10 και βάλε home invasion θρίλερ που πρέπει να δεις!

Αλλά πριν το κάνεις, τσέκαρε ότι κλείδωσες!
15 Σεπτεμβρίου 2022 10:57
10 και βάλε home invasion θρίλερ που πρέπει να δεις!

Και επισήμως καλό φθινόπωρο! Ξεκινάει νέα σεζόν, με ακόμη πιο πολλά υποσχόμενες εκπλήξεις και πραγματάκια! Αλλά για να μπεις κι εσύ σιγά σιγά στο νόημα, πάρε μια γεύση από το special αφιέρωμα που ακολουθεί και φέρνει ξανά τον home invasion τρόμο πάνω πάνω στη watchlist σου!

Πράγματι, ανατριχιάζεις και μόνο στην ιδέα της παραβίασης του προσωπικού χώρου σου από κάποιον άγνωστο. Επεξεργάζεσαι ένα τέτοιο σενάριο και αυτομάτως αντικρουόμενα συναισθήματα σε κατακλύζουν σαν χείμαρρος. Και όντως, είναι απίστευτα άβολο και ψυχρό το να νιώθεις εκτεθειμένος σε κίνδυνο και μάλιστα έτσι! Καταρχάς, έχεις δεδομένο ότι έχει έρθει απρόσκλητος, ενώ το ότι επέλεξε να μπει σε «τέτοιον κόπο» σημαίνει πως έχει άρει πολύ σημαντικούς ενδοιασμούς, οπότε ναι τον έχεις ικανό για τα χειρότερα.

Το αντίστοιχο, λοιπόν, κινηματογραφικό είδος που αναπτύχθηκε γύρω από τη συγκεκριμένη δυσάρεστη ανθρώπινη εμπειρία, εμπνέεται εξ’ ολοκλήρου από την αγωνία και τη δυσφορία που προκαλεί μία τέτοια απρόβλεπτη κατάσταση. Τροφοδοτεί έναν ακατανίκητο φόβο που εμφωλεύει βαθιά μέσα μας: αυτόν της καταπάτησης της κατοικίας μας από έναν ξένο με κακόβουλη πρόθεση.

Δεν είναι λίγες οι φορές που αργά τη νύχτα ένας ξαφνικός θόρυβος, όπως ένα απλό τρίξιμο, μπορεί να σε κάνει να ανασηκωθείς από το κρεβάτι σου με την απορία αν είσαι όντως μόνος σου σπίτι. Μόλις πέσει το σκοτάδι συχνά όλα μοιάζουν να μεταμορφώνονται. Προσλαμβάνουν κάτι το απροσδιόριστα απειλητικό, σαν να ‘χουν βουτηχτεί μέσα στο απόκοσμο και το ανοίκειο.

Και παρ’ όλο που ξέρεις ότι τα συγκεκριμένα φιλμ έχουν ως βάση τους την παραπάνω ανησυχία την οποία και εκμεταλλεύονται για διασκέδαση, εσύ ωστόσο, πατάς το play και ενδίδεις στο guilty pleasure της υπόθεσης. Ξέρεις ότι δεν είσαι ο μόνος που μοιράζεται το τεταμένο και αμφιλεγόμενο αυτό συναίσθημα. Αν μη τι άλλο, ταυτίζεσαι με εκατομμύρια άλλους που το ‘χουν νιώσει. Εξάλλου, αυτή η αγωνία και η ένταση μεταφράζεται σε κάθε γλώσσα και πολιτισμό. Λειτουργεί ως ένας ανθεκτικός συνδετικός κρίκος της τέχνης με την πραγματικότητα και του δυνητικού με το αληθινό.

Έτσι, η παρακάτω λίστα ταινιών αντανακλά το πως σε στοίχειωσαν διάφορα home invasion θεάματα της μεγάλης οθόνης, συνομιλώντας με το μέσα σου και εξερευνώντας έναν πανανθρώπινο τρόμο που είναι βαθιά ριζωμένος στην ύπαρξή σου, και αρθρώνεται μέσα από τη φράση: «τελικά, τί θα ‘κανα εγώ αν μου συνέβαινε αυτό;».

