Bonus Round: Μετράει ο τεχνικός τομέας στην επιλογή νέας κονσόλας;

Φανταστείτε κάποιον που όταν βγήκαν το PS4 και το Xbox One έκανε μια συγκεκριμένη επιλογή με κάποια συγκεκριμένα κριτήρια. Έρχεται μετά από χρόνια ο «κάθε Kojima», ο οποίος βγήκε στην αγορά για να πουλήσει το παιχνίδι του. Δεν έχει και πολύ σημασία για το θέμα μας η συγκεκριμένη συγκυρία της περίπτωσης του Kojima, αλλά έτυχε να είναι ένας δημιουργός που βγήκε από ένα τρανταχτό «διαζύγιο» με την Konami και δεν είχε καμία υποχρέωση ή ανοιχτούς λογαριασμούς με κανένα στούντιο ή κάποια κατασκευάστρια εταιρία. Με ποια κριτήρια επέλεξε ο Kojima την πλατφόρμα που θα φιλοξενήσει το νέο του αυτό πόνημα; Σίγουρα πέρα από το οικονομικό ζήτημα, έχει να κάνει και με την εγκατεστημένη βάση. Αν και αυτά τα δύο ίσως πάνε μαζί μέχρι κάποιον βαθμό.

Τελικά το παιχνίδι το πήρε η Sony και το έκανε αποκλειστικό. Γιατί το πήρε η Sony; Πολύ πιθανόν γιατί έχει περισσότερα χρήματα να «χαλάσει», καθώς πούλησε περίπου διπλάσιες κονσόλες συνολικά στην τρέχουσα γενιά.

Γιατί όμως πούλησε παραπάνω; Μπορούμε να υποθέσουμε ότι βασικός λόγος ήταν η τιμή, ήταν ο τεχνικός τομέας και ότι το marketing τμήμα της Sony μάλλον έκανε καλύτερη δουλειά γενικά. Είχαμε και την παραφωνία με το always-online και τα μεταχειρισμένα παιχνίδια από την Microsoft, επομένως, σίγουρα μπορούμε να βρούμε πολλούς και διάφορους λόγους.

Για να επιστρέψουμε όμως στην αρχική υπόθεση, ο gamer που θέλει να κάνει την καλύτερη δυνατή επένδυση και να αποφύγει να βρεθεί στην πλατφόρμα που πιθανόν δεν θα φιλοξενήσει το μελλοντικό παιχνίδι του «κάθε Kojima», καλείται να αξιοποιήσει κάθε μικρή πληροφορία και λεπτομέρεια στην επιλογή που θα κάνει. Σίγουρα δεν ήρθε το τέλος του κόσμου και πάντα μπορεί να αγοράσει και δεύτερη κονσόλα, αλλά φυσικά μετράει, σε μεγάλο βαθμό, ποια πλατφόρμα τελικά θα είναι η κυρίαρχη. Άρα, όταν επιλέγει κάποιος το ένα ή το άλλο σύστημα, έχει σημασία και το πού ποντάρει ότι θα γύρει η πλάστιγγα. Νομίζω ότι είναι ασφαλές να υποθέσει κανείς ότι μια σημαντική συνιστώσα σε αυτό αποτελεί και το ποια κονσόλα είναι η πιο δυνατή.

Έχουμε την τρέχουσα γενιά ως ένα τρανταχτό παράδειγμα, όπου οι αρχικές εκδόσεις είχαν επεξεργαστή και GPU σε ένα chip από την AMD και τελικά το παιχνίδι κρίθηκε από τον τύπο της μνήμης που διάλεξε το κάθε στρατόπεδο. Η Sony επέλεξε την ακριβή έκδοση με τα 8GB GDDR5, ενώ η Microsoft πίστεψε ότι 8GB μνήμης τύπου DDR3 θα είναι αρκετά και η διαφορά δε θα γίνει αντιληπτή. Που να ήξεραν στην Microsoft πόσο μεγάλη θα ήταν τελικά αυτή η διαφορά.. Δεν νομίζω να έχει σημασία στην πραγματικότητα πόσους ακριβώς υπολογισμούς κινητής υποδιαστολής μπορεί να εκτελέσει το ένα και πόσους το άλλο, ανά δευτερόλεπτο. Μπορεί η διαφορά να είναι 10%, μπορεί 30%, μπορεί και 50%, ανάλογα με το optimization του κάθε game developer και δε συμμαζεύεται. Το πρόβλημα ήταν ότι στα μάτια του gamer υπήρχε ένα πολύ συγκεκριμένο χαρακτηριστικό που έκανε την διαφορά. Εξάλλου το έλεγε και το Digital Foundry! Αυτοί όπως και οι 29 κατασκευαστές πλυντηρίων απλά ξέρουν!

