Overwatch - Review

Η Blizzard, ως μία από τις σημαντικότερες εταιρίες στο χώρο των video games αλλά και με πολύ λίγες και χρονοβόρες κυκλοφορίες, απείχε από την παρουσίαση ενός νέου franchise για περίπου δύο δεκαετίες. Από το 2007 έως το 2013 είχε στα σκαριά το μυστήριο project Titan από το οποίο ουδέποτε είδε υλικό το ευρύ κοινό και επικρατούσε μια ύποπτη σιωπή γύρω από την κατεύθυνση του παιχνιδιού. Το μόνο που γνωρίζαμε ήταν για ένα τεραστίων διαστάσεων MMO shooter το οποίο θα έφερνε την επανάσταση στα online games. Το 2014 προς απογοήτευση όλων, ο πρόεδρος της Blizzard δήλωσε πως το project ακυρώθηκε γιατί δυστυχώς δεν έδειχνε να παίρνει τη μορφή που οραματίζονταν. Το ανήσυχο πνεύμα όμως των δημιουργών αυτού του αδικοχαμένου παιχνιδιού, τους έκανε να θέλουν να συνεχίσουν και να σώσουν ότι έχει απομείνει από το project Titan φτιάχνοντας ένα εντελώς νέο παιχνίδι, το ιδιαίτερο Overwatch. Πρόκειται για ένα online shooter με δανεικά στοιχεία από MOBA και μία πιο casual προσέγγιση στο competitive στοιχείο, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει η Blizzard τα τελευταία χρόνια.

Η βασική φιλοσοφία του παιχνιδιού στηρίζεται στους 21 μοναδικούς χαρακτήρες που λαμβάνουν μέρος στις μάχες. Ο κάθε ένας από αυτούς ξεχωρίζει προσφέροντας διαφορετικά abilities και συνεπώς διαφορετικό gameplay και προσέγγιση στη μάχη από τους υπόλοιπους. Ο βασικός διαχωρισμός τους γίνεται ανάμεσα σε τέσσερις κατηγορίες ώστε να αναγνωρίζουμε εκ πρώτης όψεως το ρόλο του στο battleground, δηλαδή Offense, Defense, Tank και Support. Οι χαρακτήρες είναι εξοπλισμένοι με τρεις έως πέντε διαφορετικές ικανότητες, είτε active είτε passive, μία ισχυρή ability γνωστή ως ultimate και φυσικά ένα βασικό ανά χείρας. Πολλά από τα abilities είναι πράγματα που έχουμε δει κυρίως σε MOBA games, αλλά υπάρχουν επίσης αρκετές πρωτότυπες δυνατότητες χάρις στην first person οπτική. Στους αγώνες παίρνουν μέρος δύο ομάδες των έξι ατόμων και η ιδιαιτερότητα του Overwatch εδώ είναι πως δεν βάζει όριο στο πόσοι μπορούν να επιλέξουν τον ίδιο χαρακτήρα δίνοντας πλήρη ελευθερία στο combo της ομάδας. Οι ιδιαιτερότητες όμως δεν σταματούν εδώ, καθώς κατά τη διάρκεια ενός match οι παίκτες που βρίσκονται στο respawn point μπορούν να αλλάξουν σε οποιονδήποτε άλλο χαρακτήρα ώστε να συμβαδίζουν με τις ανάγκες της ομάδας τους.

Δυστυχώς, τουλάχιστον για τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν υπάρχει ranked match, κάτι που θεωρώ απαραίτητο σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Προς στιγμήν λοιπόν βολευόμαστε μόνο με το γνωστό σε όλους quick match και το Weekly Brawl. Στο τελευταίο υπάρχουν κάποιοι ασυνήθιστοι κανόνες που το κάνουν πιο ιδιαίτερο από ένα απλό quick match, οι οποίοι αλλάζουν κάθε εβδομάδα. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι επιλέξιμη μόνο μία συγκεκριμένη κατηγορία χαρακτήρων όπως Support, ή να αλλάζει τυχαία ο κάθε χαρακτήρας κάθε φορά που κάνει respawn. Οι αναμετρήσεις μεταξύ των δύο ομάδων εδώ δεν περιλαμβάνουν το παραδοσιακό deathmatch, αντιθέτως υπάρχουν μερικά modes στα οποία προσπαθεί η κάθε ομάδα να ολοκληρώσει κάποια objectives. Τα modes αυτή τη στιγμή απαριθμούν τρία ενώ στη συνέχεια θα προστεθούν περισσότερα.