Panic Room (2002) | Δωμάτιο Πανικού

O μάστερ του ψυχολογικού θρίλερ-δράματος David Fincher το 2002 κάθισε στην καρέκλα της σκηνοθεσίας και μας παρέδωσε το εμβληματικό Panic Room, με πρωταγωνίστρια την ασυναγώνιστη Jodie Foster. Σε αυτό το έργο, η σταρ της Σιωπής των Αμνών (1991) μας συστήνεται πια ως η ‘Meg Altman’ μία πρόσφατα διαζευγμένη μητέρα η οποία μετακομίζει μαζί με την 11χρονη διαβητική κόρη της, ‘Sarah’ (Kristen Stewart), σε ένα πολυτελές και άνετο σπίτι στη Νέα Υόρκη.

Ωστόσο, λίγο αργότερα τρεις διαρρήκτες (Forest Whitaker, Jared Leto, και ο Dwight Yoakam) εισβάλουν σε αυτό με σκοπό να αποσπάσουν μία λεία-μαμούθ. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι πως οι νέες ένοικοι θα βρουν καταφύγιο στο δωμάτιο πανικού που είχε χτίσει ο προηγούμενος εκατομμυριούχος ιδιοκτήτης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Και ένα είναι βέβαιο: οι δύο ηρωίδες δεν σκοπεύουν να παραδώσουν τα όπλα στους παρείσακτους “επισκέπτες”. Σε αυτό το ιδιότυπο παιχνίδι της γάτα με το ποντίκι αντιστρέφονται πλήρως οι κανόνες και εν τέλει αναρωτιέσαι πώς θα τελειώσει. Πάντως, το ένστικτο της επιβίωσης και η ανατροπή έχουν τον πρώτο λόγο, με το σασπένς, την αδρεναλίνη και την αγωνία να ρίχνουν με άνεση τα τείχη ασφάλειας του ψυχικού σου κόσμου κάθε τόσο!

Funny Games (2007) | Παράξενα Παιχνίδια

Ο αυστριακής καταγωγής δημιουργός Michael Haneke επιμελήθηκε σκηνοθετικά το θρίλερ Funny Games, το remake της ομώνυμης πρωτότυπης ταινίας του η οποία κυκλοφόρησε το 1997. Μέσα από αυτό του το project προσπάθησε να καυτηριάσει την νοσηρά βίαιη ηδονοβλεπτική ματιά των μέσω μαζικής επικοινωνίας και να ασκήσει την κριτική του στην αποκτήνωση που προωθούν μέσω των εικόνων τους. Εν προκειμένω, οι ‘Farbers’, μία μεσοαστή οικογένεια θα γνωρίσει την απόλυτη φρίκη στο πρόσωπο δύο νεαρών ψυχοπαθών εγκληματιών που θα μετατρέψουν τις διακοπές τους σε εφιάλτη. Οι ‘Paul’ (Michael Pitt) και ‘Peter’ (Brady Corbet), αποδεικνύονται λύκοι με ένδυμα προβάτου αφού αρχικά δίνουν την εντύπωση δύο φαινομενικά φυσιολογικών ανδρών που συστήνονται ως οι καινούργιοι τους γείτονες.

Όμως, και πάλι υπάρχει κάτι αλλόκοτα εχθρικό επάνω τους που χτυπάει προειδοποιητικά καμπανάκια για τους ‘Farbers’. Η ‘Ann’ (Naomi Watts) και ο ‘George’ (Tim Roth) μαζί με τον γιο τους, ‘Georgie’ σύντομα θα συνειδητοποιήσουν πως είναι να αιχμαλωτίζεται και να βασανίζεται ανηλεώς κάποιος από δύο άτομα χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και ηθικών αναστολών. Ένα χωράει να πει κανείς εδώ: αν χτυπήσει την πόρτα σου ένας άγνωστος με αγγελική μορφή, ζητώντας σου δυο-τρία αυγά, μη σκοτωθείς να τον εξυπηρετήσεις. Μπορεί ήδη μέσα στο κεφάλι του να έχει σπάσει τα αυγά και να έχει ετοιμάσει την ομελέτα του με τον πιο βάναυσο και άγριο τρόπο: χρησιμοποιώντας εσένα ως κυρίως πιάτο του.

