Στον κόσμο των Indie παιχνιδιών είναι συχνό φαινόμενο να βλέπουμε «διασκευές» γνωστών παλαιότερων τίτλων που έχουν αγαπηθεί ή σαφείς επιρροές από αυτούς. Το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του σε ότι αφορά αυτό του το χαρακτηριστικό. Μάλιστα περήφανα δηλώνει πως πηγαίνει το γνωστό «super pang» ένα βήμα παραπέρα. Και δύσκολα κανείς μπορεί να διαφωνήσει. Το Pang και το Super Pang ήταν παιχνίδια με ιδιαιτερότητες. Ξεχώρισαν λόγω του μοναδικού στυλ τους και της «κλειδωμένης» θέσης του όπλου. Αυτό κοιτούσε και πυροβολούσε προς τα πάνω. Το εν λόγω χαρακτηριστικό έκανε το συγκεκριμένο τίτλο πολύ εθιστικό στην arcade εκείνη εποχή. Το Bug Butcher χωρίς να «εφευρίσκει τον τροχό», καταφέρνει να είναι διασκεδαστικό άλλα πολύ δύσκολα θα καταφέρει να αντέξει στο χρόνο όπως ο πρόγονός του.
Όταν είδα το trailer για το παιχνίδι πίστεψα πως πρόκειται για ένα platform παιχνίδι με συνεχή κίνηση, όπως τα κλασικά Mario ή Sonic. Γι’ αυτό ευθύνεται καθαρά η πλασματική εικόνα που δίνει το trailer του παιχνιδιού. Δείχνει τον ήρωα να τρέχει συνεχώς προς τα δεξιά σε άδειες πίστες σαν να υπάρχει μια φυσική ροή στο παιχνίδι, όπως την έχουμε συνηθίσει και συναντήσει σχεδόν παντού. Όμως η αλήθεια είναι πως το παιχνίδι αποτελείται από μοναδιαίες πίστες, τριάντα στον αριθμό. Κάθε πίστα έχει ακριβώς το μέγεθος της οθόνης μας και σαφή όρια που δε μπορούμε να ξεπεράσουμε. Οπότε περιηγήθηκα αρκετά στα μενού του παιχνιδιού ψάχνοντας για το single player mode που είχα δει στο trailer, άλλα μάταια. Αυτό που αναφέρω δεν έχει σχέση με την ποιότητα του παιχνιδιού άλλα θέλω να δηλώσω το πόσο παραπλανητικά μπορεί μερικές φορές να είναι τα trailers.
Ο ρόλος μας είναι να καθαρίσουμε κάθε χώρο του εργαστηρίου από τα εξωγήινα έντομα που το έχουν κατακλύσει. Αυτό φυσικά είναι πιο δύσκολο από όσο ακούγεται, μιας και μιλάμε για μεγάλα σε μέγεθος έντομα με διαφορετικές ιδιότητες το καθένα. Υπάρχουν έντομα που φτύνουν φωτιά, άλλα που διασπώνται σε μικρότερα, αράχνες που μπορούν να σε ακινητοποιήσουν με μία και μόνο κίνηση, πλάσματα που κρέμονται από το ταβάνι και άλλα πολλά. Όλα εξίσου όμορφα σχεδιασμένα και με ευφάνταστες ιδιότητες.
Το βασικό χαρακτηριστικό του παιχνιδιού όπως είπαμε είναι το να πυροβολεί ο ήρωας προς τα πάνω. Όποιος έχει παίξει ή έχει δει έστω και μια φορά στη ζωή του το παιχνίδι Pang θα νιώσει σαν στο σπίτι του. Παρόλο που υπάρχει ένα σχετικό tutorial νομίζω πως είναι καθαρά θέμα αντανακλαστικών το ότι γνωρίζουμε ήδη τι πρέπει να κάνουμε. Συνεχή κίνηση δεξιά και αριστερά ώστε να αποφεύγουμε τα έντομα, με το πλήκτρο βολής πατημένο συνεχόμενα. Αυτό το τελευταίο είναι σημαντικό. Δεν υπάρχει πρόβλημα υπερφόρτωσης του όπλου μας. Μπορούμε να το έχουμε πατημένο (στη θέση rapid fire) χωρίς να κουράζουμε το χέρι μας. Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα πλήκτρα του παιχνιδιού, υπάρχει ένα κουμπί για να κάνουμε dash (πολύ χρήσιμο για να σπάμε τους παγωμένους εχθρούς στο έδαφος) και ένα που ενεργοποιεί ένα special weapon το οποίο φορτίζει όσο ανεβαίνει το σκορ μας.