Δυστυχώς, τουλάχιστον για τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν υπάρχει ranked match, κάτι που θεωρώ απαραίτητο σε τέτοιου είδους παιχνίδια.

Στο Escort mode προσπαθεί η επιτιθέμενη ομάδα να μετακινήσει ένα όχημα από το σημείο Α στο σημείο Β, ενώ η αμυνόμενοι προσπαθούν να τους εμποδίσουν. Στο Assault mode η αμυνόμενη ομάδα έχει κάποια capture points τα οποία προσπαθεί να προστατέψει από τους αντιπάλους ώστε να διατηρήσουν τον έλεγχο του χάρτη, ενώ υπάρχει και το Hybrid mode που αναμιγνύει τις δύο παραπάνω κατηγορίες στο ίδιο match. Τέλος, το Control mode είναι ξανά με capture points, με τη διαφορά πως εδώ δεν έχουμε attack και defense team, αλλά γίνεται μάχη κατά μέτωπο για ένα capture point κάθε φορά, με νικητήρια ομάδα όποια καταφέρει πρώτη να πιάσει τρία σημεία.

Αναλόγως το mode, υπάρχει και ο κατάλληλος χάρτης με ένα πολύ καλά δουλεμένο level design ώστε να εξυπηρετεί σωστά τα objectives. Το Overwatch διαθέτει πολύ ευφάνταστους χάρτες, βασισμένους σε πραγματικές τοποθεσίες από όλο τον κόσμο. Ενδεικτικά, υπάρχουν περιοχές από Μεξικό, ΗΠΑ, Αγγλία, Αίγυπτο, Ρωσία, Ιαπωνία, ακόμα και Ελλάδα, παρουσιάζοντας πιστά την πανέμορφη Σαντορίνη στο χάρτη με το όνομα ILIOS. Παρόλο που οι πίστες είναι σωστά μελετημένες και για τις δύο αντίπαλες πλευρές ώστε να υπάρχουν ίδιες πιθανότητες, δεν θα έλεγα πως ισχύει το ίδιο και για την επιλογή των χαρακτήρων. Όλη αυτή η ποικιλομορφία και η πραγματικά φανταστική αντίθεση που χρειάστηκε να υιοθετηθεί για κάθε έναν από αυτούς, δυστυχώς δημιούργησε και κάποιες αδικίες. Ουκ ολίγοι παίκτες έχουν κάνει παράπονα από τη beta κιόλας του παιχνιδιού για “σπασμένους” χαρακτήρες, όπως ο Bastion και ο Hanzo για τα παράλογα δυνατά τους abilities μεν, απολαυστικά όταν τους έχεις με το μέρος σου δε.

Η Blizzard όμως μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει να έχει τη διάθεση να τους διορθώσει κι έτσι ειδικά όταν γίνονται τα σωστά combos μεταξύ των χαρακτήρων υπάρχουν περιπτώσεις που η ομάδα γίνεται ανίκητη χωρίς να κατέχει κάποιο προχωρημένο επίπεδο ικανοτήτων. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω πως όλος ο κορμός του gameplay είναι χτισμένος για μία μεγάλη γκάμα παικτών προσπαθώντας να ικανοποιήσει και το πιο casual κοινό και προωθώντας σε μεγάλο βαθμό την ομαδικότητα, κάτι που η εταιρία προσπαθεί να κάνει στα τελευταία της παιχνίδια, με τρανταχτό παράδειγμα το Heroes of the Storm. Αυτό φαίνεται ακόμα και από το gunplay, το οποίο από τη μία είναι στιβαρό, αλλά από την άλλη δεν έχει το κατάλληλο βάρος και recoil σε όλα τα όπλα, ενώ σε συνδυασμό με το unlimited ammo διευκολύνει την κατάσταση σε μεγάλο βαθμό. Παρόλα αυτά έχουμε να κάνουμε με πολύ γρήγορους ρυθμούς, απανωτούς θανάτους, σύντομα matches και γρήγορα respawn για να εξυπηρετούν αυτόν ακριβώς το σκοπό.