Inside/ À l' intérieur (2007) | Μέσα μου

Φαντάσου μία ετοιμόγεννη έγκυο παραμονή Χριστουγέννων, η οποία τέσσερις μήνες μετά τον τραγικό θάνατο του συζύγου της πρόκειται να φέρει στον κόσμο το παιδί τους. Στην όλη εικόνα τώρα πρόσθεσε τώρα και μία άγνωστη και τέρμα ασταθή γυναίκα που επιχειρεί να παραβιάσει την κατοικία της και να της πάρει το αγέννητο μωρό της. Οι Alexandre Bustillo και Julien Maury έκοψαν κι έραψαν με μαεστρία για να φτιάξουν το Inside, ένα φιλμ τρόμου που στέλνει ρίγη στην ραχοκοκαλιά σου, με τις Alysson Paradis και Béatrice Dalle, να ηγούνται του cast.

Η δύναμη της αυτοσυντήρησης, το μητρικό φίλτρο, ο γρήγορος ρυθμός, το παράδοξο και η ωμή βία αποτελούν τα βασικά υλικά της ταινίας που θα ταράξει και θα σοκάρει τον θεατή, κάνοντάς τον να στριφογυρίσει πολλές φορές στη θέση του. Αν και ο επίλογος θα σε κάνει να διχαστείς κάπως, εντούτοις το αποτέλεσμα στο σύνολό του δεν θα σ’ απογοητεύσει! Αιχμηρό και ακριβές όπως ακριβώς το κόψιμο ενός ψαλιδιού!

Them/ Ils (2006) | Εκείνοι

Το horror φιλμ Them των David Moreau και Xavier Palud, που υποτίθεται πως βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, σε κάνει να γίνεις πολύ πιο προσεκτικός όταν ένα παιδί σε καλεί να παίξεις μαζί του. Ο κεντρικός άξονας της πλοκής εδώ περιστρέφεται γύρω από ένα ζευγάρι, τον ‘Lucas’ (Michaël Cohen) και την ‘Clementine’ (Olivia Bonamy) οι οποίοι μετακόμισαν πρόσφατα από τη Γαλλία σε ένα απομονωμένο οίκημα κοντά στο Βουκουρέστι.

Ωστόσο, μια βροχερή νύχτα ξυπνούν επειδή ένας παράξενος ήχος φτάνει στα αυτιά τους. Δεν είναι μόνοι. Μια ομάδα ατόμων με κουκούλες περικυκλώνει το σπίτι και ξεκινά να τους τρομοκρατεί όλο το βράδυ. Η ήρεμη ζωή τους έχει πάρει κιόλας αναπάντεχη τροπή και το να κατορθώσουν να ξεφύγουν από τους διώκτες τους φαντάζει με άθλο. Ένα δόλιο σχέδιο έχει στηθεί και οι επιτιθέμενοι έχουν θέσει ξεκάθαρα τους όρους τους: ή παίζεις μαζί μας ή…

The Strangers (2008) | Κλείδωσες;

Ο Bryan Bertino πήρε το βάπτισμα του πυρός ως σκηνοθέτης με την horror κινηματογραφική μυθοπλασία The Strangers, πιθανόν επηρεασμένος από πραγματικά συμβάντα όπως μία σειρά φόνων που σημειώθηκαν στη γειτονιά του το 1981 όταν εκείνος ήταν ακόμη μικρός, και από τις πολλαπλές δολοφονίες που διέπραξε η αίρεση του Charles Manson. Ο Bertino λοιπόν, επιστράτευσε τους ηθοποιούς Liv Tyler και Scott Speedman ως κύριους δρώντες της ιστορίας. Αυτοί λοιπόν, υποδύονται δύο ερωτευμένους συντρόφους, την ‘Kristen’ και τον ‘James’, οι οποίοι κατά τη διάρκεια μίας χαλαρωτικής εξόρμησής τους το Σαββατοκύριακο, θα δουν τρεις μασκοφόρους (Gemma Ward, Kip Weeks, Laura Margolis) να βάλλονται εναντίον τους, πολιορκώντας το εξοχικό τους.

