Η Μαρία Χάνου μιλάει στους Unboxholics

Σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης
26 Σεπτεμβρίου 2019 13:39
Η Μαρία Χάνου μιλάει στους Unboxholics

Η Μαρία Χάνου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η τέχνη της υποκριτικής μίλησε μέσα της από πολύ νωρίς χωρίς να μπορεί να προσδιοριστεί το πότε ακριβώς συνέβη αυτό. Η οικογένειά της, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου και Ταξιάρχης Χάνος, είναι δύο αγαπημένοι ηθοποιοί που έχουν διαγράψει εδώ και πολλά χρόνια μία σπουδαία πορεία στον χώρο αυτόν. Η πρώτη επαφή της Μαρίας Χάνου με την τηλεόραση έγινε όταν ήταν ακόμη παιδί, και συγκεκριμένα το 2005 με τη δραματική μυθοπλασία εποχής του Mega, ‘Οι Μάγισσες της Σμύρνης’.

Πήγε στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου και σε ηλικία 18 ετών πέτυχε στις εξετάσεις της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Η ενασχόλησή της με το θέατρο περιλαμβάνει την συμμετοχή της σε έργα όπως είναι τα: «Λωξάντρα» (2018) της Μαρίας Ιορδανίδου, «Δον Κιχώτης» (2018) του Μιχαήλ Θερβάντες, «Ηλέκτρα» (2018) του Σοφοκλή, «Ράφτης κυριών» (2017) του Georges Feydeau, «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» (2016) του William Shakespeare, «Σεξ Λεξικόν-Η επιστήμη του έρωτα» (2016) του Σπύρου Μιχαλόπουλου, «Οι τρεις Σωματοφύλακες» (2013-2014) του Αλεξάνδρου Δουμά. Αξίζει να αναφερθεί ότι αποτελεί και μέλος της Εταιρείας Θεάτρου Θέση.

Το ευρύ κοινό γνώρισε καλύτερα την ηθοποιό το 2017 στην κωμική σειρά του Alpha, ‘Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα’ όπου μας συστήθηκε ως ‘Βέλη’ και συνεχίζει εκεί την εμφάνισή της δυναμικά μέχρι σήμερα. Oι Unboxholics υποδέχονται την Μαρία Χάνου και εκείνη αποκαλύπτεται:


Πάνω σε τί δουλεύεις το τρέχον χρονικό διάστημα;!

Λοιπόν, εμείς τώρα έχουμε τρεις τελευταίες παραστάσεις την άλλη εβδομάδα στην Κύπρο με την «Λωξάντρα» που ήμουν το χειμώνα, αλλά και τώρα σε καλοκαιρινή περιοδεία. Τελειώνοντας με αυτό, ξεκινάμε διαδικασία προβών με την θεατρική ομάδα όπου συμμετέχω, την Εταιρεία Θεάτρου Θέση, έχοντας επιχορηγηθεί και από το Υπουργείο Πολιτισμού. Και θα κάνουμε μία παράσταση μαζί, την τρίτη μας παραγωγή που λέγεται «Το Σύστημα του Πόντζι». Οπότε θα αρχίσουμε πρόβες για αυτό. Και τα γυρίσματα του ‘Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα’ συνεχίζουν κανονικά. Για την καινούργια σεζόν έχουμε ξεκινήσει γυρίσματα εδώ και τρεις βδομάδες περίπου, και νομίζω θα βγει σύντομα, 2 Οκτώβρη.

Ποιό ήταν το αρχικό ερέθισμα που σε παρακίνησε να πεις “θέλω να ασχοληθώ με την υποκριτική”;

Κοίταξε, πάντα προσπαθώ να βρω πώς έγινε η αρχή, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ μία συγκεκριμένη στιγμή επειδή ήμουν λίγο πολύ μέσα σ’ αυτόν τον χώρο, σ’ αυτόν τον κύκλο. Μεγάλωνα δηλαδή, με καλλιτέχνες γονείς, ήμουν σε μουσικό σχολείο, είχα επαφή με τις τέχνες. Ήρθε κάπως φυσικά η απόφαση. Δεν ξέρω. Μόλις ήρθε η στιγμή δηλαδή, όταν φτάνεις έφηβος, εκεί γύρω στα 17-18 χρονών, στην ερώτηση “τι θες να κάνεις τώρα που θα δώσεις πανελλήνιες” είπα: “θέλω να γίνω ηθοποιός”. Θέλω να πω δεν είδα μία παράσταση και είπα: “αχ θέλω να γίνω σαν κι αυτήν την ηθοποιό! Θέλω να γίνω ηθοποιός!”. Ήταν μία κατάσταση που την βίωνα χρόνια και επέλεξα να συνεχίσω να την βιώνω. Και περνώντας ο καιρός, έτσι κι αλλιώς στη δουλειά μαθαίνεις και βλέπεις αν έχεις κάνει σωστή επιλογή για ‘σένα.

