Σου άρεσε το The Witch; Αυτές είναι ακόμα 5 ταινίες που αξίζει να δεις

Μερικές για τους λάτρεις του folk horror
26 Μαΐου 2021 10:20
Σου άρεσε το The Witch; Αυτές είναι ακόμα 5 ταινίες που αξίζει να δεις

Το 2010, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, Mark Gatiss, στο ντοκιμαντέρ που επιμελήθηκε ο ίδιος και προβλήθηκε στο BBC4, A History of Horror, κάνει λόγο για ένα υποείδος του κινηματογραφικού τρόμου που άνθισε στα τέλη της δεκαετίας του ’60, αυτό του «folk horror». Ταινίες που πραγματευόντουσαν μύθους και θρύλους για μάγισσες κι διάφορες απόκοσμες οντότητες, υπάρχουν από τις απαρχές του σινεμά.

Όποιος θέλει να “βουτήξει” στα σκοτεινά νερά αυτού του κόσμου, θα χρειαστεί να ρίξει μια ματιά σε ταινίες όπως το Häxan: Witchcraft Through The Ages (1922), του Benjamin Christensen, η οποία θεωρείται από τις πρώτες που ασχολήθηκαν με μαγεία και δαιμονολογία.

Πολύ πριν το Midsommar (2019) και το The Witch (2015) λοιπόν, είχαμε αξιόλογες δημιουργίες για το είδος, όπως το Ρωσικό, Viy (1967), ή το Γιαπωνέζικο, Kuroneko (1968), αυτές όμως που πραγματικά έφεραν το συγκεκριμένο κινηματογραφικό κομμάτι σε ένα ευρύτερο κοινό, ήταν κατ’ αρχάς, η Βρετανική τριλογία, γνωστή ως και The Unholy Trinity, των Michael Reeves, Pier Haggard και Robin Hardy, με τα Witchfinder General (1968), The Blood On Satan’s Claw (1971) και The Wicker Man (1973), αντίστοιχα. Ταινίες, πραγματικά μνημεία, όχι μόνο για τον folk τρόμο, αλλά για την ιστορία του κινηματογράφου γενικότερα.

Τι γίνεται με τη νέα γενιά δημιουργών folk horror ταινιών; 

Τα ξεχωριστά αυτά δημιουργήματα, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για σύγχρονους δημιουργούς όπως τους, Eggers κι Aster, οι οποίοι συνεχίζουν να συνθέτουν ιστορίες που εστιάζουν στο υποσυνείδητο του θεατή, αποφεύγοντας τα εύκολα και φθηνά τεχνάσματα για τον τρομάξουν. Οι ταινίες αυτές, δεν έχουν την διάθεση να σε τρομάξουν, αυτό που πραγματικά επιθυμούν είναι να σε στοιχειώσουν και ενίοτε, να σε προβληματίσουν.

Η αλήθεια είναι ότι χρειαζόμαστε σκοτεινές ιστορίες, και ταινίες όπως αυτές που αναφέρθηκαν ήδη αλλά κι αυτές που θα αναφερθούν στην συνέχεια, μας φέρνουν λιγάκι πιο κοντά σε μια άβολη πραγματικότητα, από την οποία δεν μπορούμε να ξεφύγουμε.

Στην λίστα που ακολουθεί, έχουμε συγκεντρώσει για εσάς ταινίες παρόμοιες με το «The Witch» του Robert Eggers, κυρίως στον τρόπο που εξελίσσεται η πλοκή, αλλά και στην γενικότερη ατμόσφαιρά τους.


Kwaidan | Σκηνοθεσία: Masaki Kobayashi (1964)

Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας το μακρινό 1965 αλλά και τιμημένη με το Ειδικό Βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών, ο κορυφαίος Γιαπωνέζος σκηνοθέτης, διασκευάζει τέσσερα από τα διηγήματα του διεθνή συγγραφέα, Ιρλανδοελληνικής καταγωγής, Lafcadio Hearn. Η ταινία του Kobayashi, είναι ένα λυρικό ταξίδι στον κόσμο των φαντασμάτων και την ίδια στιγμή, μια αισθητική επίθεση στον χώρο του κινηματογράφου.

Τα απόκοσμα αυτά πνεύματα, εμπνευσμένα από τους σκοτεινούς μύθους και θρύλους της Ιαπωνικής μυθολογίας, αυτό που θέλουν, είναι να μας φέρουν αντιμέτωπους με τις ψυχικές και συναισθηματικές αποτυχίες των κεντρικών ηρώων, δεν βρίσκονται εκεί για να μας τρομάξουν αλλά για να μας στοιχειώσουν.


