For Honor Review

Μεσαιωνική φαντασία αναμειγμένη με τρεις ιστορικές φατρίες πολεμιστών και η υπογραφή της Ubisoft. Το For Honor είναι από τα παιχνίδια για τα οποία εύκολα μπορεί κάποιος να ενθουσιαστεί. Παρόλα αυτά, από την ημέρα της ανακοίνωσής του, ήμουν ιδιαίτερα προκατειλημμένος πως πρόκειται για έναν κλώνο του "Chivalry Medieval Warfare", το οποίο θα αναπτυχθεί με τα εφόδια και τη δύναμη μιας μεγάλης εταιρίας, χωρίς τη παρουσία κάποιου συστατικού που θα το κάνει να ξεχωρίσει. Είμαι άνθρωπος που δύσκολα επηρεάζεται από το ντόρο που περιτριγυρίζει ένα παιχνίδι και δεν είχα πειστεί σε καμία περίπτωση για το For Honor αλλά δεν είχα λόγο να το προδικάσω και έτσι περίμενα να το πιάσω στα χέρια μου.

Ευτυχώς, η Ubisoft με εξέπληξε πολύ ευχάριστα. Τις πρώτες ώρες δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω το βάθος του και το ότι έχω να κάνω με ένα εξαιρετικά ποιοτικό παιχνίδι. Αφού αφιέρωσα πάνω από 20 ώρες σε όλα τα διαθέσιμα multiplayer modes, μαζί φυσικά με παρέα, τότε πραγματικά ξεκίνησα να βιώνω τη γλυκιά ικανοποίηση που προσφέρουν οι gameplay μηχανισμοί του παιχνιδιού. Είχα μάθει πως να παίζω με τη πλειοψηφία των χαρακτήρων και τη προσέγγιση που χρειάζεται ο καθένας ξεχωριστά για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των αντιπάλων.

Πριν ξεκινήσω όμως να εμβαθύνω, θα αναφερθώ στο τι ακριβώς είναι το For Honor. Πρόκειται για ένα close quarter combat simulation παιχνίδι που βασίζεται στις melee μάχες μεταξύ παικτών. Υπάρχουν 12 ήρωες διαθέσιμοι προς επιλογή από τρία διαφορετικά factions (Knights, Vikings, Samurai), ο καθένας με το δικό του προσωπικό στυλ μάχης και το δικό του ξεχωριστό όπλο. Τα διαθέσιμα multiplayer modes είναι τα Dominion (4V4), Deathmatch και Duel. Στο Dominion ο στόχος είναι να επιτευχθεί ο αριθμός των 1000 πόντων από μία ομάδα και αυτό πραγματοποιείται με την κατοχή συγκεκριμένων σημείων στο χάρτη ή την εξόντωση αντιπάλων. Το Deathmatch έχει δύο παρακλάδια, το Skirmish και το Elimination. Στο πρώτο οι πόντοι κερδίζονται μόνο με την εξόντωση αντιπάλων, καθώς δεν υπάρχουν σημεία για να καταληφθούν. Στο Elimination δεν υπάρχουν πόντοι και ο αγώνας χωρίζεται σε γύρους χωρίς respawn και η νικήτρια ομάδα είναι αυτή που θα κερδίσει τρεις γύρους. Το Duel, όπως αποκαλύπτει η ονομασία του, τοποθετεί τους παίκτες σε αγώνες ένας εναντίον ενός ή ακόμα και με κάποιο φίλο σας σε αγώνες δύο εναντίον δύο (2v2 Brawl).

