Σου άρεσε το Halloween (1978); Αυτές είναι άλλες 5 ταινίες που αξίζει να δεις

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για το «Halloween» του John Carpenter. Όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε ότι είναι μια από τις καλύτερες ταινίες στην φιλμογραφία του και σίγουρα μια από τις πιο ξεχωριστές στο είδος του τρόμου. Σίγουρα άσκησε σημαντική επιρροή στους μελλοντικούς σκηνοθέτες και σεναριογράφους και είναι αυτή που γνώρισε τις σλάσερ ταινίες στο ευρύ κοινό, ανοίγοντας καινούργιους δρόμους για πολλές άλλες ταινίες που ήθελαν να ακολουθήσουν το ίδιο μοτίβο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τρελής επιτυχίας που είχε, είναι ότι με έναν πενιχρό προϋπολογισμό που έφτανε κοντά στα 300.000 δολάρια, τελικά στα ταμεία απέφερε συνολικά πάνω από 70 εκατομμύρια δολάρια σε όλο τον κόσμο.

Στην λίστα που ακολουθεί, έχουμε συγκεντρώσει για εσάς ταινίες παρόμοιες με το «Halloween» του Carpenter, κυρίως στον τρόπο που εξελίσσεται η πλοκή, αλλά και στην γενικότερη ατμόσφαιρά τους. Η χρυσή εποχή των σλάσερ ταινιών ήταν αδιαμφησβήτητα μεταξύ της δεκαετίας των '70s και τα τέλη της δεκαετίας των '80s, οπότε είναι λογικό να βρείτε αρκετές επιλογές από εκείνη την περίοδο.

The Texas Chain Saw Massacre (1974)

Μια παρέα τεσσάρων νεαρών που διασχίζει την επαρχία του Τέξας το καλοκαίρι του 1973, πέφτει θύμα μιας οικογένειας παραφρόνων και συγκεκριμένα του μανιακού δολοφόνου με το αλυσοπρίονο, ο οποίος έγινε αργότερα γνωστός ως Leatherface.

Ο Tobe Hooper, το 1974, με χαμηλό προϋπολογισμό και άγνωστους πρωταγωνιστές, αποφάσισε να γυρίσει μια ταινία τρόμου βασισμένη πάνω στην ιστορία ενός σχιζοφρενή δολοφόνου από τη δεκαετία του ‘50. Η ταινία έγινε τεράστια εισπρακτική επιτυχία και έθεσε τις βάσεις στο υποείδος των σλάσερ ταινιών για τις υπόλοιπες που ακολούθησαν. Θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες τρόμου και όχι άδικα.

---

Friday the 13^th (1980)

Το Friday the 13th, πέρα από το γεγονός ότι κατάφερε να έχει μία από τις πιο δυνατές ομάδες συντελεστών στην ταινία, ήταν και η μοναδική μέχρι εκείνη την στιγμή που εξασφάλισε τη διανομή της στις ΗΠΑ από ένα μεγάλο στούντιο, την Paramount Pictures.

Στην καρέκλα του σκηνοθέτη βρίσκεται ο S. Cunningham, ο οποίος στο παρελθόν ήταν παραγωγός του exploitation φιλμ «Last House on the Left», στο σενάριο ο Victor Miller και στα ειδικά εφέ έχουμε τον αξεπέραστο Tom Savini. Πρόκειται για μια ταινία κλασσική πλέον, η οποία επηρέασε και αυτή με την σειρά της άλλες ταινίες του είδους, με τον Jason Voorhees να αποτελεί ίσως τον πιο συμπαθητικό φονιά στην ιστορία του κινηματογράφου.

---

Alone in the Dark (1982)

Το Alone in the Dark είναι μάλλον το λιγότερο γνωστό στην συγκεκριμένη λίστα. Ο Jack Sholder, στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ που χωρίς να βασίζεται αποκλειστικά στο υπερβολικό gore, έκανε την διαφορά στο είδος, κυρίως για το αίσθημα της κλιμακούμενης απειλής που χτίζεται από το πρώτο κιόλας λεπτό.

Εκπληκτικές ερμηνείες από το τρίο Jack Palance, Donald Pleasence και Martin Landau, οι οποίοι λειτουργούν κάτι σαν εγγύηση για όσους αμφιβάλουν ακόμα να δώσουν στην ταινία μια ευκαιρία.

---

A Nightmare on Elm Street (1984)

Ο Wes Craven είχε παραδεχτεί σε συνέντευξή του πως ο σατανικός Freddy «γεννήθηκε» στο μυαλό του όταν έμαθε πως αρκετοί Ασιάτες πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στην Αμερική, πέθαναν κατά τη διάρκεια του ύπνου τους.

Οι περισσότεροι είχαν αναφέρει νωρίτερα ότι μια παράξενη, απροσδιόριστη τρομακτική φιγούρα τους καταδίωκε στον ύπνο τους για να τους αφαιρέσει με βίαιο τρόπο τη ζωή. Όλοι τους βρέθηκαν νεκροί στο κρεβάτι τους, αφού κοιμήθηκαν και δεν ξύπνησαν ποτέ. Αδιαμφησβήτητα, ο διαβόητος Freddy Kruger και το «A Nightmare on Elm Street» έχουν χαράξει την δικιά τους πορεία στο υποείδος των σλάσερ ταινιών.

---

Scream (1996)

Θεωρείται ότι οι σλάσερ ταινίες αναγεννήθηκαν με τον ερχομό του «Scream», δημιουργώντας για τη νέα γενιά μια καινούρια μυθολογία γύρω από τους serial killers.

Το σενάριο γράφτηκε από τον Kevin Williamson, ενώ στην σκηνοθεσία βρίσκουμε και πάλι τον Wes Craven. Την δεκαετία του ’90, οι ταινίες τρόμου είχαν αρκετά χαμηλή δημοτικότητα, με πολλές απ’ αυτές να καταλήγουν απευθείας σε βίντεο. Ο Craven και ο Williamson κατάφεραν, κυρίως μέσα από το πρωτοποριακό σενάριο, να αλλάξουν τη συνθήκη αυτή, και να φέρουν στο φως καινούργιες και καινοτόμες ιδέες για το είδος.