Age of Empires 4: Παίξαμε τη beta αλλά έχουμε κάποια ερωτηματικά

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε η Microsoft άνοιξε για τα καλά της πύλες του Age of Empires IV, ζητώντας από όλα τα μέλη της κοινότητας να τη βοηθήσουν να δοκιμάσει την αντοχή των servers του παιχνιδιού, λίγο πριν τη μεγάλη κυκλοφορία. Δεν μπορούσα, λοιπόν, να χάσω μια τέτοια ευκαιρία και κάπως έτσι βρέθηκα κολλημένος στο PC μου για ώρες.

Από την πρώτη στιγμή η νοσταλγία κατάφερε να χτυπήσει κόκκινο. Για να είμαι ειλικρινής μου φαίνεται σχεδόν απίστευτο πώς πέρασαν περίπου 15 χρόνια και τώρα, εν έτει 2021, έρχεται ένα ολοκαίνουργιο κεφάλαιο για τη λατρεμένη αυτή σειρά. Προσωπικά είμαι τρομερά δεμένος με τα Age of Empires και όχι τυχαία, αφού ήταν από τα παιχνίδια που πραγματικά με μεγάλωσαν. Έχω ξαναπεί αυτή την ιστορία, αλλά θυμάμαι σαν τώρα το χοντροκομμένο γκρι λάπτοπ που μου είχε πάρει ο πατέρας μου, αφού τον έπρηζα από μικρός πως “θέλω υπολογιστή”. Αφού τελικά ενέδωσε, μια μέρα μου έφερε και ένα μοναχικό retail αντίτυπο του Age of Empires II.

Φυσικά μιλάμε για μια εποχή που δεν είχαμε ακόμη internet στο σπίτι και το Age of Empires ήταν μέσα στα λίγα βιντεοπαιχνίδια που είχε ο μικρός μου εαυτός για να ασχολείται στον ελεύθερο χρόνο του (ο οποίος πλέον φαντάζει μια αιωνιότητα στην ενήλικη ζωή, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση για μια άλλη στιγμή). Αναμενόμενα, μπορείτε να φανταστείτε τo ‘κάψιμο’ που ακολούθησε. Αν έπρεπε, λοιπόν, να κάνω μια λίστα με τα παιχνίδια που καθόρισαν την παιδική μου ηλικία, το Age of Empires II και το Age of Mythology είναι σίγουρα ψηλά σε αυτή.

Επειδή, όμως, πάλι παρασύρθηκα περνάω στο δια ταύτα. Το μόνο περιεχόμενο που ήταν διαθέσιμο στη δοκιμαστική έκδοση ήταν η πρώτη πίστα του campaign που πρακτικά είναι tutorial, καθώς και οι multiplayer αγώνες απέναντι σε άλλους παίκτες ή κόντρα στην Α.Ι. Όπως ήταν φυσικό ξεκίνησα με το tutorial και αφού πέρασαν λίγα λεπτά από το αρχικό χαστούκι νοσταλγίας, αντιλήφθηκα ότι παραδόξως ο κορμός του gameplay παραμένει πάνω-κάτω ο ίδιος. Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως θετικό, αλλά και ως αρνητικό. Από τη μία είναι η λατρεμένη και δοκιμασμένη φόρμουλα που έχει αγαπηθεί από το κοινό και από την άλλη είναι κάπως περίεργο 15 χρόνια μετά η εμπειρία να μοιάζει τόσο.

Αυτό είναι και το βασικό μου παράπονο από τα όσα έχω δει μέχρι στιγμής από το Age of Empires IV. Το sequel δεν έχει κάτι πραγματικά νέο που να το κάνει να διαφοροποιείται. Μοιάζει με μια σύγχρονη εκτέλεση των όσων έχουμε ήδη παίξει. Αμέσως μετά το tutorial, αφιέρωσα αρκετό χρόνο σε διάφορους multiplayer αγώνες, επιλέγοντας κάθε φορά έναν από τους διαφορετικούς πολιτισμούς που ήταν διαθέσιμοι στο Technical Test.