Τί σε γοητεύει, λοιπόν, όσον αφορά την υποκριτική;

Μου αρέσει πάρα πολύ το θέατρο! Αυτήν η διαδικασία στην οποία μπαίνουν πάντα οι ηθοποιοί, κάθε μέρα να δημιουργούν ένα παράλληλο σύμπαν, αν θέλεις, το οποίο «γεννιέται» και «πεθαίνει» εκεί, μέσα σ’ αυτές τις ώρες του θεάτρου. Και κοινό και ηθοποιοί μ’ έναν τρόπο συμφωνούν σ’ αυτή τη ψευδαίσθηση, ας πούμε. Αυτό είναι πολύ μαγευτικό στα μάτια μου!

Η πρώτη σου τηλεοπτική εμφάνιση ήταν σε ένα υποβλητικό, πολύ προσεγμένο project, ‘Οι Μάγισσες της Σμύρνης’, όπου ήσουν σε πολύ νεαρή ηλικία. Τί εμπειρία αποκόμισες από εκεί;

Όντως ήμουν πολύ μικρή.  10-11 χρονών. Ξεκινούσα το γυμνάσιο ας πούμε. Κάπου εκεί. Αυτό που εγώ κρατάω και θυμάμαι πέραν από εικόνες, αναμνήσεις, κάποια περιστατικά κ.ά, είναι η ομορφιά, αυτήν η μαγεία του σκηνικού, των κουστουμιών, των ανθρώπων, του συνεργείου, του κυρίου Κουτσομύτη, του σκηνοθέτη ο οποίος υπήρξε τόσο φροντιστικός και τρυφερός με όλους μας για να μας εμπνεύσει να μπούμε μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο! Και εγώ παρόλο που ήμουνα πολύ μικρή και το έβλεπα κυρίως σαν παιχνίδι αυτό το πράγμα που έκανα, ήμουνα πάρα πολύ γοητευμένη από την όλη διαδικασία: να μάθω τα λόγια, να το κάνω, να συναντηθώ με τους ηθοποιούς. Βέβαια, έχει πολύ μεγάλη σημασία και με ποιους ανθρώπους συνεργάζεσαι. Δηλαδή, ήταν όλοι άνθρωποι που με είχαν σαν παιδί τους, ξέρεις με πρόσεχαν! Όλα τα παιδιά που ήμασταν σε μικρή ηλικία τα πρόσεχαν οι μεγαλύτεροι, και το συνεργείο και όλοι! Βασικά, μετράει πολύ το να μην το δει το παιδί σαν κάτι καταπιεστικό. Ναι μεν καταλάβαινα ότι εργάζονται άνθρωποι σ’ αυτό, αλλά ταυτόχρονα περνούσα τόσο όμορφα! Ξέρεις, δεν με πίεζε κάποιος να μου πει: “Αυτό είναι δουλειά! Μην γελάς! Μη το ένα! Μη το άλλο!”. Ήταν ωραία η ατμόσφαιρα και η διάθεση! Ήταν μία μοναδική εμπειρία και νιώθω πολύ τυχερή που την έχω ζήσει!

Εσένα προσωπικά, τόσο ως άτομο αλλά και ως ηθοποιός τί σε εκφράζει περισσότερο, αλλά και τί εκτιμάς σε άλλους γύρω σου;

Στον εαυτό μου τί εκτιμώ;! Μπορώ να σου πω ότι θέλω να δουλεύω σε δρόμους που να αντιπροσωπεύουν μία ειλικρίνεια, μία καλαισθησία. Είμαι εργατική. Μ’ αρέσει να μπαίνω και να ψάχνω για αυτό που έχω να κάνω και να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Και θέλω να είμαι καλή συνεργάτης. Για ‘μένα  κάτι τέτοιο έχει πολύ μεγάλη σημασία μιας και είμαι σε θεατρική ομάδα, με συγκεκριμένους ανθρώπους που συνεργάζομαι χρόνια. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ να δουλεύω ομαδικά και με έναν κοινό στόχο. Να μοιράζομαι με άλλα άτομα τις ανησυχίες μου πάνω σ΄ ένα κείμενο, σε μία σκηνή, σ’ έναν ρόλο.