Αρχικά, μία αινιγματική κοπέλα φτάνει στο κατώφλι τους όταν ο ‘James’ λείπει σε μία εξωτερική δουλειά. Τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται άσχημα και καθώς ο χρόνος περνάει τίποτε και κανείς δεν είναι με το μέρος του ζευγαριού. Μία σκληρή αναμέτρηση ξεκινάει και είναι για γερά νεύρα. Το κλειδί για την επιβίωσή των ηρώων το κρατάνε οι τρεις αδυσώπητοι εχθροί  τους με τα μακάβρια προσωπεία οι οποίοι σκοπεύουν να ισοπεδώσουν κάθε έννοια γαλήνης και θαλπωρής για τα θύματά τους, κηρύσσοντας έναν άνισο ψυχολογικό πόλεμο που θα μεταφέρουν μέσα στο σπίτι από την πίσω πόρτα. Και κάπως έτσι τα βράδια, έχεις κάθε δίκιο που σε τριβελίζει ξανά και ξανά το ερώτημα: “κλείδωσα;”

You're Next (2011) | Είσαι ο επόμενος

Αν αυτό και μόνο ως φράση δεν είναι απειλή, τότε τί είναι;! Το αιματοβαμμένο φιλμ You're Next του Adam Wingard κρύβει κάτι πολύ ζοφερό και αβέβαιο ώστε να καλλιεργεί ένα αφιλόξενο κλίμα παρά τα επιτηδευμένα αστεία και τα βεβιασμένα χαμόγελα μεταξύ συγγενών. Ένα επιβλητικό οικογενειακό τραπέζι έχει στρωθεί με όλα τα καλούδια αλλά το κακό και το αιώνια αναπόδραστο καιροφυλακτούν στη γωνία για όποιον νομίζει ότι θα φάει καλά, πόσω μάλλον ότι θα την γλιτώσει από αυτό που έπεται! Παίζουν οι: Sharni Vinson, Nicholas Tucci, Wendy Glenn, A. J. Bowen, Joe Swanberg, Barbara Crampton και ο Rob Moran.

Το project επικεντρώνεται στους ‘Davidson’, μία πολυμελή φαμίλια που θα αποπειραθούν να έρθουν και πάλι κοντά ο ένας στον άλλον με αφορμή ένα πλουσιοπάροχο δείπνο για την γαμήλια επέτειο των γονιών τους. Εντούτοις, στην “συγκινητική” αυτήν επανένωση θα βγουν κυριολεκτικά τα μαχαίρια όταν μία συμμορία αμείλικτων δολοφόνων θέτει στο στόχαστρό της όλους όσους έχουν μαζευτεί σε αυτή τη σύναξη. Αλλά, οι κακοποιοί γρήγορα διαπιστώνουν ότι ένας από τους παρευρισκόμενους έχει εν τέλει τα κότσια να περάσει στην αντεπίθεση και να πάρει την παρτίδα υπέρ του! Εσύ τί θα έκανες στη θέση του; Θα άντεχες να «είσαι ο επόμενος»;

When a Stranger Calls (2006) | Κραυγές αγωνίας

Το ψυχολογικό horror φιλμ When a Stranger Calls, remake της κλασικής cult ταινίας του 1976, φέρει την υπογραφή του Simon West, ενώ επικεφαλής του cast είναι η Camilla Belle. Σε κεντρικές ερμηνείες βλέπουμε ακόμη τους: Tommy Flanagan, Katie Cassidy, Tessa Thompson, Brian Geraghty, Clark Gregg, Kate Jennings Grant, David Denman, Arthur Young, Madeline Carroll κ.ά. Ποιος να φανταζόταν ότι το babysitting θα μπορούσε να γίνει τόσο επικίνδυνη δουλειά σε σημείο που να κοντέψεις να χάσεις τη ζωή σου και μάλιστα από έναν άκρως διαταραγμένο κατά συρροή δολοφόνο! Η ανυποψίαστη μαθήτρια λυκείου, ‘Jill Johnson’ (Belle) δυστυχώς θα κληθεί να διαχειριστεί ένα τόσο συνταρακτικό τραυματικό βίωμα στην προσπάθειά της να βγάλει χαρτζιλίκι προσέχοντας τα παιδιά ενός εύπορου ζευγαριού.

