Animal Crossing: New Horizons Review - Το σωστό παιχνίδι, τη σωστή στιγμή

Υπάρχει μια τεράστια δυναμική όταν μια δημιουργία εμφανίζεται ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε. “Το σωστό παιχνίδι, στη σωστή στιγμή μπορεί να κάνει όλη τη διαφορά του κόσμου” για να παραφράσω έναν γνωστό μας που βρίσκεται αυτές τις μέρες και πάλι στην επικαιρότητα. Και δεν είναι ότι κάποιος το προγραμμάτισε. Αυτό θα ήταν αδύνατον. Η σειρά Animal Crossing φημίζεται για τις διάσπαρτες χρονικά κυκλοφορίες της. Συνήθως έπαιρνε μια τετραετία, αλλά το New Horizons συγκεκριμένα, έρχεται επτά ολόκληρα χρόνια μετά το New Leaf για το 3DS. Παρ' όλ' αυτά, παρά το ότι η κυκλοφορία ενός νέου παιχνιδιού της σειράς είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται μια φορά στα πέντε χρόνια κατά μέσο όρο, πέφτει πάνω σε μια περίοδο όπου τα χαρακτηριστικά του μοιάζουν με βάλσαμο για μεγάλο μέρος του κοινού. Αυτό θα πει timing. Βέβαια, το πόσο ανάγκη φαίνεται να το έχουμε, λέει μεν πολλά για την ποιότητά του, αλλά ακόμα περισσότερα για τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν παγκοσμίως αυτή την περίοδο.

Η κυκλοφορία του, λοιπόν, φαντάζει σχεδόν καρμική τη δεδομένη στιγμή. Με τόσο κόσμο κλεισμένο και απομονωμένο στα σπίτια του, η αίσθηση της κοινότητας και της κοινωνικής σύνδεσης σε ένα ασφαλές και αγχολυτικό περιβάλλον, φαντάζει σαν το ιδανικό σενάριο απόδρασης. Ωστόσο, η ανακουφιστική φαντασίωση που προσφέρει η σειρά και ειδικά το New Horizons πάει ακόμα βαθύτερα, σε μια ουτοπική μορφή του καπιταλισμού, όπου ο δανειστής σου είναι ένα καλοσυνάτο Raccoon στο οποίο χρωστάς, αλλά δεν υπάρχει καμία πίεση για εξόφληση. Σε έναν κόσμο όπου ο ακραίος υλισμός συνδυάζεται με ένα πανέμορφο και υγιές φυσικό περιβάλλον. Και σε μια κοινότητα που, παρότι μπορείς να διαμορφώσεις σε τεράστιο βαθμό στο προσωπικό σου γούστο αντανακλώντας τον ατομισμό που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο άνθρωπο, ξεχειλίζει από καλοσύνη, ανιδιοτέλεια και ζεστασιά.

Είναι η πραγματικότητά μας, εξευγενισμένη και ωραιοποιημένη. Μήπως όμως η απόδραση σε μια τέτοια εικονική πραγματικότητα αγγίζει τα όρια της δυστοπίας υπό τις τωρινές συνθήκες; Είναι μια λογική σκέψη που βασάνισε κι εμένα αρχικά. Αυτό που το σώνει όμως τελικά από τέτοια εφιαλτικά συμπεράσματα και το μετατρέπει σε έναν πραγματικό χώρο χαλάρωσης, επικοινωνίας και σύνδεσης είναι η αυθεντική προσωπικότητα που διαθέτει. Ποτέ δεν χαρακτηρίζεται από αυτήν την ψυχρή, ψεύτικη αισιοδοξία των διαφημίσεων που νεκρώνει κάθε αληθινό συναίσθημα. Δεν μοιάζει προσποιητό ούτε οπορτουνιστικό.