Όσον αφορά το ‘Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα’, βρίσκεις κοινά σημεία με τον χαρακτήρα που ενσαρκώνεις;

Βέβαια! Είναι ξεροκέφαλη πολύ η ‘Βέλη’, δηλαδή αν έχει μία γνώμη είναι αυτή! Και τρόπον τινά, μέχρι να γκρεμιστεί το σύμπαν δεν θα ησυχάσει αν δεν το δοκιμάσει αυτό που έχει στο μυαλό της! Έχει πείσμα. Είναι πολύ πεισματάρα. Μοιάζουμε σ’ αυτό. Και είναι καλή, είναι γλυκιά, δεν θέλει το κακό κάποιου. Τσαμπουκαλεύεται. Τσαμπουκάς, που όμως δεν πατάει και πολύ σταθερά. Πώς να σου πω;! Είναι τσαμπουκάς για τον τσαμπουκά μερικές φορές. Όχι πάντα. Αλλά ορισμένες φορές. Π.χ. η φωνή η παραπανήσια. Και γενικά έχω βάλει και εγώ δικά μου στοιχειά μέσα, ας πούμε. Δεν γίνεται διαφορετικά. Όπως την υπερβολή της φερειπείν. Υπάρχει μία ταύτιση. Είμαι υπερβολική γενικώς στις αντιδράσεις μου, στη ζωή μου, στην καθημερινότητά μου, στον τρόπο που μιλάω. Και αυτό το έντονο επέλεξα να το χαρίσω και σ’ εκείνη πιστεύοντας ότι θα της ταίριαζε και νομίζω ότι πέτυχε μ’ έναν τρόπο.

Σχετικά με την προσέγγιση αυτής της ερμηνείας, αντιμετώπισες κάποια δυσκολία;

Δεν ξέρω αν θα το χαρακτήριζα ως δυσκολία, πάντως αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω αυτό που λέμε εργασία, μελέτη πάνω στα πράγματα. Τίποτα δεν σταματάει. Δεν κλειδώνει τίποτα ποτέ. Συνέχεια εξελίσσεται. Δεν αισθάνομαι ότι έχω ικανοποιηθεί από κάτι. Άλλωστε, θα μου ‘κανε εντύπωση αν το ένιωθα αυτό. Φυσικά, στην αρχή υπήρχε τεράστια αμηχανία. Δεν είχα δει ποτέ επαγγελματικά την τηλεόραση. Ήμουν πολύ πιο υπερβολική απ’ ό,τι χρειαζότανε ας πούμε. Δηλαδή, έπρεπε να αρχίσω να μετράω τις αντιδράσεις μου, τον τρόπο μου. Είναι ολόκληρο σχολείο και η τηλεόραση, το πώς θα παίζεις σ’ αυτή. Και δυστυχώς, δεν το διδάσκεσαι στις δραματικές σχολές της Ελλάδας αυτό! Και ναι, η πρώτη σου φορά είναι μία σπουδή όσον αφορά την υποκριτική στην τηλεόραση.

Σε τί διαφέρει ο τρόπος που επικοινωνείς έναν ρόλο από τη μία στο θέατρο, και από την άλλη στην τηλεόραση;