Με τα νέα της αφεντικά να λείπουν το βράδυ σε μία κοινωνική εκδήλωση, η ίδια βρίσκει την ευκαιρία για μία δική της κρυφή ξενάγηση στα κατατόπια της πολυτελούς τους έπαυλης όπου περιηγείται ανενόχλητη τουλάχιστον για λίγο... Ενώ τα δύο πιτσιρίκια έχουν πέσει για ύπνο, θα δεχθεί μία σειρά περίεργων τηλεφωνημάτων από έναν άγνωστο άνδρα που σκοπεύει να μετατρέψει το βράδυ της σε σωστή κόλαση! Το μαρτύριό της ξεκινάει από ένα απλό κουδούνισμα του σταθερού και φτάνει στο να την επισκεφθεί αυτοπροσώπως ο ξένος που είναι στην άλλη άκρη της γραμμής, προφανώς χωρίς ειρηνικές διαθέσεις. Τρόμαξες; Δεν βαριέσαι μωρέ, το μεροκάματο να βγαίνει…

Hush (2016)

Ο ταλαντούχος δημιουργός του The Haunting of Hill House (2018), Mike Flanagan (Midnight Mass, The Haunting of Bly Manor) το 2016 σκηνοθέτησε το εξαιρετικό slasher θρίλερ Hush. Το όλο σκηνικό σου κόβει τη μιλιά και την ανάσα. Μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που βλέπεις να την καταπίνουν οι σκιές, να φωνάζει από μακριά απειλή, και να ηχεί σαν κώδωνας κινδύνου παρά την εκκωφαντική σιγή που επικρατεί ολόγυρα. Μοιάζει να ‘χει μεταλλική γεύση από αίμα, μυρίζει αδρεναλίνη και εσύ δεν μπορείς παρά να τη νιώθεις πως παίζει με τις πιο ευαίσθητες χορδές του ψυχισμού σου! Ο τρόμος έχει πάρει την μορφή ενός παρανοϊκού σαδιστή εισβολέα που κοιτάει να ισοπεδώσει κάθε εναπομείνουσα ελπίδα σωτηρίας, την ίδια ώρα που η αγωνία να σε γραπώνει δυνατά και κουρελιάζει την ψυχραιμία σου.

Αναλογίσου τώρα την Kate Siegel να το περνάει όλο αυτό υποδυόμενη μία κωφάλαλη και μοναχική συγγραφέα που κατοικεί μέσα στο δάσος, αλλά ένας αδυσώπητος εχθρός (John Gallagher) ξεπροβάλλει από το πουθενά και την κάνει στόχο του. Εκείνος την ακούει, αλλά εκείνη όχι. Αυτός είναι ευφάνταστα νοσηρός και ευρηματικός με τα θανατηφόρα σύνεργά του, ενώ αυτή απροετοίμαστη, πασχίζει να βάλει σε μια σειρά το μυαλό της και ψάχνει απεγνωσμένα να βρει πώς θα σωθεί. Την αποκόβει από κάθε διέξοδο, τη στιγμή που η ίδια επιζητά μία ευκαιρία απόδρασης. Η σιωπή είναι φίλος και ταυτόχρονα εχθρός της. Και κανείς δεν ξέρει αν τελικά η τύχη θα είναι με το μέρος της …

Don't Breathe (2016) | Μην ανασαίνεις

Το horror φιλμ Don't Breathe του Fede Álvarez είναι ένα καθαρόαιμο home invasion θρίλερ, το οποίο όμως, μας βάζει να δούμε την άλλη όψη του νομίσματος σε μία τέτοια κατάσταση και μάλιστα να συναισθανθούμε τους “θύτες”! Η πρωτοποριακή αυτή σύλληψη προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη στο κοινό αφού το πιάνει εξαπίνης και το διεγείρει στους δέκτες την συμπάθεια για τους εισβολείς, και την αποστροφή για τον κύριο του σπιτιού. Για την ακρίβεια οι παρεκκλίνοντες αυτοί νέοι βρίσκουν τον μάστορά τους ίσως με την πιο σκληρή και φρικτή έννοια του πράγματος. Στο κινηματογραφικό κάδρο λοιπόν, μπαίνουν τρεις διαρρήκτες, η ‘Rocky’ (Jane Levy), ο ‘Alex’ (Dylan Minnette) και ο ‘Money’(Daniel Zovatto) οι οποίοι ζουν και δρουν στο Detroit μπουκάροντας σε σπίτια πλουσίων. Καθένας τους ονειρεύεται να πιάσει την καλή για τους δικούς του λόγους, μα κυρίως για να ξεφύγει από το τέλμα της καθημερινότητάς του. Εντούτοις, σε ένα από τα ριφιφί τους εγκλωβίζονται στο σπίτι ενός μεσήλικα βετεράνου του Πολέμου του Κόλπου.