Θεωρώ πως το 2v2 Brawl είναι το διασκεδαστικότερο mode μαζί με ένα φίλο πάντα και είναι αυτό με το οποίο κατάφερα να συγκεντρωθώ πλήρως στη βελτίωση της επίδοσης μου στο πεδίο της μάχης. Το For Honor έχει ένα story mode με διάρκεια περίπου έξι ώρες, το οποίο επί της ουσίας βοηθάει τους παίκτες να έχουν μια πρώτη και ομαλή γνωριμία με τους μηχανισμούς και τους χαρακτήρες του παιχνιδιού, πριν τοποθετηθούν αντιμέτωποι με παίκτες από όλο το κόσμο στα multiplayer modes. Το μόνο που συγκράτησα από όλο το story mode είναι η εικόνα της Apollyon ως μια σκληροτράχηλη, ανελέητη και τρομερά έξυπνη villain. Με εντυπωσίασε πάρα πολύ συνολικά η Apollyon ως χαρακτήρας και ειδικά η εξαιρετική Catherine Kidd που δανείζει τη φωνή της. Μην περιμένετε κάποιο αξιόλογο σενάριο, το story mode υπάρχει απλά σε β' ρόλο, υποστηρικτικό για το συνολικό πακέτο.

Οι ήρωες του For Honor χωρίζονται σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες: Vanguard, Heavy, Assassin και Hybrid. Η κατηγορία Vanguard απευθύνεται σε όσους αναζητούν μια γενικότερη ισορροπία επιθετικών και αμυντικών ικανοτήτων, η κατηγορία Heavy σε όσους αρέσκονται στην ωμή δύναμη και ταυτόχρονα υψηλή άμυνα, η κατηγορία Assassin σε όσους είναι λάτρεις των γρήγορων κινήσεων και η κατηγορία Hybrid σε όσους θέλουν λίγο από όλα. Από αυτές τις τέσσερις κατηγορίες, η κατηγορία Hybrid είναι αυτή που αν κάποιος μάθει πάρα πολύ καλά, τότε θα αποτελεί πάντα μια εξαιρετικά επικίνδυνη απειλή για τους αντιπάλους του. Αυτό συμβαίνει διότι οι ήρωες της Hybrid κατηγορίας συνδυάζουν τα χαρακτηριστικά των υπόλοιπων κατηγοριών, αλλά είναι φυσικά και πολύ πιο περίπλοκοι στην εκμάθηση. Το βάθος στο gameplay του For Honor προκύπτει ακριβώς από αυτές τις κατηγορίες διότι επιτρέπουν πλούσια ποικιλία στην εξέλιξη των μαχών και προτρέπουν τους παίκτες να προσαρμόζονται σε κάθε κατάσταση. Χρειάζεται σκέψη, υπομονή, στρατηγικό μυαλό και πάνω από όλα ικανότητα. Αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που λάτρεψα στον τίτλο της Ubisoft. Δεν πρόκειται για ένα casual, άμυαλο button mashing παιχνίδι και αυτό είναι που δημιουργεί ευκαιρίες για αγώνες γεμάτους τρομερή αγωνία, φοβερή ένταση και ένα συνεχόμενο ενθουσιασμό.

Ταυτόχρονα, όμως, οι gameplay μηχανισμοί του For Honor είναι αρκετά απλοί ώστε να επιτρέψουν στον οποιονδήποτε να μάθει το παιχνίδι εις βάθος, αν σαφώς είναι διατεθειμένος να ξοδέψει τον απαραίτητο χρόνο. Για αυτό είναι υπεύθυνο το σύστημα μάχης που ακούει στο όνομα Art of Battle. Κρατώντας το L2, βρισκόμουν σε στάση μάχης και με το δεξί αναλογικό μοχλό είχα τη δυνατότητα να επιλέξω μια από τις τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις (αριστερά, πάνω και δεξιά) στις οποίες μπορούσα να επιτεθώ ή να αμυνθώ. Όταν ο αντίπαλος μου δεν κατάφερνε να αμυνθεί σωστά, τότε ήταν που τραυματιζόταν από τις επιθέσεις μου. Στις περιπτώσεις που αντιμετώπιζα αντιπάλους δυνατούς στην άμυνα, τότε με τον σωστό συνδυασμό πλήκτρων πραγματοποιούσα μια επίθεση που ο εχθρός μου δυσκολευόταν πάρα πολύ να αποφύγει. Ο μοναδικός τρόπος να την αποφύγει ήταν κάνοντας πίσω ή αποκρούοντας το χτύπημα μου με heavy attack προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτές οι επιθέσεις είναι γνωστές ως unbreakable στο παιχνίδι και ενεργοποιούνται με ένα συνδυασμό κινήσεων, ενώ είναι ξεχωριστές για κάθε παίκτη. Ένας ακόμα τρόπος για να σπάσω την άμυνα κάποιου είναι το Guard Break που πραγματοποιείται με το πάτημα ενός κουμπιού αλλά δεν είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος πάντα διότι αποκρούεται πιο εύκολα από τις unbreakable επιθέσεις. Όλα αυτά προσθέτουν σημαντικούς πόντους και επιπλέον επίπεδα στο βάθος και το σοφιστικέ gameplay του For Honor.

Εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι της εμπειρίας του For Honor είναι το customization των ηρώων. Σχεδόν τα πάντα στον κάθε ήρωα είναι τροποποιήσιμα. Το όπλο του, το κράνος του, η ενδυμασία του, το χρώμα του δέρματος του, το φύλο του, οι πανηγυρισμοί του, μέχρι και τα εφέ των εκτελέσεων του. Ο εξοπλισμός ενός ήρωα επιτρέπει τη βελτίωση κάποιων στατιστικών αλλά μόνο στα Dominion και Deathmatch modes. Το Duel δεν το επιτρέπει αυτό και τα στατιστικά που βελτιώνονται με τη χρήση συγκεκριμένου εξοπλισμού όπως η μεγαλύτερη αντοχή παύουν να ισχύουν σε αυτό το mode.

Η πρόοδος στο παιχνίδι βασίζεται στο νόμισμα Steel και χρησιμοποιείται για την αγορά εξοπλισμού καθώς και ενδυμασιών. Αυτό βέβαια σημαίνει πως τα microtransactions δεν θα μπορούσαν να λείπουν, επιτρέποντας την εξαργύρωση πραγματικών χρημάτων για την αγορά Steel. Ο αριθμός που προσφέρει το παιχνίδι μετά το τέλος κάθε αγώνα δεν μπορώ να πω ότι είναι γενναιόδωρο και σίγουρα βρίσκεται σε χαμηλό επίπεδο ώστε να προωθηθούν τα πακέτα αγοράς Steel, μια κίνηση που σίγουρα δεν τιμά το υπόλοιπο... τίμιο σε ποιότητα παιχνίδι, αλλά θα γεμίσει τα ταμεία της Ubisoft. Πρέπει να πω πως έμεινα ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος από τον τεχνικό τομέα του For Honor και σε αυτό συμβάλλουν τόσο το μεσαιωνικό εικαστικό όσο και η χιλιοδουλεμένη AnvilNext μηχανή γραφικών, που θαυμάσαμε πρόσφατα στο Assassin's Creed Syndicate. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για το πόση λεπτομέρεια έχουν οι στολές των μαχητών από τα υφάσματα τους μέχρι και τα δέρματα ή το σίδερο της πανοπλίας τους, αλλά και στα animations, τα οποία είναι με μια λέξη φανταστικά και ανεβάζουν ψηλά τον πήχη στην κατηγορία. Εν ολίγοις, αυτό που σαγηνεύει το μάτι στο For Honor είναι η καθαρή και άκρως ρεαλιστική απεικόνιση του. Η έκδοση του For Honor που δοκίμασα ήταν αυτή του PC και μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε η πολύ καλή δουλειά που έγινε στο γενικότερο optimization του τεχνικού τομέα. Με μία GTX 770 2GB είδα φοβερή λεπτομέρεια και κυρίως κατάφερα να τρέξω το παιχνίδι κατά μέσο όρο σε υψηλά καρέ το δευτερόλεπτο σε high settings.