Κοίτα, εντελώς διαφορετικό δεν είναι. Στα ίδια πράγματα πάνω πατάει, αλλά σίγουρα υφίστανται  και διαφοροποιήσεις ως προς τον χειρισμό του. Πρώτα απ’ όλα, σκέψου ότι στη μία περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ζωντανό κοινό, με θεατές οι οποίοι όχι απαραίτητα γελούν, κλαίνε, χειροκροτούν αλλά ακόμη και η ανάσα τους και μόνο, τα μάτια τους, η παρουσία τους φέρει μία ενέργεια. Το θέατρο κατ’ εμέ, είναι ένας καθαρά ζωντανός οργανισμός! Πραγματικά! Ποτέ η παράσταση δεν είναι ίδια! Ακόμη και τις ίδιες κινήσεις να κάνουν οι ηθοποιοί, ακόμη και να μην αλλάξουν ούτε τελεία, η παράσταση δεν θα ‘ναι η ίδια. Η ενέργειά της, ο ρυθμός της, η διάθεσή της. Θέλει το interaction με το κοινό! Δεν σου λέω να μιλάνε. Αλλά όλο αυτό για να λειτουργήσει χρειάζεται κάποιος να σε βλέπει ακόμη και ένα ζευγάρι μάτια να ‘ναι. Δεν γίνεται το θέατρο από μόνο του. Είναι κάτι δυναμικό. Είναι ζωντανός οργανισμός! Δεν σταματάς. Δεν κάνεις cut αν κάνεις σαρδάμ! Το σώζεις! Συνεχίζεις. Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος έχουν την άλλη πλευρά που είναι αυτό: ότι χρειάζεται να έχεις κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά όπως και στο θέατρο φυσικά, να έχεις κάνει πολύ καλή έρευνα, μελέτη, να είσαι πολύ διαβασμένος γιατί σε μία σκηνή δίνεις το καλύτερο που μπορείς να δώσεις σε μία στιγμή. Και είναι αυτό! Δεν μπορείς να το ξανακάνεις αύριο. Αυτό που έδωσες αυτό θα ‘ναι! Είναι απαιτητικά πράγματα και τα δύο.

Στο θέατρο, ανέφερες ότι σε περίπτωση που χρειαστεί, θα αυτοσχεδιάσεις. Στην τηλεόραση αντίστοιχα σου βγαίνει αυτό;

Εννοείται! Αν συμβεί κάποιο ευτράπελο, κάτι που δεν το περιμένεις! Να παραπατήσω για παράδειγμα ή κάτι τέτοιο, το ζυγίζεις και εκείνη την ώρα. Βέβαια, μπορεί να ‘ναι κάτι τελείως εκτός που να πρέπει να σταματήσει το γύρισμα και να ξαναπάμε άλλη λήψη. Αλλά έχει τύχει να κρατηθεί και κάτι αυθόρμητο εκείνης της στιγμής. Ανάλογα. Είναι και θέμα του σκηνοθέτη που είναι ο επικεφαλής.

Υπάρχουν στιγμές κατά την διάρκεια των γυρισμάτων που να ξεσπάσετε σε νευρικό γέλιο μαζί με τον συνάδελφό σου, Σπύρο Χατζηαγγελάκη;

Ναι ναι! Έχει γίνει, ωστόσο όχι συχνά. Αλλά οπωσδήποτε και έχει συμβεί! Εγώ πρώτα απ’ όλα γελάω πάρα πολύ και στο θέατρο. Με πιάνουν πολύ εύκολα τα γέλια. Δεν συμβαίνει πολλές φορές αλλά έχει τύχει.

Τί σε προσέλκυσε πιο πολύ στη συγκεκριμένη σειρά ώστε να εκφράσεις ενδιαφέρον να παίξεις εκεί;

Ναι, κοίτα, αρχικά δεν είναι ότι είχα το περιθώριο του τύπου να έχω δεκαπέντε προτάσεις και είπα “θα επιλέξω αυτό”. Είχα την τύχη να με προτείνουν για να με δούνε στο casting της σειράς. Και έτσι πήγα. Φυσικά, και μου άρεσε και την παρακολουθούσα. Είναι μία σειρά που ενώ μπορεί να υποθέσει κάποιος ότι γίνεται βαρετή, στην πραγματικότητα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δηλαδή, πρόκειται για μία καθημερινότητα ζευγαριών που ζουν την μέρα τους, έχουν εγγόνια, παιδιά, τρέξιμο, και ρουτίνες πολλές, κι όμως επειδή οι ηθοποιοί που παίζανε όταν έβλεπα εγώ την σειρά ήταν και ακόμα είναι εξαιρετικοί, δίνουν τέτοια ζωντάνια και ενδιαφέρον που για ‘μένα αυτό είναι το πιο σπουδαίο! Σου δείχνουν πόσο σημαντική είναι η καθημερινότητά σου εν τέλει. Το βλέπεις γιατί μπορείς να κάνεις μία άμεση ταύτιση και να σκεφτείς και λίγο εσένα, πώς είσαι εσύ στο σπίτι σου. Να αναρωτηθείς “μήπως και εγώ γκρινιάζω πάρα πολύ; Μήπως, βρε παιδί μου, να χαμογελάμε λίγο παραπάνω στη ζωή μας;”. Τέτοια πράγματα που φιλοσοφικά μιλώντας μπορεί να μην είναι τα σπουδαιότερα, αλλά για έναν άνθρωπο που ζει κάθε μέρα τη ζωή του, κατ’ εμέ, αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό απ’ όλα.

Όταν αντιληφθείς ότι κάποιος σε αναγνωρίζει έξω, λ.χ. σε φωνάζει ‘Βέλη’ και σε πλησιάζει για να συνομιλήσει μαζί σου, πώς αντιδράς;

Τον χαιρετάω με πολύ μεγάλη μου χαρά! Είναι τιμή μου να αισθάνομαι αυτήν την αποδοχή! Και όχι απλά αποδοχή, αλλά και συμπάθεια και ενίοτε θαυμασμό! Είναι μεγάλη τιμή ένας άλλος άνθρωπος και μάλιστα άγνωστος να σου εκδηλώνει την αγάπη του. Βέβαια, πάει και ανάλογα με τον τρόπο που θα έρθει κάποιος. Αν έρθει επιθετικά ή σαν να με ξέρει ας πούμε και με αρπάξει, δεν ξέρω θα ήταν περίεργο, αμήχανο. Μετράει το πώς σε προσεγγίζει κανείς.

Ενίοτε στη συνείδηση του κόσμου υπάρχει και η τάση του να ταυτίζει κανείς έναν ηθοποιό με κάποιον ρόλο που υποδύθηκε επιτυχημένα. Εσένα, σε έχει ανησυχήσει ποτέ ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Επειδή μέχρι στιγμής στη μέχρι τώρα διαδρομή μου, έχω καταπιαστεί με αρκετά διαφορετικά πράγματα δεν νομίζω ότι με τρομάζει κάτι τέτοιο. Όχι. Πιστεύω, δηλαδή ότι εάν έχω πάντα την ευκαιρία να δουλεύω στο θέατρο ή στην τηλεόραση θα μπορώ να κάνω και άλλα διαφορετικά πράγματα που να μου αρέσουν, και με τρόπους που να αντισταθμίζεται κάτι τέτοιο σαν ενδεχόμενο.

Έχεις εισπράξει ποτέ αρνητική κριτική και πώς εξέλαβες κάτι τέτοιο;

Εννοείται. Βέβαια. Την ακούω. Προσπαθώ να την ακούσω γιατί συνήθως αυτά που δεν μας αρέσουν τα περνάμε και λίγο ελαφρά. Όμως πιστεύω ακριβώς, όπως είπα και πριν, ότι τίποτα δεν είναι παγιωμένο. Τίποτα δεν μένει στάσιμο. Και εγώ δουλεύω λίγα χρόνια δηλαδή αλίμονο αν πω ότι το βρήκα! Κατάλαβες! Όλα εξελίσσονται και προχωράνε. Και έτσι θέλω να γίνεται. Γι’ αυτό προσπαθώ να ακούω και τα αρνητικά σχόλια και να τα φιλτράρω μέσα μου με τον τρόπο που θα θεωρήσω ότι είναι πιο εποικοδομητικός. Ή να επιχειρώ ένα αρνητικό σχόλιο να το κάνω θετικό γιατί έτσι θα με βοηθήσει. Το κρατάω σαν συμβουλή, αν θέλεις. Προσπαθώ να μην με καταβάλει. Δεν μπορώ να σου πω ότι δεν με έχουν στενοχωρήσει κάποιες στιγμές λόγια που μπορεί να έχω ακούσει αλλά η στενοχώρια εντάξει είναι για να φεύγει. Αν για παράδειγμα, δεν με πάρουν σε μία ακρόαση, ναι θα στενοχωρηθώ αλλά πάμε παρακάτω! Να μην μένω εκεί. Να το βλέπω όσο γίνεται προς δικό μου όφελος.

