Dragon Quest Heroes Review

Η Square Enix, φημισμένη για τους επιτυχημένους turn-based RPG τίτλους μαζί με την Omega Force, γνωστή για τις σειρές Warriors, ενώνουν τις δυνάμεις τους και δημιουργούν ένα κράμα δύο κόσμων που φαινομενικά δε μπορούν να συνδυαστούν. Από πολύ μικρή είμαι παθιασμένη με τη σειρά Dynasty Warriors, με το τρίτο μέρος που κυκλοφόρησε το 2002 να είναι το πρώτο που έπιασα στα χέρια μου. Πέρασα ατελείωτες ώρες σκοτώνοντας τις στρατιές του Cao Cao και ποδοπατώντας τους στρατηγούς της Nanman με τους ελέφαντες που έκλεβα από στρατιώτες και από τους ίδιους.

Αντίστοιχα αρκετές ώρες έχω περάσει και με τη σειρά Dragon Quest, με αγαπημένο μου το Dragon Quest VIII: Journey of the Cursed King. Φοβερή πλοκή, πανέμορφη σκιαγράφηση των χαρακτήρων, μοναδικά τοπία και προκλητικά δύσκολοι αρχηγοί. Είναι τόσο άρτια φτιαγμένο, που αρκετοί θέλησαν να το μιμηθούν, όπως το Ni No Kuni, με χωρίς τεράστια επιτυχία. Σας φαίνεται ίσως παράξενο αυτό, μιας και ο τίτλος της Level-5, εφόσον ήταν εξαιρετικός, όπως είναι άλλωστε όλες οι παραγωγές που περνούν από τα ταλαντούχα χέρια των ανθρώπων του Studio Ghibli. Το ανέφερα ως ένα μέτρο σύγκρισης ώστε να καταλάβετε πόσο με ενθουσίασε η σειρά Dragon Quest. Όλες αυτές οι ώρες και με τους δύο διαφορετικούς κόσμους, με κάνουν αρκετά απαιτητική και σκεπτική για το αποτέλεσμα αυτής της μίξης. Εκ πρώτης όψεως θυμίζει περισσότερο τα πιο απλοϊκά Dynasty Warriors 6 και 7 αντί των 3, 4 και 8. Δυστυχώς μετά από μερικές ώρες μέσα στο παιχνίδι οι φοβίες μου επιβεβαιώθηκαν.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Kingdom of Arba. To Dragon Quest Heroes στην αρχή σας βάζει να διαλέξετε τον κεντρικό χαρακτήρα σας ανάμεσα από ένα αγόρι και ένα κορίτσι και φυσικά να τον ονομάσετε. Και οι δύο χαρακτήρες ανήκουν στη φρουρά της πόλης και στόχος τους είναι να προστατεύουν αυτήν και τον βασιλιά Doric, που όπως αποδεικνύεται τελικά μόνο προστασία δε χρειάζεται. Κατά τη διάρκεια μιας γιορτής, τα τέρατα που κατοικούν στην περιοχή επιτίθενται στους κατοίκους χωρίς κανέναν προφανή λόγο. Αφού οι κεντρικοί ήρωες τα εξολοθρεύσουν, συναντάνε το βασιλιά και ξεκινάνε ένα ταξίδι για να ανακαλύψουν τι ακριβώς συμβαίνει με τα εξοργισμένα πλάσματα. Απώτερος σκοπός των τεράτων είναι να καταστρέψουν το δέντρο που κρατάει όρθιο την Γη, το Yggdrasil και κατά την Νορβηγική μυθολογία ενώνει εννιά κόσμους.