Παρόλο που μου άρεσε πολύ το πόσο διαφορετική αίσθηση δίνει ο κάθε πολιτισμός, από τους αγρότες Άγγλους μέχρι τους απίστευτα γρήγορους στο χτίσιμο Κινέζους, η ραχοκοκαλιά είναι ίδια. Ιδιά με αυτό που παίζαμε πριν δεκαετίες. Η ενασχόληση με το multiplayer, λοιπόν, δε μου άλλαξε ουσιαστικά τη γνώμη και μένω στις αρχικές εντυπώσεις που είχαν σχηματιστεί στο μυαλό μου.

Παράλληλα, την εμπειρία δυσχέρηναν κάπως και μερικά προβλήματα τεχνικής φύσεως, τα οποία δικαιολογώ -εν μέρει- μιας και έχουμε να κάνουμε με δοκιμαστική έκδοση. Το μεγαλύτερο τέτοιο ζήτημα έχει να κάνει με την απόκριση των units, τα οποία φαίνεται σα να έχουν lag σε περιπτώσεις. Το αποκορύφωμα ήταν το σκάλωμα που έφαγε η A.I. όταν ζήτησα από τη στρατιά μου να βγει από μια στενή πύλη στα τείχη και οι καταπέλτες μπήκαν μπροστά, μπλοκάροντας την όλη κατάσταση, μέχρι που πήρα τον έλεγχο χειροκίνητα. Για να είμαι ειλικρινής δε περίμενα να συναντήσω τέτοια pathfinding προβλήματα, αλλά ελπίζω πως θα διορθωθούν μέχρι την κυκλοφορία.

Αυτό που δε δικαιολογώ όμως είναι μερικές απουσίες που έχουν να κάνουν με το UI, το οποίο κατά τη γνώμη μου θέλει αρκετή δουλειά ακόμη. Δεν κατάφερα με τίποτα να βρω πως γίνεται να χτυπήσεις το καμπανάκι. Όπως και στα παλιά παιχνίδια της σειράς, αν δέχεσαι επίθεση είναι συνετό να καλέσεις τους Villagers στο Town Center σου ή στα κάστρα σου, για να μην τους χάσεις μέχρι να αμυνθείς. Ο μόνος τρόπος που κατάφερα να το κάνω αυτό ήταν χειροκίνητα, επιλέγοντας τους, την ώρα που παλιά απλά χτυπούσες το καμπανάκι. Μεγάλη αστοχία αν απουσιάζει σαν χαρακτηριστικό και σε περίπτωση που υπάρχει και απλά δεν το ανακάλυψα μετά από τόσες ώρες, είναι αστοχία του UI και των tutorials, τα οποία μάλλον δεν αρκούν για κάποιον εντελώς νέο παίκτη.

Μέχρι τώρα θα έχετε παρατηρήσει πως  ασχολούμαι πρακτικά μόνο με τα αρνητικά, αλλά παρ’ όλα αυτά έχω αναφέρει ήδη το μεγαλύτερο θετικό του τίτλου. Είναι Age of Empires. Ναι, το ξέρω πως ακούγεται κάπως, αλλά αυτό είναι το δυνατό του σημείο. Εκτελεί πιστά και αποτελεσματικά την δουλεμένη συνταγή που έχουμε ήδη αγαπήσει και ήδη δηλώνω εθισμένος στο gameplay. Πραγματικά με το που ολοκληρωνόταν το ένα match, πατούσα κατευθείαν το κουμπί της εύρεσης για να ξεκινήσει το επόμενο. Παρά τις προσπάθειες που έχω κάνει με τα Total War και άλλα παιχνίδια στρατηγικής, ποτέ δεν κατάφερα να δεθώ και να τα απολαύσω τόσο όσο τα AOE. Οπότε, ακόμα και αν δεν πρωτοτυπεί, το Age of Empires IV είναι κάτι που νομίζω πως μου έλειπε και θα απολαύσω με τις ώρες.

