο από ότι είδαμε στο προηγούμενο παιχνίδι της σειράς. Αν σας αρέσει η πολύωρη μελέτη των units, η εκμάθηση των κατάλληλων counters και η προσεκτική χρήση της κάθε μονάδας με βάση και το πλάνο του αντιπάλου, τότε κατά πιθανότητα το Dawn of War III θα σας “χαλάσει” λίγο μιας και εδώ οι μάχες είναι χαοτικές, με τεράστιους αριθμούς από units που πρέπει να παρακολουθεί ο παίκτης και γενικότερα είναι περισσότερο βασισμένη στην καλή ανάπτυξη της βάσης παρά στην προσεκτική επιλογή των units που θα χρησιμοποιηθούν.

Το campaign αποτελείται από 17 συνολικά αποστολές, που μας παρουσιάζουν τα γεγονότα από την οπτική γωνία κάθε φορά και διαφορετικής φυλής, κάτι που για ένα τόσο περίπλοκο παιχνίδι θεωρώ ότι μόνο αρνητικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μιας και ο παίκτης δεν έχει τη δυνατότητα να επιλέξει μία φυλή, να την μάθει καλά και αυτή να τον οδηγήσει στην νίκη. Αντ’ αυτού αναγκάζεται να παίξει με όλες, να αλλάζει το gameplay του σε κάθε αποστολή, να προσπαθεί μέσα στον γενικότερο χαμό να κατανοήσει ένα βάναυσα απαιτητικό micromanagement σύστημα που μπλέκει δεκάδες τύπους buffs και debuffs μεταξύ τους, με ορισμένα απ’ αυτά να ενισχύουν ή αντίστοιχα να ακυρώνουν κάποια άλλα, να αλλάζουν τον τύπο του damage των μονάδων ή τα αντίστοιχα armor. Είναι σίγουρο ότι με ένα και μοναδικό gameplay δε θα έχετε προλάβει να μάθετε καλά κανένα από τα τρία factions του παιχνιδιού.

Στον αντίποδα οι αποστολές, αν και δεν είναι όλες ενδιαφέρουσες είναι πολύ πλούσιες σε περιεχόμενο και quests, με διάρκεια που κυμαίνεται από μισή μέχρι και μία ώρα η κάθε μία. Καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο και χορταστικό campaign που σίγουρα θα σας κρατήσει απασχολημένους για αρκετό καιρό, αλλά δε θα σας δώσει τη δυνατότητα να αποκτήσετε το δικό σας αγαπημένο faction, ένα δέσιμο που σε τέτοιου είδους παιχνίδια θεωρώ ότι είναι απαραίτητο για τον παίκτη. Κάτι ακόμα που ξεχώρισα από την αρχή είναι ότι το gameplay του Dawn of War III θυμίζει πολύ περισσότερο αυτό του Warcraft III και σε επέκταση των MOBA, γιατί πέρα από τα units που κατασκευάζετε μπορείτε να έχετε στην ομάδα σας και τρεις special χαρακτήρες, καθένας από τους οποίους έχει δικές του ικανότητες και ρόλο μέσα στη μάχη.

Συγκεκριμένα θα βρείτε τους ήρωες χωρισμένους σε class όπως support, tanks και damage dealers κάποιοι από τους οποίους έχουν synergies μεταξύ τους το να καταφέρετε να χτίσετε την τέλεια τριάδα θα σας πάρει αρκετό χρόνο και πολύ ψάξιμο. Προσωπικά, όσο κι αν μου άρεσε ή όχι το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, πιστεύω ότι η προσπάθεια της Relic να δημιουργήσει ένα υβρίδιο RTS  και MOBA ήταν τελείως άστοχη και θα προτιμούσα να έχει δοθεί περισσότερη βαρύτητα στο καθαρόαιμο strategy στοιχείο του τίτλου. Ιδιαίτερα ικανοποιημένος έμεινα από το πόσο διαφορετικά είναι τα mechanics των τριών factions, με τα Orks να μαζεύουν scraps από κατεστραμμένα κτήρια, οχήματα ή robot και με αυτά τα scraps να αγοράζουν τα upgrades τους. Μπορούν επιπλέον να κατασκευάσουν νέα mechs στο πεδίο της μάχης μέσα από στοίβες με scraps και πολλά άλλα. Οι Eldar έχουν την ικανότητα να τηλεμεταφέρουν τα κτήριά τους στο πεδίο της μάχης, έχουν δυνατές ασπίδες και είναι πιο γρήγοροι όταν παλεύουν εντός μιας ακτίνας των κτηρίων τους.