Παίζεις σε μία κωμική σειρά με αναπόσπαστο κομμάτι της το χιούμορ και την αισιοδοξία. Πιστεύεις ότι το χιούμορ βοηθάει σε διάφορες πτυχές της σύγχρονης πραγματικότητας;

Είμαι αισιόδοξη. Όχι πάντα αλλά κατά βάση ναι. Το χιούμορ σίγουρα βοηθάει. Εκατό τοις εκατό. Και στις πιο άσχημες στιγμές του κάθε ανθρώπου, στις πιο δύσκολες. Δεν ξέρω αν μπορώ να μιλήσω για τα πάντα έτσι, αλλά πιστεύω γενικώς ότι το χιούμορ στη ζωή του κάθε έναν από εμάς είναι απαραίτητο. Όταν λέμε χιούμορ, δεν εννοούμε να γελάς, να είσαι χαζοχαρούμενος αλλά να μπορείς να βλέπεις λίγο το δάσος και όχι το δέντρο.

Έχεις κάποια αρχή βάσει της οποίας βαδίζεις στη ζωή σου και μέχρι τώρα δεν σ’ έχει διαψεύσει τουλάχιστον στην πλειονότητα των καταστάσεων που έχει βιώσει;

Προσπαθώ να ακούω το ένστικτό μου, δηλαδή πού με οδηγεί αυτό. Έχω το κομμάτι του αυθορμητισμού αλλά αυτό πάντα πάει και με εκείνο της εμπιστοσύνης. Δεν σου λέω ότι πάντα μου βγαίνει σε καλό. Πιστεύω όμως ότι το μυαλό μου, η ψυχή μου και το ένστικτό μου, όπως θες πες το, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα με οδηγήσουν εκεί που θέλω να πάω!

Τί εμπόδια συναντά ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης του χώρου σου;

Ένας ηθοποιός της δικής μου ηλικίας ο οποίος δουλεύει, αντιμετωπίζει κατ’ αρχάς, το εμπόδιο της αφραγκίας. Να μην έχει λεφτά να φάει. Και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Οι δουλειές είναι δύσκολο να βρεθούν, οι ηθοποιοί είναι πάρα πολλοί και αυτό πρακτικά είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Παρά τις όποιες προκλήσεις, εσύ είσαι αποφασισμένη να τις διαχειριστείς μένοντας πιστή στα θέλω και τους στόχους σου;

Προσωπικά μιλώντας, ακόμα μου πηγαίνουν πολύ καλά τα πράγματα μέχρι στιγμής. Μην είμαστε και αχάριστοι! Και γι’ αυτό δεν έχω αισθανθεί, ξέρεις, κάποια απογοήτευση τρομερή που να με βάλει σε κάποιο δίλημμα του να εγκαταλείψω το επάγγελμα ή κάτι τέτοιο. Επίσης, έχω την θεατρική μου ομάδα που μαζί με τα παιδιά κάνουμε δουλειές και έχουμε κοινή αισθητική, κοινή ματιά, κοινές επιθυμίες. Και πάντα αισθάνομαι ότι έχω και μία καλλιτεχνική οικογένεια με την οποία είμαστε δεμένοι πολύ, ένα επιπλέον ηθικό στήριγμα αν θέλεις!

Από τις συνεργασίες σου με άλλους εκπροσώπους της υποκριτικής, ποιά θα ξεχώριζες;

Τώρα ας πούμε, π.χ. στη «Λωξάντρα» έχω συνεργαστεί με σπουδαίους ηθοποιούς, όπως είναι ο Γιώργος ο Αρμένης , η Ελένη Κοκκίδου. Μιλάμε για ηθοποιούς που έχουν αφήσει κάποια ιστορία στον χώρο του θεάτρου! Οπότε ναι, θα σου πω τον Γιώργο τον Αρμένη που είναι μία απίστευτη φυσιογνωμία και ένας τρομερός καλλιτέχνης!

Υπάρχει κάποια παράσταση είτε στο εξωτερικό είτε στην Ελλάδα όπου θα ήθελες να συμμετάσχεις τώρα ή στο προσεχές διάστημα;