Αντιθέτως, φαίνεται να προέρχεται από τα πιο αγνά, ειλικρινή, ανθρώπινα κομμάτια μας. Και μεγάλο μέρος αυτού του επιτεύγματος οφείλουμε να το πιστώσουμε στην υπέροχη δουλειά που έχει γίνει στο writing. Κάθε κομμάτι κειμένου κουβαλάει μέσα του μια ζεστασιά, κάθε χαρακτήρας μια δική του, αξιολάτρευτη προσωπικότητα. Η γραφή του είναι έξυπνη, γεμάτη αθώο χιούμορ, αλλά και μικρές περιστασιακές εξάρσεις θλίψης, υπαρξιακών αναζητήσεων και αυθεντικής εκκεντρικότητας. Ναι, δεν είναι ριζοσπαστικό λοιπόν, θα έλεγα πως είναι απλά, ουτοπικό. Όπως είναι τα όνειρα ενός μικρού παιδιού: ξέρεις ότι σε σημεία είναι αφελή, αλλά παραμένουν αγνά και μπορούν να σε συγκινήσουν. Τουλάχιστον, έτσι “μίλησε” σε μένα το New Horizons. Και θεωρώ ότι είναι σημαντικό να γίνονται ειλικρινείς συζητήσεις πάνω σε αυτές τις προεκτάσεις των παιχνιδιών και να αναλύονται ενδελεχώς. Γιατί σε αυτές ακριβώς τις προεκτάσεις στην αληθινή ζωή, βρίσκεται η ουσία κάθε αξιόλογης δημιουργίας.

Καλά όλα αυτά βέβαια, αλλά καλό θα ήταν να σας περιγράψω λίγο και πώς λειτουργεί, τι κάνει ο παίκτης, ποιος είναι ο σκοπός του και τα σχετικά. Διότι δεν είναι ένα συνηθισμένο παιχνίδι και όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τη σειρά, είναι πιθανόν να μην γνωρίζουν ακριβώς τι κάνεις “παικτικά” μέσα στον κόσμο του. Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή. Το concept του New Horizons είναι ότι ο παίκτης μετακομίζει σε ένα νησί και ξεκινάει από την αρχή την δημιουργία του σπιτικού του και της κοινότητάς του. Σε αυτό το νησί μπορεί να ψαρεύει, να μαζεύει έντομα ή να ανακαλύπτει απολιθώματα, το κυριότερο όμως είναι ότι μπορεί να κατασκευάζει όλων των ειδών τα αντικείμενα. Από έπιπλα και εργαλεία, μέχρι φάρμακα και δολώματα για ψάρεμα. Για να τα φτιάξει όμως όλα αυτά, χρειάζεται πρώτα να ξέρει την “συνταγή” του καθενός και έπειτα, υλικά. Όπως καταλαβαίνετε, μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού είναι η συλλογή υλικών: ξύλο, πετρώματα, μέταλλα κ.α.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε επίσης ότι το παιχνίδι λειτουργεί σε πραγματικό χρόνο. Δηλαδή άμα είναι 13:00 στην πραγματικότητα, είναι 13:00 και στον κόσμο του παιχνιδιού. Αυτό επεκτείνεται και στους μήνες και τις εποχές και είναι κομβικό κομμάτι του gameplay. Ας πούμε, οποιοδήποτε κτήριο θέλει, το λιγότερο, μια -κανονική- μέρα να κατασκευαστεί. Οπότε αν ξεκινήσει σήμερα, θα είναι έτοιμο την επόμενη μέρα. Αντίστοιχα, υπάρχουν ψάρια, έντομα ή και υλικά ενδεχομένως που θα πάψουν να υπάρχουν στη φύση ανάλογα με τον μήνα και την εποχή. Αλλαγές αναμένονται και στο περιβάλλον του, άρα και στις δραστηριότητές του, ανάλογα με την εποχή. Η ύπαρξη του αληθινού χρόνου πλάθει μια εμπειρία που εξ’ ορισμού, δεν μπορείς να “ρουφήξεις” παίζοντας πολλές ώρες, μέχρι να ξεζουμίσεις ό,τι περιεχόμενο έχει να σου προσφέρει.

Αντιθέτως, ο σχεδιασμός ευνοεί μικρά διαστήματα και μεγάλο βάθος χρόνου. Σκεφτείτε για παράδειγμα πως και τα υλικά δεν βρίσκονται σε αφθονία στο νησί και ανανεώνονται καθημερινά. Αν λοιπόν έχω πάρει όλα όσα έχουν να μου δώσουν τα πετρώματα και πάλι δεν μου φτάνουν τα υλικά, θα πρέπει να περιμένω μέχρι αύριο για να ανανεωθεί η πηγή. Εναλλακτικά, μπορώ να ταξιδέψω με εισιτήριο σε άλλα μικρά νησάκια ώστε να αξιοποιήσω τις πηγές τους. Μπορείς να ταξιδέψεις όσες φορές θέλεις, αλλά το εισιτήριο κοστίζει ένα σεβαστό ποσό στην οικονομία του παιχνιδιού. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως στις δεκαπέντε περίπου μέρες που το έχω, έχω καταλάβει πως αναδεικνύεται περισσότερο αποτελώντας ένα μικρό μέρος της καθημερινότητάς μου και όχι όταν το παίζω με την παραδοσιακή λογική των μεγάλων, πολύωρων sessions.