Ο εν λόγω άνδρας έχει εισπράξει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό ως αποτέλεσμα διακανονισμού που είχε με μία ευκατάστατη κοπέλα εξαιτίας της οποίας η μοναχοκόρη του σκοτώθηκε σε τροχαίο. Στο μεταξύ, να σημειωθεί ότι ο ιδιόρρυθμος και πολύπαθος αυτός τύπος μπορεί να έχει χάσει την όρασή του αλλά απέχει πολύ από το να τον χαρακτηρίσει κανείς ως αβοήθητο ή ανυπεράσπιστο. Και επειδή συχνά θολώνουν τα όρια ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι, η άτυχη αυτή ομάδα νέων θα οδηγηθεί σε ένα ασυγχώρητο σφάλμα: αφενός, θα υπερεκτιμήσουν τις ικανότητές τους και αφετέρου, θα υποτιμήσουν τον αντίπαλο. Πέφτουν στην πλάνη ότι έχουν το πάνω χέρι, όμως, σε πολύ λίγο η πραγματικότητα τους διαψεύδει πανηγυρικά και καταλαβαίνουν πως κι εκείνοι έχουν πιαστεί σαν ποντίκια στη φάκα. Ας μην  ξεχνάμε άλλωστε, την ανεκδιήγητη ανακάλυψη που τους περιμένει στο υπόγειο του “οικοδεσπότη” τους! Ο χρόνος τρέχει εις βάρος τους, η κακοτυχία είναι συνεχώς στο κατόπι τους, και το να βγάλουν έστω και άχνα μπορεί να αποβεί μοιραίο!

Intruders/ Shut In/ Deadly Home (2015)

Και το Intruders του Adam Schindler κινείται κι αυτό μέσα στα πλαίσια του παραπάνω μοτίβου όπου ο τροχός γυρίζει αρνητικά για τον δράστη. Το cast απαρτίζεται από τους Beth Riesgraf, Martin Starr, Jack Kesy, Rory Culkin, Joshua Mikel, Timothy T. McKinney και τη Leticia Jimenez. Η ‘Anna’ (Riesgraf) έχει διαγνωστεί από πολύ σοβαρή μορφή αγοραφοβίας. Συνεπώς, δεν θα άλλαζε με τίποτα την ασφάλεια και τη βολή του σπιτιού της για να βρεθεί ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων.

Το θέμα είναι πως τρεις κακοποιοί θα παραβιάσουν την κατοικία της και θα την βγάλουν έξω από τα νερά της, χώρια του ότι θα την απειλήσουν από πάνω. Όλα αυτά σε συνδυασμό και με το πόσοι είναι, παραπάνε για αυτή! Εκείνο πάντως, που αγνοούν εντελώς τα άτομα που τρύπωσαν στο “φτωχικό” της, είναι πως η αγοραφοβία δεν είναι η μόνη διαταραχή που έχει… Πολύ γρήγορα θα τους αποκαλύψει μία αδιανόητα σκληρή και καθόλου ανήμπορη πλευρά της, αυτήν του πιο βίαιου παραλογισμού…

The Collector (2009) | Εισβολέας

To The Collector του Marcus Dunstan είναι μία ιδιότυπη περίπτωση ταινίας του συγκεκριμένου είδους, ειδικά αν λάβεις υπόψη την εξέλιξή της. Μια οικογένεια γίνονται όμηροι ενός σκληροπυρηνικού serial killer (Juan Fernández) που τους υποβάλλει σε απερίγραπτα βασανιστήρια, ενώ στην εξίσωση έρχεται να προστεθεί και ένας διαρρήκτης (Josh Stewart) που διαλέγει τη λάθος στιγμή να ρισκάρει για γερή μπάζα! Ο δεύτερος εισβολέας ελπίζει να τα κονομήσει με συνοπτικές διαδικασίες για να ξεπληρώσει ένα χρέος που έχει, αλλά θα αντιληφθεί πως το μόνο κέρδος που θα πρέπει πια να τον ενδιαφέρει είναι το να καταφέρει να βγει ζωντανός από εκεί μέσα.

