Project Myth

Ιστορίες, θρύλοι, μύθοι. Οι απόγονοι της ανθρωπότητας μεγάλωσαν με ιστορίες. Αμφισβήτησαν, υιοθέτησαν, αφομοίωσαν και έπεσαν στη λήθη, αφήνοντας πίσω την κληρονομιά τους. Μέσω αυτών μαθαίνουμε, χτίζουμε το αβέβαιο μέλλον μας και γράφουμε τη δική μας, ορίζοντας την πραγματικότητα προσαρμοσμένη στην στενή ή την ευρεία αντίληψή μας. Ποιες είναι αληθινές, ποιες φανταστικές κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Κι άλλωστε ποιος είναι αυτός που κρίνει τι είναι αληθινό και τι όχι; Είναι αυτό που ακολουθεί η μάζα; Είναι αυτό που ακολουθεί μια μειονότητα; Είναι αυτό που ακολουθεί κάποιος ατομικά; Στο τέλος όλοι ανεξαιρέτως επιλέγουμε τη ψευδαίσθηση. Είτε το αντιλαμβανόμαστε, είτε όχι. Είτε το αποδεχόμαστε, είτε νομίζουμε ότι το πολεμάμε.

Απ’ την αρχή της ζωής μας ακούγαμε ιστορίες, μεγαλώσαμε με μύθους και χτίσαμε την προσωπικότητά μας πάνω σε φιγούρες και πρόσωπα. Μέσα από αυτές γνωρίσαμε για κόσμους, όπου με την φαντασία του μυαλού μας, τους δώσαμε ζωή κι αυτοί με τη σειρά τους μας πέρασαν υποσυνείδητα αξίες που πορεύονται μαζί μας μέχρι σήμερα. Δεν είναι μυστικό ότι οι ιστορίες με τις μεγαλύτερες αλήθειες πέρασαν πρώτα στην σφαίρα του φανταστικού και τις περισσότερες φορές αντιμετωπίστηκαν με χλευασμό. Τι είναι όμως αυτό που κάνει όλους ανεξαιρέτως να αγαπούν τις ιστορίες φαντασίας, παρόλο που το είδος αυτών μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την κοινωνία απ’ την οποία προέρχονται; Τι είναι αυτό που μας συναρπάζει και μας γοητεύει σε μια φανταστική ιστορία;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι και τρόποι που οι άνθρωποι επιλέγουν να αφεθούν και να ταξιδέψουν μέσα από ένα προϊόν φαντασίας. Η ρουτίνα είναι πεζή και κοινότοπη, απαρτίζεται από πλήθος βαρετών στιγμών που κατατρώνε την καθημερινότητά μας κάνοντάς την κουραστική και μονότονη. Ο λόγος που στρεφόμαστε στη φαντασία είναι η διαφυγή αυτής της καθημερινότητας. Όταν φτιάχνουμε ιστορίες μπορούμε να παραλείψουμε τα βαρετά κομμάτια, να τις εμπλουτίσουμε με συναρπαστικούς χαρακτήρες, να προκαλέσουμε συναισθήματα που αντικατοπτρίζουν αυτά της προσωπικότητάς μας μέσα από το πρίσμα του αρχέγονου πρότυπου ή του ευρέος διαδεδομένου στερεότυπου. Να επινοήσουμε γενικά σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας.

Έχουμε ανάγκη να απομακρυνόμαστε από την πραγματικότητα και τα βιντεοπαιχνίδια συγκεκριμένα λόγω της διαδραστικότητάς τους, προσφέρουν ένα θαυμάσιο τρόπο να το πετύχουμε. Μέσω του παιχνιδιού προβάρουμε, με μια έννοια, εμπειρίες. Είναι ένας τρόπος να εξασκηθούμε πχ στη λύπη ή στον φόβο σε ασφαλές περιβάλλον. Η φαντασία μάς επιτρέπει να δοκιμάσουμε δυσάρεστες καταστάσεις και συναισθήματα, να τα εξερευνήσουμε και να διδαχτούμε.

Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι, τι είναι αυτό που κάνει μια ιστορία πετυχημένη;

Μια καλή ιστορία έχει να κάνει με αρχές, όχι με κανόνες. Η διαφορά είναι σημαντική. Το σενάριο δε χρειάζεται να είναι πρότυπο μιας γνωστής καλοφτιαγμένης ιστορίας. Πρέπει να είναι καλοφτιαγμένη ιστορία στα πρότυπα των αρχών που διαμορφώνουν την τέχνη της συγγραφής και είναι κοινή στη συνείδηση του κόσμου απ’ όπου κι αν προέρχεται. Κάθε καλή ιστορία αντανακλά τη συνολική ανθρώπινη ιστορία. Την καθολική κατάσταση του ανθρώπου που γεννιέται στον κόσμο, μεγαλώνει, μαθαίνει, αγωνίζεται να γίνει ξεχωριστό άτομο, αποκτά εμπειρίες, ζει με τις επιλογές του και πεθαίνει. Χαρακτήρες που ενσαρκώνουν αρχέτυπες ιδιότητες και πρότυπα της προσωπικότητας που είναι αναγνωρίσιμες και κατανοητές τόσο σε συγκεκριμένο γκρουπ μιας κουλτούρας ανθρώπων, όσο και ατομικά στον κάθε ένα.

Γι’ αυτό το λόγο μια καλή ιστορία έχει να κάνει με τα αρχέτυπα, όχι με τα στερεότυπα. Συνειδητές παραστάσεις που έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μας τόσο σε τοπική, όσο και σε παγκόσμια κλίμακα ανάμεσα στις κοινωνίες τα ήθη και τα έθιμα των λαών. Αυτό σε ένα σενάριο μορφοποιείται ως χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον ήρωα και έχουν συγκεκριμένο ρόλο, ή ως κατάσταση. Ο ήρωας δηλαδή που αναζητά ή αναγκάζεται να αναζητήσει την περιπέτεια, (Wander - Shadow of the Colossus / Geralt - Witcher) ή που η περιπέτεια βρίσκει τον επικείμενο ήρωα (Joel - The Last Of Us / Jack - BioShock), ο σοφός/ μέντορας που του δίνει συμβουλές (Captain Anderson - Mass Effect / Von Croy - Tomb Raider), ο κακός που αναζητά την καταστροφή του ή την καταστροφή όσων αγαπά (Corypheus - Dragon Age / Origami Killer – Heavy Rain), ο χαρακτήρας ως οντότητα που μπαίνει εμπόδιο στο δρόμο (Pyramid Head - Silent Hill 2 / Alien - Alien Isolation) ή στο μυαλό του ήρωα και τον αποτρέπει να συνεχίσει ( Mr. Scratch - Alan Wake / G-Man - Half Life), ο χαρακτήρας που φέρνει αβεβαιότητα και ένταση στην ιστορία, αλλάζοντας εμφάνιση, διάθεση ή συμπεριφορά (Atlas - Bioshock / Riku - Kingdom Hearts). Πολλές φορές μπορεί αυτόν το ρόλο να τον υποδύεται και ο ίδιος ο ήρωας επηρεασμένος από τα γεγονότα που διαδραματίζονται (The Kid - Bastion) ή από αυτούς που τον περιβάλουν (οι κολοσσοί στο Shadow of The Colossus). Ο χαρακτήρας που αποκλιμακώνει την ένταση και αλλάζει την διάθεση συνήθως με κωμικό τρόπο (A.I. – Portal / Alistair – Dragon Age Origins).