Σε γενικές γραμμές το gameplay είναι ίδιο με ένα παιχνίδι Dynasty Warriors, απλώς αντί να πολεμάτε ανώνυμους στρατιώτες, σκοτώνετε τέρατα από τον κόσμο του Dragon Quest. Επίσης αντί να χειρίζεστε ένδοξους στρατηγούς από την ιστορία των τριών βασιλείων της Κίνας, μπορείτε να διαλέξετε μέσα από μια ικανοποιητικά μεγάλη γκάμα χαρακτήρων του κόσμου του Dragon Quest. Υπάρχουν αρκετοί που επιστρέφουν από τα παλαιότερα παιχνίδια, όπως για παράδειγμα ο Yangus και η Jessica από το Journey of the Cursed King.

Αυτό ακριβώς το βοηθά να κρατήσει την αίσθηση του ότι παίζετε ένα RPG. Καθώς συναντάτε χαρακτήρες οι οποίοι κάνουν join στο party σας μπορείτε να διαλέξετε τους συμμάχους σας σε κάθε μάχη. Έχετε το δικαίωμα να επιλέξετε μέχρι και τέσσερεις ήρωες. Μπορείτε να αλλάζετε παίκτη κατά τη διάρκεια της μάχης, όπως ακριβώς και στο Warriors Orochi. Δηλαδή έχετε στο party σας και τους τέσσερεις και με το πάτημα ενός πλήκτρου μπορείτε να χειριστείτε όποιον από αυτούς θέλετε. Αλλά το ότι μπορείτε να παίξετε με όποιον θέλετε, να τον αναβαθμίσετε, να του πάρετε skills και νέα όπλα, δε θεωρώ ότι μπορεί να καλύψει το κενό που μου δημιουργεί το γεγονός ότι πλέον το Dragon Quest δεν είναι ένα παραδοσιακό turn-based RPG. Αντίστοιχα δεν είναι ούτε ένα κανονικό και ολοκληρωμένο Dynasty Warriors, αλλά αυτά θα τα αναλύσω λίγο παρακάτω.

Εκτός από τους τέσσερεις χαρακτήρες που έχετε στη διάθεσή σας κατά τη διάρκεια της μάχης, μπορείτε να μαζέψετε Monster Coins, χρυσά και ασημένια. Τα χρησιμοποιείτε για να καλέσετε τέρατα τα οποία θα πολεμήσουν στο πλευρό σας και αν τα κάνετε spawn στο σωστό μέρος μπορούν να αλλάξουν την πορεία της μάχης. Για παράδειγμα αν σας επιτίθονται εχθροί από δύο πλευρές ταυτόχρονα μπορείτε να βάλετε τα τέρατα από τα Monster Coins να προστατεύσουν την μια πλευρά και εσείς την άλλη. Δεν θα σας απογοητεύσουν σχεδόν ποτέ!

Κατά τη διάρκεια που είστε εκτός μάχης, βρίσκεστε σε ένα κεντρικό camp. Εκεί μπορείτε να επιλέξετε Skills για τους χαρακτήρες σας, όπως special skills που έχει ο καθένας, ή να αναβαθμίσετε τα βασικά τους stats, όπως Strength, HP και MP. Σε περίπτωση που μετανιώσετε για κάποιο Skill που επιλέξατε, μπορείτε να κάνετε Respec, κάτι που εκτιμώ αρκετά σε RPGs γιατί μπορεί να αποδειχθεί ότι ένας χαρακτήρας θα ταίριαζε καλύτερα στο team αν έκανε κάτι διαφορετικό. Επίσης μπορείτε να αγοράσετε όπλα και armor στους χαρακτήρες σας και να τους εξοπλίσετε κατάλληλα για την επόμενη μάχη.

Δυστυχώς όλα τα παραπάνω φαίνεται να μην κάνουν τη μάχη διαφορετική ή ενδιαφέρουσα. Εκτός των ξεχωριστών skills ή “μαγικών” που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο κάθε χαρακτήρας με έναν συγκεκριμένο συνδυασμό πλήκτρων, τίποτε άλλο δεν κάνει την μάχη να σας “ξυπνάει”. Η αίσθηση της επιτυχίας κάθε φορά που κάνετε έναν σωστό συνδυασμό όπλων, armor και skills δεν υπάρχει, γιατί πολύ απλά δε μπορείτε να δείτε σχεδόν καμία αισθητή διαφορά. Οι μάχες, ενώ στην αρχή σας προδιαθέτουν ότι θα είναι κάτι διαφορετικό, είναι πεζές σαν αυτές των χειρότερων Dynasty Warriors που προανέφερα.

