Might And Magic Heroes VII Review

Έφτασε μια μεγάλη στιγμή, για ένα μεγάλο franchise. Η κυκλοφορία του Might And Magic Heroes VII, βρήκε πολλούς fans της σειράς να καρδιοχτυπούν, καθώς το παιχνίδι έδειχνε τα πρώτα logo screens και όχι άδικα. Πρόκειται για έναν strategy τίτλο που γνώρισε μεγάλη επιτυχία μέχρι τις αρχές του 2000, με την πρώτη τριλογία να αποτελεί “ευαγγέλιο” για τους λάτρεις των παιχνιδιών στρατηγικής. Για όσους έχουν ασχοληθεί με τη σειρά, η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή, με το franchise να χάνει συνεχώς έδαφος, τα προβλήματα να πληθαίνουν και η γκρίνια να αυξάνεται κυκλοφορία με την κυκλοφορία. Το τελειωτικό χτύπημα έμελλε να δοθεί μετά την αλλαγή ονόματος της σειράς (από Heroes of Might And Magic σε Might And Magic Heroes) και την κυκλοφορία του Might And Magic Heroes VI. H Black Hole Entertainment πειραματίστηκε με όλους τους τομείς του παιχνιδιού, αλλάζοντας τόσα πολλά core mechanics που στο τέλος το παιχνίδι δεν θύμιζε καν Heroes of Might And Magic. Τέλος, όμως, με τη γκρίνια, περνάμε στο παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό.

Παίρνοντας στα χέρια μου τον review κώδικα του έβδομου κεφαλαίου, έκανα μια ευχή. Να με κάνει να νιώσω ότι επιτέλους θα βρει τρόπο να διώξει τα μαύρα σύννεφα που βρίσκονται από πάνω του και να δείξει και στους νεότερους παίκτες το γιατί στο παρελθόν αποτέλεσε έναν από τους πιο πετυχημένους strategy τίτλους. Κάτι που αποτελεί δύσκολο εγχείρημα για οποιοδήποτε παιχνίδι σηκώνει στις πλάτες του ένα ολόκληρο franchise και στο οποίο οι fans θέλουν να δουν διορθωμένα όλα όσα τους χάλασαν στα προηγούμενα. Εν μέρει το κατάφερε, τουλάχιστον στα πιο ζωτικά για τη σειρά σημεία, αφήνοντας όμως περιθώριο για επιπλέον γκρίνια σε κάποια άλλα, λιγότερης, ωστόσο, σημασίας. Kάτι που ίσως να ξενίσει πολλούς, είναι το DRM-only στοιχείο, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι δεν μπορείτε να παίξετε το παιχνίδι αν δεν υπάρχει ενεργή σύνδεση στο internet, μιας και ξεκινάει αποκλειστικά μέσα από τον Uplay client.

Τα πρώτα σημεία όπου μελέτησα με ιδιαίτερη προσοχή, ήταν τα mechanics και το βασικό gameplay του παιχνιδιού. Τα δύο δηλαδή χαρακτηριστικά που στο παρελθόν αποτέλεσαν το μήλο της έριδος. Με μεγάλη μου χαρά είδα ότι στον τομέα αυτό έγιναν όλες οι απαραίτητες αλλαγές ώστε η σειρά να ξαναγυρίσει στις βάσεις που έθεσε με το Heroes of Might And Magic III. Τα core mechanics είναι τα παλιά, κλασσικά και δοκιμασμένα, με ελάχιστες “ενέσεις καινοτομίας” και αυτές όπου υπάρχουν απλώς βελτιώνουν τη συνολική εμπειρία του gamer. Φαίνεται πως η Limbic Entertainment αποφάσισε να κάνει μία ανασκόπηση όλων των mechanics που θεωρήθηκαν πετυχημένα στα προηγούμενα κεφάλαια και να τα ενώσει σε ένα πακέτο. Το κυρίως παιχνίδι παίζεται σε γύρους μέσα σε ένα μεγάλο χάρτη, όπου θα πρέπει να βρείτε και να στρατολογήσετε ήρωες, να τους βελτιώσετε, να τους στείλετε να μαζέψουν πόρους για την ανάπτυξη των πόλεών σας και φυσικά να τους έχετε πάντα ετοιμοπόλεμους.

Οι κίνδυνοι που μπορεί να αντιμετωπίσετε είναι, είτε ουδέτερα τέρατα, είτε αντίπαλοι ήρωες με τα οποία πρέπει να πολεμήσετε. Σε αυτό το σημείο η δράση μεταφέρεται από το χάρτη στο πεδίο της μάχης (tactical battle), όπου κινείται τον στρατό σας και επιτίθεστε στα τέρατα του αντιπάλου. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο οι μονάδες όσο και οι ίδιοι οι ήρωες παρουσιάζουν μία πολύ μεγάλη ποικιλία σε ικανότητες και bonus, τα οποία υπόσχονται πολλές ώρες “καψίματος” αν θέλετε να γίνετε master στο tactical battle. Με εξέπληξε ευχάριστα η επιστροφή των καραβανιών, με τα οποία μπορείτε να στείλετε ενισχύσεις και να δυναμώσετε το στρατό σας, ενώ εντυπωσιάστηκα από το πόσο βαθύ και πλούσιο σε ενδιαφέρουσες επιλογές, είναι το ανανεωμένο character progression σύστημα.