Τα παιχνίδια που κέρδισαν μια θέση στην καρδιά μας και έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μας ως επιτυχημένα, είναι αυτά που μέσα στον κόσμο τους βρήκαμε τους εαυτούς μας. Όταν βαθιά μέσα σε αυτούς τους χαρακτήρες, τις αντιθέσεις, τις συγκρούσεις και τις διαμάχες, ανακαλύψαμε τη δική μας ανθρωπιά. Παίζουμε videogames για να εισέλθουμε κάθε φορά σε ένα νέο συναρπαστικό κόσμο, να μπούμε στη θέση ενός άλλου χαρακτήρα που αρχικά μπορεί να μοιάζει τόσο διαφορετικός με εμάς αλλά στην πορεία να ανακαλύψουμε στοιχεία του δικού μας χαρακτήρα. Να βιώσουμε μια φανταστική πραγματικότητα που αντανακλά την καθημερινότητάς μας. Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούμε να δραπετεύσουμε απ’ την ζωή, αλλά να βρούμε μέσα του την δική μας με στοιχεία που είναι αδύνατον να υπάρχουν στην καθημερινότητά μας. Να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας με φρέσκους και πειραματικούς τρόπους, δίνοντας ευελιξία στα συναισθήματά μας, να μάθουμε και να διασκεδάσουμε.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάς πως αυτή η διέξοδος είναι προσωρινή. Είναι μια απόδραση από την ασφυκτική ρουτίνα, μια ανάσα απ’ τις καθημερινές μας υποχρεώσεις. Δεν παραιτούμαστε απ’ την ζωή για να ζήσουμε ότι δεν μπορούμε σε μια εικονική. Δεν θα στο παίξω δάσκαλος ούτε θα σου κουνήσω το δάχτυλο. Άλλωστε αν εσύ που διαβάζεις είσαι σε αυτή την κατάσταση σίγουρα θα έχεις τους λόγους σου και σίγουρα δεν σου συνέβη από τη μια μέρα στην άλλη. Ούτε ευθύνεσαι αποκλειστικά εσύ. Μπορεί να νιώθεις ασφαλής μέσα στον κόσμο που έχεις φτιάξει, αλλά δεν παύει να είναι ένα κλουβί. Σ’ αυτό μπορεί να έχεις κλείσει μέσα του τη μιζέρια, την μαυρίλα, την αυταπάρνησή σου για τη ζωή ή μια ζωή που έχεις ωραιοποιήσει. Που φτιάχνεις τον χαρακτήρα σου σύμφωνα με τις επιθυμίες των άλλων και τα ηλίθια πρότυπα που προστάζουν τα social media, φορώντας μια κοινωνικά αποδεκτή μάσκα πνίγοντας το είναι σου. Αρχίζεις να το συνηθίζεις, να το πιστεύεις, να το αγαπάς. Όμως μπορείς να πιστέψεις ότι αξίζεις πολύ περισσότερα από αυτό που ζεις τώρα και φαντάζεσαι. Άλλωστε η φαντασία είναι από μόνη της μια μορφή θάρρους που μπορείς να αδράξεις και απλά να βγεις απ’ το δωμάτιο. Μη ξεχνάς ότι είσαι gamer και ως gamer μπορείς να πάρεις ότι έχεις μάθει και έχεις βιώσει στα παιχνίδια, να το εφαρμόσεις έξω και να δημιουργήσεις το δικό σου quest.

Η ιστορία γράφεται όπως την θέλουν οι μυθοπλάστες και οι νικητές, με σκοπούς που τους γνωρίζεις, αλλά επιλέγεις να αγνοείς. Δεν έχει σημασία τι είναι αληθινό και τι όχι, αρκεί να νιώθεις ότι είναι εκεί, διαλύοντας που και που το σκοτάδι που σε περιβάλει. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το τέλος. Οι δυνατότητες είναι απεριόριστες. Ίσως γίνεις μάρτυρας, ίσως και να είναι απλά μια ιστορία που τα κύματα του χρόνου θα διαβρώσουν σε θρύλο κι ύστερα σε μύθο. Ένα μύθο, που κάποιοι άλλοι θα λένε στα παιδιά τους. Ίσως τον δικό σου.