Αυτοσχέδιες παγίδες είναι τοποθετημένες απ’ άκρη σ’ άκρη μέσα στο κτίσμα με τον θάνατο να καραδοκεί σχεδόν σε κάθε δωμάτιο. Πλέον, μαζί με την άτυχη οικογένεια ουσιαστικά κρατείται αιχμάλωτος και ο ίδιος κάνοντας ό,τι μπορεί για να μην τον πάρει είδηση ο διεστραμμένος ιθύνων νους που έχει συλλάβει αυτήν την κτηνωδία ερχόμενος με πολύ πιο σκοτεινούς σκοπούς για τους νοικοκυραίους. Και δεν θα φύγει αν δεν εισπράξει τα δικά του τελείως αποτρόπαια “κλοπιμαία”...

The Purge (2013) | Κάθαρση

Ας εστιάσουμε στην απαρχή του διάσημου franchise του The Purge, δηλαδή στην πρώτη φουτουριστικά δυσοίωνη κοινωνική ταινία της ανθολογίας αυτής, που άνοιξε τον δρόμο για τα σχετικά sequels. Στη σκηνοθετική αυτή δουλειά του James DeMonaco πρωταγωνιστούν οι: Ethan Hawke, Lena Headey, Adelaide Kane, και ο Max Burkholder. Ενσαρκώνουν τα μέλη μίας οικογένειας με υψηλό status που από εκεί που απολάμβαναν κάθε λεπτό σε μία γειτονιά-επίγειο παράδεισο, θα τη δουν να μετατρέπεται σε καθαρτήριο τη νύχτα που κάθε χρόνο σταματά να υφίσταται κάθε νόμος και κάθε σεβασμός προς το δικαίωμα της ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Η “Κάθαρση” όπως την έχουν ονομάσει είναι ένα 12ωρο κατά το οποίο κάποιος μπορεί να εκτελέσει εν ψυχρώ, να βιαιοπραγήσει, να βασανίσει και γενικότερα να βλάψει έναν συνάνθρωπό του ανεπανόρθωτα χωρίς καν να επέμβει η αστυνομία. Και μόνο μέσα σε εκείνο το διάστημα είναι απολύτως επιτρεπτή η τέλεση ενός αδικήματος όσο ειδεχθές κι αν είναι αυτό. Σ’ ένα τέτοιο χάος, κλειδαμπαρώνεσαι ή όχι μες στο σπίτι;!


Αυτή ήταν η λίστα με τα home invasion φιλμ που οπωσδήποτε εμένα με παρακίνησαν να αναλογιστώ την αντίδρασή μου στο ενδεχόμενο μίας τόσο κρίσιμης περίστασης. Και μουδιάζω και μόνο στη σκέψη του να έρθει κάποιος σε ρεαλιστικό επίπεδο σε απόσταση αναπνοής με έναν εισβολέα. Πόσο μάλλον, το να κληθεί να τον αντιμετωπίσει δίνοντας μάχη σώμα με σώμα που δεν γνωρίζεις καν πώς θα καταλήξει.

Πολύ αμήχανο όμως, είναι και το να φέρεις στο νου σου πόσο εύκολα γκρεμίζεται η έννοια της εμπιστοσύνης στον διπλανό σου και πόσο σίγουρος μπορείς να είσαι για την ασφάλειά σου. Αν κάποιος παρεισφρήσει στο διαμέρισμά σου ενώ εσύ είσαι μέσα,  αυτό σημαίνει πως υπερεκτιμούσες το πόσο ασφαλής είσαι; Τελικά, το να νιώθουμε προστατευμένοι στο δικό μας καταφύγιο-“οχυρό” είναι μια ψευδαίσθηση, κάτι σαν αλαζονική αφέλεια;

Μήπως πάλι είμαστε υπεραισιόδοξοι για τους άλλους και τα κίνητρά τους; Ή εθελοτυφλούμε χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε; Και απ’ την άλλη, άραγε γινόμαστε υπερβολικοί με το να ελέγχουμε επανειλημμένα αν έχουμε κλειδώσει την πόρτα; Αλήθεια,  κλείδωσες;…