Τέλος, οι Space Marines έχουν πολύ καλά θωρακισμένα mechs και οχήματα που αντέχουν πολύ damage. Τολμώ να πω ότι είναι εκπληκτικά σχεδιασμένα τα mechanics των τριών factions, πολύ ενδιαφέροντα και καθόλου επαναλαμβανόμενα, ακόμα και στις πιο μικρές και ασήμαντες infantry μονάδες, που έχουν διαφορετικές ειδικές ικανότητες. Το αρνητικό σε αυτό τον τομέα είναι ότι καμία πίστα δεν είναι έτσι σχεδιασμένη ώστε να μπορεί ο παίκτης να εκμεταλλευτεί τις δυνάμεις του faction του ή τις ιδιομορφίες της πίστας ώστε να πάρει το πλεονέκτημα απέναντι στους αντιπάλους χρησιμοποιώντας για παράδειγμα τη μορφολογία του εδάφους, την απόσταση των βάσεων και άλλα τέτοια στοιχεία που γνωρίσαμε μέσα από την πολύ πετυχημένη συνταγή των Starcraft.

Όλες οι μάχες, μετά τα objective καταλήγουν να είναι ένα ανελέητο push ή αντίστοιχα defend μέχρι να σπάσουν οι άμυνες του ενός από τους δύο κάτι που για κάποιους παίκτες μπορεί να καταντήσει βαρετό. Σοβαρή έλλειψη θεωρώ και την απουσία του retreat πλήκτρου με το οποίο μπορείς να διατάξεις ένα squad σου που έχει δεχτεί απώλειες να επιστρέψει στη βάση, να αναπληρώσει τα χαμένα units και να επιστρέψει. Στα προηγούμενα Dawn Of War, αλλά και στο Company of Heroes αυτή η εντολή δινόταν με το πάτημα ενός πλήκτρου, ενώ τώρα ο παίκτης πρέπει να επιλέγει χειροκίνητα τις μονάδες που τον ενδιαφέρουν, να τις στέλνει πίσω και να ξανά μετά στη μάχη.

Στα οπτικά του θέματος, το παιχνίδι διαθέτει ένα πολύ όμορφο και ξεκάθαρο user interface, όπου ανά πάσα στιγμή μπορεί ο παίκτης να πάρει την πληροφορία του ποια units είναι χτυπημένα, ποια είναι στην παραγωγή, στην περίπτωση των Orks ποια έχουν scrap upgrades κλπ. Τα γραφικά είναι πολύ όμορφα και κοφτερά, τα animations πολύ λεπτομερή, ειδικά με τα μεγαλύτερα μοντέλα όπως mechs, armored οχήματα κλπ. αν και το πολύ μεγάλο πλήθος τόσο λεπτομερών units, προς το τέλος κάθε αποστολής θα τεστάρει τις αντοχές ακόμα και των πιο δυο δυνατών μηχανημάτων. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ένα αρκετά απαιτητικό παιχνίδι, γι’ αυτό σιγουρευτείτε πρώτα ότι μπορείτε να το τρέξετε πριν προβείτε σε οποιαδήποτε αγορά. Στο θέμα του ήχου, το παιχνίδι παραμένει στα ίδια, υψηλά standard με τα προηγούμενα της σειράς, πολύ ωραία soundtracks και καλοδουλεμένα voice overs ολοκληρώνουν με ένα 10/10 τον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού.