Sid Meier’s Civilization VI Review

Αν κάποιος μου ζητούσε να αναλύσω τον τρόπο με τον οποίο αξιολογώ ένα παιχνίδι πριν γράψω την κριτική μου, τότε θα έλεγα ότι κινούμαι σε δύο ή τρεις, ανεξάρτητους μεταξύ τους άξονες. Στον πρώτο άξονα προσπαθώ να απαντήσω στις ερωτήσεις “Πέρασα καλά παίζοντας το παιχνίδι;”, “είχε ωραίους και έξυπνους μηχανισμούς;”, “με ταξίδεψε ο κόσμος και η μουσική του;”. Οτιδήποτε δηλαδή συνθέτει ένα όμορφο δημιούργημα, στη δική μας περίπτωση ένα video game. Στον δεύτερο άξονα, αξιολογώ το πόσο πιστά υπηρετεί τους κανόνες του genre στο οποίο ανήκει. Έχει τους απαραίτητους για εμένα μηχανισμούς για να πω ότι είναι καλό RPG, ή προσπαθεί να γίνει ένα μοντέρνο action RPG υβρίδιο; Αν αποκλίνει από την ήδη επιτυχημένη μαγιά των κλασσικών RPG, ενσωματώνει νέα και χρήσιμα στοιχεία για το είδος;

Στον τρίτο και τελευταίο άξονα, αξιολογούμε το πόσο πιστό παραμένει στις ρίζες του franchise του, αν φυσικά ανήκει σε κάποιο. Στις περιπτώσεις των μεγάλων franchises με πολλές και συχνές κυκλοφορίες, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος κάποιος τίτλος να χαλάσει τη συνταγή της σειράς, προσπαθώντας να αντικαταστήσει υπάρχοντα ή να εισάγει νέα χαρακτηριστικά που υλοποιούνται πρόχειρα, απογοητεύοντας νέους αλλά και παλιούς παίκτες. Ευτυχώς, στην περίπτωση του Civilization 6, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Δοκίμασε αρκετές νέες ιδέες σε σχέση με τον προκάτοχό του και τις εναρμόνισε με ωραίο τρόπο στο ομολογουμένως δύσκολο και απαιτητικό genre των 4Χ strategy τίτλων.

Στη βάση λοιπόν αυτής της φιλοσοφίας, το Civilization 6 ως προς τα core mechanics παραμένει ένα Civilization παιχνίδι. Θα ξεκινήσετε σαν μία νομαδική φυλή, θα χτίσετε τις πρώτες πόλεις σας, έπειτα θα ανακαλύψετε νέους πολιτισμούς, θα φτιάξετε μεγαλοπρεπή κτίρια και σταδιακά θα δείτε την αυτοκρατορία σας να μεγαλώνει. Το βασικό πρόβλημα της σειράς που προσπάθησε να διορθώσει το Civilization 6 ήταν ο αργός ρυθμός με τον οποίο εξελισσόταν το παιχνίδι από τη μέση του campaign και μετά. Όταν ο απαιτούμενος χρόνος για την κατασκευή ενός μεγάλου κτηρίου ή μιας προχωρημένης πολεμικής μονάδας αύξανε πολύ, τότε ο παίκτης ερχόταν αντιμέτωπος με το φαινόμενο των “νεκρών γύρων”, όπου για πολλούς συνεχόμενους γύρους δεν είχε να κάνει τίποτα άλλο από το να περιμένει να περάσει η ώρα πατώντας μόνο ένα πλήκτρο κάθε δύο λεπτά.

Εδώ έρχεται να βοηθήσει η προσθήκη των Active Researches, δηλαδή mini objectives για κάθε science ή civics research η ολοκλήρωση των οποίων μειώνει στο μισό τον απαιτούμενο χρόνο για την εκάστοτε έρευνα και επιταχύνει σημαντικά την πρόοδό σας στο παιχνίδι, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει ότι πάντα θα έχετε να ασχοληθείτε και να πάρετε αποφάσεις για κάτι. Χτίζοντας για παράδειγμα μία πόλη κοντά σε ακτή, κερδίζετε το bonus για την έρευνα του sailing. Τα active researches συνδυάζονται αποτελεσματικά με το νέο Culture Tree που θα συναντήσετε στο παιχνίδι, μέσα από το οποίο θα χρειάζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα να παίρνετε σημαντικές αποφάσεις για τον στρατό, τη διπλωματία, την οικονομία ή τη θρησκεία. Θα χρειαστεί να αναθεωρήσετε πολλές φορές την πολιτική σας σε αυτά τα καίρια ζητήματα αν θέλετε να προσαρμοστείτε αποτελεσματικά στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες του παιχνιδιού.

Επιπλέον, η προσθήκη του Culture Tree εμπλούτισε σημαντικά τα victory conditions των Culture, Religion και Science victory types τα οποία εισήγαγε το Gods & Kings DLC του Civilization 5. Μετά από σχεδόν 130 γύρους, ένιωσα ότι έχω τον απόλυτο έλεγχο της αυτοκρατορίας μου, καθώς για κάθε κτίριο ήξερα τον ακριβή λόγο για τον οποίο υπάρχει εκεί και όχι απλώς γιατί το συγκεκριμένο terrain παράγει κάποια resources. Με την ευκαιρία αυτή, πρέπει να αναφέρουμε ότι στο Civilization 6 συμβαίνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα και ο παίκτης πρέπει να βρίσκεται συνεχώς σε επαγρύπνηση. Αυτό μπορεί να δυσκολέψει πολύ τους νεότερους παίκτες γι αυτό προτείνεται ένα χαμηλό επίπεδο δυσκολίας, τουλάχιστον στα πρώτα 2-3 campaigns.

Ένα ακόμα επίπεδο δυσκολίας, έρχεται να προσθέσει ο αναθεωρημένος μηχανισμός της Διπλωματίας. Από κάποιο σημείο και μετά, είναι δύσκολο έως αδύνατο να προβλέψεις την συμπεριφορά των αντίπαλων leaders. Κάθε leader πλέον έχει δύο ειδών agendas που αντιπροσωπεύουν τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται. Η μία είναι δημοσία και είναι οι πληροφορίες τις οποίες θα μοιράζεται μαζί σας όταν τον συναντάτε. Σε αυτό το σημείο έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στην αναπαράσταση των μοντέλων των leaders και στις συζητήσεις μαζί τους με πλήρως τρισδιάστατα και ελαφρώς πιο καρτουνίστικα γραφικά, που προσωπικά εμένα μου άρεσαν, αν και αυτό είναι κάτι υποκειμενικό.

Η δεύτερη agenda των leaders είναι κρυφή και πολύ δύσκολο να την ανακαλύψετε (γίνεται με χρήση espionage). Μπορεί ωστόσο να κρύβει πληροφορίες που δείχνουν ότι με μία λάθος κίνησή σας, ο πιο πιστός σύμμαχος, από τον επόμενο γύρο θα γίνει εχθρός. Είναι ξεκάθαρο ότι μία τέτοια προσθήκη έγινε προκειμένου η διπλωματία να γίνει πιο ρεαλιστική και να αντικατοπτρίζει το “απρόβλεπτο” που θα συνέβαινε σε πραγματικές συνθήκες. Δεν σας κρύβω όμως ότι πολλές φορές ήρθα αντιμέτωπος με δυσάρεστες εκπλήξεις εξαιτίας αυτού του “κρυφού” μηχανισμού, σε σημείο που τον θεώρησα άκρως άδικο για τον παίκτη και εκνευριστικό, οπότε και τον κατατάσσω στα αρνητικά του τίτλου.

Μία ακόμα πολύ ευχάριστη προσθήκη στη σειρά αποτελούν τα Districts. Σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, κάθε νέο κτίριο που χτίζατε ερχόταν να προστεθεί μέσα στην πόλη σας, σε ένα κεντρικό hex tile που κάθε φορά άλλαζε ανάλογα εμφάνιση. Πλέον, εσείς επιλέγετε σε πιο tile θα χτίσετε το κάθε κτίριο, ξεχωριστά από το κεντρικό της πόλης. Με αυτόν τον τρόπο βλέπετε σε πραγματικό χρόνο την πόλη σας να μεγαλώνει βήμα-βήμα όσο προστίθενται κτίρια, κάτι το οποίο συνδυάζεται εντυπωσιακά με την ανανεωμένη χρωματική παλέτα του παιχνιδιού. Για πρώτη φορά το Civilization έχει τόσο όμορφα και ζωηρά χρώματα που βοηθούν στο να αποδοθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η μεγάλη ποικιλία στα περιβάλλοντα, τα διάφορα θαύματα του κόσμου και τα κτίρια κάθε φυλής. Η δουλειά που έχει γίνει στον οπτικό τομέα είναι η καλύτερη που έχουμε δει σε παιχνίδι της σειράς.

Κάτι που με λύπη μου διαπιστώνω όσα χρόνια ασχολούμαι με τη σειρά Civilization, είναι η ελάχιστη αναγνώριση που παίρνουν, από τους gamers συγκεκριμένα, τα αριστουργηματικά soundtracks που έχουν γραφτεί για αυτήν. Είναι κάτι που η σειρά πραγματικά το αξίζει και φέτος ο Christopher Tin, “έντυσε” το Civilization 6 με το ανατριχιαστικό Sogno di Volare που μπορείτε να ακούσετε εδώ.

Στο κυρίως παιχνίδι, κάθε φυλή έχει το δικό της αποκλειστικό theme, το οποίο μάλιστα αλλάζει ανάλογα με την εποχή που βρίσκεστε. Έτσι, στον ακουστικό τομέα το παιχνίδι παίρνει άριστα και η σειρά συνεχίζει την όμορφη παράδοση που έχει χτίσει όλα αυτά τα χρόνια στο κομμάτι του ήχου. Πριν σας αποχαιρετίσω, όσοι ακούσατε το φετινό Sogno di Volare, μπορείτε να αφεθείτε στη μαγεία του Baba Yetu το οποίο γράφτηκε από τον ίδιο τον Christopher Tin για το Civilization 4.