Χμμ…Θα ‘θελα αρχικά να ανεβάσουμε την δική μας την παράσταση, το ‘Σύστημα του Πόντζι’! Να καταφέρουμε να το κάνουμε! Αυτός είναι ο πρώτος μου ο στόχος για τώρα. Αλλά πιστεύω πως και ό,τι άλλο είναι να έρθει στον δρόμο μου θα έρθει την ώρα που πρέπει. Προς το παρόν έχω μπροστά μου, μελετάω το ‘Σύστημα του Πόντζι’, ένα έργο που γράφτηκε το 2012 από έναν Γάλλο συγγραφέα, τον David Lescot, και είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει στην Ελλάδα. Ο Charles Ponzi ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο, ένας Ιταλός ο οποίος έφυγε μετανάστης στην Αμερική και προσπάθησε να βρει την τύχη του. Και αν γνωρίζεις το σύστημα της πυραμίδας, στα οικονομικά ας πούμε, και στα χρηματιστηριακά, είναι μία κομπίνα ουσιαστικά, μία οικονομική φούσκα την οποία βρήκε. Οπότε βλέπουμε τον τρόπο που εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε τόσο ραγδαία και πόσο εξίσου γρήγορα έσπασε αυτήν η φούσκα, και ο ίδιος ισοπεδώθηκε. Το έργο αυτό θα ανέβει στην Αθήνα, 25 Γενάρη στο θέατρο 104, όπου θα παίζουμε κάθε Σάββατο και Κυριακή. Και μακάρι να παιχτεί και στη Θεσσαλονίκη! Το προσπαθούμε και για εκεί γιατί και εμείς είμαστε όλα παιδιά του ΚΘΒΕ και θα θέλαμε πάρα πολύ να συμβεί! Ξέρεις, είναι καλλιτεχνική πατρίδα η Θεσσαλονίκη!

Έχεις σκεφτεί ποτέ ή έχεις κάνει κάποια κίνηση να ψαχτείς επαγγελματικά και εκτός Ελλάδας;

Κοίταξε, με την θεατρική μας ομάδα και πάλι, την Εταιρεία Θεάτρου Θέση, έχουμε ταξιδέψει με τις παραστάσεις μας σε θεατρικά φεστιβάλ στη Σερβία, στην Ισπανία. Έχουμε πάει σε διάφορα μέρη. Αυτές είναι οι εμπειρίες που έχω επαγγελματικά στο εξωτερικό. Φυσικά, θα ήθελα να παρακολουθήσω σεμινάρια, να δω αν μπορώ να μελετήσω, ακόμη και να δουλέψω στην Ευρώπη πάνω στον κινηματογράφο που πολύ τον αγαπώ. Μα οι δουλειές είναι τόσες εδώ πέρα, δόξα τω Θεώ, που δεν μου αφήνουν περιθώριο να προγραμματίσω κάτι τέτοιο.

Συνεπώς, συμπεριλαμβάνεται στα σχέδιά σου ως ένα έξτρα πεδίο και ο κινηματογράφος

Μου αρέσει πάρα πολύ ο κινηματογράφος! Θα ‘θελα πολύ να γνωρίσω και αυτόν τον χώρο. Πιστεύω θα έρθει η στιγμή. Θα ήθελα απλώς, η δουλειά που θα κάνω και εκεί να έχει ουσία, να έχει ένα βάθος, ρε παιδί μου!

Αγαπημένος σκηνοθέτης και ταινία;

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, γιατί βλέπω και πολλά πράγματα. Αλλά υπάρχει μία ταινία την οποία αγαπώ πάρα πολύ, και λέγεται Οι Συνέπειες του Έρωτα του Paolo Sorrentino.

Ηθοποιός που σου αρέσει περισσότερο;

Ξεχωρίζω την Glenn Close σαν γυναίκα ηθοποιό του Hollywood.

Σου αρέσει να ταξιδεύεις; Έχεις κάποιο χόμπι;

Τα ταξίδια τα λατρεύω αλλά δεν έχω το περιθώριο να τα κάνω τώρα. Παρόλαυτα γυμνάζομαι. Βαριόμουν αλλά το ξεκίνησα. Είναι μία φίλη μου πολύ καλή που μου κάνει πιλάτες και έχω βρει ένα πρόγραμμα, έναν ρυθμό και γι’ αυτό.


Και κάπου εδώ η συνέντευξή μας με την Μαρία Χάνου ολοκληρώνεται. Την ευχαριστούμε θερμά για όσα μοιράστηκε μαζί μας! Της ευχόμαστε καλή δύναμη και να συνεχίσει αυτό που κάνει, πάντα με αστείρευτη έμπνευση και δημιουργικότητα και από εδώ και πέρα!

Ακολουθούν και άλλες ωραίες συναντήσεις! Μείνετε συντονισμένοι στους Unboxholics!