For Those in Peril | Σκηνοθεσία: Paul Wright (2013)

Ο Aaron, είναι ένας νεαρός που ζει σε μια απομακρυσμένη σκωτσέζικη κοινότητα. Μοναδικός επιζήσας, από ένα τρομακτικό και παράξενο αλιευτικό ατύχημα που στέρησε τη ζωή από πέντε άντρες, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου αδερφού του, ένα ολόκληρο χωριό, επηρεασμένο από τοπικές προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, τον κατηγορεί για την τραγωδία αυτή σε τέτοιο σημείο που ο ίδιος αναμετριέται με τα λογικά του.

Μεγαλωμένος στο μικρό ψαροχώρι, Lower Largo, της Σκωτίας, ο Wright, συνθέτει μια όμορφη ποιητική ιστορία, που εξερευνά τη δύναμη της αγάπης και της απώλειας. Αν και απογοητεύει κάπως η κλιμάκωση της, αξίζει να την δείτε για το πειραματικό της ύφος αλλά και την μη συμβατική αφήγηση.


A Field in England | Σκηνοθεσία: Ben Wheatley (2013)

Ο Wheatley, μετά το εξίσου πετυχημένο Kill List του 2011, μας αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας στρατιωτών από τον Αγγλικό Εμφύλιο Πόλεμο που χάνει σιγά-σιγά τα λογικά της από έναν περίεργο  συνδυασμό μετατραυματικού στρες, των προσωπικών θρησκευτικών τους πεποιθήσεων και μιας υπερβολικής δόσης μαγικών μανιταριών.

Το σκοτεινό αυτό παραμύθι που λαμβάνει χώρα αποκλειστικά στην εξοχή της Αγγλίας, είναι ένα ψυχεδελικό ταξίδι, το οποίο ξεπερνάει τα όρια του συμβατικού κινηματογράφου. Παρόλα αυτά, η πειραματική της φόρμα στάθηκε αφορμή να διχάσει τις γνώμες των κριτικών και θεατών την χρονιά που βγήκε στις αίθουσες.


The Wailing | Σκηνοθεσία: Na Hong-jin (2016)

Συνεχίζοντας τις προτάσεις με ταινίες που πραγματεύονται το folk horror στοιχείο, αλλά δεν ακολουθούν τον συμβατικό τρόπο αφήγησης για να μας διηγηθούν την ιστορία των ηρώων. Φτάνουμε στο The Wailing, του Na Hong-jin, ένα μεταφυσικό διαμαντάκι από την μακρινή, Νότιο Κορέα.

Όταν ένας άγνωστος φτάνει στο Gokseong, ένα μικρό χωριό στα βουνά της Νότιας Κορέας, ξεσπάει μια μυστηριώδης λοίμωξη η φαίνεται πως συνδέεται με μια σειρά από άγριους κι ανεξιχνίαστους φόνους. Το αινιγματικό αυτό φιλμ, είναι βουτηγμένο στους συμβολισμούς, παρουσιάζοντας διάφορα κινηματογραφικά είδη που όλα όμως εξυπηρετούν την ιστορία αλλά και το αλλόκοτο κλίμα που επικρατεί στην ταινία.


November | Σκηνοθεσία: Rainer Sarnet (2017)

Το ρομαντικό αυτό σκοτεινό παραμύθι του Sarnet, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Andrus Kivirähk, «Rehepapp ehk November», γυρίστηκε σε ασπρόμαυρο, και μας διηγείται μια όμορφη, σκοτεινή, τραγική ιστορία αγάπης, και μας φέρνει αντιμέτωπους με διαβόλους, μάγισσες κι άλλα μαγικά ξόρκια.

Σε ένα φτωχό χωριό της Εσθονίας, μια ομάδα αγροτών χρησιμοποιεί κάθε τρόπο, ηθικό αλλά και μη ηθικό, για να επιβιώσει το χειμώνα ενώ την ίδια στιγμή, μια νεαρή γυναίκα προσπαθεί να κάνει έναν νεαρό άνδρα να την αγαπήσει χρησιμοποιώντας μάγια. Το November, θα καταφέρει σίγουρα να μαγέψει το βλέμμα σου με την υπνωτιστική της φωτογραφία , παρόλα αυτά είναι ένα δύσκολο φιλμ που απευθύνεται ίσως σε ένα πιο… απαιτητικό κοινό.