Ένα από τα ομορφότερα συναισθήματα που προσφέρει είναι αυτή η σταδιακή εξέλιξη του νησιού. Από ένα ερημονήσι με σκηνές στην αρχή, σε δέκα μέρες μετατρέπεται σε μια ζωντανή κοινότητα με επισκέπτες, δραστηριότητες, μουσείο, μαγαζιά, πλανόδιους κ.α. Ο τρόπος που λειτουργεί ο χρόνος εδώ, του χαρίζει ένα πραγματικό αίσθημα σταδιακού “χτισίματος” που θα χανόταν αν μπορούσες όλα να τα κατασκευάσεις στον δικό σου ρυθμό. Φυσικά, εξίσου σημαντικός με τον χρόνο είναι ο τρόπος που σου ανοίγονται σταδιακά οι δυνατότητες δράσης και επέμβασης. Αυτό είναι, νομίζω, το πιο αριστοτεχνικό κομμάτι του σχεδιασμού του. Μέρα με την μέρα αποκτάς νέες ικανότητες και ποτέ δε νιώθεις μπερδεμένος ή φορτωμένος με πληροφορίες.

Το παιχνίδι ξεδιπλώνεται τόσο ομαλά και φυσικά που περνάει απαρατήρητο. Και ξαφνικά, κάποια στιγμή συνειδητοποιείς από πού ξεκίνησες και πού είσαι τώρα. Η μεγάλη έμφαση στο New Horizons βρίσκεται στην έκφραση του παίκτη. Οι επιλογές παραμετροποίησης που έχει στα ρούχα του, στην εμφάνισή του, στην διακόσμηση του σπιτιού του και στην διαμόρφωση του νησιού του είναι πραγματικά πλούσιες και αυτό, σε βάθος χρόνου που αποκτά όλο και μεγαλύτερες δυνατότητες, δημιουργεί νησιά – καθρέπτες των δημιουργών τους. Οι εικονικοί χώροι γίνονται προσωπικοί χώροι έκφρασης και σύνδεσης με άλλους παίκτες. Μέσω ίντερνετ ή με τοπικό δίκτυο, είναι δυνατόν τόσο να ταξιδέψτε σε νησιά φίλων σας όσο και να δεχτείτε επισκέπτες. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως σε αυτές τις αλληλεπιδράσεις με τους φίλους και γνωστούς σας βρίσκεται όλη η μαγεία του New Horizons.

Νιώθεις αληθινά πως επισκέπτεσαι τον ιδιωτικό χώρο χαλάρωσης ενός άλλου ανθρώπου, στον οποίο έχει βγάλει την δημιουργικότητα, την διάθεση, την προσωπικότητά του. Η επικοινωνία που μπορεί να γίνει μέσω νευμάτων ή σύντομου chat είναι ακριβώς όση πρέπει για να μην χαλάει την ατμόσφαιρα. Επίσης, θεωρώ σημαντικό να διευκρινίσω πως μπορεί να φτιαχτεί μόνο ένα νησί ανά κονσόλα. Μπορούν να παίζουν πολλά προφίλ το παιχνίδι από την ίδια κονσόλα αλλά θα είναι αναγκαστικά συγκάτοικοι στο ίδιο νησί. Από τη μία είναι περιοριστικό, από την άλλη αυτή η “συμβίωση” μπορεί να αποδειχτεί μαγική, χάρη σε αυτήν την ασύγχρονη επικοινωνία μεταξύ των μελών.  