Μετά το πέρας του κάθε αγώνα, τα score screens δεν έχουν το κλασσικό leaderboard με τα kill/death ratios, αλλά τους τέσσερις καλύτερους παίκτες σύμφωνα με το τι κατάφεραν να ολοκληρώσουν, όπως objectives, heal, kills, assist και λοιπά. Επιπροσθέτως, ο “παίκτης του match” κερδίζει μια ειδική θέση στην πρωτιά και παίζεται ένα στιγμιότυπό του από τον αγώνα με τα kills που σημείωσε. Κατά την ολοκλήρωση του κάθε match, κερδίζουμε experience points και ανεβαίνουμε levels αποκτώντας Loot Boxes. Αυτά περιλαμβάνουν διάφορα διακοσμητικά μόνο καλούδια όπως Skins, Sprays, Voice Lines, Emotes κλπ, τα οποία μπορούν να αγοραστούν ξεχωριστά και από το... (σιγά μην έλειπε) online shop.

Ομολογώ πως πριν παίξω το Overwatch με είχε ξενίσει αυτό το πολύχρωμο animation - cartoonish ύφος που έχει κάτι από Pixar, όμως εν τέλη από την πρώτη στιγμή στο παιχνίδι αγάπησα τον οπτικό αλλά και τον ηχητικό του τομέα.

Δεν θεωρώ μέτρο σύγκρισης το marketplace των free-to-play MOBA όπου πωλούνται skins, διότι εδώ μιλάμε για ένα full price παιχνίδι με microtransactions, κάτι που δεν γίνεται πρώτη φορά, αλλά συνεχίζει να φαίνεται ως εκμετάλλευση. “Μην αγοράσεις αντικείμενα” ίσως πουν κάποιοι, αλλά θα πρέπει να αναλογιστούν πως πληρώνουν ένα παιχνίδι σε αυτή την υψηλή τιμή ενώ δεν έχει ούτε ένα τυπικό single player campaign. Ειδικά το campaign, μετά από τόσο επικές ιστορίες που μας έχει χαρίσει η Blizzard θεωρώ πως ήταν απαραίτητο να υπάρχει, ώστε να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τους χαρακτήρες, να “δέσουν”  τα ωραιότατα short animation movies που κυκλοφόρησαν αλλά και να χαρίσουν περισσότερες ώρες ποιοτικής ενασχόλησης.

Άλλωστε, στα MOBA παιχνίδια, πέρα από την καθημερινή εξάσκηση υπάρχει και ο στόχος του να ξεκλειδώσουμε περισσότερους χαρακτήρες ή να τους δώσουμε νέα abilities και builds. Στο Overwatch, εφόσον ευλόγως έχουμε όλους τους χαρακτήρες διαθέσιμους, έρχονται οι ελλείψεις των ranked matches, του single player, των skill trees και του εξοπλισμού για να μας αναγκάσουν να επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά ανούσια matches στα οποία κερδίζουμε skins και portraits. Προσπαθώ να καταλάβω τι σκεφτόταν η Blizzard όταν αποφάσισε να δώσει το παιχνίδι σε αυτό το στάδιο και να απαιτεί αυτό το αντίτιμο, προσπαθώντας παράλληλα να το προωθήσει στη σκηνή των e-sports. Δεν γνωρίζω αν θα καταφέρει να εδραιωθεί εκεί αλλά αν κρίνω από άλλα ανταγωνιστικά games που απαιτούν στρατηγική και τρομερά αντανακλαστικά, νομίζω πως το Overwatch βρίσκεται σε στάδιο νεογνού, διότι όπως είπα και παραπάνω, απευθύνεται σε πολύ casual κοινό.

Τουλάχιστον στον τεχνικό τομέα, η σφραγίδα της Blizzard δείχνει για ακόμα μία φορά την ποιότητα και τη δουλειά την οποία ρίχνει σε κάθε της κυκλοφορία. Ο τίτλος από την πρώτη κιόλας μέρα “τρέχει” απροβλημάτιστα σε οποιοδήποτε σύστημα (τουλάχιστον για τα PC στα οποία δοκιμάστηκε), και μένει κολλημένο στα 1080p και 60 fps κρατώντας παράλληλα την απαράμιλλη ομορφιά του στο σχεδιασμό των χαρακτήρων και των περιοχών. Ομολογώ πως πριν παίξω το Overwatch με είχε ξενίσει αυτό το πολύχρωμο animation - cartoonish ύφος που έχει κάτι από Pixar, όμως εν τέλη από την πρώτη στιγμή στο παιχνίδι αγάπησα τον οπτικό αλλά και τον ηχητικό του τομέα. Ενώ η μουσική και τα effects είναι αξιοπρεπέστατα, το voice acting είναι από τα πιο καλοδουλεμένα στοιχεία του τίτλου δένοντας άριστα με την ενσάρκωση του εκάστοτε χαρακτήρα.