Οι μικρές αποστολές που σας καθοδηγούν κατά την διάρκεια της μάχης δεν αποτελούν κανένα ιδιαίτερο στρατηγικό skill ή σκέψη. Συνήθως είναι κάτι σαν «πηγαίνετε σε αυτά τα κανόνια, πυροβολήστε το γίγαντα ή το troll τρείς φορές και χτυπήστε το με το, απλοϊκό πάλι, combo σας και επαναλάβετε μέχρι να σκοτώσετε το boss». Δυστυχώς οι ενδιαφέρουσες αποστολές απουσιάζουν από το παιχνίδι, όπως αυτές στα κάστρα του πρώτου Samurai Warriors, που έπρεπε να κρυφακούσετε συζητήσεις του αντιπάλου για να μπορέσετε στην επόμενη μάχη να έχετε έτοιμο ένα στρατηγικό πλάνο του πώς θα κινηθείτε.

Όλα αυτά κάνουν το gameplay πεζό και ενοχλητικά επαναλαμβανόμενο. Τουλάχιστον από άποψης γραφικών και “κόσμου” στον οποίο εκτυλίσσεται είναι αρκετά ικανοποιητικό. Με θεματολογία Dragon Quest τίποτα δε μπορεί να πάει στραβά. Χαρακτήρες και τέρατα επιστρέφουν όπως προανέφερα και μαζί τους τα ζωηρά και χαρούμενα χρώματα στα οποία μας έχει συνηθίσει η σειρά. Πραγματικά κάθε φορά που ανοίγω το παιχνίδι χαμογελάω μόνο και μόνο γι’ αυτόν το λόγο. Γιατί ξαναβλέπω τον κόσμο του Dragon Quest.

Από τεχνικής άποψης τα γραφικά θα μπορούσαν να έχουν λίγη λεπτομέρεια παραπάνω, ειδικά στους μεγάλους εχθρούς, που μοιάζουν σαν να έχουν παντού τα ίδια textures. Μερικές φορές τα έντονα χρώματα ένιωσα ότι χρησιμοποιήθηκαν για να καλυφθεί η απουσία των textures που κάνουν το παιχνίδι να μη φαίνεται polished. Όμως ακόμα και με αρκετούς εχθρούς στην οθόνη, κάτι που με εντυπωσίασε ήταν ότι το framerate παρέμενε σταθερό. Οι πίστες είναι προσεγμένες στο background αλλά και στο περιβάλλον που μάχεστε. Σταδιακά μεγαλώνουν καθώς προχωράτε το Main Story, αλλά δυστυχώς όσο όμορφες και να είναι, δεν παύουν να μοιάζουν κενές. Προσεγμένη δουλειά έχει γίνει στο Ιαπωνικό Voice Acting, στο οποίο και σας προτείνω να παίξετε το παιχνίδι. Ως λάτρης των Anime θεωρώ πως οι Ιάπωνες Voice Actors έχουν πολύ πιο ταιριαστές φωνές στην προσωπικότητα των χαρακτήρων. Από την άλλη οι Αγγλικοί υπότιτλοι είναι μερικές φορές ασυγχρόνιστοι, πράγμα για το οποίο ακόμα και το παιχνίδι σας προειδοποιεί. Ένα απολύτως θετικό κομμάτι που έχει το παιχνίδι, είναι τα κλασσικά themes μουσικής της σειράς Dragon Quest, τα οποία έχουν μεταφερθεί αυτούσια στο Heores, δημιουργώντας ένα μικρό αίσθημα νοσταλγίας.