Το βασικό είναι να εξοντώσουμε όλα τα έντομα μέσα στον απαιτούμενο χρόνο. Πολλές φορές θα βρεθείτε να τελειώνετε μια πίστα ή να την χάνετε για ένα δευτερόλεπτο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, άλλος ένας παράγοντας άγχους έρχεται να προστεθεί στο gameplay. Ποιος είναι αυτός; Οι επιστήμονες που υπάρχουν μέσα στο χώρο πέφτουν θύματα κάποιων πλασμάτων βγαλμένα από τον κόσμο του Half-Life και πρέπει να τους σώσουμε πριν τους κατασπαράξουν.
Εικαστικά το παιχνίδι αποτελεί μια μίξη των Pang και του Binding of Isaac, ενώ σε ότι αφορά τους εχθρούς φαίνεται να έχει δανειστεί στοιχεία από πολλά παιχνίδια του χώρου, όπως το Centipede ή το Half-Life. Το καλό είναι πως μαζεύοντας τα νομίσματα που αφήνουν πίσω τους μπορούμε να κάνουμε upgrade τα όπλα μας και τα perks. Δυστυχώς αυτό γίνεται από ένα μενού πριν επιλέξουμε πίστα, οπότε είναι λίγο άβολο το σύστημα. Θα προτιμούσα να μπορείς να κάνεις upgrade στην ίδια οθόνη λίγο πριν μεταβείς στην επόμενη πίστα.
Ηχητικά το παιχνίδι κινείται σε πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς. Όμορφα κομμάτια και ακόμη πιο όμορφα ηχητικά εφέ. Με καλή ποιότητα που δεν ενοχλούν το αυτί άλλα αντιθέτως συμβάλλουν τα μέγιστα στο σύνολο του παιχνιδιού. Ειδικά η μουσική της τελευταίας περιοχής δένει αρκετά με αυτό που εκτυλίσσεται εκείνη την ώρα στην οθόνη, το χαμό δηλαδή.
Στο Bug Butcher υπάρχουν τρία είδη με τα οποία μπορείς να παίξεις. Single player, στο οποίο δοκιμάζεις τις αντοχές σου στις πίστες που έχεις ξεκλειδώσει, Arcade missions όπου προοδευτικά και με ένα τυπικό ‘story’ φτάνεις στην ολοκλήρωσή του, καθώς και Co-op όπου το παιχνίδι παίρνει ίσως την πιο διασκεδαστική τροπή του. Και τα τρία modes είναι ικανοποιητικά και σχεδόν bug free όμως το συνολικό περιεχόμενο δεν είναι τόσο μεγάλο σε ποσότητα.
Ο τερματισμός του παιχνιδιού έρχεται γρηγορότερα από όσο περιμένει κανείς, και το replayability αφορά τη βελτίωση του σκορ σας σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο και τίποτα παραπάνω. Να προσθέσω πως υπάρχουν τρία επίπεδα δυσκολίας με το τελευταίο να είναι το πλέον απαιτητικό και θα τολμούσα να προσθέσω ‘εξωφρενικό’.
Το κόστος του είναι αρκετά χαμηλό, μόλις $7.99 στο Steam και αποτελεί μια σίγουρη αγορά για αυτό που προσφέρει, αν και προσωπικά θα επιθυμούσα παραπάνω περιεχόμενο. Σίγουρα δεν μπορούμε να απαιτούμε πολλά από έναν νέο developer της indie σκηνής όμως φαίνεται πως έχει γίνει αρκετά προσεγμένη δουλειά και ίσως έπρεπε να του δώσουν λίγο χρόνο παραπάνω. Όπου ‘χρόνος’ ίσον περιεχόμενο.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.