Σοβαρή και ολοκληρωμένη δουλειά έχει γίνει και στην ΑΙ του παιχνιδιού, με τις αντίπαλες μονάδες να παρακολουθούν προσεκτικά τις κινήσεις μου και να μου επιτίθενται τη μοναδική στιγμή όπου ήμουν ευάλωτος, γιατί νόμιζα ότι έχουν απομακρυνθεί και είμαι ασφαλής. Για το τέλος άφησα τη σημαντική κατ' εμέ παράλειψη ενός tutorial, που θα πάρει από το χέρι τους νέους παίκτες και θα τους γνωρίσει τον κόσμο του παιχνιδιού. Ο τίτλος από μόνος του παρουσιάζει έντονη δυσκολία και μία έξτρα βοήθεια στην αρχή θεωρώ ότι ήταν απαραίτητη για όσους δεν έχουν ασχοληθεί με άλλο κεφάλαιο της σειράς.

Όσον αφορά την ιστορία, εγώ προσωπικά τη βρήκα παντελώς αδιάφορη και ήταν πολλές οι φορές που μπήκα στον πειρασμό να μην την ολοκληρώσω. Και επειδή είναι ένα θέμα που συνήθως αποτελεί αιτία ρήξης, ξεκαθαρίζω ότι είναι καθαρά δική μου εκτίμηση και δεν την καταδικάζω. Σε κάποιους από εσάς μπορεί να αρέσει και είναι απολύτως φυσιολογικό μιας και το θέμα είναι περισσότερο υποκειμενικό. Στο δια ταύτα λοιπόν, ξεκινώντας το παιχνίδι βλέπουμε τον κόμη Ivan Griffin να συζητάει με έξι συμβούλους του για το μέλλον του βασιλείου και τους κινδύνους που έρχονται. Κάθε ένας έχει να του πει και μία διαφορετική ιστορία, που θα τον βοηθήσει να πάρει τις αποφάσεις που χρειάζεται. Έτσι λοιπόν, το παιχνίδι προσφέρει στον παίκτη έξι διαφορετικά campaigns, κάθε ένα με διαφορετικό faction, με διαφορετικά κτήρια και μονάδες και φυσικά με χαρακτηριστικές δυνάμεις και αδυναμίες αντίστοιχα. Τα έξι factions του παιχνιδιού είναι τα Haven, Academy, Stronghold, Necropolis, Sylvan and Dungeon. Οι εξελίξεις είναι σχεδόν όλες προβλέψιμες με λίγα ενδιαφέροντα twists, σε μια ιστορία που στα δικά μου μάτια φαίνεται πολύ ρηχή για τα standard του franchise.

Ο οπτικοακουστικός τομέας του παιχνιδιού κινείται σε μέτρια προς υψηλά επίπεδα. Μιας και σαν gamer δίνω πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα στον ήχο παρά στην εικόνα, θα ξεκινήσω από τη μουσική. Τα soundtracks που έχουν γραφτεί ταιριάζουν απόλυτα στο ύφος του παιχνιδιού, είναι πλήρως ατμοσφαιρικά, έχουν εκείνο το χαρακτηριστικό βάθος που προσδίδει μία αίσθηση σκότους και επικείμενης/ αόρατης απειλής και που ταυτόχρονα κάνει τον παίκτη να συγκεντρώνεται περισσότερο στο τι έχει να κάνει μέσα στο χάρτη. Δυστυχώς το ίδιο δεν μπορώ να πω και για το voice acting, το οποίο φαίνεται ότι οι developers το αντιμετώπισαν σαν “αναγκαίο κακό”, που τελείωσε όσο πιο γρήγορα γίνεται, χρησιμοποιώντας ηθοποιούς που σε πολλά σημεία δεν καταφέρνουν να αποδώσουν τα δέοντα, με περιπτώσεις όπου το τελικό αποτέλεσμα προκαλεί μέχρι και γέλια.

Και στο κομμάτι των γραφικών, όμως, δε βρήκα αυτό ακριβώς που έψαχνα. Αν και το ίδιο το παιχνίδι είναι όμορφο, με αρκετή λεπτομέρεια και εντυπωσιακά animations κατά τη διάρκεια των μαχών, δυστυχώς αντιμετώπισα μεγάλα frame drops που ήταν ικανά να μου χαλάσουν τη συνολική εμπειρία. Αυτό όμως είναι κάτι που θα διορθωθεί με τα patch οπότε δεν θα σταθώ περαιτέρω, για να μην αδικήσω το κατά τα άλλα ικανοποιητικό οπτικό αποτέλεσμα.

Το σημείο όμως που με στεναχώρησε περισσότερο είναι οι σκηνές με τις συζητήσεις στο συμβούλιο των 7, στις οποίες οι ήρωες δεν κινούνται, αντ' αυτού ακούμε τις φωνές τους και βλέπουμε σε παγωμένες φιγούρες τα πρόσωπά τους. Τεχνικές που ας μου επιτραπεί η έκφραση, έχουμε να δούμε από παιχνίδια της δεκαετίας του 90'. Πολλά ήταν επίσης και τα visual bugs που αντιμετώπισα, με μονάδες να περνούν η μία μέσα από την άλλη, ήρωες να “πετούν” στον αέρα και πολλά ακόμη.

Για το τέλος άφησα το multiplayer κομμάτι του παιχνιδιού, όπου μπορώ να πω ότι η εμπειρία μου ήταν πολύ καλή. Το παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα να παίξετε tactical battles σε local multiplayer ή online multiplayer modes. Δεν αντιμετώπισα καθόλου προβλήματα με τη σύνδεσή μου στο server κι έτσι κύλησαν ευχάριστα και ομαλά οι ώρες που ασχολήθηκα μαζί του.