Συνεπώς, αν και δεν έχει σημασία ποια κονσόλα είναι η πιο δυνατή, τελικά μάλλον έχει, αλλά για λόγους που δεν σχετίζονται με την ουσία μιας τέτοιας διαφοράς, δηλαδή το γεγονός ότι μπορεί να τρέξει τα παιχνίδια καλύτερα. Έχει, γιατί μπορεί να κερδίσει το παιχνίδι με τα νούμερα και να είναι η μεγαλύτερη πλατφόρμα σε βάθος χρόνου. Και αυτό δε διορθώνεται με αυτόν τον τραγέλαφο που είχαμε με τις δεύτερες εκδόσεις PS4 Pro και Xbox One X. Μετά ήταν πολύ αργά και όλα είχαν κριθεί. Η Microsoft ανακοίνωσε ισχυρότερη κονσόλα, γιατί δεν ήθελε και δεν μπορούσε να πιστέψει την σφαλιάρα που έφαγε, αλλά μέχρι τελικά αυτή η κονσόλα να φτάσει στα ράφια των καταστημάτων, πέρασαν χρόνια.

Επίσης, θέλω να πιστεύω ότι αυτός ήταν και ο λόγος που η Microsoft δεν επικεντρώθηκε πολύ στο να φέρει στο τραπέζι τα καλύτερα παιχνίδια, τόσο δικά της, όσο και third-party, αφού είχε παράλληλα ανοιχτό μέτωπο να απαντήσει με ισχυρότερη κονσόλα.

Βέβαια αυτό δεν ισχύει πάντα, γιατί έχουμε παραδείγματα κονσολών που δεν ήταν ισχυρότερες από τον ανταγωνισμό, αλλά τα κατάφεραν και με μεγάλη διαφορά. Σε αυτό το έργο πρωταγωνίστρια είναι σίγουρα η Nintendo, όπου ουκ ολίγες φορές κατάφερε να πουλήσει υποδεέστερο hardware σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το Game Boy με το gray-scale dot matrix που κουβαλούσε για οθόνη, ενώ το Game Gear της SEGA είχε μικροσκοπική color CRT; Ναι, αλλά κατάπινε μπαταρίες. Το Super Nintendo που είχε επεξεργαστή χρονισμένο στα μισά και λιγότερα MHz από το Mega Drive; Ναι, αλλά είχε cartriges που είχαν μέσα 3D acceleration. To Wii που είχε specs λίγο καλύτερα από το «αδικοχαμένο» GameCube, δηλαδή specs προηγούμενης γενιάς από την εποχή του; Ναι, αλλά είχε πρωτοποριακά motion controls. Για το Switch δεν θα πω τίποτα…Τι να πω δηλαδή, εδώ κυκλοφόρησε ακόμα και το Switch Lite που δεν κάνει Switch.. και καλά κάνει.

Εν κατακλείδι και για να δώσω μια απάντηση στο αρχικό ερώτημα (φυσικά όσον αφορά την προσωπική μου γνώμη), η εταιρία που βγαίνει μπροστά σε κάθε γενιά κονσολών νομίζω πως είναι αυτή που δουλεύει περισσότερο. Η δουλειά αυτή αφορά όλους τους τομείς και συμπεριλαμβάνει και τον τεχνικό τομέα. Γιατί αν η Sony δεν έπαιρνε το ρίσκο να βάλει ακριβότερη μνήμη στο PS4, μπορεί να μην ήταν αυτή η νικήτρια στην τρέχουσα γενιά.