Για να μην είμαι όμως άδικος, υπάρχουν και διάφορα νέα χαρακτηριστικά όπως το σύστημα των Landmarks. Πρακτικά είναι κάτι σαν τα Wonders των προηγούμενων παιχνιδιών, αλλά μικρότερης κλίμακας. Κάθε φορά για την πρόοδο στην επόμενη εποχή πέρα από τους πόρους που πρέπει να αφιερωθούν, οι Villagers καλούνται να χτίσουν και ένα επιβλητικό κτήριο. Αυτό κάθε φορά έχει διαφορά οφέλη και μπορεί για παράδειγμα να παράγει προηγμένα Units, να γιατρεύει ή να οφείλει με άλλους τρόπους.

Πολλά landmarks μάλιστα είναι ουσιαστικής σημασίας και μπορούν να χτιστούν και περισσότερες από μία φορές μετά τη μετάβαση σε ένα νέο Age. Μάλιστα, πλέον δε χρειάζεται να καταστραφούν όλα τα κτήρια του αντιπάλου για να νικήσεις τον αγώνα, κάτι που έχει οδηγήσει σε εκνευριστικές καταστάσεις στα παλαιότερα παιχνίδια. Αντιθέτως μία νέα συνθήκη νίκης που έχει προστεθεί είναι να καταστρέψεις όλα τα landmarks του εχθρού σου.

Παράλληλα, έχουν γίνει και πάρα πολλές quality of life βελτιώσεις και προσθήκες, όπως το σαφώς πιο δουλεμένο grouping σύστημα, το οποίο κάνει τη διαχείριση μεγάλων στρατιών πολύ ευκολότερη, ενώ μια ακόμη νέα προσθήκη έχει να κάνει με τα τείχη, στα οποία πλέον μπορούν να εγκατασταθούν units, αν κάποιος προτιμά να παίξει αμυντικά.

Σε αυτό το σημείο θέλω να μιλήσω λιγάκι και για τον τεχνικό τομέα, ο οποίος με είχε ανησυχήσει από τα trailers που είχαμε δει μέχρι στιγμής. Παραδόξως, μπορώ να πω πως το παιχνίδι σε αυτό το κομμάτι με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς βρίσκω πανέμορφο το οπτικό αποτέλεσμα.

Η συμπίεση των YouTube βίντεο αδικεί πάρα πολύ το art direction, οι λεπτομέρειες του οποίου αναδεικνύονται με την υψηλή native ανάλυση. Πρακτικά η αισθητική του παιχνιδιού είναι σαν ένας πίνακας που έχει ζωγραφιστεί με τέμπερες σε καμβά, ενώ από τα μενού και το UI, μέχρι και εντός του παιχνιδιού σε διάφορες επισημάνσεις, κυριαρχούν κάποιες επιβλητικές χρυσές πινελιές που συμπληρώνουν το οπτικό σύνολο.

Η beta στο δια ταύτα

Συμπερασματικά, το Age of Empires IV μοιάζει με ένα καλοδουλεμένο παιχνίδι που σέβεται την τεράστια ιστορία του franchise και το οποίο φέρνει με επιτυχία τη σειρά στη σημερινή εποχή. Βέβαια, τραβώντας το πέπλο της νοσταλγίας που το σκεπάζει, δεν αντικρίζει κανείς συνταρακτικά μεγάλες αλλαγές και ακόμη δεν έχω πειστεί για το τι πραγματικά καινούργιο φέρνει το sequel. Όπως και να χει απομένουν λίγες μέρες για να πιάσουμε το τελικό παιχνίδι στα χέρια μας και εξακολουθώ να ανυπομονώ, αφού τα βράδια μου μετά τη beta έχουν πλέον ένα μεγάλο κενό…