Ένα από τα λίγα κομμάτια του σχεδιασμού που προσωπικά με ξενίζει λίγο, είναι η ύπαρξη ατελείωτων λιστών με επιτεύγματα και “στόχους”. Για κάθε πράγμα που κάνεις υπάρχουν ανταμοιβές σε Nook Miles, ένα νόμισμα διαφορετικό από τα “λεφτά” του παιχνιδιού που είναι εκεί για να ενθαρρύνει την ενασχόλησή σου με κάθε λογής δραστηριότητα. Καταλαβαίνω πως υπάρχει κόσμος που λειτουργεί με τέτοιου είδους κίνητρα και είναι κι ένας εύκολος τρόπος να κατευθύνεις ένα “χαμένο” παίκτη σε ένα παιχνίδι που δεν έχει ουσιαστικά κάποιον τελικό σκοπό. Απλά, πάντοτε αυτού του είδους οι λίστες μου φαίνονται συναισθηματικά χειριστικές, ιδίως σε ανθρώπους λίγο πιο επιρρεπείς σε αυτήν την ανθρώπινη κλίση προς την “συμπλήρωση”.

Νιώθω λίγο πως είναι και αντιφατικές προς την ίδια την αγχολυτική και ξέγνοιαστη φύση του τίτλου. Οι λίστες με κάνουν να νιώθω σαν να “δουλεύω” για κάτι. Φυσικά, δεν υπάρχει πίεση ούτε συνέπειες από αυτές, μόνο επιβράβευση. Ούτε είναι ότι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτή την ανθρώπινη αδυναμία για να κερδίσουν κάτι πονηρό, όπως συχνά συμβαίνει σε free to play τίτλους που συνδέουν microtransactions σε τέτοιου είδους σχεδιαστικές αποφάσεις. Είναι ξεκάθαρο πως υπάρχουν μόνο για την θετική ενίσχυση του παίκτη. Θεωρώ, απλά, πως το παιχνίδι είναι τόσο καλό στο να ανταμείβει με χειροπιαστές αμοιβές, οι οποίες προκύπτουν από την ίδια την διαδικασία και το gameplay, που αυτά φαντάζουν, στα δικά μου μάτια, περιττά.

Ο δεύτερος και ενδεχομένως σημαντικότερος ενδοιασμός που έχω, έχει να κάνει με την αντοχή των εργαλείων που χρησιμοποιεί ο παίκτης. Αυτά έχουν συγκεκριμένο αριθμό χρήσεων και έπειτα διαλύονται, οπότε θα πρέπει να ξανακατασκευαστούν από την αρχή. Δεν είναι κάποια μεγάλη διαδικασία, απλά μετά από ένα σημείο όλο αυτό γίνεται μια περιττή αγγαρεία που θεωρώ πως δεν προσθέτει κάτι το ιδιαίτερο στην εμπειρία. Φυσικά, με την πάροδο του χρόνου μαθαίνεις να φτιάχνεις πιο ανθεκτικά εργαλεία, αλλά ορισμένες φορές (όπως στο τσεκούρι), η αρχική τους πιο αδύναμη μορφή παραμένει χρήσιμη. 

Όλα αυτά όμως είναι ειλικρινά σταγόνες μέσα σε έναν ωκεανό δυσθεώρητα υψηλής ποιότητας. Από τον σχεδιασμό και την γραφή, μέχρι τον οπτικοακουστικό τομέα, το Animal Crossing New Horizons είναι ένα τεράστιο επίτευγμα. Για το τελευταίο μάλιστα, δεν είναι υπερβολή να πω πως είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά παιχνίδια που έχω δει στην υβριδική κονσόλα της Nintendo. Σε συνδυασμό με το εκφραστικό art style που χαρακτηρίζει τη σειρά, το αποτέλεσμα είναι τόσο αποτελεσματικό και όμορφο που νιώθεις πως δεν πρόκειται να επηρεαστεί ποτέ από τον χρόνο. Η λεπτομέρεια και η καθαρότητα με την οποία απεικονίζονται όλα τα στοιχεία είναι εκπληκτική: από τα πιο μικρά έντομα που ο παίκτης πρέπει να μπορεί να ξεχωρίζει με το μάτι, στα λουλούδια, στα έπιπλα, στα ρούχα... Η οπτική του επικοινωνία είναι αψεγάδιαστη. Και το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τις συνθέσεις των Yasuaki Iwata, Yumi Takahashi και Shinobu Nagata που συνοδεύουν χαλαρωτικά κάθε στιγμή.